Aartsbisschop Frane Franic

De volgende inleiding van de gepensioneerde Aartsbisschop Frane Franic, de grote supporter van Medjugorje, werd voor het eerst gepubliceerd in 1993

Maar ik sta aan Vassula’s kant…

Toen ik twee boeken ontving, geschreven door de zienster Vassula Ryden, en vertaald in het Kroatisch door Mw. Marija-Dragica Vukic, was ik aangenaam verrast, temeer omdat de vertaling in het Engels in Belgrado was geschreven, waar Mw.  Vukic woont. Ze vroeg me een voorwoord te schrijven voor het derde boek dat in het Kroatisch zal verschijnen. Er zijn al vijf Engelse volumes met de titel True Life in God geschreven door Vassula Ryden. Het is mij een groot genoegen dit voorwoord te schrijven.

Het eerste nieuws dat ik hoorde over Vassula was twee jaar geleden, in 1991, in een Canadese Katholieke recensie, “L'Informateur Catholique”. Een groot deel van dat specifieke onderwerp was gewijd aan Vassula. Daarna publiceerde het magazine regelmatig informatie over haar. Een goede Katholieke dame woonachtig in Canada, die erg geïnteresseerd is in Medjugorje, een reisleidster van frequente bedevaarten, uitte sterke kritiek tegen Vassula, bewerend dat er valse theorieën waren in de boodschappen die zij overbrengt: bijvoorbeeld dat Jezus Zichzelf “Eeuwige Vader” van mensen noemt, alsof Hij Zichzelf identificeert in alle opzichten met de Vader, waardoor het onderscheid tussen de Vader en de Zoon wordt ontkend. Deze toegewijde aanbidster van O.L. Vrouw is ook niet gelukkig met de manier waarop Jezus Zijn boodschappen doorgeeft via Vassula’s hand; ze denkt hieraan in termen van spiritistische overdracht van boodschappen.

Deze criticus van Vassula, over wie ik in de recensie had gelezen, was Mw. Darija Klanac, geboren Skunca. Ik had de eer haar te ontmoeten op haar weg als pelgrimsleidster van Canada naar Medjugorje. Ze bezocht me in Split, in de Sint-Pietersbasiliek, waar ik sinds 1983 woon. Ik sprak in het Frans met de pelgrims over de vredesboodschappen van Medjugorje.  Mw. Klanac sprak ook met grote ijver over Onze Lieve-Vrouw. Ik was heel blij dat Mw. Klanac, één van onze in Canada gehuwde Kroaten, zo'n goede reputatie had onder de Katholieken van dat land. Later, toen ze moeite had met de recensie die ik heb genoemd, omdat ze Vassula ondersteunden, merkte ik op met welk respect ze over haar persoonlijkheid schreven, dat wil zeggen, de experts die voor hen werkten. Dit beviel me.

Maar ik sta aan de kant van Vassula, vooral sinds ik drie boeken van haar boodschappen in het Italiaans kreeg, getiteld Vrede en Liefde. Een groep Italiaanse pelgrims op weg naar Medjugorje stopte in Split en bezocht St. Peter's.  Ze nodigden mij uit om naar Italië te komen. Dus op 23 september 1992 vierde ik de Heilige Mis in een grote Kerk in Como. De Kerk was vol en daar ontmoette ik Vassula. Vóór de Mis gaf ze een getuigenis over haar mystieke ervaringen en boodschappen, die ze met de grootste overtuiging aan Jezus toeschreef. Ik gaf de homilie over het Evangelie van de dag. Ik sprak over privé-openbaringen en het belang dat ze hebben voor de Kerk en de wereld van vandaag. Ik voegde enkele woorden van steun toe voor Vassula, het laatste oordeel overlatend aan de Kerk. Ik gebruik deze voorzorg altijd als ik publiekelijk spreek over de boodschappen van Medjugorje.

Aan de andere kant, als ik als privépersoon praat, spreek ik mijn constante overtuiging uit over de authenticiteit van de verschijningen en boodschappen van Medjugorje; ik vertrouw op de evangelietest, die zegt dat een goede boom kan worden herkend aan goede vruchten. Dit geldt met name voor religieuze bekeringen, wonderen in de morele orde en, meest frequent, ervaringen in Medjugorje. Dit gebeurt ook door Vassula, die zelf een wonder is, een voorwerp van verwondering. Het is waar dat ze geen wonderen in fysieke zin veroorzaakt, want ze maakt geen aanspraak op een charisma van genezing.

Ik kreeg persoonlijk een kopie van het vierde boek van Vassula’s boodschappen door de vertaler. Ik was verheugd om te zien dat het voorwoord van Fr. René Laurentín was, die ik hoog acht; Ik heb hem vele malen ontmoet in Split op zijn weg naar en van Medjugorje.

Toen ik Vassula's boeken las, waren mijn eerste indrukken van haar zeer bevestigend. Haar boodschappen, eigenlijk voor mij de boodschappen van Jezus, zijn levend en authentiek. Deze boodschappen kunnen ons helpen een beter begrip te krijgen van Jezus 'boodschappen in het Evangelie en ons ook helpen deze op een persoonlijke manier te ervaren. Dit moeten altijd de authentieke criteria blijven bij het beoordelen van privéboodschappen, bij het herkennen van gezonde mystieke ervaringen. Er zijn altijd mystieke ervaringen in de Kerk geweest, en ze zullen er altijd zijn. Deze moeten we niet minimaliseren, maar we moeten het laatste oordeel overlaten aan de kerk.

Toen ik Vassula ontmoette in Como, op 23 september 1992, had ik het gevoel dat ze door veel critici werd aangevallen; ze schreven minachtend over haar. Dit is begrijpelijk omdat Jezus door Vassula een oordeel uitspreekt over extremistische theologen van onze tijd, die afstand nemen van goddelijke openbaringen door een te grote nabijheid tot de wereld. Dit ontdekte Paus Paulus VI, kort voordat hij stierf; hij begon te spreken over de "rook van de duivel" die de Kerk was binnengedrongen en de fundamentele waarheden van Gods openbaring vertroebelde.

Het lijkt mij hoe meer ik deze dingen begrijp, dat Vassula's belangrijkste charisma is om de ZUIVERHEID VAN DE INTEGRALE OPENBARING VAN GOD TE TONEN. Niets mag worden overgenomen, niets toegevoegd aan de Openbaring. Er moet geen toegeving zijn naar de wereld en aan de toegeeflijke beschaving van onze tijd, die zelfs tot in de Kerk doordringt, en wanorde veroorzaakt in haar reddende missie.

Inculturatie[1] is nodig als basis voor een nieuwe evangelisatie, zegt aldus Paus Johannes Paulus II, volgens het Concilie. We moeten culturen respecteren opdat we in mensen van alle naties Gods geopenbaarde waarheden kunnen planten, ze met liefde versterken, altijd met voldoende aandacht voor menselijke, nationale en sociale rechten en aandacht voor sociale situaties. Dit is de waarheid; Het Tweede Vaticaans Concilie zegt het; dat geldt ook voor de Pausen van de Concilies en daarna. Maar er is de waarheid die ons zegt dat Christus en Zijn Woord alle culturen beoordeelt, alle menselijke, nationale en sociale rechten. Het zijn echter geen culturen die Christus beoordelen, maar Christus die hen beoordeelt. Christus beschermt, bevordert, verwaardigt, tilt op naar een hoger niveau, naar Gods niveau, alle culturen.

Wees daarom niet bang om "de deur naar Christus te openen". Hij is onze Schepper, onze Vriend, Hij is onze "Eeuwige Vader" samen met de Vader en de Heilige Geest; Hij weet wat we nodig hebben om ons kleine aardse en grote hemelse geluk te bereiken.

De Kerk, samen met de Paus en onder de Paus, als het zichtbare hoofd van de Kerk en de Vicaris van Jezus Christus, geeft de reddende onderrichtingen van Christus door. Dat is wat Jezus ons zegt door Vassula, hoewel ze duidelijk maakt dat ze van de Grieks-orthodoxe Kerk is. Op deze manier toont ze de weg naar gezonde oecumene, een oecumene dat vandaag door haar Golgotha gaat. Maar de oecumene is Gods werk, dus moet het door haar Golgotha heengaan zoals Christus Zelf. Moge God ons beschermen zodat de Golgotha zich niet over de hele wereld verspreidt.

De oecumene zal, door haar Golgotha, haar opstanding hebben. Het lijkt erop dat dit de kern is van alle boodschappen die Jezus ons geeft door Vassula Ryden, Grieks-orthodox, die nu in Zwitserland woont.

Frane Franic, gepensioneerd Aartsbisschop van Split
voormalig President, Bisschoppelijke Theologische Commissie, Joegoslavië
Split, Joegoslavië.

Direct na de kennisgeving in 1995 schreef de Aartsbisschop het volgende in een brief aan Patrick Beneston:

"Voor God verklaar ik dat Mw. Vassula geen veroordeling heeft verdiend voor haar boeken maar lof, vanwege de integriteit van het geloof in haar boeken, vooral wat betreft het volledige primaatschap van de Romeinse Paus, over de Gezegende Maagd Maria, de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie, de heilige Harten van Christus en van de Onbevlekte Heilige Maagd Maria; Ik heb geen valse doctrine kunnen vinden in wat nu zeven delen zijn van de serie met de titel Waar Leven in God, die ik zorgvuldig heb gelezen. Ik schaam me om te lezen dat een dergelijke waardige persoon is veroordeeld door de Heilige Stoel, en dat zonder de kans te krijgen om zichzelf te verdedigen. Om deze reden smeek ik nederig de Heilige Stoel, als de veroordeling in kwestie authentiek is, dat zij wordt ingetrokken, of zo spoedig mogelijk onauthentiek verklaard, zodat de verwarring die ontstaat bij de gelovigen wordt afgewend.”

Sinds het schrijven van deze brief heeft Kardinaal Ratzinger duidelijk gemaakt dat Vassula op geen enkele manier is veroordeeld. Zie voor meer informatie bij  CONGREGATIE VOOR DE GELOOFSLEER in het gedeelte achtergrondinformatie.

[1] Het proces waarbij elementen uit een bepaalde religie of cultuur geïntegreerd worden in een andere cultuur.