Vassula świadkiem spotkania papieża Jana Pawła II i patriarchy Theoctista w Rumunii, maj 1999 r.

autorstwa Isabelle Gay

"Moim żarliwym pragnieniem jest to, by spotkał się Zachód ze Wschodem. Potrzeba Mi połączenia się tych dwóch filarów Mojego Kościoła i wzmocnienia Go."
(Jezus do Vassuli, 5 października 1994)

Christus a Inviat! Chrystus zmartwychwstał!

Podróż do Rumunii, zorganizowana w sposób nieoczekiwany i opatrznościowy, była znakiem, że Pan chciał, aby Vassula była obecna w czasie tej historycznej wizyty, jaką papież Jan Paweł II złożył swemu bratu ze Wschodu - Jego Świętobliwości patriarsze Kościoła rzymsko-katolickiego Theoctistowi.

Towarzyszyłam Vassuli i byłyśmy obie w grupie oficjalnych gości patriarchy Theoctista, dzięki czemu miałyśmy ułatwiony dostęp do pewnych wydarzeń.

W środę, 5 maja 1999 r. wyleciałyśmy z Genewy do Bukaresztu. Przez wiele dni temperatura w Bukareszcie wynosiła 27°C. Dlatego byłyśmy niezwykle zaskoczone, gdy podczas lądowania pilot oznajmił, że temperatura powietrza wynosi 7°C! Powitał nas ulewny deszcz i wyjący, lodowaty wiatr. Wyglądało, jakby natura obudziła się przed niezwykłym wydarzeniem.

Jednak w piątek, 7 maja, w dniu przybycia Ojca Świętego, niebo znowu było czyste i pozostało takie aż do Jego wyjazdu.

Tego samego dnia, około 1.30 popołudniu, w patriarchacie, w centrum Bukaresztu, oczekiwano Ojca Świętego i patriarchy Theoctista. Siedziba Patriarchy usytuowana jest na wzgórzu, z którego rozciąga się widok na śliczny, miły placyk otoczony katedrą i pałacem Patriarchy.

Ponieważ miałyśmy zaproszenia, mogłyśmy wejść do środka po uprzedniej, dokładnej kontroli policyjnej.

Ojciec Święty i Patriarcha, obaj ubrani na biało, przyjechali w "papa mobile". Powitano ich entuzjastycznie biciem w dzwony i wspaniałymi, bizantyjskimi hymnami.

Zaczęli od modlitwy w katedrze, następnie przeszli przez plac i po kilku schodkach weszli na portyk patriarchatu, skąd wygłaszali poszczególne przemówienia.

Stałyśmy na dole schodów, trzy metry od Papieża i Patriarchy, naprzeciwko biskupów, kardynałów i metropolitów, którzy im towarzyszyli.

Stałyśmy tak blisko Ojca Świętego, że w pewnym momencie, gdy spojrzał On w kierunku zgromadzonego tłumu, Jego wzrok padł na nas. Skinął głową w naszą stronę i uśmiechnął się do Vassuli, jakby chciał ją powitać. Vassula miała wewnętrzne przeczucie, że ją rozpoznał. Po wygłoszeniu przemówień Ojciec Święty i Patriarcha weszli do budynku patriarchatu, a po kilku minutach pojawili się znowu. Za nimi szedł metropolita Daniel, prawa ręka Patriarchy, który serdecznie powitał Vassulę ze szczytu schodów. Towarzyszył mu o. Bria, poprzedni przewodniczący zespołu programowego "Jedność i Odnowa", działającego przy Światowej Radzie Kościołów w Genewie, który zorganizował naszą podróż.

Vassula poznała już metropolitę Daniela i patriarchę Theoctista w rumuńskim mieście Jassy, w maju 1994 r., w czasie konferencji zorganizowanej przez Światową Radę Kościołów na temat: "Chrześcijańska duchowość w naszych czasach". Vassula została zaproszona do wzięcia udziału w tej konferencji i uczestniczyła w niej w towarzystwie o. O'Corolla.

Vassula została wówczas zaproszona, by przedstawić Orędzie i prośbę Pana o jedność i ujednolicenie dat Wielkanocy. Prośba ta został wzięta pod uwagę i jedną z pięciu końcowych zaleceń konferencji było, żeby: "podjąć nowe działania w celu wspólnego obchodzenia Wielkanocy". Zalecenie to miało swoją kontynuację na konferencji w Aleppo (Syria), w marcu 1997 r., na którym zaproszono Kościoły do wyrażenia zgody na ustanowienie wspólnej daty Wielkanocy.

Temat ten został podjęty ponownie na Północno-Amerykańskiej Prawosławno-Katolickiej Konferencji Teologicznej w Waszyngtonie, w październiku 1998 r. Jej zaleceniem było stosowanie się do zasady określonej przez Sobór Nicejski.

Warto zauważyć, że również Kościół luterański pracuje nad tą samą kwestią. Ishmael Noko, sekretarz generalny Światowej Federacji Luteran, zwrócił się do 124 Kościołów członkowskich Federacji z prośbą o przeanalizowanie propozycji konferencji w Aleppo, dotyczącej wspólnej daty Wielkanocy.

W wywiadzie w Genewie, rev. Noko podkreślił, jak ważna jest zgoda.

"Wchodzi tutaj w grę nie tylko kwestia wspólnej daty Wielkanocy, ale przede wszystkim jedności Kościoła, ponieważ dotyczy wydarzenia, które definiuje Kościół jako Ciało Chrystusa.

Ciało Chrystusa jest podzielone wskutek matematycznych obliczeń, ale Zmartwychwstanie daje nam większą siłę, aby przekroczyć nasze ludzkie ograniczenia. Wspólna data Wielkanocy byłaby widzialnym znakiem jedności."

Vassula - mam pokusę nazwać ją Janem Chrzcicielem naszych czasów - dzięki charyzmatowi, który otrzymała, pokazuje światu drogę do jedności.

Przygotowałyśmy dwa dossier, jedno dla Papieża, drugie dla Patriarchy. Zawierały one kilka ważnych orędzi zaczerpniętych z "Prawdziwego życia w Bogu", które dotyczyły wspólnej daty Wielkanocy i pojednania pomiędzy Kościołem Wschodnim i Zachodnim. Niektóre fragmenty zostały podkreślone tak, aby można było zrozumieć, jak naglące i usilne jest wezwanie naszego Pana do ujednolicenia daty Wielkanocy.

(zobacz poniżej odpowiednie Orędzie od naszego Pana)

Vassula dołączyła również do dossier listę ogólnoświatowych spotkań, w których brała udział w latach 1988-1999 (było ich około 580), oraz bibliografię "Prawdziwego życia w Bogu"we wszystkich możliwych językach.

Byłyśmy ciekawe, czy Vassuli uda się wręczyć dossier i zamienić chociaż kilka słów na jego temat. Wtedy wydawało się to niemożliwe.

Ponieważ na następny dzień, w sobotę 9 maja, byłyśmy zaproszone na oficjalne przyjęcia w pałacu Patriarchy, pomyślałyśmy, że nadal mamy szansę. Przyszłyśmy około 6 popołudniu. Po przejściu przez kontrolę, zajęłyśmy miejsca w pałacowym amfiteatrze, który przypominał śliczny teatrzyk z piękną, choć skromną dekoracją.

Kilka minut później kilku biskupów i kardynałów, którzy towarzyszyli Ojcu Świętemu w tej podróży, a byli to m.in. kardynałowie Sodano, Cassidy i Silvestrini, zasiadło po naszej stronie, w odległości dwóch metrów. Chciałyśmy, aby Vassula przedstawiła się sama, ale bardziej stosowne było, aby uczynił to o. Bria lub metropolita Daniel, jednak żadnego z nich nie było wtedy w pobliżu.

Zanim Ojciec Święty i Patriarcha pojawili się w amfiteatrze, powitał ich chór dziecięcy. Kiedy weszli do sali, dało się słyszeć gromkie oklaski, a następnie piękny hymn Wielkanocny, który śpiewano jeszcze wiele razy w czasie tych trzech dni.

Po przemowie Ojca Świętego, który zakończył ją uderzeniem w biurko i słowami: "...wizyta ta jest niezapomnianą wizytą", odbyło się przyjęcie, w czasie którego znalazłyśmy się w odległości jednego metra od Ojca Świętego.

Przyjęcie

W dużej sali zapełnionej stolikami bufetowymi, umieszczono dla Ojca Świętego i Patriarchy dwa fotele oraz stół z nakryciem na dwie osoby. Domowa atmosfera tego spotkania była z pewnością niespodzianką dla Ojca Świętego i osób Mu towarzyszących.

Planowałyśmy wręczyć Papieżowi dossier tuż po Jego wejściu do pokoju, jednak po odśpiewaniu Ojcze Nasz w języku rumuńskim i błogosławieństwie, kilka osób rzuciło się pośpiesznie w kierunku Papieża uniemożliwiając Vassuli dojście do Niego. Z powodu tłoku zarówno Ojciec Święty jak Patriarcha zmuszeni byli opuścić pokój. Napotykałyśmy na przeszkody za każdym razem, kiedy tylko wydawało się, że jesteśmy blisko celu...

Vassula, prawosławna wśród prawosławnych, mająca poparcie swego Kościoła, była świadkiem tego spotkania i widziała na własne oczy, jak wypełniają się niektórek proroctwa przekazane jej przez Pana w Orędziach zamieszczonych w Prawdziwym życiu w Bogu:

Chwała zabłyśnie na Wschodnim Brzegu - to są słowa, które kieruję do Domu na Zachodzie: popatrzcie na Wschód. Nie opłakujcie gorzko Odstępstwa i zniszczenia waszego Domu; nie wpadajcie w panikę, bo jutro jeść i pić będziecie razem z Moim kiełkiem ze wschodniego brzegu; Mój Duch doprowadzi was do jedności.

.......Dzięki Mojej łasce i ze względu na Moją miłość podniosę ze Wschodu przynajmniej jednego, który powie do swojego brata: 'przyjdź i stąpaj po mojej ziemi; przyjdź i jedz z mojego stołu, przyjdź i pij ze mną, moje kadzie pełne są młodego wina. Paśmy nasze owce razem i zamieńmy w Eden nasze pastwiska.
(24 października 1994 )

Wschód ofiaruje Mi koronę Mojej chwały.

......Podniosę Moje potomstwo z Domu na Wschodzie, by przyśpieszyć jedność, i na końcu wszystkie narody zgromadzą się pod Jednym Imieniem...
(7 grudnia 1994 )

Przynaglę na Wschodzie wspaniałomyślne serce, które w swej wierności przypieczętuje układ pokoju z Zachodem.

....Dziś wzrusza Mnie głęboko każde najmniejsze działanie ze strony Moich stworzeń dla odbudowania Mojego chwiejącego się Domu. Jakikolwiek byłby to krok w kierunku jedności, całe Niebo się nim weseli. Każda modlitwa ofiarowana dla odbudowy Mojego Ciała zmniejsza gniew Mego Ojca. Gdy ma miejsce jakiekolwiek zgromadzenie w Moje Imię dla jedności – Moje błogosławieństwa wylewają się na tych, którzy uczestniczą w tych spotkaniach. Moje Oczy czuwają nad tymi, którzy Mnie kochają i którzy, pomimo swej niedoskonałości, spełniają Moje żarliwe pragnienia.
(5 października 1994)

Po wyjściu Papieża i Patriarchy, spotkałyśmy rumuńskiego ambasadora przy Stolicy Apostolskiej, którego Vassula poznała już w Rzymie, oraz o. Galeriu, bardzo uduchowionego kapłana prawosławnego, który wspiera stowarzyszenie Prawdziwego Życia w Bogu w Rumunii.

W niedzielę rano, 9 maja 1999 r. udałyśmy się na ogromny plac otoczony zielenią, gdzie uczestniczyłyśmy w Liturgii Mszy Świętej pod przewodnictwem patriarchy Theoctista. Uczestniczył w niej również Ojciec Święty i ogromny tłum wiernych.

Przybyłyśmy godzinę wcześniej, aby zająć dobre miejsca. Przy tej okazji spotkałyśmy o. Basila, jednego z doradców Patriarchy. Towarzyszył mu o. Bria z żoną, i wszyscy troje usiedli za nami. O. Basil mieszkał w Lozannie i wydawał się zadowolony z naszego spotkania. Kiedy powiedziałam mu o charyzmacie Vassuli, okazał szczere zainteresowanie. Podarowałam mu broszurę na temat darów Ducha Świętego, którą miałam ze sobą; obiecałyśmy mu ofiarować również inne książki po Mszy Świętej. Ponieważ siedzieliśmy blisko siebie, mogliśmy swobodnie rozmawiać. Z powodu naszej nieznajomości języka rumuńskiego o. Basil służył nam pomocą w czasie Liturgii i wyjaśniał wszystko. o.

W czasie komunii, widziałyśmy tylko małą grupkę ludzi, którzy podeszli by ją przyjąć, przeważnie były to dzieci. Tylko Patriarcha komunikował.

Popołudniu, na ogromnym placu przed byłym pałacem Ceaucescu'a, odbyła się Msza Święta celebrowana przez Ojca Świętego, z udziałem około miliona rozentuzjazmowanych wiernych, którzy przybyli z całej Rumunii. Uczestniczył w niej również Patriarcha oraz prawosławni i grecko-katoliccy duchowni. Pieśni i modlitwy unosiły się aż do nieba z niezwykła wewnętrzną siłą. Księżą w doskonale zorganizowany sposób rozproszyli się w tłumie, aby udzielać komunię świętej, a wszystko to odbywało się w atmosferze żarliwej modlitwy i kontemplacji.

Po Mszy Świętej, tłum zaczął energicznie skandować:

JEDNOŚĆ! JEDNOŚĆ! JEDNOŚĆ!

Ojciec Święty zakończył wesoło: "Zatem pośpieszmy się!"

Trzydniowa wizyta Papieża przebiegała w atmosferze szczególnie przyjaznej, luźnej i towarzyskiej bez nadmiaru protokołu. Patriarcha wykazał się niezwykłą dbałością o najmniejsze szczegóły. Wyczuwało się wielką radość i wzajemną delikatność.

Co zaś się tyczy dwóch dossier, udało się nam w końcu przekazać je w dobre ręce.

Fragment orędzia z 24 grudnia 1989 r. - Wigilia Bożego Narodzenia.(Upadek komunistycznej dyktatury w Rumunii):

Mój kwiecie, Ja jestem Światłością świata. Śpiewaj i bądź szczęśliwa, wyśpiewuj z radości, bowiem to Ja, Jezus, spełniam te cuda. Mój Krzyż zostanie na nowo wzniesiony na każdym z kościołów. Widzisz?

Wkrótce nadejdzie światowy pokój. Pokój właśnie się rodzi. Módl się o to narodzenie Pokoju i Miłości. Dziś ziemia odczuwa pierwsze bóle rodzenia. To są, Moja umiłowana, Moje pierwsze znaki Miłości.

Ja jestem Panem Nieba i ziemi. Moją Mocą ukażę każdemu narodowi, że jestem Wszechmogący. Powiedziałem, że Moim Tchnieniem powalę wszystkich, którzy uczynili was niewolnikami. Niech wasze narody zrozumieją, że wszystko jest poddane Mojej Mocy i że to, co uczyniłem jednym tchnieniem, jest dla Mojej Chwały. Żaden człowiek nie może usunąć Mojego Prawa. Niech narody uświadomią sobie, że to Ja, Pan, przyszedłem przywrócić wolność tym więźniom i wznieść ich ku Mnie. To Ja doprowadziłem waszych wrogów do wiecznego wstydu, a to jeszcze nie wszystko. Z twoją siostrą, Rosją, zawrę przymierze Pokoju i Miłości, zapomnę jej zbrodnie i uczynię z niej na nowo Swoją Małżonkę. A z jej serca popłynie pieśń:

"Zachowam dla Niego miłość swą na wieki i wierne będzie przymierze z moim Bogiem."

Moja Dusza spragniona jest tej chwalebnej chwili. Poprzez twoją siostrę Rosję pragnę ukazać Moją wspaniałość i Moją Chwałę każdemu narodowi żyjącemu pod niebem.

Przyoblekę ją w Moje Piękno i Moją Doskonałość i dumnie ukażę ją twoim braciom, aby mogli zobaczyć przez nią i w niej Moje Piękno i Doskonałość. Córko, zaślubiny nawrócenia twojej siostry wkrótce nadejdą. Powiedziałem, że jestem Tym, który zstępuje w nędzę waszej epoki, aby pocieszyć uciśnionych i przywrócić wolność jeńcom oraz żyjącym w ciemnościach lochów.

To Ja, wasz Zbawiciel, przychodzę wyzwolić was z paszczy czerwonego smoka.

Moje gołąbki, to Ja, wasz Jezus, przychodzę rozerwać wasze klatki i wyzwolić was.

Jestem waszym Świętym, który nigdy was nie opuścił. Zaprawdę powiadam wam, że wasze bramy nie będą przede Mną zamknięte.

Vassulo, zamienię w hańbę i upokorzenie wszystkie te moce zła, te moce, które zwaliły Mój Dom i uczyniły z Niego szeroko otwarte groby.

Moje Światło wskrzesi twoją siostrę, Rosję, i wszystkie sąsiadujące z nią kraje. Zniszczę wszystkie wasze klatki i uwolnię was. Wiedz, że zbawienie i wyzwolenie pochodzi jedynie ode Mnie. Módl się za twoją siostrę, módl się za jej sąsiadów.

– Mój Panie, powiedziałeś: “Biada temu, co mienie cudze zabiera i obciąża się zastawem zbyt wielkim! Czyż nie powstaną nagle wierzyciele twoi i nie obudzą się twoi dręczyciele – a ty się staniesz ich łupem” (Ha 2,6-7). To właśnie stało się w Rumunii, ale niewinni zapłacili swoją krwią.

Bądź pewna, że mam przy Sobie wszystkich tych świętych męczenników twojej epoki, ofiary wściekłości szatana. Mam blisko Siebie wszystkich tych, którzy zginęli jako ofiary. Mówię ci, że jego wściekłość była tak wielka, że – wiedząc, iż traci swoją zdobycz – chciał unicestwić każdy z Moich kwiatów.

(Jezus popatrzył z wysoka na Rumunię.)

Nie płacz już, maleńka, bo Ja, Pan, odbuduję twoje ruiny i dam ci wzrost, abyś mogła dawać świadectwo Memu Imieniu.

Wreszcie wolna! Wolna, aby przyjść do Mnie, swego Zbawiciela i aby żyć w Moim Najświętszym Sercu.

Będę ścigał Moją Światłością twoich wrogów będących równocześnie Moimi wrogami. Nie opłakuj więcej twoich dzieci, których już nie ma, bo dziś ogłaszam ci, że umieściłem każde z nich w głębinach Mojego Serca.

- Błogosławiony niech będzie nasz Pan, Bóg Miłosierdzia, bo lud Swój nawiedził! Przyszedł mu na pomoc; przyszedł dać Światło tym, którzy w cieniach i mrokach śmierci mieszkają. Chwała niech będzie Temu, który przychodzi prowadzić nasze kroki na drogę Pokoju i Miłości. Amen.

(kliknij, aby wrócić do dalszej części historii)

...Aż dotąd nie wywierałem na was nacisku. Błagałem was o ujednolicenie dat Wielkanocy, lecz wy nie słuchacie Mojego Ducha;

Wyczerpaliście cierpliwość Mego Ojca. Jeszcze tym razem proszę was o połączenie dat Wielkanocy, aby Mój Duch rozbłysnął nad wami z łaską i abym mógł doprowadzić Mój Dom do jedności;

Dziś mówię do was, lecz wy nie cenicie Moich Słów tych Orędzi. Gdy pewnego dnia je docenicie, będzie za późno...

Ach! Gdyby tylko jeden z tych ludzi pracujących dla jedności, tak, tylko jeden spośród nich nie ulegał emocjom, obawom i poszedł naprzód jednocząc daty Wielkanocy, Ja, Bóg, wywyższyłbym go.

... Błagam cię więc, Domu na Zachodzie, idź naprzód i zdemaskuj Złego, jednocząc daty Wielkanocy, jak było w Kościele pierwotnym.
(27 listopada 1996)

...Módl się, aby dom na Wschodzie i dom na Zachodzie połączyły się razem jak dwie ręce, które łączą się w czasie modlitwy: jak dwie ręce podobne do siebie, pełne piękna, kiedy są splecione, wzniesione do Nieba na modlitwie. Niech te dwie ręce należące do tego samego ciała pracują razem, dzieląc się wzajemnie swymi zdolnościami i bogactwami... Niech te dwie Ręce wzniosą się razem... Ach, kiedyż te dwie Ręce Mojego Ciała podniosą Mnie przy Ołtarzu, trzymając Mnie wspólnie?
(15 czerwca 1995)

...Idź teraz spotkać się z twoim Bratem i zjednoczcie daty Wielkanocy. Wtedy udzielę wam daru miłości i odnowię wasz wzrok. Nie chcę, byście zginęli w waszym własnym szaleństwie. Rzeczywiście, podwójny jest Mój smutek, podwójne są Moje jęki. Idź teraz przynieść Mi ulgę w cierpieniu, bracie. Pójdź Mnie uwielbić, jednocząc daty Wielkanocy.
(7 grudnia 1994)

Czy nie słyszałaś, że Ja mogę ustanowić jedną datę?
(24 października 1994)

Jakże wielcy byliście w dniach waszej przeszłości! Przyjdźcie odbudować Mój Dom w Jeden jedyny, jednocząc daty Wielkanocy...
(5 października 1994)