Een Voorbeeld van Eenheid in het Oosten

Monseigneur Isidore Battika, Grieks-Katholiek Patriarchaal Vicaris in Damascus, Syrië, Spreekt de Pelgrims van Waar Leven in God toe in Mei 2005

Goedenavond!

Mijn probleem is, in welke taal ik moet spreken? In het Grieks? Ellinika? Arabisch? Of geven jullie de voorkeur aan het Frans? Engels is beter. Dan moeten jullie mijn beperkte Engels aanvullen. Oké? Als jullie het niet begrijpen, vertel het me, dan kan ik het misschien in het Arabisch zeggen.

Welkom in Damascus! Ik ben de Patriarchaal Vicaris voor de Grieks-Katholieken in Damascus. Ik zal jullie iets vertellen over de realiteit van de kerk in Syrië. Syrië heeft een Chalcedonisch en een niet-Chalcedonisch kerkgeschiedenis, omdat alle concilies uit de geschiedenis van de Kerk in ons land waren. Dus, ons land is een Heilig Land. De H. Paulus komt hier vandaan. Dus, neem het mij niet kwalijk, dat ik niet wist dat jullie naar Damascus zouden gekomen, want we hadden iets voor jullie willen voorbereiden. Jullie waren in onze Kathedraal vanochtend. Ik was afwezig omdat ik twee Missen had in andere kerken.

De gemeenschap van Damascus onderbouwt de hele geschiedenis van de Kerk. In Damascus hebben we de Grieks-Orthodoxen en de Grieks-Katholieken, de Syrisch-Orthodoxen en de Syrisch-Katholieken, de Armeens-Orthodoxen en de Armeens-Katholieken, de Maronieten, de Chaldeeërs, de Protestanten, de Anglicanen, Latijnen. Elke Kerk is vertegenwoordigd in Syrië.

Syrië is erg belangrijk. Toen de Paus Johannes Paulus II naar Syrië kwam noemden wij zijn bezoek: "Syrië, het begin van het Christendom." Het is erg belangrijk. Jezus is onder ons zijn leven begonnen in Jeruzalem, maar het Christendom als Kerk begint in Syrië met Ananias en de H. Paulus. U kent de geschiedenis uit Handelingen.

Welnu, in Syrië, leven de Kerken onderling een Oecumenisch leven. Het is echt een Oecumenische Kerk.

Ik moet u een geheim vertellen dat u misschien niet kent. Voor het eerst hebben we samen een kerk gebouwd, voor de Grieks-Orthodoxen en de Grieks-Katholieken. De twee kerken legden het geld bij elkaar om de kerk te bouwen, maar het is voor alle Kerken. Dus de Grieks-Katholieke kan alle andere Katholieken vertegenwoordigen en de Grieks-Orthodoxe kan alle Orthodoxen vertegenwoordigen. Iedereen kan de Mis in de Kerk van de HH. Paulus en Petrus van Dumar vieren. We openden deze kerk een paar maanden geleden. We waren toen samen, de Grieks-Orthodoxe Patriarch en de Grieks-Katholieke Patriarch en al de bisschoppen van Damascus, samen voor de opening van deze Kerk.

Weten jullie hoe we ertoe kwamen dit gezamenlijk te bouwen? Het was niet alleen door toedoen van onze eigen inspanningen. De regering in Syrië geeft bij elke nieuwe uitbreiding van de stad twee lappen grond. Eén voor de Moslims om een ​Moskee te bouwen, en één voor de Christenen om een ​​Kerk te bouwen. Het is niet bedoeld voor de verdeeldheid van de Kerk. Het is niet voor de Grieks-Katholieken. Het is niet voor de Grieks-Orthodoxen. Het is niet voor de Latijnse. Het is niet voor de Syrische. Het is niet voor de Armeense. Het is voor de Christenen. (Publiek klapt)

Toen ik in 1992 in Damascus aankwam, vertelden de mensen mij dat er hier in deze straat een moskee is, maar voorheen was het een stuk land voor een kerk.

We hebben het ons niet toegeëigend omdat we verdeeld zijn. Dus heeft de regering besloten om het aan de Moslims te geven. Dus de Moslims eigenden zich twee stukken land toe; de ene voor de moskee en het stuk grond voor de kerk, omdat we niet in eenheid zijn met elkaar. Dus zo verloren we heel wat lappen grond en kunnen wij geen kerken bouwen.

Ik besloot om iets te doen voor Damascus. Ik ging naar de Grieks-Orthodoxe Kerk om de Patriarch te ontmoeten en ik vroeg hem: "Hoogwaardige excellentie, waarom moeten we grond kwijtraken? Alstublieft, we kunnen een papier voor de overheid ondertekenen en dan kunnen we beginnen met het toe-eigenen van het land.” Hij zei: "Waarvoor? We kunnen geen kerk samen bouwen." Ik zei: "Misschien kunnen we het over een paar jaar doen. Voor nu besluiten we om ons het land toe te eigenen.” En het was okay. Hij tekende. De Grieks-Orthodoxe Patriarch Ignatius en de Grieks-Katholieke Patriarch Maximos Hakim. Hij is inmiddels overleden.

We eigenden ons het land toe en nu moesten we gaan bouwen. De Grieks-orthodoxen zeiden: “We hebben geen geld.” (Het publiek lacht) En de Grieks-Katholieken zeiden: “En wij hebben geen geld.” (Meer gelach) Maar in werkelijkheid, had iedereen geld, maar we waren bang. We wilden een kerk, maar zonder offer.

Dus, ik zei: “Okay, ik heb alstublieft nog een andere brief nodig. Onderteken gezamenlijk nog een brief voor mij en ik zal het geld vinden in Europa.” Ik ging naar Europa en ik zamelde meer dan $ 300.000 dollar in en ik begon met de kerk.

Het was nu een realiteit. Maar de kerk kwam niet af. Dus we gingen naar de Orthodoxe en de Katholieke Patriach en zeiden dat we hem moesten afmaken, we kunnen het niet laten zoals het nu is. Dus iedereen - van de Grieks-Katholieken en de Grieks-Orthodoxen - betaalden de helft van de kerk, om de kerk te voltooien. Nu is de kerk voltooid.

We vieren niet samen. We hebben twee Missen op zondag, één voor de Katholieken en één voor de Orthodoxen - omdat de Grieks-Katholieke en de Grieks-Orthodoxe de grotere gemeenschappen zijn hier in Damascus. Maar als andere gemeenschappen de Mis willen vieren, dan kan dat. Als ze Katholiek zijn, nemen ze het uur van de Katholieke Kerk. Als ze Orthodox zijn, nemen ze het uur van de Orthodoxe Kerk. Dus we kunnen op dezelfde plek vieren. Dit is de eerste stap voor de Eenheid. (Groot applaus)

Voor het feest van Pasen was het zeer belangrijk. We hadden twee Paasfeesten in Syrië. Dat is een slechte zaak voor de Kerk. We gaven geen getuigenis van Jezus Christus.  Voor de Moslims, als ze zien dat we twee keer Pasen hebben, twee Kruisigingen, twee Verrijzenissen, [1] het is te veel. We kwamen niet tot een oplossing. We weten dat de meest aanvaardbare oplossing tot nu toe is dat de Katholieken het met de Orthodoxen vieren. De Orthodoxen zijn tot nu toe niet in staat om te bewegen. We hopen dat we in de toekomst gezamenlijk zullen bewegen als oplossing voor de gehele Christelijke wereld.

Maar wij denken dat we iets moeten gaan doen voor het volgende jaar. Misschien dat we er volgend jaar mee beginnen in de kerk van Dumar. Dit jaar hebben we besloten geen twee feesten in dezelfde kerk meer te vieren. We gaan het samen vieren met de Orthodoxen (groot applaus). Dit betekent dat we nu elk jaar samen moeten gaan vieren. (gelach en nogmaals applaus).

Ik ben zeer optimistisch over de toekomst. Uit Syrië, zoals de geschiedenis van de Kerk ons toont, zijn er vele oplossingen gekomen voor de problemen van de Kerk. Vanaf de tijd van het Arianisme en andere problemen in de gehele geschiedenis van Syrië, is het telkens weer tot oplossingen gekomen. Ik geef er de voorkeur aan mijn Kerk 'De Brug' te noemen. Een Brug tussen het Westen en het Oosten. Omdat we weten dat de Kerk het Oosten en het Westen tezamen is.

We zijn Grieks-Katholiek en we weten dat Grieks-Katholiek betekent dat we Byzantijns zijn en we zijn in ons hart Orthodox. Maar op gelijke wijze, tegelijkertijd, willen we graag de eenheid van de Kerk. En daarom zijn we blij om Katholiek te zijn. Maar we zijn nooit vergeten, nooit, dat onze oorsprong Orthodox is. Dus moeten we Orthodox blijven in de Katholieke Kerk. (groot applaus)

Ik ga hier afronden en ik zal jullie mijn Kerk laten zien.

We hebben een zekere specificiteit. We zijn hier Arabisch. En we zijn erg blij om de Kerk van de Arabieren te zijn, maar we zijn geen Moslims. We zijn Orthodox in eenheid met Rome. We zijn Katholiek, maar niet Latijns. We zullen nooit vergeten dat wij Orthodox zijn in de Katholieke Kerk.

Dank u.

[1] Na dit te hebben gelezen is het moeilijk om niet te denken aan wat Jezus zegt in de boodschap van 7 december 1994:

"bemin Mij... laat je hart Mijn geur zijn, de geur die Mijn Huis één zal maken, de geur die Mijn loot uit het Oosten ertoe kan brengen uit te roepen: "de Amen wil dat Zijn Belofte zal worden vervuld, de Verrezen Christus staat vlak voor onze deur met verdriet in Zijn Ogen... want wij hebben Zijn doodsangst, Zijn Kruis en Zijn Kruisiging verdubbeld;

'de Heilige staat aan mijn deur, Broeder, zoals de Verschijning aan Zijn apostelen, zegt Hij mij: 'vrede zij met je; zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jou, ga nu je Broeder ontmoeten en verenig de data van Pasen, dan zal Ik jullie de gave van liefde geven en jullie zicht herstellen; Ik wil niet dat je omkomt in je eigen dwaasheid; Mijn verdriet is inderdaad dubbel; dubbel is Mijn kreunen; ga nu en verheerlijk Mijn pijn, broeder, ga en verheerlijk Mij door de data van Pasen tot één te maken;'"