Ojciec Vladimir Zielinski, Prawosławny Rosjanin

Epilog do pierwszej edycji Orędzi złożonej do druku

Słowa tej książki mówią za siebie. One nie potrzebują ani wyjaśnienia ani pośrednika. One są czarujące i proste. One mówią nam o Bogu i mówią nam, że są słowami Boga.

Słowa Boga: następne objawienie?

Jest tylko jedno Objawienie Boga, wyjątkowe i ostateczne, i to jest Ewangelia Chrystusa. Wszystko, czego Jezus nas nauczał, wszystko, co zrobił podczas Jego ziemskiego życia jest wyryte na zawsze w najświętszej pamięci Kościoła. Ale życie Kościoła jest bogatsze i głębsze niż to, co jest teraz widoczne. To przewyższa widoczne granice.

W tym sensie, słowa Ewangelii Św. Jana, które pasują do Vassuli są najbardziej znaczące: „jest wiele innych rzeczy, które zrobił Jezus; jeżeli ktoś miałby je opisać, jeden po jednym, nie wydaje mi się, żeby świat w sobie mógłby pomieścić wszystkie te książki, które mogłyby być napisane (J. 21:25)”

Słowa i czyny Jezusa, które ewangeliści i apostołowie nie mogli pomieścić w swoich książkach pozostają w Wiecznej Ewangelii. Św. Jan w swojej apokalipsie mówi: „Wtedy zobaczyłem następnego anioła... który wzniósł się na środek nieba, zanoszącego Wieczną Ewangelię, żeby ogłosić ją, tym, którzy żyją na ziemi...” (Ap. 14:6)

Ta „Wieczna Ewangelia” należy do tego samego Jezusa, który przemawia do nas w Swojej Ewangelii. Ona ma z każdym z nas konwersację z serca dla serca; ci, którzy mają uszy słuchają Go. To nie jest pytanie o inną Ewangelię albo o innego Jezusa, bo „Jezus jest taki sam wczoraj i dzisiaj i będzie taki sam na zawsze” (Hebr. 13:8).

Cała historia Kościoła jest pełna przypadków osobistych objawień., mistycznych doświadczeń i nieopisanych orędzi, bo zawsze byli wybierani ci jedyni, mężczyźni i kobiety, do których Chrystus, Jego Święta Matka, lub Święci zwracali się bezpośrednio. Ale przypadek Vassuli jest wyjątkowy.

Po przebudzeniu pewnego dnia poprzez osobiste objawienie, Vassula zaczęła spisywać słowa, którymi Sam Chrystus przemówił do niej. Te słowa nie zaprzeczają Pismu Świętemu ani Tradycji. One nie powinny być czytane jako zwykłe teksty.

One powinny być czytane w wewnętrznej ciszy. Ktoś musi doświadczyć ciszę wieczności tutaj. To jest dialog duszy z jego Panem: dialog, który rozwija się w tajemnicy wiary. Ta tajemnica jest jak Światło, które oświetla przyjście każdej osoby na świat. On wyraża Siebie w prostych słowach: miłość, pokój, radość. „Kocham cię, ty należysz do Mnie, jesteś Mój.” Trzeba poznać jak zrozumieć te słowa, które przychodzą do nas od wieczności. Trzeba ich słuchać w sercu. Trzeba ich słuchać w modlitwie. Te słowa wygłoszone w tej książce, muszą się wcielić w nas; one muszą nabrać kształtu w nas. Ten dialog musi stać się naszym dialogiem, tak, ze modlitwa Jezusa stanie się naszą modlitwa i biciem naszego serca:

Ukochany Ojcze,
Oczyść mnie przez Krew Twojego Syna.
Ojcze, oczyść mnie przez Ciało Twojego Syna.
Ukochany Ojcze, odciągnij złego ducha
Który mnie kusi teraz.
Amen.

Te orędzia są modlitwami: to pojedyncza, nieprzerwana modlitwa.