Waarom de Rozenkrans

Eén van de meest formidabele middelen om het kwaad te bestrijden en de gevolgen ervan in de wereld te minimaliseren, is het reciteren van de Rozenkrans. Dit traditionele gebed van de Kerk wordt al lang geëerd als de “ketting die Satan zal binden”, en als het “wapen van deze Eindtijden.” Veel heiligen reciteerden de Rozenkrans, in het bijzonder de Heilige Padre Pio, die tegen iedereen zei die zich aan zijn gebeden toevertrouwden: “Bemin de Madonna; bid de Rozenkrans.” De medebroeders van Padre Pio vertelden dat hij voortdurend de Rozenkrans reciteerde en het beschouwde als de korstte weg naar heiligheid. Onze-Lieve-Vrouw van Fatima zei: “Bid iedere dag de Rozenkrans om de wereldvrede te bekomen en een einde aan de oorlog.” De Heilige Paus Pius X bad iedere dag de Rozenkrans, net als zijn opvolger de Heilige Johannes de Grote, die vertelde: “Zou je willen dat ik je een ‘geheim’ vertel? Het is eenvoudig en het is tenslotte geen geheim: Bid, bid veel. Zeg iedere dag de Rozenkrans.”

In de boodschappen van Waar Leven in God onthult Jezus “dat door te volharden[1] de duivel verzwakt; het kwaad afneemt; leer de Heilige Rozenkrans, verfraai Mijn Kerk... liefde zal toenemen en het kwaad zal afnemen” (2 juni 1988); “houd nooit op je Rozenkrans te bidden; kom met vreugde de Rozenkrans bidden; de rijke mens zal niet antwoorden, maar de arme mens zal tot Mij komen met zijn Rozenkrans en in zijn armoede zal Ik naar hem luisteren terwijl hij dit eenvoudige gebed bidt; want alles wat arm en eenvoudig is, is dodelijk voor Satan die de IJdelheid Zelf is; dit is een van de belangrijkste redenen waarom Satan de Rozenkrans haat;” (18 maart 1991);  “doe Mij het genoegen de Heilige Rozenkrans te bidden; voel de Geheimen, overweeg ze door de ogen van je Heilige Moeder, deze Geheimen die jouw tijdperk probeert  te rationaliseren; dochter, ze hebben nog steeds niet begrepen dat Ik hen wil als kinderen, onschuldig, met een kinderlijk geloof;” (4 juni 1988).

Wanneer we de Rozenkrans bidden, worden we door God en Maria uitgenodigd om dit met een geest van herdenking te doen, en door het internaliseren van gebeurtenissen waarover we mediteren en contempleren. Jezus leert ons hoe we dat moeten doen:

“verhef je ziel tot Mij door je gedachten aan uiterlijke zaken terug te dringen, bezin je en voel Mijn Aanwezigheid; laat je ziel opklimmen van meditatie naar contemplatie; bereik Mij, je God, in stilte; kom tot Mij in beschouwende aanbidding; zie je? bid nu de rozenkrans;… Ik luister samen met Mijn Moeder… let op dat je je concentratie niet verliest…” (4 december 1989)

Rev. J.L. Iannuzzi, S.T.L., S.Th.D.

"Als we in de boodschappen zoeken naar de zin: “Bid de Rozenkrans,” krijgen we 10 referenties. Negen ervan zijn verzoeken of uitnodigingen van de Hemel. Het Internationaal Gebedenboekje voor WLIG-gebedsgroepen bevat zowel de Mariale Rozenkrans als de Orthodoxe Rozenkrans. Velen hebben geen probleem met het Orthodoxe gebed (het “Jezus gebed”), maar sommigen hebben nog steeds vragen bij de Rozenkrans van vijf tientjes, ofwel omdat ze het moeilijk vinden of omdat het ‘te katholiek’ is en geen deel uitmaakt van hun traditie - toch vragen Jezus en Zijn Moeder ons om er gebruik van te maken.

Onderzoek toont aan dat de "Katholieke" Rozenkrans vóór de Reformatie bekend was bij Christenen in het Westen. Het is dus, dan, een pre-Reformatorisch gebed. De legende vertelt ons dat het is ontstaan met de heilige Dominicus (oprichter van de Orde van Predikers van de Dominicanen), maar daar is geen echt bewijs voor. De Rozenkrans zoals we die nu kennen dateert uit de zeventiende eeuw, maar dit is een ontwikkeling vanuit vita Christi (Het Leven van Christus). Meditaties dateren in ieder geval uit de twaalfde eeuw, en het Psalter van Onze-Lieve-Vrouw (zoals uiteengezet door een Dominicaan in 1483).  Het loont de moeite deze twee devoties te betrachten.

Het was een andere Dominicaan, een Cisterciënzer monnik, die een meditatie over het leven van Christus samenstelde met de herhaling van Ave Maria in sets van 50 gebeden. Dit is gedateerd tussen 1409 en 1415. Dit is de essentie van de Rozenkrans zoals we die vandaag kennen.

Een studie van Duitse devotionele geschriften uit de Middeleeuwen (door Anne Winston) suggereert dat tegen de dertiende eeuw, de ‘Marien Rosenkrantz’ (Rozen Gierlande) bestond uit het reciteren van 50 ‘Ave’s’ (niet, tegen die tijd het volledige ‘Weesgegroet’ zoals we die nu kennen, hoewel de bedoeling van het tweede deel vrijwel hetzelfde is). Om deze gebeden bij te houden is er een kralenketting ontstaan (een ‘Zapel’ of krans) welke bekend werd als de ‘Ave’ of de ‘Paternoster’ kralen, omdat ze werden gebruikt om deze gebeden te markeren. Tegelijkertijd begon de praktijk van het privé reciteren van de psalmen, ter vervanging van de traditionele canonieke uren. De Maria Psalter bevatte verzen als inleiding voor elke psalm, ze interpreterend in relatie tot Christus of Zijn Heilige Moeder. Naarmate de tijd vorderde, verdwenen de psalmen zelf en lieten de strofen achter, en dan in plaats van de psalmen, de ‘Paternosters’ of de ‘Ave Maria’s’.

Verdere ontwikkeling wordt in verband gebracht met de Kartuizers in Trèves. Adolf van Essen en een medemonnik, Dominicus van Pruisen, combineerden het reciteren van ‘Ave’s’ met meditaties over het leven van Christus en Onze-Lieve- Vrouw, en omvatte wat bekend werd als de ‘Jezus Clausule’. Het Weesgegroet werd een soort ‘Jezusgebed’ vanwege deze bijkomende clausules. Vanaf deze tijd kunnen we zeker zeggen dat de Maria Rozenkrans Christo-centrisch was.
In 1483 reduceerde het Dominicaans boek: “De Psalter van Onze-Lieve-Vrouwe” de 50 meditatiepunten tot 15. Behalve voor wat betreft de laatste twee, komen deze overeen met de 15 mysteries die we vandaag kennen. Een andere Dominicaan, Alberto da Castello, schreef: “De Rozenkrans van de Glorievolle Maagd” (1521).  Hij was de eerste die de term ‘mysteries’ gebruikte voor de meditatiepunten.

Tijdens de zestiende eeuw werd de Rozenkrans van 15 mysteriën, met de Jezus Clausules, de geaccepteerde vorm.

Een ander interessant punt is dat het eerste deel van het Weesgegroet gevonden wordt in de Oosterse Liturgie vanaf de vijfde eeuw. De Mariadevotie is geen Rooms-Katholieke uitvinding. De Orthodoxe wereld is rijk aan zowel prachtige gebeden als prachtige iconen met betrekking tot de Moeder van God. De Vroegchristelijke Traditie laat ons er geen twijfel over bestaan dat het vragen van Maria's gebeden een normaal onderdeel is van het orthodoxe Christelijke leven.

Als de meeste mensen de Jezus Clausules niet meer gebruiken (er zijn enkele Rozenkransboeken die dat wel doen), betekent dit niet dat de Rozenkrans niet Christo-centrisch is. We hoeven alleen maar te verwijzen naar de geschriften van moderne Pausen, zoals Paul VI en wijlen Johannes Paulus II, om dat te zien. De Rozenkrans nodigt ons uit tot het Evangelieverhaal in het gezelschap van de Moeder van Christus. Er kan geen meer betrouwbare gids zijn. Zoals we weten uit de boodschappen van ‘Waar Leven in God’, wil Onze Heer, Jezus Christus, dat wij respect en liefde betonen voor Zijn Moeder.

(Zie a.u.b. het boek: "Beads and Prayers: The Rosary in History and Devotion", door John D. Miller)

Fr. John Abberton (Moge zijn gedachtenis onsterfelijk zijn)

“om Mijnentwil, wil je de Rozenkrans leren?”

[1] Vassula schrijft: “Mijn best doen om de Heilige Maria en Jezus te behagen door de Heilige Rozenkrans te bidden, Hun wil te gehoorzamen.”