Narysuj Mój Znak
9/10 kwiecień, 1987
Podczas pobytu w Szwajcarii zastanawiałam się, gdzie będę miała dom. Szukaliśmy jeszcze, błądząc i błądząc.
Odczuj Moją Obecność.
Zobaczyłam Jezusa, który pokazał mi Swoje Serce.
Twoje mieszkanie jest tam... w samym środku Mego Serca!  Córko, uwielbiaj Mnie, przyciągając do Mnie dusze.
Moja starsza siostra po raz pierwszy czytała orędzia. Skutek był taki, że zażegnała spór rodzinny trwający od ośmiu lat. Po powrocie do siebie, na Rodos.
pokazała orędzia mężowi. W nocy przeczytał zeszyty 5 i 6. Był nimi wzruszony i – zanim położył się spać – odmówił modlitwę, prosząc Boga o przebaczenie mu grzechów. Potem zamknął oczy. Poczuł się nagle przeniesiony do bardzo pięknego ogrodu. Zobaczył małe światło – jakby świecę – zbliżające się do niego. To światło stawało się coraz większe. Kiedy odczuł tę Bożą Obecność całkiem blisko, zaczął drżeć i zapytał: “Jezu, czy to Ty?” Ta wizja była podobna do tej, którą ja miałam i którą opisałam w zeszycie 9.
- pokazała orędzia mężowi. W nocy przeczytał zeszyty 5 i 6. Był nimi wzruszony i – zanim położył się spać – odmówił modlitwę, prosząc Boga o przebaczenie mu grzechów. Potem zamknął oczy. Poczuł się nagle przeniesiony do bardzo pięknego ogrodu. Zobaczył małe światło – jakby świecę – zbliżające się do niego. To światło stawało się coraz większe. Kiedy odczuł tę Bożą Obecność całkiem blisko, zaczął drżeć i zapytał: “Jezu, czy to Ty?” Ta wizja była podobna do tej, którą ja miałam i którą opisałam w zeszycie 9. Później, w Szwajcarii, znalazłam w księgarni książkę pod tytułem: ‘Księga Henocha’. Zanim dałam tę książkę siostrze, z ciekawości, otwarłam ją przypadkowo. Zobaczyłam fragment, w którym Henoch mówi o jednej ze swoich wizji: wizji Światła. Opis, jaki dawał, był identyczny z tym, co ja opisałam w zeszycie 9, z milionami aniołów otaczających to Światło! Bóg chciał potwierdzić realność mojej wizji!
Kocham Moje baranki. Zjednocz Moje baranki. Ten, kto przeczyta Moje orędzie, spożyje Mój Chleb. Ci, którzy otrzymają ode Mnie znak będą tymi, których chcę oświecić przez Moją Łaskę.
Narysuj Mój Znak.
Vassulo, zacznij podsumowywać początek tego orędzia. Poprowadzę cię, oświecając cię. Powtórzenia były konieczne dla twojej nauki. Potrzebowałaś tego .
Moje orędzie powinno się nazywać: Pokój i Miłość.
To straszne, jestem zbyt realistyczna, zbyt sceptyczna. Dziś nie mogę się opanować przed nowymi wątpliwościami. Dlaczego jestem taka niestała? Jednakże wiem dobrze, że nie mogę kontrolować ręki i że tracę wszelką moc, kiedy Bóg ją ‘bierze’. On może mi wytrącić ołówek z ręki, jak też może go prowadzić zaledwie lekko go muskając! Wszystko to mi się zdarza! Dał mi tyle dowodów, a jednak ciągle i wiele razy mam wątpliwości! Ponadto obawa, żeby nie wprowadzić nikogo w błąd!
Umiłowana! Ja jestem Jahwe, daj Mi swe słabości i pozwól Mojej Sile unicestwić je.
Jaką cierpliwość musi mieć Bóg wobec mnie, aby mnie ścierpieć... Sądzę, że sama jestem główną przyczyną moich wątpliwości, bo znam siebie i porównuję się z innymi ludźmi, którzy poznali nadprzyrodzone zbliżenie się Boga i otrzymali orędzia: jak oni byli dobrzy i oddani! To mnie uderza. To tak, jakby porównywało się noc z dniem. Zauważam jednak jedną rzecz pozytywną: przynajmniej głęboko kocham Boga i w tym punkcie nikt nie może mi powiedzieć, że jest to owoc mojej wyobraźni albo – jak powiedział mi jeden kapłan – że to nawet szatan może nam wkładać do głowy! Jeśli byłabym tak słaba, aby wziąć poważnie wszystko, co słyszę, zginęłabym.
Dziś jedna kobieta, która zaczęła studiować Freuda, powiedziała mi, że to wszystko mogłoby znajdować się w mojej podświadomości: kompleks miłości do Boga! Kochać Boga znaczy więc być psychicznie chorą! Jej teoria – czy też Freuda – nie wywiera na mnie wcale wpływu. Bóg uprzedził mnie co do tych teorii, przez które będę oskarżana. W dodatku nie lubię szczególnie Freuda, który był ateistą: dla niego jesteśmy tylko materią. Nawet Jung go opuścił!
Moje dziecko, ludzie zawsze osądzali na ludzki sposób. Jestem Bogiem pełnym Miłosierdzia i Miłości, ale tak źle rozumianym...
Ale, Panie, Ty wybrałeś kogoś, kto nie jest dobry: to jest przyczyną, dla której mam czasem wątpliwości!
Ty także jesteś Moją córką! Kocham nawet najnędzniejszych z was.
10. 4. 1987
Przypomnij sobie, że Moje Ukrzyżowanie trwało godzinami. Cierpiałem przez wiele godzin. Cała Moja Krew wypłynęła. Kocham cię, pójdź, pociesz Mnie okazując Mi miłość.
W tych dniach Jezus – dając mi wizje – przypominał mi nieustannie Swoje Ukrzyżowanie. Odczuwam czasem Jego Obecność tak dokładnie, że mam wrażenie dotykania Go konkretnie i nawet odczuwania ruchu powietrza powodowanego każdym Jego ruchem!
| 
