Mystieke Huwelijk en Vergoddelijking in Waar Leven in God 

Geschreven door een non die als kluizenaar leeft en woonachtig is in Wales, Verenigd Koninkrijk, die de boodschappen over Waar Leven in God overweegt

September 2005

De geschriften getiteld 'Waar Leven in God' (WLIG) spreken voortdurend over God die de wereld de genade van vergoddelijking aanreikt. Vergoddelijking betekent van mensen goden maken door deelname aan de Goddelijkheid van de Godheid.

Deze zienswijze kan mensen alarmeren, tenzij ze zich realiseren dat het een andere term is voor het begenadigd zijn met Eeuwig Leven. Het is het Eeuwige Leven van God. Christus heeft het ons beloofd. Het Evangelie en de brieven van Johannes zijn vol van de belofte van Christus. In de brieven van Petrus wordt daarnaar verwezen en de brieven van Paulus aan de zeven gemeenten zijn er ook vol van. Dit is waarom Jezus Christus kwam - dat we Zijn Goddelijk Leven mogen delen; dat we één kunnen zijn met de Vader zoals Christus en de Vader één zijn. Dat wil zeggen, niet op dezelfde wijze, maar zoals Christus en de Vader één zijn - een goddelijke verbintenis.

We zijn geroepen om zonen en dochters van God te zijn. We zijn geroepen om het Lichaam van Christus te zijn. Jezus Christus is het Hoofd van Zijn Lichaam de Kerk. Het Lichaam is volledig één met haar Goddelijk Hoofd. Wat Jezus Christus van nature is als de Zoon van God, zijn wij geroepen te zijn door genade - elk volgens die graad of capaciteit welke God voor ons in gedachten had toen Hij ons schiep. Hoofd en Lichaam verheerlijkt met het Goddelijke Eeuwige Leven van God dat ons in Christus Jezus is gegeven en dat voor ons werd teruggewonnen door Zijn verlossende leven en dood.

We moeten heilig zijn zoals onze God heilig is - niet door dwang, maar door bereidwillig het gebod van God te vervullen (vgl. Leviticus 19:2 en Mattheüs 5:48); niet uit plicht als een abstracte handeling, maar uit echte liefde voor God.

Alleen God is heilig; "U alleen bent de Heilige, U alleen bent de Heer, U alleen de Allerhoogste Jezus Christus", zingen wij elke zondag en feestdag. Heilig zijn zoals God heilig is, is heilig zijn met de heiligheid van God Zelf. De heiligheid van God daalt neer en God verenigt Zichzelf met iedereen zodat de eigen krachten van de ziel (herinnering, begrip en wil) in perfecte eenheid zijn met de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Wanneer deze eenwording totaal is, volkomen, compleet, dat is vergoddelijking, niets meer, niets minder.

De volledige eenheid van de ziel en de Drie-Eenheid wordt genoemd Mystiek Huwelijk. Mystiek Huwelijk betekent dat de Heilige, de Drie-Ene God, de ziel met Zichzelf in een perfecte samensmelting huwt, terwijl de "echtgenote" de perfecte individualiteit en vrije wil behoudt.

De Vader in Zijn Goddelijke Kracht, beërft en verenigt zich met het geheugen die wordt herkend en begrepen als zijnde een kracht van de ziel. De Eeuwige Zoon in Zijn Goddelijke Wijsheid beërft en verenigt zich met het begrip die wordt herkend en begrepen als een kracht van de ziel. De Heilige Geest in Zijn Goddelijke Goedheid beërft en verenigt zich met de menselijke wil die wordt herkend en begrepen als een kracht van de ziel. Met de Goddelijke tegenwoordigheid in de vermogens van de ziel, denkt, handelt en spreekt de persoon alleen direct geïnformeerd door Gods Kracht, Wijsheid en Goedheid. De ziel houdt op buiten de invloed van het Goddelijk Licht te handelen. We noemen dit "Christusgelijkenis". Mensen die een vergoddelijkt persoon ontmoeten, zullen de ontmoeting beschrijven als: "Het was alsof ik met Jezus Zelf sprak".

De Vader kan alleen het geheugen beërven als zij pure hoop heeft.[1] De Eeuwige Zoon kan alleen het verstand begrijpen als zij puur geloof heeft.[2] De Heilige Geest kan alleen in de menselijke wil beërven als zij de zuivere naastenliefde heeft.[3] Om het eenvoudig te zeggen: hoop leegt de herinnering, geloof leegt het begrip en de liefde maakt de wil leeg. Deze drie vermogens van de ziel moeten worden leeggemaakt door de theologische deugden, omdat deze de menselijke rede en logica overstijgen. De puur menselijke manier van weten, door middel van de zintuigen en het discursieve intellect, moet worden getranscendeerd voordat men gebracht kan worden om zich te verenigen met de transcendente God. Alle middelen moeten in verhouding staan ​​tot hun doel: moeten van een bepaalde overeenstemming en een gelijkenis tot het einde betuigen. Erwten koken pas als ze dezelfde temperatuur hebben bereikt als het warme water. Houtblokken zullen niet branden totdat ze dezelfde mate van warmte hebben bereikt als het vuur. Niets, en geen enkel schepsel, kan het begrip dienen als een evenredig middel tot het bereiken van God. Alles wat het intellect kan begrijpen, de wil ervaart en de verbeelding zich voorstelt, is het meest ongelijk en onevenredig aan God. De leegte gecreëerd door de theologische deugden van geloof, hoop en naastenliefde, gelijken het meest op God, in die zin dat ze de vermogens van de mens aanpassen tot deelname aan de transcendente God. Ze tillen de mens boven zichzelf uit, transformeren hem en brengen hem ertoe om de volheid van het goddelijk beeld en de gelijkenis waarin hij werd geschapen en waarvoor hij werd geschapen, weer te herkrijgen.

De Katholieke Catechismus, nr. 1812 stelt: "De menselijke deugden hebben hun wortels in de goddelijke deugden die de menselijke vermogens geschikt maken voor de deelname aan de goddelijke natuur. Want de goddelijke deugden verwijzen rechtstreeks naar God. Ze stellen de Christenen in staat om in verbondenheid met de heilige Drie-eenheid te leven. Ze hebben de ene en drie-ene God als OORSPRONG, MOTIEF en EINDDOEL."

De Vier Kardinale Deugden zijn ook in ons gefuseerd door de Heilige Doop samen met de Drie Theologische Deugden. Deze zeven deugden op heroïsche wijze beoefend, zijn de redenen voor zowel zaligverklaring als heiligverklaring. De Kardinale Deugden zijn Standvastigheid, Matigheid, Rechtvaardigheid en Voorzichtigheid. Al deze zullen volledig werkzaam zijn in de Vergoddelijkte Ziel.

Standvastigheid helpt de hartstochten van hoop, wanhoop, angst, durf (moed) en woede. Deze passies ontstaan ​​wanneer moeilijkheden worden ondervonden bij het verkrijgen van het goede of het vermijden van het kwade. Matigheid helpt hartstochten van liefde, haat, verlangen, afkeer, plezier en verdriet (pijn). Deze houden zich bezig met goed en kwaad, zonder enige perceptie van moeilijkheden. Gerechtigheid perfectioneert de wil in de sociale handelingen van de mens. Deze drie Kardinale Deugden worden bestuurd door de vierde, Voorzichtigheid, die voortvloeit uit de innerlijke liefdadigheid.

Bij de Doop worden alle Theologische en Kardinale Deugden door de Heilige Drie-eenheid in onze ziel ingebracht. Wanneer naastenliefde het motief is voor al onze daden, worden deze deugden geperfectioneerd door de gaven van de Heilige Geest. Dat wil zeggen, men wordt eerst gemotiveerd door de liefde voor God en vervolgens de liefde voor de naaste zoals God hem liefheeft. (Joh. 13:34: "Gij moet elkaar liefhebben, zoals Ik u heb liefgehad") De gaven van de Heilige Geest zijn kennis, begrip, vrees voor de Heer, wijsheid, vroomheid, standvastigheid en raad.

Zonde, elke geringste beweging van instemming in de wil in strijd met de heerlijkheid van God, al dan niet uitwendig tot uitdrukking gebracht, “bewolkt” de transparantie van de ziel. Elke “wolk” moet worden uitgeworpen, verdampt, om de transparantie te herstellen. Dit wordt bewerkstelligd door de samenwerking van onze vrije wil met de deugden. De "leegtes" die door de geoefende deugden worden gecreëerd, zijn precies deze "transparantie" waardoor het Goddelijke Licht beërfd en daardoor ons vergoddelijkt. Een dergelijke vergoddelijking is bereikbaar voor ieder van ons, en enkel oprecht berouw is nodig om de sluizen te openen voor de genade om de reis te laten beginnen.

In Het Ware Leven God vinden we:

alle zielen waarmee Ik ben verenigd worden ook bruiden, want in Mijn vertrouwelijke relatie met hen word Ik hun Bruidegom elke dag van hun leven; en zo zal het ook met jou zijn als je door Ons zult zijn bekoord; vrijwillig zul je jezelf in Mij duwen en de volheid van Mijn Goddelijke Liefde smaken; vanaf je geboorte verlangde Ik je te bezitten, en terwijl Ik je zag opgroeien heb Ik in het geheim al onze verlovingen gevierd; Ik zou naar je toe zijn gevlogen bij het eerste teken van berouw, en voordat jij je berouw zou hebben beëindigd zou Ik uitroepen, stampend met Mijn Scepter:

"vrijgesproken"

en je voorhoofd hebben gebrandmerkt met Mijn brandende doopkus, heel het universum hebben doorgeurd; dit zou een voorteken zijn van onze huwelijksceremonie, en Ik zou je als geschenk van Mijn Liefde voor jou een kroon aanbieden, gemaakt van de geurigste bloemen; elk van hun bladeren een deugd vertegenwoordigend; alleen dan zou je in staat zijn te zeggen : "Ik zie..." en het werkelijk menen; 

(Odes aan de Heilige Drie-eenheid)

Vassula Ryden's boodschappen van Jezus beloven dat iedereen een persoonlijke theofanie zal ontvangen. (Opmerking: een theofanie is een visioen van God, hetzij door een symbool of een intellectueel visioen of een spiritueel visioen.) Dit zal een neerdaling zijn van de Heilige Drie-Eenheid dat zowel als een waarschuwing zal inwerken met betrekking tot onze spirituele staat als ook het aanbod van de genade van berouw. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest zullen worden waargenomen in een genade van verlichting.

…jullie zielen zullen zien wat ze ooit eerder hebben gezien, in die fractie van een seconde, dat moment van jullie schepping... 
 

zij zullen zien:
Hem, die jullie het eerst in Zijn Handen hield,
de Ogen die jullie het eerst zagen.
zij zullen zien:
de Handen van Hem die jullie vormde en jullie zegende...
zij zullen zien:
de Meest Tedere Vader, jullie Schepper,
geheel gehuld in overweldigende Heerlijkheid,
de Eerste en de Laatste;
Hij Die is, Die was en Die komen zal,
de Almachtige,
de Alfa en de Omega:
de Heerser; [4]

Dat wil zeggen, we zien een glimp van de Vader. Dan zullen we ook in ons geestelijke visioen het licht van de Heilige Geest waarnemen dat ons binnendringt vanuit de doordringende blik van Christus die ook voor ons is. Onze ziel zal zich bewust worden van alle gebeurtenissen van ons leven, want onze ogen zullen worden gefixeerd door de ogen van Christus, die zullen zijn als twee Vlammen van Vuur. (Opmerking: de vlammen van Christus' ogen zijn de Heilige Geest, lees Dan 10:6, Openbaring 1:14: 5:6). Ons hart zal terugblikken op al onze zonden. (Zie WLIG 15 september 1991, voor de volledige details van Tweede Pinksteren) We zullen alle waarheid zien over onze geestelijke staat tegenover God, precies zien zoals Hij ons ziet. Normaal gesproken is dit het visioen dat ons in het moment van de dood wordt gegeven wanneer de ziel wordt overspoeld door de Goddelijke Waarheid en de spirituele realiteit ziet van het kwaad zelf en bijgevolg haar rechtvaardige oordeel.

Met deze waarheidsbeleving wordt de volledige genade aangeboden van volledig en oprecht berouw. Omdat al onze zonden geopenbaard zijn (inclusief degenen die we ontkennen omdat we eraan gewend zijn geraakt en het bewustzijn van zonde betreffende hen hebben verloren), zal onze berouw een daad van zuivere genade zijn. De Katholieke Kerk leert dat een daad van Zuiver Berouw een persoon gereed maakt voor onmiddellijke toegang tot de hemel (bijvoorbeeld de goede dief op Golgotha). Dit is omdat het heiligmakend is, omdat het de directe vrucht is van samenwerking met de Geest van Waarheid is, de Geest van Heiliging - de Heilige Geest. Vandaar dat het berouw dat uit deze theofanie voortkomt (ook wel het Tweede Pinksteren genoemd) de ziel na de sacramentele belijdenis ontvankelijk maakt voor de directe volheid van heiligheid die, zijnde volledig gecultiveerd, snel tot vergoddelijking leidt. Zonder het zien van al onze zonden zou dit niet mogelijk zijn, want het berouwvol zijn over slechts enkele door ons herinnerde niet-beleden zonden, zou de onzuiverheid van de rest van hen laten voortbestaan en vergoddelijking doen beletten.

De heiligheid die Jezus op dit moment geeft, is de krans van deugd zoals beloofd in de bovenstaande boodschap. Het moet worden ondersteund en ontwikkeld door een leven waarin het Evangelie volledig wordt beleefd in onophoudelijke metanoia en theosis, dat wil zeggen, zich volledig tot God wendend en bewust de mensheid zijn voor het Woord op aarde. De heiliging van de ziel als een puur geschenk gaat niet samen met de zonde. Echter, de infusie van deugd, vooral de deugd van waarachtig berouw, maakt een terugtrekking mogelijk van het verlangen om Doodszonden en zelfs opzettelijke Dagelijkse zonden te begaan; de zonde zal door keuze uit het leven van de persoon worden geëlimineerd.

Het belangrijkste middel om de gave van heiliging te handhaven die leidt naar de vergoddelijking van de ziel zal de Allerheiligste Eucharistie zijn, die haar Goddelijkheid volledig zal vrijgeven. Dit vrijgeven van Goddelijkheid zal gefaciliteerd worden door de perfecte afstemming van onze wil op de Wil van God. Zonder deze 'pijplijn' geeft zelfs de dagelijkse Communie niet zijn inherente goddelijkheid vrij aan de ziel, maar alleen de lichten en genaden die ons helpen om een ​​conformiteit en eenheid van de wil met God te bereiken.

Zoals hierboven vermeld, maakt alleen het Goddelijke Licht van de Heilige Geest die al onze zonden openbaart, de onmiddellijke gave van heiligheid mogelijk, dat wil zeggen, zolang we de genade van berouw volledig aanvaarden. Er is geen "vacuüm" in de menselijke ziel. Wanneer de wil zich volledig tot God keert, wordt zij onmiddellijk gevuld met God, omdat het de beweging van de Heilige Geest is die zo'n ommekeer teweegbrengt als we Zijn genade aanvaarden. Dan, onmiddellijk, wordt Christus in de ziel beërfd. Christus, in het tot Zich nemen van Zijn bezit van zielen in de staat van Zuiver Berouw, verblijft in hen zoals Hij beloofde,[5] net zo lang als de persoon dit bezit in stand houdt door beoefende deugd door het Mystieke Huwelijk. Dit is ook bekend als de "wederkomst" of, de "heerschappij van Christus op aarde": Hij regeert in Zijn Goddelijkheid in de ziel en regeert en leidt haar gedachten, woorden en daden in goedheid en deugd.

Het Tweede Pinksteren en de Wederkomst zijn dus twee aspecten van de ene theofanie. Deze symbolische afbeeldingen in het boek Openbaring geven dit aan. De belofte van het duizendjarenrijk van Christus (vgl. Openbaring 20:6) bevat het Bijbelse getal dat de goddelijke eeuwigheid symboliseert. Dus het betekent eenvoudigweg dat Christus zal regeren in Zijn Goddelijkheid. Hij zal dit doen door te regeren in de ziel van de mens. (Zie afzonderlijk artikel over Het Duizendjarenrijk van Christus)

De theofanie die geprofeteerd wordt in de TLIG-boodschap van 15 september 1991 neemt slechts enkele momenten in beslag, want het vergt slechts een enkele flits van het Goddelijke Licht om alles aan ons te onthullen. De effecten duren uren, dagen of weken en leiden in sommige gevallen tot maandenlange rouw, met puur berouw, over erkende zonden. Sommige personen die deze genade al hebben ontvangen, hebben gesproken over treurnis voor Christus, wiens pijn voor hun zonden door hen wordt gevoeld op het moment van hun verlichting. Anderen spreken van een stille vloeiende beweging van genade die vele weken aanhield en de zonden van hun leven geleidelijk aan voor hen bracht, met minder pijn.

Het berouw opgewekt door de Tweede Pinksterervaring blijft in de ziel als een diep blijvend gevoel van verdriet. Het is dit wat de ziel in staat stelt om alle zonden te vermijden met een zeer vaststaande en vastberaden volhardheid van de wil om niet opnieuw te zondigen. Wanneer de zonde een aantrekking uitoefent, beïnvloedt deze houding van verdriet de ziel met een rustig, zachtaardig magnetisme in oppositie tegen de zonde. Zo zijn we ons ervan bewust dat we in zondeloosheid zijn gezegend (als we het aanvaarden). De eerste maand of langer, van het weerstaan ​​van zonde, is het moeilijkst omdat we de gewoonte van zonde moeten wissen, maar we hebben deze innerlijke hulp; we ontdekken dat het waar is dat met God alle dingen mogelijk zijn - luipaarden hun plek kunnen veranderen, leeuwen met lammeren kunnen liggen, de zuigeling kan zijn hand in de addersnest steken, ongedeerd. Dit alles verwijst naar geestelijke werkelijkheden.

Hoe weten we dat een theofanie, een licht van de Heilige Geest binnen een visioen van de Vader en de Zoon, een bekering kan bewerkstelligen, waardoor een persoon zo drastisch verandert dat hij in enkele jaren in heiligheid en goddelijkheid (Mystiek Huwelijk) opstijgt? Hoe kan een theofanie iemand in tien jaar die heiligheid van het leven geven die anderen een heel leven kost? Er zijn twee antwoorden. De eerste is duidelijk: Vassula geeft zelf de boodschap dat de Heilige Geest ons zal opwekken vanuit spirituele lichamen aangetast door corruptie liggend in een woestijn van zonde, en aan ons de Spirituele Huwelijksbedieningen van vergoddelijking zal toebedelen. Haar eigen leven getuigt van deze exacte boodschap. In één woord, ze is een teken van de boodschap die ze predikt. Het tweede antwoord is dat we van deze mogelijkheid weten omdat dit soort bekeringen te vinden zijn in de getuigenissen van anderen en zijn opgeschreven en bewaard in de Kerk in de levens van vele heiligen. De snelle vlucht van de zonde naar heiligheid wordt vooral gezien in die heiligen die een zeer kort leven hebben geleid. Deze korte levens zijn bedoeld om aan ons de mogelijkheid en de kracht van God te openbaren om deze transformatie voor iedereen op elke leeftijd uit te voeren. Sommigen worden verleid om te wanhopen vanwege hun som van jaren, maar God kan het doen. Dan zijn ze ook getuige van de waarheid van de centrale boodschap van Waar Leven in God.

Op zichzelf is de genade van het Tweede Pinksteren niet nieuw. De enige reden dat het uniek wordt geacht voor onze tijd is vanwege de universaliteit van haar komst. Evenzo is de vergoddelijking van individuen niet nieuw. Enkele van de vroegste Christelijke schrijvers schreven erover en de Orthodoxe Kerk heeft het gebruik van het woord behouden, evenals de spiritualiteit van berouw en vergoddelijking, heiligheid en heilige droefheid. In de Katholieke Kerk hebben we de naam Mystiek Huwelijk gegeven aan de staat van vergoddelijking, vandaar dat we in het Westen meer bekend zijn met die terminologie.

Christus heeft in Zijn goddelijkheid in ontelbare duizenden zielen op aarde geregeerd sinds het Christendom begon. In de vroege Kerk werd de naam "Eeuwig Leven" (zoals gegeven in het Heilige Evangelie en de Brieven) gegeven aan de kernrealiteit van het ontvangen van Gods eigen Eeuwige Leven dat ons deelgenoot heeft gemaakt van de goddelijke natuur.[6] De reden voor haar uniekheid als de theofanie van het Tweede Pinksteren/ de Wederkomst ligt niet in haar modus, maar in haar universaliteit. Dat wat in het verleden door enkelen is ontvangen, zal door velen worden ontvangen. Nooit eerder waren alle leden van de Kerk zonder zonde. Dat is waarom het uniek zal zijn. Alleen in Maria aan de voet van het kruis, bij de dood van Christus, was de hele Kerk zondeloos, zonder speculatie of rimpel en volkomen zuiver in geloof.

Zondeloosheid is de directe vrucht van samenwerking met het heiligmakende werk van de Heilige Geest. Vergoddelijking, of Mystiek Huwelijk, betekent dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest de drie krachten van de ziel bezitten (zoals we eerder zagen). Omdat de menselijke wil God toestaat haar geheel te bezitten, wil de persoon alleen wat God wil. Vandaar dat de zonde is geëlimineerd. Het nieuwe Eden waar Jezus over spreekt tegen Vassula in WLIG is waarlijk de Hof van Eden: zondeloos in de ongerepte dageraad van de schepping. Maar het is geen plaats. Het zit in de ziel van de mens. We zullen in het Nieuw Jeruzalem zijn, wat de Kerk is. We zullen het Mystieke Huwelijk met het Lam binnengaan - maar dit alles bevindt zich binnenin de persoon die het Tweede Pinksteren ontvangt, berouw toont en alle deugden leeft en het Heilige Evangelie. In één woord, in de persoon die door genade een andere Jezus wordt zoals Jezus van nature was. Adam in Eden wordt door de H. Lucas "de Zoon van God"[7] genoemd. Sprekend over de Wet van het Oude Testament, schrijft Paulus aan de Galaten: "Maar nu het geloof is gekomen, staan wij niet langer onder de oppasser. Want gij zijt allen kinderen van God door het geloof in Christus Jezus".[8]

In de context van dit artikel verwijst “geloof” niet naar het feit dat we geloven dat er een God is, maar dat we ons geloof in God stellen. Velen geloven dat er een God is, maar weinigen stellen feitelijk hun geloof in Hem. Door ons geloof in Hem te stellen, geloven we echt dat alles wat Hij heeft beloofd voor ons gemeenschappelijk en individueel zal doen. Zodoende zullen we in volledige overgave handelen naar de wil van God met onvoorwaardelijke dankbaarheid. We geloven echt dat welk goed of kwaad ons ook overkomt, van onze liefhebbende Vader komt voor ons geestelijk welzijn. Dit is geloof in God. De theofanie van Ezechiël, waar hij gloeiend brons zag in het hart van de wolk,[9] is een voorafbeelding van het lichaam van Christus dat gloeit in de oven van lijden (Jezus: Voeten van gepolijst brons).[10] Bij vergoddelijking op aarde ervaren we het Kruis: pijn in het hart van vergoddelijking. We worden gloeiend brons in het hart van de wolk van Goddelijkheid.

Om zich voor te bereiden op het Mystieke Huwelijk bepleit Vassula pure theosis: "Wij, ons": We doen bewust elke handeling samen met Jezus door Hem uit te nodigen om elke menselijke dagelijkse handeling in ons, met ons en door ons te doen. Dit effectueert in het onophoudelijke gebed en de eliminatie van alle zonden, want in Jezus' tegenwoordigheid staan we alleen in onze omgeving van thuis, werk of vermaak datgene toe wat geen zonde is. Dit brengt vele vormen van lijden met zich mee.

Vergoddelijking en mystiek huwelijk is niet mogelijk zonder totale kennis en berouw van alles wat zonde in ons is, zelfs als we een schijnbaar goed leven leiden. Herkenning van verborgen zonden - in de diepere niveaus van de gehechtheid van onze wil aan niet-erkende zonden - is alleen mogelijk door een infusie van Goddelijk Licht. Zelfs nu is de openbaring van onze zonde vaak de niet-herkende aanwezigheid van de Heilige Geest die in ons schijnt: we kunnen alleen zien wat er moet worden schoongemaakt als het licht erop schijnt. Een dergelijke genade van de Heilige Geest voor onze eerste bekering is nodig tijdens het leven - de levens van de heiligen onthullen dit (zie volgende). Omdat de beloofde theofanie alle zonde onthult, kan de pijn voor sommigen teveel zijn. We moeten ons erop voorbereiden met heiligenlevens door theosis: "Wij, ons".

De H. Clara nam een ​​leven van sobere boetedoening op zich, omdat, zo zei ze in haar Testament: "De Allerhoogste heeft mijn hart verlicht om boete te doen." Op haar sterfbed kon ze alleen maar tegen de zusters over de sublieme waarheden over de Heilige Drie-Eenheid in haar ziel spreken.

Omdat hij verlicht was, ging de H. Franciscus van Assisi een leven van armoede en het leven van het Evangelie leiden, maar ook hij had de Heilige Geest nodig om diepere waarheden over zichzelf te onthullen. "Wie ben Jij en wat ben ik?", bad hij. Toen Broeder Leo vroeg wat hij bedoelde met dit gebed, antwoordde Franciscus: "Twee lichten werden aan mijn ziel getoond: één van de kennis van mezelf ... ik zag de pijnlijke diepten van mijn eigen gemeenheid en ellende ...".[11]

De H. Faustina schrijft in haar dagboek: "Vandaag scheen de blik van de Heer als een bliksemschicht door me heen: ik leerde terstond het kleinste vlekje in mijn ziel kennen en toen ik de diepten van mijn ellende kende viel ik op mijn knieën en smeekte de Heer om vergeving, en met groot vertrouwen verdiepte ik me in Zijn Oneindige Barmhartigheid".[12]

De H. Catharina van Genua "ondervond zo'n plotselinge en overweldigende liefde voor God en zo’n doordringende ervaring van berouw over haar zonden dat ze bijna instortte. In haar hart zei ze: 'Geen wereld meer voor mij! Geen zonde meer!' Ze bleef enkele dagen thuis in afzondering, verzonken in een diepgaand besef van haar eigen ellende en van Gods genade".[13]

De H. Gertrudes schreef: "na de infusie van Uw meest zoete licht, zag ik vele dingen in mijn hart die Uw zuiverheid beledigden, en ik zag zelfs dat alles in mij in zo'n wanorde en verwarring was dat U niet daarin kon verblijven ... wanneer Ik nadenk over het soort leven dat ik vroeger leidde, en dat ik sindsdien heb geleid, ik protesteer in waarheid dat het een puur gevolg is van Uw genade, dat Gij mij zonder enige verdienste mijnerzijds hebt gegeven. U hebt mij vanaf nu een meer duidelijke kennis van Uzelf, die zo was dat de zoetheid van Uw liefde ertoe leidde dat ik mijn fouten veel meer corrigeerde dan dat de angst voor de straffen waarmee Uw rechtvaardige toorn mij bedreigde." Deze genade werd door de H. Gertrudes waargenomen bij het gewaarworden van de Drie-Eenheid in haar.[14]

Over de H. Birgitta van Zweden lezen we: "... toen haar man stierf, onderging zij de diepe bekering van haar wezen in de bruid van Christus"[15]

Al deze heiligen aan wie de Tweede Pinksterervaring werd gegeven, waren ook trouw aan het volledig afstand doen van de zonde en het beoefenen van de deugd. Dus kwamen ze allemaal heel snel tot de ervaring van vergoddelijking of Mystiek Huwelijk. De genade kan worden geschonken, maar het ontwikkelt zich met de beoefening van geloof, hoop en naastenliefde. Het Tweede Pinksteren ​​heeft geen invloed als een 'toverstaf'-effect, van ogenblikkelijk de ziel in een heilige veranderen, maar het schenkt die zeer diepe genade van berouw die begint, en voortgaat, de snelle vlucht naar de volheid van het Mystieke Huwelijk en vergoddelijking. (De schrijver van dit artikel merkt op dat degenen die elke week vasten op brood en water deze snelle vooruitgang boeken in het spirituele leven, maar zij weet niet waarom dit zo is.)

We hebben een rijke historische traditie van Vaders en Leraren van de Kerk die over Vergoddelijking en Mystiek Huwelijk hebben geschreven, dus we zullen een paar hiervan bekijken en beginnen met een vraag.

Wanneer een persoon wordt vergoddelijkt, ervaren ze het dan bewust? Ja. Dit is het verschil tussen het goddelijke leven gegeven bij de Doop en het Mystieke Huwelijk. Poulain schrijft in zijn omvangrijke werk ‘De Genades van Innerlijk Gebed’: "De Doop en de heiligmakende genade geven ons al deze participatie in de goddelijke natuur, maar het is een onbewuste staat, het is anders in het mystieke huwelijk. We zijn dan bewust van de communicatie van het goddelijke leven. God is niet langer alleen maar het voorwerp van de bovennatuurlijke inwerkingen van de geest en de wil, zoals in de voorafgaande graad. Hij laat Zich zien als de gezamenlijke oorzaak van deze inwerkingen, de hulp waar wij gebruik van maken om ze te produceren. Onze handelingen lijken ons, op een bepaalde manier goddelijk te zijn. Onze vermogens zijn de takken waarin we de circulatie van het goddelijke sap voelen. We denken dat we God in ons voelen, zowel levend voor ons en voor Hem. We leven in Hem, bij Hem en door Hem, geen enkel schepsel kan zich op deze manier aan ons openbaren.

In de Hemel zal het mechanisme van genade in al haar helderheid verschijnen; we zullen dus het 'huwelijk' van twee inwerkingen onthuld zien, het goddelijke en het menselijke, en zelfs de suprematie van de eerste, onze 'vergoddelijking', zo te zeggen. De vierde en laatste graad van gebed is de anticipatie, de min of meer uitgesproken voorsmaak van deze experimentele kennis. In de lagere graden is de transformatie begonnen, maar we kennen het alleen door geloof." [16]

De H. Alphonsus Liguori vat deze taal samen door te zeggen: "In het spirituele huwelijk wordt de ziel getransformeerd in God en wordt één met Hem, net zoals een vat met water dat, wanneer het in de zee wordt gegoten, er dan één mee is."[17]

De H. Teresa van Avila in "De Innerlijke Burcht", schreef: "Bovendien geeft dit gezelschap dat het geniet veel grotere sterkte dan ooit tevoren. Als, zoals David zegt: "met de heilige zult u heilig zijn," ongetwijfeld door één te worden met de Almachtige, door de vereniging van geest met geest, moet de ziel kracht verzamelen, zoals we weten dat de heiligen deden, om te lijden en om te sterven ..."[18]

Welke mening ook mag worden aangenomen, althans, het is zo dat het de ziel lijkt dat ze niet langer kan zondigen, dat zij zichzelf voelt als volledig deelnemend aan het leven van God. Dit neemt niet weg dat ze heel duidelijk tegelijkertijd ziet dat zij in staat is tot allerlei zonden. Ze ziet de afgrond waarin ze kan vallen, en de krachtige Hand die haar schraagt.[19]

Poulain citeert hetgeen de H. Johannes van het Kruis schreef in "Bestijging van de berg Karmel": "De ziel dan, door zichzelf op te geven ... wordt onmiddellijk verlicht door en getransformeerd in God, omdat Hij Zijn eigen bovennatuurlijke Wezen op een zodanige manier communiceert dat de ziel lijkt God zelf te zijn en de dingen van God lijkt te bezitten. Een dergelijke eenheid wordt dan bewerkstelligd wanneer God aan de ziel die opperste genade schenkt die de dingen van God en de ziel één maakt door de transformatie die hem de deelgenoot maakt van de ander. De ziel lijkt eerder God te zijn dan zichzelf, en is inderdaad God door deelname, hoewel ze in werkelijkheid haar eigen natuurlijke substantie behoudt die zich onderscheidt van God zoals eerder, hoewel ze in Hem is getransformeerd, zoals het venster dat haar eigen substantie bewaart zich onderscheidt van de stralen van de zon die er doorheen schijnen en het licht maken".[20]

En opnieuw:

De H. Johannes van het Kruis schrijft ook in "Het Geestelijke Hooglied": "Dit (het spirituele huwelijk) is, boven alle vergelijkingen, een veel hogere staat dan die van echtgenoten, omdat het een complete transformatie naar de Geliefde is; en omdat elk van hen het volledige bezit over zichzelf overgeeft aan de ander in de perfecte vereniging van liefde, waarin de ziel Goddelijk wordt en, door deelname, God, voor zover het mogelijk is in dit leven. Ik geloof dat geen ziel ooit deze staat bereikt zonder hierin in genade te worden bevestigd, want het geloof van beiden wordt bevestigd: dat van God bevestigd in de ziel." [21]

Poulain citeert ook de H. Johannes van het Kruis over de ademhaling van de ziel van God door het delen de ademhaling van God zelf binnenin de Drie-Eenheid. Het is te lang om het hier te citeren, maar de effecten kunnen worden aangehaald: "Want God heeft toegestaan haar een zo grote gunst te verlenen om haar te verenigen met de Allerheiligste Drie-Eenheid, waardoor zij gelijk wordt aan God, en God door deelname, het is alles welbeschouwd ongelofelijk dat zij de vermogens van haar intellect zou moeten uitoefenen, haar daden van kennis en liefde zou moeten uitvoeren, of, om nauwkeuriger te zeggen, zouden zij alles samen gedaan moeten hebben in de Heilige Drie-Eenheid, als de Heilige Drievuldigheid zelf?"[22]

De Eerwaarde Anne Madeleine de Remuzat legde de volgende zeven jaar voor haar dood vast (ze was 26). "Ik vond mezelf opeens in de aanwezigheid van de Drie aanbiddelijke Personen van de Drie-Eenheid ... Ik begreep dat Onze Heer me een oneindig zuiverder kennis van Zijn Vader en van Zichzelf wilde geven dan alles wat ik tot die dag had geweten... Hoe bewonderenswaardig waren de geheimen die mij in deze aanbiddelijke boezem werden gegeven om te weten! ... Mijn God, Gij hebt gewild om als het ware mijn ziel te vergoddelijken door haar in Uzelf om te transformeren, na het vernietigen van haar individuele vorm..."[23]

In zijn 'Vie' over Moeder Veronica van het Hart van Jezus, Stichteres van de Soeurs Victimes van het Heilig Hart, schrijft Fr. Prévot: “De meest perfecte vorm van haar eenheid was een soort van co-penetratie van haar hele zelf door de Goddelijkheid, zodat ze God Zelf voelde nadenken, spreken en handelen in haar en de oorzaak worden van al haar bewegingen."[24]

We kunnen duidelijk zien dat theosis ons voorbereidt op het Mystieke Huwelijk. (theosis betekent bewust aan Jezus vragen om elke handeling in ons en door ons te doen.) We zeggen nooit: "Ik zal naar de winkels gaan", "Ik zal je naar huis brengen", "Ik zal het diner nu koken", zonder innerlijk hieraan toe te voegen: "Jezus, wij zullen gaan ... zullen rijden ... koken het avondeten." We observeerden de effecten hiervan eerder in dit artikel.)

In onze tijd ervoer de H. Dina Bélanger (uitgesproken als: bel-on-jay), die op 33-jarige leeftijd stierf in 1929, wat zij noemde de Goddelijke Substitutie van Jezus voor haar wezen. Ze legde uit dat het Jezus was die dacht, handelde en altijd in haar sprak. Bovendien was ze zich ervan bewust dat een deel van haarzelf in de Hemel was en deelnam aan alle goederen en genaden van de Allerheiligste Drie-Eenheid voor verspreiding door gebed. Haar hele leven is exemplarisch met details over de betekenis van het Mystieke Huwelijk en vergoddelijking, samen met de steeds groter wordende eenheid in de Drie-Eenheid die voortdurende nieuwe wonderen onthult die volkomen spiritueel zijn. Zoals met al diegenen die zijn vergoddelijkt, heeft ze ernaar gehunkerd om haar liefde en trouw in en met God te onderhouden en te vergroten. Ze deed dit via de Heilige Eucharistie. In haar autobiografie schrijft ze:

"... Mijn lichaam blijft leven op deze akelige, verre aarde, die ik niet langer bewoon, het blijft werken door het handelen en de wil van Jezus. Mijn ziel, rustig, verteerd, is verzonken door de Eeuwige, in de hemel ... Door onze Heer, doordat mijn zijn is vernietigd door het in Hem zijn, heb ik de rijkdommen van de Oneindige ter beschikking, niet alleen voor mezelf, maar in de naam van alle verantwoordelijke schepselen moet ik liefde voor liefde teruggeven, en de oneindige Liefde opofferen in reactie op de eeuwige Liefde van de goddelijke Drievuldigheid... In een ziel opgenomen in Jezus, is de Heilige Communie de uitstorting van het Oneindige in het Oneindige, het is de bevrediging van soevereine Perfectie in opperste Schoonheid, het is de gave van de Eeuwige aan de Niet-geschapenen, het is de omhelzing van God de Vader en Zijn Woord, uitgegeven in de Geest van liefde, een golf van liefde die overgaat tussen de drie aanbiddelijke Personen, een uitbarsting van tederheid vanuit het Hart van ondeelbare Eenheid... Als we alleen wisten in hoeverre het begrip in het licht van de eeuwigheid verschilt van het begrip in tijdelijke obscuriteit ...! Als alleen zielen zich realiseerden welke Schat van hen is in de goddelijke Eucharistie, zouden tabernakels moeten worden beschermd door onaantastbare wallen; want, onder de invloed van een heilige en alles consumerende honger, zouden ze alleen gaan om zich te voeden met het Manna van de serafijnen; dag en nacht, zouden de kerken vol zitten met aanbidders verteerd met liefde voor de geëerde Gevangene."[25]

De Autobiografie van de H. Dina Bélanger bevat verslagen van het goddelijke licht die de diepten van haar zondigheid onthulden, zeer gedetailleerde beschrijvingen van haar goddelijke substitutie door Jezus en haar innerlijke visioenen van het zijn in de Allerheiligste Drie-Eenheid. Ze zou één van de voorlopers kunnen worden genoemd die een voorloper is van de onderrichtingen over het Mystieke Huwelijk en vergoddelijking die aan deze hele generatie wordt aangeboden, zelfs als het, en dat zal het zeker, de directe tussenkomst benodigd van God in een persoonlijke theofanie voor elk individu. De mogelijkheid om aan de liturgie in de lokale spreektaal deel te nemen en een betere toegang tot het Woord van God te hebben in het Westen na Vaticanum II, werd gegeven om mensen te helpen inzien dat iedereen in de Kerk geroepen is tot persoonlijke heiligheid. We werden voorbereid op dit tijdperk van 'nieuwe en goddelijke heiligheid', zoals Paus Johannes Paulus II het noemde [26]

Wanneer God de profeten doet opstaan om ons over de verlangens van Zijn Hart te vertellen, zendt Hij ook voorlopers of voorbeelden van Zijn boodschap: niets komt ooit uit de lucht en het is ook nooit eerder niet bekend geweest. Vassula Ryden onderricht geen nieuwe boodschap betreffende Berouw/ Vergoddelijking en Mystiek Huwelijk. De Kerk is bruid, echtgenote, zondeloos, vergoddelijkt: deze bewering kan worden vastgesteld aan de hand van eeuwenlange onderrichtingen van de Vaders, Leraren en Heiligen van de Kerk en de onderrichting bloeit hieruit voort, en worden onderschreven door de Heilige Schrift zelf. Zoals we zien, is het er de hele tijd al geweest, maar ondanks tweeduizend jaar Christendom hebben nooit eerder alle gedoopten gelijktijdig deelgenomen aan de volheid van heiligheid die door de Kerk zelf wordt aangeboden. Op het moment dat de afvalligheid door naturalisme en rationalisme de Kerk zo diep in haar grip lijkt te houden, en in haar een pseudo-kerk van geestelijke lijken creëert in een spirituele woestijn, zal God de deur openen naar het graf van onze wereld en de Heilige Geest zal de Kerk doen herleven door berouw en heiligheid. Het moet een tijd zijn waarin alles verloren lijkt te zijn, want dat is de weg van God, zoals geopenbaard in de Heilige Schrift, zodat duidelijk gezien kan worden dat het het werk van God is.

Kom, Heilige Geest, kom door middel van de krachtige voorbede
van het Onbevlekt Hart van Maria Uw geliefde bruid.
De Geest en de Bruid zeggen, 'Kom'.
Amen;
Kom Heer Jezus

BIBLIOGRAFIE

Autobiografie van Dina Bélanger. pub. Les Religieuses de Jésus-Maria. 2049, chemin Saint-Louis, Sillery (Quebec), Canada. GIT 1P2. ISBN 2-980 4106-3-2

Catherine van Genua. Purgation and Purgatory, The Spiritual Dialogue. De klassiekers van de westerse spiritualiteit. SPCK. Holy Trinity Church, Marylebone Road, Londen, NW1 4DU. ISBN 0281 03709 4

Het leven van de Heilige Birgitte van Zweden, Patrones van Europa. (Boek niet te koop, strikt beperkt tot privécirculatie als cadeau)

Birgitte van Zweden - Het Leven en een selectie van openbaringen - The Classics of Western Spirituality. ISBN 0 - 8091 - 3139-0

Goddelijke Barmhartigheid in Mijn Ziel. Het Dagboek van Zuster M. Faustina Kowalska. Divine Mercy-publicaties. Postbox 2005. Dublin 13, Ierland. ISBN 1 87227 00 8

Het leven en de openbaringen van de H. Gertrudes - Maagd en abdis van de Orde van Sint-Benedictus - Een Indrukwekkend Werk uit de Middeleeuwen over de Eenwording met Christus. Christian Classics, Inc. Postbus 30, Westminster, Maryland, 21157. VS.

ISBN 0 - 87061-079-1

De genades van innerlijk gebed. R.P. Poulain S.J. vertaald uit de zesde editie. Kegan Paul, Trench, Trubner & Co., Ltd. Dryden House, Gerrard Street, W. Published 1910. Opmerking: alle uittreksels uit dit boek zijn opgenomen vóór de 1910-vertalingen. Ik heb het oude Engels niet gemoderniseerd en vertrouw erop dat het niet te moeilijk zal blijken voor degenen voor wie Engels een tweede of derde taal is. 

[1] cf H. Johannes van het Kruis - Bestijging van de Berg Karmel 

[2] cf ibid 3:8-32

[3] cf ibid 3:16-45

[4] 15 september 1991

[5] cf Johannes 14:23

[6] 2 Petrus 1:4

[7] Lucas 3:38