Fr. Joseph Iannuzzi

Rhodos September 2012

Mijn naam is Eerwaarde Joseph Leo Iannuzzi, uit Rome, Italië, waar ik de laatste twintig jaar heb gestudeerd, afwisselend met pastorale opdrachten in het buitenland. Ik heb onlangs een proefschrift afgerond aan de pauselijke universiteit in Rome, getiteld: "De werking van de Goddelijke en Menselijke Wil in de Geschriften van de dienares van God, Luisa Piccarreta - een Onderzoek naar de Vroeg Oecumenische Concilies en Patristische en Scholastieke Theologie”. Ik ben hier om te spreken over het belang van de Boodschappen van Waar Leven in God zoals gedicteerd door onze Heer aan zijn schrijfster, Vassula Ryden.

Waarom zijn deze boodschappen belangrijk? Omdat de ene publieke openbaring die Christus predikte aan zijn apostelen, en die zijn apostelen aan ons doorgaven (kerygma ton apostolon), voortdurend wordt verklaard door de Heilige Geest die Christus beloofde ons te sturen, zodat we tot de kennis van "alle waarheid” kunnen komen. Voordat Hij van deze wereld vertrok, zei Jezus tegen zijn discipelen: “Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen;” (Joh. 16:12-13). Onder deze "nog veel" dat Jezus niet aan zijn discipelen vertelde, behoren de onderrichtingen van de WLIG-boodschappen zijn, die de Heilige Geest van de waarheid voortdurend aan Vassula blijft vertellen. Hoewel dergelijke WLIG-boodschappen over eenheid, liefde, barmhartigheid, intimiteit met de Triniteit en een heilige vrees voor God in de Schrift worden gesuggereerd, worden ze uitgelegd in Vassula's boodschappen.

We vinden in de Heilige Schrift dat als alles wat Christus zei in de Schrift was vervat, er niet genoeg bibliotheken op aarde zouden zijn om al zijn onderrichtingen te bevatten (Joh. 1: 25) - om te suggereren dat hoewel Christus ons alles gaf wat we nodig hebben voor redding en heiligheid, niet alles volledig begrepen is of volledig "uitgelegd”. Ik herinner me hier de Catechismus van de Katholieke Kerk waarin het volgende staat: "Geen nieuwe publieke openbaring is te verwachten vóór de glorieuze komst van onze Heer Jezus Christus. Maar zelfs als de openbaring al compleet is, was het niet volledig expliciet; het blijft voor het christelijk geloof om geleidelijk zijn volledige betekenis in de loop van de eeuwen te begrijpen.” (CCC, 66)

In dit artikel ontdekt men de progressieve onthulling (explicatie) van publieke openbaring. Als, aan de ene kant, artikel 66 vertelt dat Jezus ons alles onthulde wat we nodig hebben voor redding en er geen nieuwe "publieke" openbaring (de Deponering van Geloof) te verwachten is, en, aan de andere kant, bevestigt het dat niet alles in de publieke openbaring van Christus "expliciet" aan ons geopenbaard werd”!

Kerkelijke documenten van de afgelopen 2000 jaar getuigen verder van de voortdurende, voortgaande onthulling van publieke openbaring, omdat dergelijke documenten nooit bevestigen dat Gods openbaring is “geëindigd” in Christus, maar veeleer dat Christus’ publieke openbaring is “samengesteld”. In feite betekent de samengestelde term helemaal geen “einde”, maar betekent het dat het fundament van openbaring voor eens en voor altijd in Christus is gevestigd. Hoewel persoonlijke openbaring nooit de Heilige Schrift kan evenaren, want de Heilige Schrift is voor altijd het onvervangbare en onfeilbare fundament van ons geloof, ondersteunt privé-openbaring de Schrift en zelfs de Traditie in hun rol van het voortdurend uitleggen, “in de loop van de eeuwen” en door de leiding van de Heilige Geest, van Gods geopenbaarde waarheden. Nu, het werk van de explicatie van de Geest van openbaring gebeurt door de officiële leerstem van de Kerk (Magisterium) en door het ambt van profeet (bijv. Vassula, door wie de Kerk vandaag privé-openbaringen ontvangt), die de H. Paulus onmiddellijk opsomt na het ambt van apostel: “God heeft in Zijn Kerk eerst apostelen aangesteld, ten tweede profeten, ten derde leraren, ten vierde wonderen...” (1 Kor. 12:28).

Om de complementariteit tussen publieke en private onthulling beter te begrijpen, het menselijke oog vertegenwoordigt de publieke openbaring, en een vergrootglas vertegenwoordigt de privé-openbaring. Als ik nu met het menselijk oog naar een grasspriet zou kijken, zou ik niet alle aderen in dat gras zo dichtbij en gedetailleerd kunnen zien als dat ik dit met een vergrootglas zou doen. Dus publieke openbaring, gezien door het menselijk oog, wordt verduidelijkt en toegelicht door privé-openbaring, vertegenwoordigd door het vergrootglas. En het is in die zin dat privé-openbaring voor de menselijke geest die waarheden van Christus onthult die, hoewel vervat in de ene publieke openbaring van Christus, nooit volledig werden onthuld of begrepen.

Dat privé-openbaringen hebben bijgedragen aan bepaalde doctrinaire formuleringen onder de scholastieke theologen is duidelijk in de geschriften van de H. Thomas van Aquino en de H. Bonaventure, die beiden verwezen naar privé-openbaringen bij het stellen van de instelling van het Sacrament van het Vormsel. Ook de vrouwelijke mystici de H. Brigitte van Zweden en de H. Catharina van Siena spoorden de ware paus aan om terug te keren van Avignon naar Rome, en raad eens, de paus luisterde naar hen, daarmee het belang van privé-openbaring onderlijnend.

Dit zijn maar enkele van de vele voorbeelden die ons vertellen waarom de privé-openbaringen van de Kerk - wanneer ze door tientallen theologen en bisschoppen, zoals die van Vassula - goed worden gerespecteerd, tegenwoordig van zo'n enorme waarde zijn en die de voortdurende en voortgaande ontplooiing van Christus' publieke openbaring vormen. Hun belang wordt verder gezien in de geestelijk verwoestende gevolgen die zouden zijn ontstaan als de Kerk hen had genegeerd: had de Kerk de privé-openbaringen van de H. Margaret Marie Alacoque genegeerd, we zouden de zekerheid van Christus niet hebben dat we vredig in de staat van genade zouden sterven, met de gratie van finale bekering (zie 12e belofte van de 1e Vrijdag Devoties); als de Kerk de privé-openbaringen van de H. Faustina had genegeerd, zouden we niet het Feest van Goddelijke Barmhartigheid hebben die een totale verlossing van alle zonden en straf verleent; als de Kerk de privé-openbaringen van de Dienares van God Luisa Piccarreta had genegeerd, zouden we de nieuwe mystieke genade niet hebben ontvangen van het "Leven in de Goddelijke Wil”.

Zoals in het verleden, zo komt ook vandaag Christus tot ons via zijn profetes Vassula met een boodschap van eenheid. Hij wil dat we ons voegen onder de ene banier van Jezus Christus. Christus roept ons allemaal op om ons door de WLIG-boodschappen te verenigen bij wijze van liefde. Hij herinnert ons eraan dat Hij onze menselijke wil nooit zal breken. Daarom wil Hij dat we onze wil vrijelijk buigen, zodat we de eenheid kunnen kiezen en zo onze liefde en mededogen samensmeden om ons te verenigen onder de enige banier van Christus.

Nu, deze eenheid doet op geen enkele manier afbreuk aan de onafhankelijke ritus van verschillende denominaties van de Orthodoxen, van de Protestanten of van de Katholieken; het respecteert deze ritussen. Zulke ritussen worden aangemoedigd om door te gaan, maar we moeten ons aansluiten bij ons gemeenschappelijke geloof. Waarom? Omdat de uitspraak van Satan "verdeel en heers" is, terwijl het gezegde van Jezus "verenig en verover” is! Dus door ons te verenigen in één overtuiging, zullen we de komende ramp vermijden die onze wereld vandaag en het geloof van onze kinderen bedreigt. Als we ons verenigen, zullen we meer impact hebben op de politieke wereld en in de religieuze arena, en ons schikken naar het tijdperk van vrede dat onze Lieve-Vrouw in Fatima profeteerde.

Daarom kunnen we de iconografie van de Oosters-Orthodoxe Kerk respecteren en gretig omhelzen, waarnaar ze in veel opzichten kijken als een bron van openbaring, en naar hun zeer rijk patrimonium van literatuur over "vergoddelijking" en mystieke eenheid met de Drie-eenheid; we kunnen de Bijbelse bijdragen van de Protestanten respecteren en omhelzen en hun goed bewaarde charismatische genaden die ons in staat stellen om ons geloof te verdiepen en onze gaven te ontwikkelen die we ontvingen in het Vormsel. Zonder superioriteit of inferioriteit te plaatsen op deze verschillende rollen die we allemaal in de kerk bekleden, kunnen we nederig erkennen dat we allemaal gelijk zijn in Gods ogen, Christelijke broeders worden door de Zoon van God zelf gevraagd, om zich NU aan te sluiten onder de ene banier van Jezus Christus. Zonder superioriteit of minderwaardigheid te plaatsen in deze verschillende rollen die we allemaal in de Kerk bekleden, kunnen we nederig erkennen dat we allemaal gelijk zijn in Gods ogen, terwijl we verschillende rollen vervullen. En het enige dat we moeten doen, is onze menselijke wil vrijelijk buigen zodat Gods Goddelijke Wil in ons kan regeren. Het enige wat nodig is, zijn twee dingen: intentie en verlangen; we moeten de intentie hebben om ons te verenigen en een verlangen om het te laten gebeuren. Dan zullen we beetje bij beetje het aardse Nieuwe Jeruzalem, de Nieuwe Hemelen en de Nieuwe Aarde beginnen te vestigen.

Gezien het voorgaande, kan men gemakkelijk zien dat de boodschappen van Waar Leven in God deel uitmaken van de Bijbelse leringen en tradities van de Kerk. Het zijn boodschappen die niet bedoeld zijn voor duizend jaar geleden, maar voor vandaag! De manier waarop God door zijn apostelen en door zijn profeten sprak, wordt nu gesproken door de boodschappen van Vassula. Laten we God de Vader danken voor deze openbaringen van zijn Zoon Jezus Christus door zijn secretaresse van Waar Leven in God, Vassula Ryden, die schrijft onder de leiding van de Heilige Geest, en laten we ze met een geest van volgzaamheid ontvangen voor de Geest der waarheid die vandaag tot zijn Kerk spreekt. Moge God jullie zegenen.

Rev. J. L. Iannuzzi