Συμφιλίωση και Ενότητα

από τη Βασούλα
Αίγυπτος, 21 - 31 Οκτωβρίου, 2002

Η μετάνοια είναι η πύλη που οδηγεί τις ψυχές από το σκοτάδι στο Φως. Συνεπώς, δεν μπορούμε να λέμε μέχρι σήμερα ότι βαδίζουμε όλοι στο φως αφού είμαστε ακόμη διηρημένοι και κομματιασμένοι. Είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του Θεού αφού είμαστε όλοι παιδιά του. Δεν αρκεί το να ανήκουμε σε μια εκκλησία για να σωθούμε. Είναι αναγκαίο να ακολουθούμε τις θείες Εντολές, όπως ο Χριστός απάντησε σε μια γυναίκα: "πιο ευτυχείς εκείνοι που ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν." (Λουκ. 11, 28) Όσοι δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι λιγότερο πλασμένοι κατ' εικόνα Θεού και προορισμένοι να ζήσουν τελικά στο οίκο του Θεού. Είναι γραμμένο: "ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις." (Ρωμ. 2,11) Ο Ιησούς Χριστός λύτρωσε όλους τους ανθρώπους της γης, επομένως, η σωτηρία δίνεται στον καθένα αν ζει στο φως του Θεού. Εκείνοι όμως που συνειδητά απορρίπτουν τον Θεό και το Νόμο Του της Αγάπης θα καταδικαστούν από τη δική τους επιλογή.

Αν δεν έχουμε μπει μέσα στο Φως, πώς θα δούμε το θέλημα του Θεού για να προχωρήσουμε στη συμφιλίωση και την ενότητα και να μάθουμε με ποιον τρόπο επιθυμεί αυτή την πνευματική ενότητα; Πώς θα βρούμε το δρόμο μας και πού βαδίζουμε αν βρισκόμαστε πάντα στο σκοτάδι; Το σκοτάδι μάχεται το φως κι αν δεν βιαστούμε να μετανοήσουμε, αυτή η μικρή φλόγα που τρεμοσβήνει μέσα μας θα σβήσει. Πρέπει να βιαστούμε να βάλουμε κατά μέρος όλες τις προκαταλήψεις μας και, αντίθετα, να αντλήσουμε έλαιο από τα αποθέματα ταπεινότητας και αγάπης για να ζωντανέψουμε και πάλι αυτή τη μικρή φλόγα σε ζωντανή λαμπάδα.

Όλες οι εκκλησίες πρέπει θεληματικά να απαρνηθούν τον εγωισμό τους και την ακαμψία τους, και τότε, με αυτή την απονέκρωση, θα βιώσουν την παρουσία του Χριστού. Κάθε εκκλησία πρέπει να περάσει από μια συνεχή μετάνοια και να ενωθεί έτσι με την θεϊκή αγάπη του Χριστού για την ανθρωπότητα που θα σβήσει τις περασμένες και τωρινές αποτυχίες της. Η Γραφή λέει:"Ταπεινωθείτε μπροστά στον Κύριο, κι Εκείνος θα σας ανεβάσει ψηλά." (Ιακ. 4,10)

Αν οι εκκλησίες καταφέρουν να ξεπεράσουν τα αρνητικά εμπόδια που τις χωρίζουν, τα οποία σύμφωνα με την Γραφή αντιτίθενται στην πραγματοποίηση της ενότητας στην πίστη, στην αγάπη και στη λατρεία ανάμεσά μας, ο Χριστός θα μείνει πιστός στην υπόσχεσή Του να παραχωρήσει ένα χρονικό διάστημα ειρήνης σε όλο το κόσμο και να προσελκύσει κάθε ύπαρξη στο Μυστικό Του Σώμα, εκπληρώνοντας έτσι τα λόγια που μας έδωσε στην προσευχή Του προς τον Πατέρα: "Να είναι όλοι ένα όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος με Μένα κι Εγώ με Σένα κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι Με έστειλες Εσύ." (Ιων. 17, 21) Σε αυτή την παράκληση του Κυρίου μας, γίνεται ξεκάθαρο ότι η ενότητα που ζητούσε θα επηρέαζε όλο τον κόσμο. Μια τέτοια όμως ενότητα που θα επηρεάσει όλο τον κόσμο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος που θα προικίσει την ανθρωπότητα με τη δύναμή Του, αναδεικνύοντας αποστόλους για να κηρύξουν στον κόσμο και να προσελκύσουν την πίστη όλου του κόσμου στον Χριστό. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη τη διαίρεσή μας που παραμένει, θα έλεγα ότι η Εκκλησία δεν έφτασε ακόμη στην τελείωσή της αλλά αντίθετα έχει δείξει αδυναμία σε αυτό το θέμα.

Η Εκκλησία είναι αδύνατη και χρειάζεται να σταθεροποιηθεί με την ενότητα. Στη σημερινή της κατάσταση, η Εκκλησία χάνει σταδιακά το φως της από αδυναμία, σε σημείο να μη μπορεί να σηκωθεί και να πάει ν' αντλήσει θεραπευτικό έλαιο που είναι το Αγιο Πνεύμα. Σ' ένα μήνυμα ο Χριστός λέει στην Εκκλησία: "... και το άρωμά σου σ' εγκατέλειψε." Φαίνεται ότι από φόβο μήπως χάσει την ταυτότητά της και τις αξίες της - ιδίως η Ορθόδοξη Εκκλησία - δεν κλείνει μόνο τα παράθυρα της αλλά φροντίζει να είναι κλεισμένες και οι πόρτες της, εμποδίζοντας έτσι να εισέλθει το φως, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι το εσωτερικό της μουχλιάζει. Εξαιτίας αυτού του παράλογου φόβου εμποδίζει την εισροή της χάρης και την αύρα του Αγίου Πνεύματος που μπορεί να την αναζωογονήσει. Όποιος ενεργεί από φόβο και φροντίζει να είναι καλά αμπαρωμένα τα παράθυρα και οι πόρτες του, φοβάται συνήθως μήπως του ληστέψουν τα τιμαλφή του. Δεν είναι όμως μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία που ενεργεί έτσι, και άλλες εκκλησίες ενεργούν με το ίδιο τρόπο.

Η ομορφιά, η δόξα και οι καρποί που απέδιδε κάποτε η Εκκλησία, στην αρχή της ύπαρξής της, έχουν τώρα πέσει σαν σάπια φρούτα. Αν αυτό δεν αληθεύει, πού είναι αυτή η αποστολική Εκκλησία με την ανυπομονησία της να ομολογήσει τον Χριστό, να θυσιαστεί στο βωμό των μαρτύρων; Να ταπεινωθεί στην αρένα της αισχύνης και του πόνου παρά να αρνηθεί τον Χριστό; Πού είναι αυτός ο ζήλος της πίστης των μαθητών κι αυτός ο διακαής πόθος για μαζικό ευαγγελισμό; Ω Χριστέ, πόσες φορές ακόμη το πολύτιμο Σώμα Σου θα τρυπηθεί, θα διαπεραστεί και θα διαμελιστεί πριν αντιληφθούμε ότι μπορεί να διαιρέσαμε το Σώμα Σου σαν εργαλεία του ίδιου του "διχαστή"; Το κάναμε άθελά μας. Βοήθησέ μας να βρούμε και να φυλάξουμε αυτό το τόσο ιερό υπόλοιπο που ονομάζεται Εκκλησία Σου. Βοήθησέ μας να το συγκεντρώσουμε και πάλι, σε μια εκκλησιαστική ενότητα, αποφασισμένη να φέρει τη δεύτερη Έλευσή Σου σαν αποκάλυψη, σε όλο τον κόσμο.

Κι όμως, το Αγιο Πνεύμα δεν θα εμποδιστεί από τις ανθρώπινες φιλοδοξίες και την ανικανότητα μας να συμφιλιωθούμε. Είναι εκεί έξω και κάνει πολύ θόρυβο, ώστε στο τέλος ακόμη και οι κουφοί που οχυρώθηκαν θα Το ακούσουν και θ' ανοίξουν τις πόρτες της καρδιάς τους, κι αυτοί που ήταν νεκροί θα ξαναζωντανέψουν. Από κει που είχαν πάψει να υπάρχουν θα επανέλθουν στη ζωή.