Enkele verduidelijkingen om de Interreligieuze dialogen te begrijpen
2020-03-24 door Vassula
Er is een verslaglegging in de Medjugorje publicaties waarbij onze Gezegende Moeder de zieners vertelt dat een Moslimvrouw Pasha de heiligste persoon in het dorp is. De zieners antwoordden: “Maar Pasha is een moslima,” en Maria beaamt dit feit. Deze aankondiging was natuurlijk een opvallende openbaring voor iedereen die de boodschappen van Medjugorje van Onze-Lieve-Vrouw van Vrede volgde.
Maar laten we proberen te begrijpen waarom Onze-Lieve-Vrouw ervoor koos dit ter sprake te brengen. Wat was het doel van Onze-Lieve-Vrouw om aan ons zo'n openbaring door te geven? Probeerde ze ons te leren dat het niet de bedoeling is dat we mensen oordelen op hun uiterlijk, geruchten of religie, en als we dit doen zou dit dan anders kunnen zijn dan Gods oordeel, die ieders hart kent? Betekent dit dat God onrechtvaardig is? Nooit! Zei Hij niet tegen Mozes: “…: Ik schenk genade aan wie Ik genade wil schenken, en Ik ben barmhartig voor wie Ik barmhartig wil zijn.”? (Ex 33:19) We zouden nooit moeten vergeten dat in de Heilige Schrift de H. Paulus ons in Rom. 14:10 adviseert: “Wie bent u dat u een oordeel velt over uw broeder of zuster? Wie bent u dat u neerziet op uw broeder of zuster? Wij zullen allen voor Gods rechterstoel komen te staan.” Laten we daarom onthouden wat er in Jesaja 55: 8-9 staat, waar God zegt: “Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen niet Mijn wegen – spreekt de HEER. Want zoals de hemel is boven de aarde, zo ver gaan Mijn wegen jullie wegen te boven, en Mijn plannen jullie plannen.” God oordeelt niet naar religie, maar naar de moraal en deugden die het hart van de persoon bevat. Zou het kunnen zijn dat het hart van deze vrouw puur en kinderlijk was? Zou ze ook van God en alle mensen om haar heen hebben kunnen houden? Laat me je er ook aan herinneren wat Jezus ons vertelde in de WLIG Boodschappen: "Ik heb eens gezegd dat iedereen op de Dag des Oordeel zal worden geoordeeld naar de maat van de liefde die hij of zij heeft gehad tijdens zijn leven op aarde;" (WLIG Boodschappen, 5 augustus 2000)
Natuurlijk waren er twijfels bij Christenen die zich afvroegen of deze boodschap van Medjugorje echt van onze Gezegende Moeder kwam, want ook hier, wanneer de Hemel een kijk op Gods manier van oordelen aanreikt die totaal anders is dan ons eigen oordeel, komen we niet gemakkelijk los van onze trots en onze diepgewortelde vooroordelen over anderen. We twijfelen liever aan wat Jezus of onze Gezegende Moeder in hun boodschappen zeggen, dan ze te accepteren, te vertrouwen en te geloven in Gods gerechtigheid.
Laten we bovendien nog een andere boodschap van de Vredeskoningin van Medjugorje bekijken, toen zij de zieners uitlegde dat God de God van iedereen is en dat het de mens is die verdeeldheid zaait. Dit is wat de Heilige Maagd Maria zegt toen ze ook ‘de nadruk legde op de tekortkomingen van religieuze mensen, vooral in kleine dorpen’ – bijvoorbeeld: "Hier in Medjugorje, waar er een scheiding is tussen Servisch-Orthodoxen en Moslims,” zei de zieneres Mirjana Dragicevic Soldo. “Deze scheiding is niet goed. De Madonna benadrukte altijd dat er maar één God is en dat de mensen een onnatuurlijke scheiding hebben geforceerd. Men kan niet echt geloven, een ware Christen zijn, als men niet ook de andere religies respecteert.” (Daniel Maria Klimek, Medjugorje en het bovennatuurlijke: Wetenschap, Mystiek, en Buitengewone Religieuze Ervaringen, Oxford University Press 2018, blz. 41.)
Wij allemaal op deze planeet zijn van God en zijn Gods kinderen. Op een dag legde een andere zieneres, Vicka, uit hoe Onze-Lieve-Vrouw haar onze schepping liet begrijpen. Ze zei: “Niets is een toeval. Alles is een project van God. Voordat God deze wereld schiep, plande Hij ieder van ons. De Gezegende Moeder vertelde me dat Hij ons kende. Hij noemde ons bij naam voordat Hij de wereld maakte. Ieder van ons is volledig gekend en geliefd door God voordat we in de baarmoeder van onze moeder worden geplaatst. Hij selecteerde de eeuw waarin we geboren zouden worden: onze nationaliteit, ons gezin, ons geslacht, onze sterke punten en onze zwakheden. Alles wat we zijn en wat we van God hebben, zijn geschenken.”
(https://www.medjugorje.com/medjugorje-today/medjugorje-headlines/tragedy-of-realization.html)
En in een andere passage onthulde onze Heilige Moeder aan de zieners in Medjugorje: "Zeg tegen deze priester, zeg iedereen, dat jullie het zijn die op aarde verdeeld zijn. De Moslims en de Orthodoxen, om dezelfde reden als de Katholieken, zijn GELIJK voor mijn Zoon en mijzelf. Jullie zijn allemaal mijn kinderen. Zeker, alle religies zijn niet gelijk, maar alle mensen zijn gelijk voor God... Degenen die niet Katholiek zijn, zijn niet minder schepselen gemaakt naar het beeld van God, en voorbestemd om zich op een dag weer bij het Huis van de Vader te voegen." (The Final Harvest, Wayne Weible pagina 85-86).
Het is essentieel om dit onderscheid te begrijpen. Onze-Lieve-Vrouw van Vrede vertelt ons dat zeker niet alle religies gelijk zijn, maar alle mensen zijn gelijk voor God. Leerstellingen en zielen zijn niet hetzelfde, dus we moeten deze twee aspecten nooit met elkaar verwarren. Hieronder volgt een interview met de zieneres Ivanka Ivankovic, door Fr. Svetozar Kraljevic in februari 1983. (Fr. Michael O'Carroll: Medjugorje: Feiten, Documenten, Theologie, blz. 254)
Fr.: Het is belangrijk dat mensen met een goed geloof, ongeacht hun denominatie, zich niet tegen elkaar keren. Maar vertel me hier meer over. Wat zei de Madonna hierover?
Iv: De Madonna zei dat religies op aarde gescheiden zijn, maar de mensen van alle religies worden door haar Zoon geaccepteerd.
Fr.: Betekent dit dat alle mensen naar de Hemel gaan?
Iv: Het hangt ervan af wat ze verdienen.
Fr.: Ja, maar velen hebben nog nooit van Jezus gehoord.
Iv: Jezus weet daar alles van; ik niet. De Madonna zei, in feite, dat religies vergelijkbaar zijn; maar veel mensen hebben zich door religie afgescheiden en zijn vijanden van elkaar geworden.
Fr.: Ik dank je, Ivanka, voor dit gesprek en deze getuigenis!
Dus nu weten we en hadden we moeten weten dat niets aan Gods aandacht ontsnapt en dat er niets willekeurig gebeurt. We moeten ophouden God te betwisten! Er zijn geen toevalligheden bij God. God kende ons voordat we geboren werden. Hij wist alles van ons. Zoals Hij zei in de boodschappen van Waar Leven in God: ‘Ik kende je voordat je geboren werd.’ (vgl. WLIG Boodschappen) Soms hebben we de neiging om deze zin symbolisch te nemen en proberen hem op verschillende manieren te interpreteren, maar dat mogen we niet doen. Inderdaad, Hij kende ons voordat we geboren werden.
“Mocht u er op enig punt anders over denken,” bevestigt de H. Paulus, “zal God het u wel duidelijk maken; laten we ondertussen op de ingeslagen weg voortgaan.” (Fil. 3: 15-16)
Ik ben geboren op 18 januari, zoals de meeste mensen inmiddels weten. Deze datum waarop God ervoor koos dat ik geboren zou worden, is belangrijk voor deze apostolische missie die Hij me wilde geven voordat de wereld zou ontstaan; alle Kerken op te roepen om zich te verzoenen en te verenigen in hun diversiteit. De 18e januari is de eerste dag van de week van het universele gebed voor Eenheid. Bij mijn geboorte was deze datum ook het Feest van de Stoel van de H. Petrus.
In de St. Pieter Basiliek in Rome wordt vroom het eerbiedwaardige relikwie van de Stoel van de H. Petrus bewaard, een oude houten stoel uit de eerste eeuw, die de Romeinse Senator Pudens die was bekeerd door de Apostel Petrus, hem schonk en waar de H. Petrus op zat om te onderrichten gedurende zijn verblijf in Rome tot aan zijn martelaarschap. Later werd deze houten stoel een symbool van pauselijk gezag (Zetel) en werd vervolgens gebruikt door verschillende van zijn opvolgers. Sinds 1653 bevindt in opdracht van Paus Alexander VII de eerbiedwaardige Zetel zich, verguld in brons, gemaakt door Gian Lorenzo Bernini, nu achterin de apsis van de Basiliek van de St. Pieter in Rome.
De Heer bracht in mij, door de Heilige Geest, hoewel ik geboren was in een Grieks-Orthodoxe familie, en nog steeds een Orthodoxe ben, het verlangen om de Stoel van Petrus te verdedigen. We weten dat de Geest komt om ons te helpen in onze zwakheid, en ik kon zeker niet zwakker zijn dan bij Gods roeping. Ik kon zelfs niet eens doorgronden dat ik op een dag gekozen zou worden om de oproep van eenheid te gehoorzamen en uitgezonden te worden naar vele naties, hen oproepend tot gebed, bekering, verzoening, vrede en eenheid.
Natuurlijk, als ik de Paus en zijn Stoel verdedig tegen degenen die zelfs nu woedend proberen Paus Franciscus te ontwortelen, word ik door sommige van mijn Orthodoxe medemensen beschouwd als een verrader, een Judas. Maar mijn geweten in eenheid met de Heilige Geest verzekert me dat we trouw moeten blijven aan deze Paus. Zelfs toen Jezus niet blij was dat Christenen de Paus oordeelden en mij een boodschap had gegeven om uit te laten gaan, geloofden degenen die al een negatieve mening hadden over deze Paus niet dat deze boodschap van Christus kwam! Sommigen bespotten me zelfs, niet alleen omdat ik, een Orthodoxe, de Stoel van Petrus en de Paus zelf verdedig, maar omdat ik ironisch genoeg door dezelfde mensen rondom deze Stoel vervolgd wordt! Ik win er niets mee met het verdedigen van deze Stoel van Petrus en de Paus, maar de Heilige Geest spoort mij aan dit te doen. Desalniettemin wist God de hele tijd dat dit zou gebeuren, en Hij had me vanaf het begin van mijn oproep over dergelijke vervolgingen verteld, dus, dit is waar mijn kracht vandaan komt: omdat ik me ervan bewust ben dat God aan mijn kant staat, ben ik niet bang. Ik twijfel niet en maak me geen zorgen, omdat Hij alles onder controle heeft!
Volgens Gods plan is naast onze geboortedatum zelfs de naam die we dragen belangrijk. Mijn naam, Vassiliki, betekent: dochter van de Koning, of koninklijk. Mijn tweede naam, Paraskevi, heeft ook een symbolische betekenis: ‘bereid de weg naar de Heer.’ Het betekent trouwens ook ‘vrijdag.’ Ik heb de weg naar de Heer voorbereid met de hulp van de Heilige Geest die zegt dat Jezus' Wederkomst nabij is, door Zijn boodschappen over de hele wereld te verspreiden en mensen op te roepen tot berouw en bekering; hen op te roepen om van hun leven een onophoudelijk gebed te maken; de Kerken op te roepen zich met elkaar te verzoenen en hen te vertellen dat dit de laatste dagen van barmhartigheid en genade van onze God zijn. Ze moeten voorbereid zijn en bidden, ze moeten zich verzoenen daar we aan de vooravond staan van deze dramatische gebeurtenissen die waren voorzegt!
Ik heb mijn spirituele ervaring gedeeld, over de tijd dat God de Vader mij voor het eerst benaderde en met mij sprak. Terwijl Hij sprak, was het alsof ik Hem kende! Het was alsof ik Hem eerder had ontmoet. En niet alleen dat, Hij gaf me een veilig gevoel en dat ik thuis was; niet bij mij thuis op aarde, maar bij mijn thuis in de Hemel. Plotseling telde mijn aardse vader niet meer zoals voorheen, want ook hij was een instrument, zodat ik geboren kon worden. Dit bewustzijn was niet alleen een gevoel in mij, maar ik wist het! Ik wist zonder enige twijfel in mij dat God mijn ware Vader is en niemand anders, dat ik het gebeente van Zijn Gebeente ben en het vlees van Zijn Vlees. En dus de woorden van Christus waarin hij ons vroeg om onze Schepper Abba te noemen, zijn zo belangrijk en zo waar! Maar hebben we ze ooit volledig doordrongen en ze grondig begrepen? Op deze momenten van gelukzaligheid wist ik dat ik inderdaad God toebehoorde, dat ik van Hem vandaan kwam, dat ik Zijn zaad was en dat ik de Zijne was.
Bovendien, was Zijn eenvoud en Zijn vaderlijke manier van spreken tegen mij ontzagwekkend. Zijn tederheid was zo natuurlijk en zo troostend en vervulde me met warmte en beschutting tijdens Zijn aanwezigheid. Deze paar minuten waarin Hij tot mij sprak, zullen voor altijd in mijn geheugen worden bewaard, want ze zullen onvergetelijk zijn. Zijn aanwezigheid en de manier waarop Hij met mij sprak was alsof het niet de eerste keer was, want het was alsof ik de toon van Zijn Stem eerder heb gehoord! Het was zo vertrouwd dat ik me verwant met Hem voelde. Op dat moment voelde ik die vrede, veiligheid en vrijheid die we zouden moeten hebben wanneer we met Hem praten, zonder bang te zijn, wetende dat we niet verkeerd begrepen zullen worden, want Hij zou er zijn om met vreugde naar Zijn kind te luisteren. Deze spirituele onverdiende ervaring met God de Vader heeft me doen beseffen dat ik voor altijd bij Hem zou willen zijn, omdat ik zonder enige twijfel wist dat ik van Hem afstam en dat Hij mijn echte Vader is!
We stammen derhalve allemaal van Hem af. Hij is Oneindige Liefde. Hij houdt, zoals Hij me in de boodschappen van WLIG vertelde, van iedereen op dezelfde manier, ongeacht wie we zijn of in welk land we zijn geboren. Hij draagt geen vijandigheid in Zich, geen spoor van vooroordelen, geen spoor van duisternis, want Hij is puur Licht. Dus wat geeft ons het recht om vijandig tegenover mensen te zijn die toevallig een ander geloof hebben geërfd dan het Christelijke? Wie zijn wij om te oordelen? Zijn we zo pompeus geworden en zo zeker van onze gerechtigheid dat we door afstand te houden van andere mensen die andere geloven praktiseren, denken dat we het juiste doen en dat dit God behaagt? De H. Paulus herinnert ons in Rom. 2:1, “Het oordeel dat u over anderen velt, velt u over uzelf, want de dingen die u veroordeelt doet u zelf ook.”
Als we met vooroordelen leven, moeten we genezen worden. De Geest van de Heer opent voortdurend en met kracht de weg en trekt ons ertoe om ons met iedereen te verzoenen en vrede te sluiten. En het allerbelangrijkste: Jezus wil dat we Zijn liefde door ons laten zien, door onze aanvaarding van anderen en anderen te zien als kinderen van God, hen lief te hebben zoals God ze liefheeft. Onze Heilige Moeder benadrukte dit in veel van Haar boodschappen aan de zieners van Medjugorje en als een les voor ons allemaal.
Jezus leidde me stap voor stap in mijn missie, heel voorzichtig. De manier waarop Hij iemand zoals ik heeft voorbereid, is niet minder dan een wonder, mij te onderrichten die onwetend was van de Heilige Schrift, onwetend was van Kerkelijke aangelegenheden, totaal ongeïnteresseerd in religie, nooit catechismus had gehad, iemand die nooit bad of naar de Kerk ging, maar die slechts een jetsetleven leidde. Zijn instructies die goddelijk zijn, brachten me langzaam tot de wijze waarop Hij wilde dat ik één met Hem zou worden: “sta Me toe je te vormen zoals Ik wil dat je bent...” vertelde Hij me altijd. (vgl. WLIG Boodschappen) Hij wilde dat ik een getuige van eenheid zou zijn, of zoals Hij zei: ‘wees de icoon van eenheid.’ (WLIG Boodschappen, 30 september 1993) Hij wil dat iedereen een icoon van eenheid wordt.
Jarenlang instrueerde de Heer me om te begrijpen dat Hij wil dat ik al de Kerken bij elkaar breng, om te verzoenen en de barrière van onze verdeeldheid te doorbreken. Deze barrière die ons van elkaar scheidt is niemand minder dan Satan zelf. Echter, was ik in staat om de Kerken bijeen te brengen zoals Hij wilde? Ja, dit kon alleen worden gedaan door Hem toe te staan mij te leiden met vertrouwen en zonder Hem vragen te stellen. En dus met de medewerkers die Hij mij gaf, 'arbeiders aan Zijn rijke Wijngaard' zoals Hij ze noemde, werkten we aan het bijeenbrengen van de Kerken. Ons grootste succes was toen 24 Kerkelijke denominaties van geestelijken zich hadden verzameld tijdens onze pelgrimstocht en rondom één altaar de Mis vierden! Het aantal geestelijken bedroeg bijna 120, vergezeld door 700 leken. De Geest van de Heer neemt het tijdens onze pelgrimstochten over en vult het hart van de geestelijken met de dorst om één te willen zijn, en laat ons zien dat wat ons verenigt veel groter is dan wat ons verdeelt. Het is niet iets dat hen wordt opgedrongen, maar het is een verlangen in hen om één Beker te delen en van hetzelfde Brood te eten. Misschien dat deze actie van als één Kerk te hebben geleefd in haar diversiteit een visioen van de toekomst is; we leefden het onze tijd vooruit.
Een paar jaar na deze bewogen pelgrimage werd ik naar Taiwan gestuurd om te getuigen. De Aartsbisschop Joseph Ti-Kang stond heel erg open voor de boodschappen van Waar Leven in God en ontving me met een warm welkom. Hij liet me eerst met zijn priesters spreken over hoe de Heer ons roept tot eenheid in verscheidenheid, en ik dacht dat dit gemakkelijk was, omdat Jezus me had getraind door me veel boodschappen over dat thema te geven, dus ik wist wat te zeggen. Maar later die middag belde de Aartsbisschop me om te zeggen dat hij meerdere vertegenwoordigers (ongeveer 20) van andere religies had uitgenodigd en dat hij graag wilde dat ik een interreligieuze lezing voor hen hield. Ik was verbaasd, omdat ik nog nooit eerder met mensen met een ander geloof had gesproken. Helemaal onvoorbereid, bij Jezus klagend dat Hij me niet zo'n elektrische schok aan verrassingen zou moeten geven, zei ik: ‘que sera sera ...’ Die bijeenkomst verliep zo goed en zo soepel dat het zelfs hun hart raakte. Een Moslim huilde omdat hij zich door de woorden die hij hoorde zo geliefd voelde, en uiteindelijk zo volledig begrepen door een niet-Moslim.
Dit was dus de allereerste stap waarmee Jezus me in interreligieuze dialogen trok. Hij dompelde me er langzaam in onder, en ik ontmoette vervolgens een Imam en een Eerbiedwaardige Boeddhist tijdens mijn reis naar Dhaka, die naar mijn bijeenkomst kwamen. Ze waren samen uitgenodigd naast Christenen. Toen de Eerbiedwaardige van Dhaka erachter kwam dat één van zijn monniken daarheen was gegaan, verweet hij hem dat hij niet tegen hem had gezegd er ook aan deel te nemen. De Eerbiedwaardige stuurde vervolgens een briefje dat hij mij wilde ontmoeten en ik accepteerde zijn uitnodiging. En zo leerde ik Eerbiedwaardige Mahathero Suddhananda kennen, - die onlangs is overleden, moge God zijn ziel laten rusten in vrede - en het werk zien dat hij deed. Hij voedde weeskinderen op via een school en hielp hen vervolgens bij het inschrijven op universiteiten. Hij was een liefdevolle vader voor hen, en dus bood Waar Leven in God de Eerbiedwaardige onze hulp aan middels onze Beth Myriam fondsen (liefdadigheid voor voedsel aan armen). Van daaruit nodigde de Eerbiedwaardige Suddhananda mij verschillende keren uit om aan mij de Peace Gold Onderscheiding uit te reiken, voor het bevorderen van vrede en verzoening in de wereld. Mijn toespraken in zijn klooster werden gehoord door zowel Boeddhistische monniken, Hindoes, Moslims en Christenen. Mijn toespraak beviel een Moslim professor, die aanwezig was, dusdanig, dat hij me de volgende dag uitnodigde om tot de studenten van de Moslimuniversiteit te spreken. Op dat moment kwamen de Hindoes naar me toe en vroegen me om ook een lezing te houden voor de studenten van hun universiteit.
Toen in Syrië de oorlog nog steeds aan de gang was en de stad Homs verwoest werd, terwijl Aleppo ook werd aangevallen, werd ik uitgenodigd om daarheen te gaan en een serie tv-interviews te doen met Lea, de interviewer van Télé Lumière. Ik aarzelde niet of ik wel of niet naar een plaats moest gaan waar nog steeds een oorlog gaande is. Als Christus me daarheen stuurde, moest ik gaan. Ik startte de reis in Beiroet. Télé Lumière zou de interreligieuze dialogen met mij regelen, samen met de Imams en de Sjeiks uit Druzische, Sjiitische en Soenitische denominaties van de Islamitische religie, samen met verschillende Metropolieten en Bisschoppen. De Libanese bevolking is immers gemengd, Moslims en Christenen leven in harmonie samen. Het thema van deze interviews was: ‘Hoe in vrede met iedereen te leven’ en over de boodschappen van Waar Leven in God die God naar de hele wereld stuurt.
Ik werd vergezeld door Fr. Rolf Schonenberger. Hij vertrouwde me toe dat hij nog nooit had deelgenomen aan een interreligieus dialoog, maar hij aarzelde niet om deel te nemen, vertrouwend op onze Gezegende Moeder die hem zou leiden en vertrouwende op de Heilige Geest, om een voortreffelijke lezing te houden. De eerste bijeenkomst, geïnterviewd door Télé Lumière, verliep wonderwel. Onder de aanwezigen waren Bisschoppen, Sjeiks uit de denominaties van Druzen, Sjiieten en de Soennieten. Nadat het interview was geëindigd vroeg de Sjiitische Sjeik Mohamed Ali el Haj me of ik de volgende dag met zijn volk kon spreken, maar ik ging die dag weg en dus werd dit niet gedaan. Hij regelde echter dat ik naar Beiroet kon terugkeren en dat ik de belangrijkste spreker was op een bijeenkomst die hij voorbereidde met Moslims en Christenen.
Later liet het interreligieuze programma ons met de auto van Beiroet naar Syrië reizen via Damascus, en daar een bijeenkomst in een Kerk houden, en vandaaruit te reizen naar Homs waar twee heroïsche priesters onze Beth Myriam actief houden tussen de ruïnes. Vandaar gingen we na ons bezoek verder naar het noorden naar Aleppo met de auto, een acht uur durende tocht over een gevaarlijke weg met sluipschutters achter de heuvels. Toen we in Aleppo aankwamen werd ik uitgenodigd om verschillende Sjeiks en Bisschoppen te ontmoeten voor interviews, die mij met vreugde en liefde welkom heetten. Sommige interviews werden gehouden in Kerken, andere op heilige plaatsen. Dus nu en dan dacht ik na over hoe de Heer mij leidde, zonder zelf op zoek te gaan of mezelf te betrekken bij interreligieuze dialogen, aangezien deze voor mij werden geplaatst; het was alsof ik er recht in werd gezogen!
Toen ik terugkwam uit Syrië, kwam ik op een dag in de verleiding om een kleine twijfel te hebben, mijzelf afvragend of dit was wat de Heer echt wilde. Hij laat het me altijd zien, als ik oprecht ben, of ik nu Zijn Wil doe of niet. Ik ontdekte kort nadat ik naar huis was teruggekeerd dat Paus Franciscus een moskee bezocht en daar een Imam uit respect omhelsde. Hij werd omringd door Imams. Dit deed me ook denken aan de tijd dat de H. Paus Johannes Paulus II een moskee had bezocht en ook contact had gelegd met de Moslims. Deze interreligieuze ontmoetingen waren dus niet toevallig.
Veel mensen begrijpen eenvoudigweg de eenheid in diversiteit niet en de waarde ervan - en nog minder wanneer ik me aangetrokken voel tot interreligieuze dialogen. Ze zien het initiatief van de Paus voor een interreligieuze dialoog ook niet helder, en het wordt vaak verkeerd begrepen. Ze begrijpen het initiatief van de Heilige Geest niet, dat de Paus enkel zijn toewijding en trouw aan God aan het uitvoeren is.
De Heilige Geest geeft impulsen voor Vrede en Eenheid onder de hele mensheid. De Paus toont ons diepzinnige nederigheid en moed door te volgen wat de Heilige Geest wil, ook al weet hij dat er mensen zullen zijn die het niet zullen begrijpen en dat hij genadeloos zal worden aangevallen. Veel stemmen roddelen nog steeds dat de Paus een nieuwe wereldorde wil creëren en één-wereld religie. Dus elke keer dat hij een Moslim omhelst, wordt hij beschuldigd en vervolgd door stemmen die zeggen: “Zie je! Hij is een verrader van Jezus - hij heeft Jezus diep verraden - hij is een antichrist!”
Mensen begrijpen niet dat onze Heer Jezus en onze Gezegende Moeder ons in deze laatste dagen oproepen tot vrede en eenheid - ze snappen het niet - ze luisteren niet naar de woorden van onze Heilige Moeder in Medjugorje - wat ze zei over de Moslims. Ze negeren de woorden: “Vrede op aarde voor mensen van Goede wil” net zoals de Joden Jezus' genezing op de Sabbat niet begrepen toen de man zijn bed oppakte. Ze antwoordden: “Hoe kan Hij op de Sabbat werken?” Ze snapten het niet... Noch begrepen ze dat God de Sabbat voor de mens heeft gemaakt en niet de mens voor de Sabbat.
Mijn toenadering van niet-Christenen is dus een toenadering van respect, van broederlijke liefde, maar vooral: van het doorgeven van Jezus' liefde aan hen. Ik ben opgegroeid in Egypte - een land vol Moslims, goede Moslims. Onze buren thuis in Heliopolis waren Moslims en behoorden tot goede gezinnen. Mijn ouders hadden een goede band met hen en we leefden in vrede.
De H. Moeder Teresa van Calcutta werkte met Hindoes. Ze hield van hen als haar eigen kinderen. Zij getuigde van Jezus' liefde door hun naastenliefde te tonen en hen in Christus' Naam te omarmen. Zij had nooit enig vooroordeel in haar en maakte nooit een verschil tussen een Christen en een Hindoe in het tonen van dezelfde liefde en tederheid. Ze dwong hen nooit om van geloof te veranderen, maar liet hen vrij om te kiezen. Ze was een voorbeeld van wat Jezus vertegenwoordigt, en daarom werd ze een Heilige. Want onze Redder werd niet enkel geboren en stierf niet enkel voor ons Christenen, maar voor heel Zijn schepping. Hij kwam om ons allemaal te verlossen. Hij toonde Zijn liefde niet alleen aan de Joden maar ook aan de heidenen. Zijn liefde is voor geheel Zijn schepping.
We moeten twee dingen onthouden: God kent ons zoals we werkelijk zijn. En ten tweede: we moeten niet vergeten dat we ambassadeurs zijn van vrede en eenheid voor Christus, die doorheen ons een appèl doet.
Vassula
Bekijk WLIG Top Nieuws... Meer Nieuws in het Archief...
| 
