Vassula's Antwoorden aan de CDF door Fr. Prospero Grech
Vraag 3. Verwarring van terminologie met betrekking tot de personen van de Heilige Drie -Eenheid.
In uw eerdere geschriften was, zoals opgemerkt in de 'Notificatione', enige verwarring over de terminologie met betrekking tot de Personen van de Heilige Drie-Eenheid. Wij zijn er zeker van dat u de onderrichting van uw Kerk onderschrijft. Denkt u ons te kunnen helpen deze uitdrukkingen te verduidelijken? Als het gaat om zaken van geloof, zou het dan niet nuttig zijn de officiële terminologie te volgen van de standaard catechismus om verwarring te vermijden in de geest van de lezers van 'Waar Leven in God'?
Met het oog hierop wil ik proberen zo goed mogelijk het dilemma van de taal uit te leggen, u eraan herinnerend dat ik geen theologe ben die zich kan uitdrukken op een technische manier of woorden vanboven kan ontvangen in een officiële terminologie. Het is duidelijk dat onze Heer Zich heeft uitgedrukt op een manier die ik zou kunnen begrijpen, door Zichzelf aan te passen, om mij te bereiken. Hij spreekt ook niet tot mij in een scholastieke theologie, maar dat deed Hij ook niet toen Hij op aarde was, wanneer Hij zei: 'De Vader en Ik zijn Eén'(Joh. 10, 30) noch St. Paulus waar hij schreef: 'De Heer is de Geest' (2 Kor. 3, 17). Tot Bernadette van Lourdes sprak Maria in het lokale dialect, wat geen goed Frans was. Zelfs in de geïnspireerde boeken van de Heilige Schrift heb ik geleerd dat daarin een opmerkelijk verschil is tussen het verfijnde Grieks van St. Lucas en de eenvoudige taal van St. Marcus. De Heilige Catharina van Siena verklaarde eens in haar Dialoog: 'U bent mijn Schepper, Eeuwige Drie-Eenheid, en ik ben Uw schepsel. U hebt van mij een nieuwe schepping gemaakt in het Bloed van Uw Zoon’.[1] Om Christus de Zoon van de Drie-Eenheid te noemen klinkt ketters (heterodox) maar we nemen dit deel zover mogelijk in een goede betekenis…
Het is dus volmaakt normaal als Christus in het begin mijn niveau van vocabulaire gebruikt, eerder dan de taal van een theoloog. Ik heb soms woorden uitgedrukt vanuit mijn persoonlijke ervaring van God en uitte wat ik had gevoeld in de termen die spontaan tot mij kwamen, zonder veel kritische reflectie over hoe dit voor anderen zou klinken, of mogelijk zou worden misverstaan. Om goddelijke mysteries uit te spreken was moeilijk genoeg voor mij, zelfs meer dan hoe men deze goddelijke mysteries zou moeten uitdrukken in overeenstemming met de traditionele taal. Theologen daarentegen gebruiken een vocabulaire die zorgvuldig is verfijnd gedurende eeuwen van discussie.
Ik weet niet precies naar welke delen van de eerdere geschriften de vraag verwijst, maar ik kan mij voorstellen dat het gaat over Christus die 'Vader' wordt genoemd. Christus is de Zoon van de Vader. In deze delen van de openbaring verwijzen de geschriften niet op een ontologische of doctrinaire manier naar de Persoon van Christus. Het is eerder hartelijke en vaderlijke taal, dezelfde taal die Jezus gebruikte tegenover Zijn leerlingen: 'Mijn kinderen…'(Joh. 13, 33). Reeds Jesaja beschrijft de Messias als de 'Wonderbare Raadsman, de Machtige God, de Eeuwige Vader' (Jes. 9,5).
Vanaf het allereerste begin verwarde ik de Vader, de Zoon en de Heilige Geest niet. De houding van Christus tegenover mij was er een van vaderlijke genegenheid. Als ik in een passage Jezus 'Vader' genoemd heb, was dat vanwege de vaderlijke manier waarop Hij tot mij sprak. Het was als die voorbeelden waarin vaders met geduld en liefde uitleg geven en bepaalde dingen leren aan hun kinderen voor hun groei en ontwikkeling. Hier volgt een voorbeeld van Christus' woorden: 'Groei in de geest, Vassula, groei, want het is jouw taak alle Boodschappen, die Ik en Mijn vader gegeven hebben, door te geven. De Wijsheid zal je onderrichten'. Ik antwoord dan: 'Ja, Vader!' Jezus antwoordt vervolgens: 'Wat is het mooi je Mij 'Vader' te horen noemen! Ik verlangde ernaar van jouw lippen dit woord 'Vader' te horen (16.2.87). In de litanie van de Allerheiligste Naam Jezus wordt Jezus genoemd: 'Vader van de toekomstige wereld'. De Sequentie voor de Heilige Mis van Pinksteren noemt de Heilige Geest 'Vader van de armen'. Ik koos de heilige Symeon, een theoloog en zeer dierbare en belangrijke heilige voor mijn Orthodoxe traditie, om u wat meer punten van overeenkomst te geven. Dit is wat hij zegt: 'Voor hen die zijn gespeend, speelt Hij (Christus) de rol van een liefhebbende Vader die waakt over de groei en ontwikkeling van Zijn kinderen'. (Theologisch Ethische Oraties 4, 269-270)
De kritiek kan ook verwijzen naar een speciale boodschap in het begin, toen de Heer mij wilde onderrichten over de eenheid van de Drie-Eenheid. De boodschap die mogelijk wordt onderzocht was: 'Ik ben de Vader en de Zoon. Begrijp je het nu? Ik ben Eén; Ik ben Alles in Eén; (2 maart 1987). Hier wilde de Heer mij de perfecte en ontologische eenheid van de Allerheiligste Drie-Eenheid doen begrijpen; hoe de drie Personen onverdeeld zijn en zo volledig één in natuur. Zoals de Heilige Symeon zei in zijn Hymne 45, 7-21: 'Drie in een en één in drie… Hoe had ik kunnen weten, Heer, dat ik een dergelijke God had, Meester en Beschermer, Vader, Broeder en Koning…?' Langzamerhand werd elke niet-officiële terminologie uitgekristalliseerd door de tijd, en als dus iemand enige verwarring zou hebben gevoeld, werd het later duidelijker.
Herinner u hoe Paus Benedictus XIV lang geleden kennisnam van twijfelachtige passages in de geschriften van de Vaderen van de Kerk en de heiligen, en opdracht gaf dat:
…wat dezen hebben gezegd moet zover mogelijk worden begrepen in een goede betekenis… duistere punten in een tekst moeten anders worden uitgelegd door helderder teksten… zoek naar de geest van de schrijver, niet vanuit een speciale zin, maar uit de hele context van het werk; welwillendheid moet worden verenigd met nauwgezetheid; oordeel over visies waarmee men het niet eens is, zou moeten worden gevormd niet op basis van iemands visie, maar overeenkomstig de waarschijnlijkheid van de leer (Constitutie van introductie van de Index).
In een van de eerste boodschappen vertel ik hoe Jezus mij vroeg te 'tekenen hoe de Heilige Drie-Eenheid is'. Ik beschrijf dat ik een visioen van licht heb. Dan hoe een licht daaruit komt, dan een ander, drie makend. Daarna verklaarde ik: 'Als de Zoon is in de Vader, dan zijn Zij één. De Heilige Drie-Eenheid is EEN en hetzelfde. Zij kunnen drie zijn, maar alle drie kunnen één zijn. Resultaat, Eén God'. Deze verklaring gebruikt, zo leerde ik, een metafoor (beeldspraak) die teruggaat naar de geloofsbelijdenis van Nicea, welke verklaart dat de Zoon voortkwam uit de Vader als 'licht uit licht'. Dit beeld is sindsdien klassiek geworden in het Christelijk denken. Bijvoorbeeld Symeon de theoloog schrijft over 'de Ene die in het begin was, voor alle eeuwen, verwekt door de Vader, en met de Geest, God en Woord, drievoudig in eenheid, maar één licht in de drie (Hymne 12, 14-18).
Soms spreekt God de Vader en is het duidelijk voor elke lezer die de Heilige Schrift kent, dat het inderdaad de Vader is die spreekt, daar Hij woorden gebruikt zoals: 'Mijn Zoon Jezus' etc. Daarna kon het gebeuren dat op dezelfde dag Christus mij riep om de boodschap voort te zetten en sprak. En weer zal de lezer die de Heilige Schrift kent, begrijpen dat het Christus is die spreekt, omdat Hij spreekt over Zijn Wonden of Zijn Kruis. Zoals voor de boodschappen die b.v. beginnen met de Vader, en later doorgaan met de Zoon, zullen ze gewoonlijk een verwijzing bevatten die zegt: 'later'. Als ik geen verwijzing heb geplaatst, om diegene die leest te helpen, was dat omdat het mij uit de geuite woorden zo duidelijk leek wie er feitelijk sprak, dat ik ze liet zoals ze waren. Van de duizenden lezers heb ik nooit een brief ontvangen van iemand die om opheldering vroeg over het onderwerp en niemand kwam mij vertellen dat ze in verwarring waren gebracht. Alleen twee geestelijken in de Verenigde Staten lazen de boodschap op de verkeerde manier en publiceerden telkens weer hun visies in kranten zonder mij ooit te ontmoeten.
In een passage in de geschriften van 'Waar Leven in God' zegt Christus: 'Ik ben de Drie- Eenheid'. Hier vereenzelvigt Christus Zichzelf met de goddelijke natuur van de Drie-Eenheid die Eén is. Christus is Eén van de Drie-Eenheid. Christus spreekt als de godheid, daar ze één in natuur is, verbonden door elk van de drie Personen.
In een van de passages van 'Waar Leven in God' zegt Christus: 'Wees gezegend, Mijn kind, Ik, je Heilige Vader, bemin je. Ik ben de Heilige Drie-Eenheid', daarna voegde Hij eraan toe, 'dat heb je goed opgemerkt'. Ik onderscheidde, terwijl Jezus zei Ik ben je Heilige Vader, een 'drievoudige' Jezus, zoals die kunstige afbeeldingen van één persoon, maar zo gemaakt alsof het er drie zijn, waarbij de ene persoon uit de andere tevoorschijn komt, alle drie gelijk en alle drie hetzelfde. 'Ik ben de Heilige Drie-Eenheid, allen in Eén'(11 april 1988) (Uniek, onverdeeld, één in wezen, één van substantie). Als men slechts kijkt naar de eerste verklaring, toegeschreven aan Jezus, zou men zich kunnen afvragen of Hij Zichzelf niet vereenzelvigt met de Vader en dan met de gehele Drie-Eenheid. Maar als men verder leest, is het duidelijk dat Hij dat niet doet.
Christus probeerde mij te onderrichten over de eenheid van de Drie-Eenheid, hoe de drie Personen onverdeeld zijn en zo volledig één. De eenheid van de Drie-Eenheid wordt niet voornamelijk duidelijk uit het feit dat de drie Personen onverdeeld zijn (zoals onafscheidelijke vrienden) maar uit het feit dat ieder van Hen dezelfde unieke natuur bezit en Zij alleen worden onderscheiden door Hun wederzijdse relaties.
In een andere passage van 'Het Ware Leven in God' leert Christus mij hoe de Drie - Eenheid is erkend in elk van Hen als Eén en Dezelfde substantie (wezen) … ben Ik niet Vrijgevig? Ben Ik niet de Allerhoogste? Hebt dus vertrouwen, want jullie bevinden je in de Armen van jullie Vader. Ik, de Heilige Drie-Eenheid, ben Eén en Dezelfde… (25 juli 1989).
Teneinde dit onder woorden te brengen op een manier van denken van de traditie van de Orthodoxe Kerk, moge het nuttig zijn weer terug te gaan naar Basil Krivoscheine's boek over de Heilige Symeon. Hier zijn de woorden beter uitgedrukt dan waar ik ze verwoord. 'God is boven alle namen, Hij is Drie-Eenheid en toch kunnen de Ene en Zijn Eenheid niet worden verwoord' (blz. 284). En van de Heilige Symeon zelf:
Met welke veelsoortige namen wij U ook aanroepen, U bent één wezen… Dit ene wezen is een natuur in drie hypostasen, één Godheid, één God is een enkele Drie-Eenheid, niet drie wezens. En toch is de Ene drie volgens hypostasen. Zij zijn verwant, de één met de ander, volgens de natuur, verenigd zonder vermenging, op een manier die ons begrip overtreft. Beurtelings zijn Zij onderscheiden, van elkaar gescheiden zonder scheiding, drie in een en een in drie (Hymne 45, 7-21).
En in een andere passage van het 'Ware Leven in God', houdt Christus vast aan Hun Goddelijke Eenheid: 'Ik-Ben-Hij-Die-Redt, Ik ben jullie Verlosser, Ik ben de Heilige Drie-Eenheid allen in Eén, Ik Ben de Geest van Genade…'(28 juli 1989).
Hier vertelde Jezus mij dat Hij in de Vader is met de Heilige Geest, evenals de Vader en Hij in de Geest zijn. Hij, de Zoon, is en blijft voor eeuwig tezamen bestaand in de Vader, met de Heilige Geest. Laten we terugdenken aan de woorden van Christus: God is een Geest: en zij die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid (Joh. 4, 24). Van vitaal belang zijn ook de woorden van Sint Paulus: '…want de Heer nu is de Geest; en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid'. (2 Kor. 3, 17).
Men zal nooit de Vader gescheiden vinden van de Zoon of de Geest, noch de Zoon gescheiden van de Vader en de Geest, noch de Geest uitgesloten van de eenheid met Degene uit wie Hij voortkomt. Dus de uitdrukking van: 'Ik Ben de Heilige Drie-Eenheid allen in Eén’, en andere uitdrukkingen in de geschriften die gelijk zijn aan deze. Eender in andere passages van 'Waar Leven in God', specificeer ik: "De Zoon is in de Vader. Zij zijn slechts één. De Heilige Drie-Eenheid is een en gelijkwaardig: drie Personen maar één enkele God: één en drie" (24 november 1987).
Ik zou graag speciaal deze twee uitdrukkingen willen uitleggen die dikwijls in de geschriften van 'Waar Leven in God' voorkomen. Christus zegt: '… wees één zoals de Heilige Drie-Eenheid Eén is en Dezelfde'. (10 oktober 1989). Of een andere uitdrukking: 'Bidt opdat Mijn kudde één worde, zoals Ik en de Vader Een en Dezelfde zijn' (29 maart 1989).
Er is hier een zeer belangrijke factor. Als Christus het woord 'hetzelfde' gebruikt, is het verschillend of men dit woord vertaalt in het Italiaans of Frans, want de betekenis verandert, en ik zou graag onder de aandacht brengen dat er zwakheden zijn geweest in vertalingen, maar ik kan daarvoor niet verantwoordelijk worden gehouden. In het Engels (wat de oorspronkelijke taal van de geschriften is) betekent het niet 'dezelfde persoon', maar het betekent 'eender' in de betekenis van 'de eenheid van wezen', 'substantie'.
Dan zijn er passages waarin de Heilige Geest op Zijn beurt eenstemmig spreekt. Maar zelfs zo is het zeer duidelijk. Hier volgt b.v. een passage: 'Je verschrikte kreten doorboorden de hemelen en bereikten de oren van de Heilige Drie-Eenheid… Mijn kind!' De Stem van de Vader, vol vreugde, weerklonk door heel de Hemel. Toen zei de Zoon: 'Ach… Ik zal haar nu in Mijn Wonden doen doordringen, en haar Mijn Lichaam doen eten en Mijn Bloed doen drinken. Ik zal Mij met haar verloven en zij zal voor eeuwig de Mijne zijn. Ik zal haar de Liefde tonen die Ik voor haar koester, en voortaan zullen haar lippen dorsten naar Mij, en haar hart zal het rustkussen zijn voor Mijn Hoofd'. De Heilige Geest zegt onmiddellijk daarna: 'En Ik, de Heilige Geest, zal neerdalen om haar de Waarheid en Onze Diepten te onthullen. Ik zal de wereld eraan herinneren, door haar, dat de grootste van alle gaven de liefde is'. En toen sprak de Heilige Drie-Eenheid eenstemmig: 'Laten Wij dan feestvieren! Laat de hele Hemel feestvieren!' (22 december 1990).
Het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid, Haar eenheid gecombineerd met de onderscheiden karaktertrekken van elk van de drie Personen en de relatie tussen Hen, is een van de grootste mysteries van het Christelijk Geloof. Maar het feit dat de Drie-Eenheid een zodanig oneindig mysterie is, zou ons niet moeten doen terugdeinzen voor het prijzen van Zijn Wonderen en doen vermijden erover te spreken, hoewel de menselijke taal nooit in staat zal zijn de schoonheid en de onmetelijkheid van de Ene maar Drie-Ene te verwoorden. Want het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid is zo centraal aan ons geloof dat het boven alle geloofsmysteries staat en er licht op werpt. Dit is aller duidelijkst onder de aandacht gebracht in de Catechismus van de Katholieke Kerk:
Het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid is het centrale mysterie van het Christelijk geloof en het Christelijk leven. Het is het mysterie van God in Zichzelf. Het is dus de bron van alle andere geloofsmysteries, het licht dat ze verlicht. Het is de meest fundamentele en essentiële leer in de hiërarchie van de geloofswaarheden.[2] De hele heilsgeschiedenis is dezelfde als de geschiedenis van de wegen waarlangs en de wijze waarop de ware en enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest, Zich aan de mensen openbaart en zich met de mensen, die zich door de zonde van Hem afgekeerd hebben, verzoent en verenigt[3] (KKK 234).
[1] Catharina van Siena's Dialoog della Divina Providenza, nr. 167. Deze passage wordt geciteerd door het Romeinse Brevier in de lezing van 29 april.
[2] Algemeen catechetisch directorium 43.
[3] Algemeen catechetisch directorium 47.
| 
