|
Polski »
Misja » Relacje ze spotkań z udziałem Vassuli » Relacje z 2002 roku » Kanada, Wenezuela i Chile » | Kanada, Wenezuela i Chile, kwiecień 2002 r.
9 Kwiecień
Po dniu spędzonym w Nowym Jorku Vassula i ja przylecieliśmy późnym wieczorem samolotem śmigłowym do Calgary w Lethbrgde w środku wciąż pokrytej śniegiem Kanady.
Na lotnisku czekali na nas Sandi i Len Whyte. Sandi, producentka telewizyjna i Len, główny inżynier telewizji, pracują razem dla „Miracle channel” i zaprosili Vassulę na wywiad telewizyjny. Miracle channel jest Ekumeniczną Chrześcijańską Telewizją obejmującą swym zasięgiem Kanadę i część USA. Skupia się na Protestantyzmie i otwartości na jedność.
10 Kwiecień
Pierwszy wywiad emitowany był na żywo i w Internecie w tym czasie (Dwa wywiady Vassuli można odsłuchać na tej stronie internetowej: ). Vassula, swoim bardzo prostym stylem, opowiadała o pierwszych dniach orędzi, pierwszych dniach z Aniołem, o Jego czułości i radości jaką odczuwała dzięki tej komunikacji, taką jakby co najmniej stanęła swoją nogą w Niebie. Opowiadała o sposobie w jaki otrzymuje te Boskie orędzia i o zmianie w jej piśmie bez żadnego nacisku. Mówiła o swojej misji dla pożytku Kościoła, ponieważ Bóg jest to nakazał: „Idź i powiedz im...”
Jej mowa była urzekającą i relaksująca a telefony do centrum Miracle Channel urywały się, osiągając szczytowa liczbę. Jak poinformowali nas później Sandi i Len był to „największy jak dotąd odzew publiczności”. Razem wziąwszy jej przemówienie opierało się na Duchu Świętym, 2giej Pięćdziesiątnicy i odnowie Kościoła. Na koniec Paul, gość, poprosił Vassulę, żeby streściła istotę swojej misji. Odpowiedziała Bożym poleceniem do niej: „Odnów Mój Kościół”.
Po krótkiej przerwie na lunch powróciliśmy na miejsce, żeby odbyć następny wywiad dla „Lifeline”. Jest to program tego kanału i prowadzi go Joan i dr Dick Dewert, przewodniczący Miracle Channel. Program został nagrany na kasety wideo, a nie na żywo tak jak ten poprzedni. Dr Dick Dewert i Joan byli bardzo podekscytowani słuchając Vassuli jak wszystko się zmieni i jak będzie przemienione przez Wylanie Ducha Świętego, tak że ludzie umarli duchowo pobiegną jak kobieta Samarytańska aby opowiadać wszystkim jak słodki jest Pan.
Rozmawiano także o orędziu danym Kanadzie 4 marca 1992 r.
Po wywiadzie opuściliśmy Lethbridge jadąc samochodem podziwiając widoki i zatrzymaliśmy się na noc w Calgary.
11 Kwiecień
Wczesnym rankiem rozpoczęliśmy długą podróż do Caracas w Wenezueli. Na lotnisku przeczytaliśmy w gazecie o politycznym kryzysie w Caracas z wieloma demonstracjami i zamieszkami. Kiedy przylecieliśmy tam późno w nocy, czekali na nas Maria Trevino, Benito Prieto i dwie zakonnice Siostra Saint Louis (około 95 lat) i siostra Amparo, oraz inni ludzie z TLIG. Przyjęcie nas było na prawdę ciepłe i z taka sama radością i podekscytowaniem jak wita się w takich okazjach rodzinę mieszkająca w innej części świata. Ale wielki był dla nich również smutek z powodu zmarłych podczas zamieszek. Zgodnie z ostatnimi wieściami, zamieszki wymknęły się z pod kontroli i krajem tymczasowo rządził Generał.
12 Kwiecień
Armeński Biskup Caracas, monsignor Gomidas Ohanin, zaprosił wszystkie autorytety kościelne Caracas (około 15 ludzi) na ekumeniczne spotkanie w tej Archidiecezji, aby przedstawić im Vassulę i jej misję.
Kiedy przyjechaliśmy, monsignor Gomidas Ohanin zaprezentował Vassuli kilka obrazów Naszej Pani, które sam namalował i porozmawiał z Vassula o malarstwie. Ostatecznie wszyscy się już zebrali. Po krótkich wprowadzeniach w ogrodzie, poszliśmy do Katedry aby upamiętnić w modlitwie tych, którzy zmarli poprzedniego dnia podczas zamieszek. Jak cudowna ekumeniczna była to posługa. Naprzeciw ołtarza stali wszyscy wokół Vassuli i monsignora Gomidas Ohanin. Reprezentantem kardynała Velasco był ks. Vinke Ramon, sekretarz Rady Kościoła w Caracas, później monsignor Orlando Guerrero, Biskup Anglikańskiego Kościoła Wenezueli i Krajów Andyjskich, następnie monsignor Georges Kahhale Zouhairaty, Biskup – Egzarcha & Apostolico Katolicko Prawosławnego i Apostolskiego Kościoła Wenezueli, obok ks. Raphael Bayed Mardeni, legalny doradca rady kościołów i ks. Emanuel Remoundakis Kościoła Grecko Prawosławnego i kilku innych.
Jeden za drugim, każdy z nich modlił się w swoim języku i tradycji. Hiszpański zmieszany z angielskim, arabskim, greckim, rumuńskim i łacińskim utworzył niebiański hymn. Po tym poszliśmy do sali parafialnej gdzie zostało przygotowane drugie śniadanie. Armeński Biskup opowiadał im o Vassuli i jej owocach. Potem, jeden po drugim, każdy dodał słowo albo dwa ponieważ większość z nich znała już „Prawdziwe Życie w Bogu”. Siostra Ampara zaczęła świadczyć o tym jak wysłała list do Ojca Świętego w obronie TLIG parę dni po tym jak ukazała się Notyfikacja, i ku jej zaskoczeniu, jego popierającej odpowiedzi. Wszystko to sprawiło, że o. Emmanuel, grecko-prawosławny ksiądz, zbliżył się do Vassuli pytając ją z czułością w głosie: „Córko, czy prawdą są te wszystkie cudowne rzeczy, które o tobie usłyszałem? Zechciałabyś przyjść do mojego kościoła parafialnego dzisiejszej nocy na „salutations” (w Prawosławnej tradycji w piątki podczas Wielkiego Postu oddajemy cześć Naszej Pani pięknymi litaniami Zdrowaś Maryjo zwanymi „salutations”) a po tym będziesz mogła opowiedzieć mi o tym wszystkim”.
Vassula przyjęła zaproszenie i poszliśmy do tego Prawosławnego Kościoła Zaśnięcia Naszej Pani a później tego wieczora odwiedziliśmy dwa Domy Maryjne w Caracas. Ku wielkiemu zaskoczeni dla nas wszystkich, o. Emanuel tuz przed zakończeniem ceremonii powiedział publiczności o łasce mając pośród nas proroka Pana, narzędzie Bożego Miłosierdzia i zaprosił Vassulę, żeby do nich przemówiła. Vassula przemawiała przez około dziesięć minut. W kilku słowach wyjaśniła jak się to wszystko zaczęło z jej Aniołem i wszystkich tych rzeczach, które później następowały, zmieniając nie tylko jej życie ale także życia wielu innych ludzi i zaprosiła zgromadzonych na następny dzień na spotkanie. Później w sali parafialnej wszyscy greccy ludzie okrążyli Vassulę i rozmawiali z nią , robiąc sobie parę zdjęć. Zanim poszliśmy o. Emmanuel poprosił o wszystkie książki po greku dla swojego Kościoła. Po tym jak powróciłem do Grecji, wysłaliśmy kilka zestawów wszystkich tomów orędzi.
Później tego wieczoru podczas kolacji Siostra Saint Luois przedstawiła Vassulę siedmiu albo ośmiu siostrom z jej zgromadzenia i dwóm młodym katolickim kapłanom.
Zanim będę kontynuował opowieść o głównym spotkaniu, powrócę jeszcze i opowiem wam o odbytej dzień wcześniej wizycie dwóch Domów Maryjnych.. Pierwszym z nich Był Dom Maryjny Propatria. Usytuowany jest w biednej dzielnicy Caracas, gdzie większość domów zrobionych jest z glinianych cegieł na placu naprzeciw kościoła parafialnego. Na małej werandzie duża figura Naszej pani z Góry karmel ukazuje wyjątkowość tego domu, własności stowarzyszenia TLIG, ponieważ został zakupiony z pożyczek i dotacji grupy. Miejsce to zapełnione było ludźmi czekającymi na spotkanie z Vassulą. Była tam także ksiądz parafialny, żeby ja przywitać. Wszystko było zachwycająco czyste i uporządkowane. Pokój dzienny z sofą i tapczanami, trzy albo cztery mniejsze pokoje, duża kuchnia z wszystkimi istotnymi urządzeniami elektrycznymi, mały ogród na podwórku z kolejny miejscem jadalnianym. Dziennie usługuje się tam około 230 ludziom. Nie jest to zwykły schron ale można czuć się tam jak w domu, jak w domu Naszej Pani. Radość na ich szczęśliwych twarzach pozwoli ci szybko zdać sobie sprawę, ze jest to prawdziwa Winnica rodząca owoce Ducha Świętego.
Drugim jest Dom Maryjny Puente Hierro. Również jest usytuowany w biednej dzielnicy Caracas. Miejsce jest własnością ks. Mancini i otworzył je dzięki dotacja. Dba o to miejsce 20 ludzi TLIG. Ten dom również był zapełniony osobami czekającymi na Vassulę. Także jest czysty i wszystko jest tam uporządkowane, pomimo prowadzonych tam pewnych prac. Jestem tam jadalnia ze stołami i kuchnia ze wszystkim potrzebnymi urządzeniami i mała kaplica. Obecnie pomaga się tam 375 ludziom dziennie. Posługa nie jest świadczona tylko w tym domu, ale także na zewnątrz, dostarczana im przez wolontariuszy. Para świeżo pomalowanych pokoi przygotowana jest na punkt pierwszej pomocy prowadzony przez wolontariuszy- doktora i pielęgniarkę, żeby przynosić pomoc ludziom z ulicy. Jest tam również łazienka, pokój magazynowy zarówno na jedzenia jak i na ubrania. Duża niespodzianka była w górnych pokojach. Wolontariusze doktor i pielęgniarka opiekują się tam, we współpracy z grupą modlitewną św. o. Pio, grupą sześciu 2-7 letnich sierot, od kiedy ich rodzice umarli z powodu HIV.
Praca, która wykonują ludzie z TLIG w Caracas jest niebywała. Założyli Dom Maryjne w dwa lata. Nic dziwnego, że Kardynał Velasco z Caracas odznaczył publicznie 10 ludzi do tych działań. Pięć z nich jest ze Stowarzyszenia Prawdziwe Życie w Bogu a pięć z parafii Domów Maryjnych.
13 Kwiecień
O godz. 9:00 przyjechaliśmy do „Parque Naciones Unidas”. 95 letnia siostra Saint Louis wzięła rękę Vassuli za zaprowadziła ja na odium. Zebrało się około 7000-8000 ludzi. Ks. Mancini wystawił do adoracje Najświętszy Sakrament kiedy odmawiano Różaniec. Kiedy anielska postawa siostry Louis pojawiła się obok Vassuli, ludzie zaczęli wiwatować.
Sytuacja polityczna wciąż była kłopotliwa, z licznymi zamieszkami na ulicach, ale tym razem z przeciwnej strony. Utrudniło to ludziom przyjechać na spotkanie, szczególnie tym z poza Caracas. Gdyby były inne okoliczność, liczba ludzi przybyłych na spotkanie mogła by być łatwo podwojona. Jaka świąteczna atmosfera, ludzie niedaleko nas walczą o ziemskie polityczne idee, kiedy w międzyczasie ludzie tutaj dzielili niebiańska radość wysławiając Pana, śpiewając i tańcząc.
Vassula w swoim przemówieniu podkreśliła, że ich obecność tutaj nie jest przez „szczęśliwy traf” ponieważ takie sowo nie istnieje w Jego słowniku, jest to przez Wezwanie. Wezwanie aby być apostołami końca czasów, Wezwanie do chrystianizowania zdechrystianizowanego pokolenia. Mówiła także o tym jak wielu ludzie ceni sobie dzisiaj energię naturalnych elementów, jak kryształy czy metale, zamiast szukać nieporównywalnego Wylania Ducha Świętego. Przed zakończeniem Vassula poprosiła każdego, żeby wstał i odmówił wspólnie cudowna modlitwę św. Gertrudy Wielkiej, co do której Jezus obiecał, że uwolni 1000 dusz z Czyśćca za każdym razem kiedy się powie:
„Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci najdrogocenniejszą Krew Boskiego Syna Twego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa w połączeniu ze wszystkimi Mszami Świętymi na całym świecie dzisiaj odprawianymi, za dusze w czyśćcu cierpiące”
(Zatwierdzeni i rekomendacja Kardynał Lisbon, 4 marca 1936r. – modlitwa może być użytecznie zmieniana w celu modlenia się za najbardziej zapomniane dusze, ale inne specyficzne grupy dusz)
W samolocie do Santiago w Chile usłyszeliśmy ostatnie wieści, ze kryzys zakończył się i poprzedni rząd znowu nad wszystkim panował.
Gdy przylecieliśmy do Santiago w Chile było już po północy. Tam znowu było rodzinne spotkanie, czekali na nas Olga Gajardo, Fanny i Alvaro Barros, Elizabeth Pennycook i Cristina Alliende. Byli to nowi ludzie dla mnie, ale uścisk, radość i ciepłość serca oraz entuzjastyczne przyjęcie były takie same.
14 Kwiecień
Dzień rozpoczął się niedzielną Mszą Świętą w „Las Pequenas Almas” z ks. Contrado i krotka wizyta w małym sklepie z książkami blisko Kościoła, gdzie można było dostać książki TLIG.
Spotkanie odbyło się o 13:00 w Gimnazjum Don Bosco. Zebrało się około 3000 ludzi, z paroma ludźmi z odległych miejsc takich jak Peru, Argentyna, Urugwaj i kilku z Grecji (po przemówieniu Vassuli przyszli dać jej „kourampiedes” domowej roboty, tradycyjne greckie ciastka). Wyjątkowy zespół i chór, w całości składający się z byłych więźniów nawróconych dzięki orędziom TLIG, śpiewał pieśni i hymny. Przemówienie Vassuli skupiało się głównie na temacie Wylania Ducha Świętego w tych dniach końca czasów, w których żyjemy, zapraszając wszystkich żeby żyli orędziami, a nie tylko czytali, po to by każdy mógł stać się apostołem. Zakończyła spotkanie modlitwą św. Brygidy i Błogosławieństwem Ducha Świętego.
Wieczorem Alvaro i Fanny Barros dla Vassuli zorganizowali pożegnała kolację. Byli na niej wszyscy ludzie z TLIG, którzy asystowali przy przygotowaniu tego zakończonego sukcesem spotkania, Olga Gajardo, Elizabeth Pennycook, Cristina Alliende, jak również ks. Harry Peterson i kilku ludzi, którzy przyjechali z Peru i Urugwaju. Był to relaksujacy wieczór po ciężkim tygodniu.
15 Kwiecień
Po śniadaniu poszliśmy na lotnisko i zaczęła się długa podróż powrotna.
Wszystko co mogę powiedzieć po tej wyjątkowej możliwości podróżowania z Vassulą podczas jej wycieczki misyjnej jak ta, że nie ważne jak długa czy pełna szczegółów była by jej relacja, jeśli się tego nie przeżyje, nie można sobie wyobrazić podekscytowania. Siła psychiczna jaką Nasz Pan daje Swojemu posłusznemu narzędziu, przechodzi jakoś na tego, kto z nią podróżuje. Zmęczenie po takim wysiłku jest minimalne a łaska niezrównana.
W Chrystusie,
Antonis Tectonidis | |
| |
|
