Herkenbaar Joods

Geschreven door een heremiet die woont in Holywell, Wales, Verenigd Koninkrijk, die naar 'Waar Leven in God' kijkt op basis van haar rabbijnse studies waartoe ze al vele jaren is aangetrokken.

Als men de boeken van Waar Leven in God leest betrapt men zich erop zich te wensen dat ze waren gepubliceerd op eenzelfde wijze en samenstelling als de Jeruzalem Bijbel (niet de Nieuw-Jeruzalem Bijbel). D.w.z. gepubliceerd met de Vassula’s eigen voetnoten onderaan, genummerde zinnen bij elke twee regels van de boodschap aan de linkerkantlijn, en in de rechterkantlijn volledige schriftverwijzingen, voor zowel directe citaten uit de Heilige Schrift als ook vergelijkende referenties. Aan het eind van elk boek zou men een volledig register willen zien van deze schriftverwijzingen naar de indeling van de Schrift.

Deze vorm zou niet alleen nuttig zijn, maar ook dienen als een belangrijke functie voor de onderscheiding van de geschriften, en het diegenen die mediteren over de geschriften mogelijk maken de heerlijke liefde te zien die God voor ons heeft, stromende uit zinnen in het Oude Testament, dat dikwijls ten onrechte ervan wordt beticht God als autoritair en wraakzuchtig af te schilderen.

De Heilige Schrift wordt in Waar Leven in God voortdurend geciteerd, maar zonder erkenning. Ze vloeien ook perfect in overeenstemming met de rest van de tekst. Deze twee aspecten geven een levendig getuigenis van de bovennatuurlijke oorsprong van wat er wordt gezegd. Niemand kan concluderen dat het een privé of persoonlijke meditatie is, want je kunt alleen mediteren over wat je kent.

De enorme hoeveelheid uit de Heilige Schrift geciteerde zinnen of gezegdes, zijn door de meeste mensen niet te memoriseren in die mate dat men deze voortdurend onbewust en uit de gehele Schrift citeert, en niet eenvoudigweg uit enkele geïsoleerde Psalmen of favoriete evangeliepassages. Bovendien zijn veel citaten of termen in wezen Hebreeuws en niet accuraat vertaald in enkele an onze moderne versies van de Bijbel, in het bijzonder daar waar de teksten, als men deze erop zou naslaan, niet-Hebreeuwse uitdrukkingen zou hebben weergegeven. Waar Leven in God gebruikt correcte Hebreeuwse uitdrukkingen. We zullen enkele van deze uitdrukkingen overwegen, gepaard met wat kritiek op de teksten daar waar de Joods/ Hebreeuwse dimensie is aangetast.

EEN: Het grammaticale aspect

In oude Bijbels, zoals de King James, zien we dat elke zin begint met “En”. Dus als we naar Genesis kijken, treffen we daar aan: “En God zei”. Als we kijken naar enkele moderne versies, zoals de Amplified of de New American Standard, vinden we wederom het “En”. (Dit treffende we niet aan in enkele andere vertalingen).

Er is zeer weinig grammatica in het Bijbels Hebreeuws. Het is een rabbijnse onderrichting, en door de afwezigheid van de grammatica en het gebruik van het “en” wordt duidelijk dat het werk van God vanaf het begin van de schepping en doorheen de heilsgeschiedenis één voortdurende daad van God is en daarom is uitgedrukt in één ononderbroken zin.

Waar Leven in God heeft geen punten. De nauwkeurige weergave van de tekst is daarom op zichzelf een getuigenis van goddelijk auteurschap voor de Joden, bijbelgeleerden en iedereen die wenst te onderscheiden, bij het lezen van Waar Leven in God. Een valse profeet, zonder enige Bijbelkennis, zou, door natuurlijk te schrijven, punten gebruiken.

TWEE: Hoofdletters voor persoonlijke voornaamwoorden betreffende God

In alle Joodse Bijbels en literatuur worden hoofdletters gebruikt voor voornaamwoorden wanneer het God betreft. De Joodse verering voor de Naam van God beschaamt een groot aantal Christenen die zijn opgehouden deze eerbiedige uitzondering in de grammatica te tonen. Waar Leven in God geeft altijd, zoals in de Joodse literatuur, het persoonlijk voornaamwoord een hoofdletter als er sprake is van één van de Goddelijke Personen of een Daad van God wanneer Hij tussenbeide komt.

DRIE: Vlees en Been

De uitdrukking “vlees en been” in de Heilige Schrift heeft een duidelijke betekenis van verwantschap. Vandaag de dag zouden we verwantschap aangeven door te zeggen: "jij bent mijn vlees en bloed”. Echter, in de Heilige Schrift zou dat een gruwel zijn. De waarheid is dat het woord ‘etsem’ (uitspreken als eh’tsem) “been” betekent en niet bloed. Alle bloed behoort God toe; niemand zou het durven opeisen. De wetten in de Pentateuch betreffende het eten van vlees, verklaren allemaal dat het bloed eruit moet zijn gelopen en aan God worden teruggegeven, aan Wie het alleen toebehoort.

In Genesis 2:23 treffen we aan dat Adam tot Eva zegt: “Dit is eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees”. Echter, in de Jeruzalem Bijbel van Rechters 9:2 en verder, vinden we de uitdrukking vertaald als "vlees en bloed", dit is omdat men probeert om met de lokale spreektaal rekening te houden en het daarmee relevant maakt voor onze cultuur. Door zo te doen wordt het Woord van God veranderd en wordt het als een wapen gebruikt door andere denominaties of door Joodse mensen, als een teken van het vermeende Katholieke gebrek aan Waarheid. Om dit te corrigeren zou het document van Rome ‘Liturgiam Authenticam’ (Rome maart 2001) onderricht hebben dat alle vertalingen van de Bijbel, die gebruikt worden voor de Heilige Liturgie, trouw moeten zijn aan het Latijn. De zuiverheid van Waarheid is essentieel voor Christelijke eenheid en is van groter belang dan spreekwoorden, die niet alleen uit de mode geraken, maar ons ook scheiden van hen wier vertaling ware vertolkingen zijn van het Woord van God. Daar waar er sprake is van een gebrekkige implementatie, is dit het gevolg van dat de gelovigen bekend zijn geraakt met de onjuiste vertaling "vlees en bloed”.
Waar Leven in God gebruikt niet de onnauwkeurige vertaling “vlees en bloed”, maar gebruikt de nauwkeurige Bijbelse uitdrukking “been van Mijn Gebeente, vlees van Mijn Vlees”. Dit is een ander voorbeeld van een wijze van uitdrukken waarmee een valse profeet onbekend zou zijn geweest. We treffen het aan op 26 januari 1997, 11 november 1998, 21 juni 1999, 30 juni 1999, 6 oktober 1999, 28 april 2000 en 16 oktober 2000. Er zijn mogelijk meer voorbeelden, maar de auteur van dit artikel heeft geen register en noteerde alleen die welke zij waarnam.

VIER: “Hoor Mijn Voetstappen”

“Hoor Mijn Voetstappen” is een typische Joodse uitdrukking voor het komen van de Messias en het Messiaanse tijdperk. De Talmud[1] noemt dit Tijdperk ‘ikvesa d’Meshicha’ (‘de voetstappen van de Messias’). Dit wordt afgeleid uit Psalm 89:52, “Degenen die de voetstappen van uw Messias schaden”. In Waar Leven in God gebruikt Jezus herhaaldelijk deze zin en het moet niet worden verward met Zijn andere gelijksoortige zin “volg Mijn voetsporen”.

“Hoor Mijn Voetstappen” (of ‘met de voetsporen’) komt voor in relatie met de vijftien tekenen die de Talmud ziet voorafgaand aan de komst van de Messias en het Messiaanse Tijdperk. De erkenning hiervan (en Christenen hebben ook vele tekenen die voorafgaan aan de Tweede Komst), is wat Christenen zouden noemen de “Tekenen van de Tijden”. Zonder kennis van de Joodse uitdrukkingswijze zou een valse profeet deze specifiek Joodse zin niet hebben gebruikt, maar zou uitsluitend het Christelijke “Tekenen van de Tijden” hebben gebruikt.

VIJF: “Barensweeën”

De boodschap van 25 augustus 1988 vermeldt: “…de eerste barensweeën zijn al begonnen, maar Mijn schepping lacht ze weg als Dwaasheid – Mijn eerste tekenen afwijzend”. Deze uitdrukking “barensweeën” is ook ongewoon in relatie tot de Joodse verwachting van de Messias. De “Barenweeën van de Messias” worden gebruikt op dezelfde wijze als “de Voetstappen van de Messias”; d.w.z. de herkenbare vijftien tekenen die voorafgaan aan Zijn Komst die een link hebben in de Talmud (zie Sanhedrin, te beginnen bij de 2 laatste regels van pagina 96b en eindigend op pagina 99a). Jezus zelf gebruikt de uitdrukking voor Eindtijd-gebeurtenissen in Mattheüs 24:8 en Marcus 13:8. Een rabbijnse leer in deze Talmoedische discussie over “de Barensweeën van de Messias” zegt dat de Messias zal komen ofwel wanneer de wereld volledig onschuldig is of volledig zondig. De eerste Komst van Christus vervult de eerste voorwaarde omdat er Een Persoon was, Maria, volkomen zondeloos en volkomen onschuldig, om Hem te ontvangen. Maria vertegenwoordigde op dat moment als het ware het gehele Joodse volk, ook al was het op zichzelf zondig. Christus’ komst in Zijn Geest in de zielen van hen die gezuiverd zijn door het Tweede Pinksteren, komt op een moment wanneer we wereldwijd schuld zien: alleen al abortus, gepraktiseerd in elk land in het Oosten en het Westen, vervult dit. Maar in Judaïsme verwijzen de  “Barensweeën van de Messias” naar alle vijftien tekenen, want zij omvatten wereldwijde geloofsafval (rationalisme), wat vandaag de dag aanwezig is binnen het Judaïsme zelf, zoals dit dat ook doet in de Kerk: Jezus’ verwijzing naar deze “Barenweeën”, in zowel de evangeliën en WLIG, welk verwijst naar Zijn komst, zou herkend moeten worden door Joodse lezers, “…jullie leven al in de eerste tekenen van Mijn Terugkeer, de eerste barensweeën zijn al begonnen…” (WLIG 25 augustus 1988. De punt die dit fragment scheidt in de JMJ volume, staat niet in het origineel).

Betreffende Zijn goddelijkheid die Christus deelt met de gelovigen, sprak Christus op de volgende wijze tot de Orthodoxe Heilige Symeon: "Mijn schandelijke dood is een kledingstuk van onsterfelijkheid en ware goddelijkheid voor alle gelovigen. Dit is waarom degenen die mijn ontzagwekkende lijden imiteren, ook delen in mijn goddelijkheid en mijn koninkrijk zullen erven.”

In een passage van het boek “In the Light of Christ” (In het Licht van Christus), schrijft Aartsbisschop Basil Krivocheine over de heilige Symeon: “God wordt gezien in het licht: Hijzelf is licht dat niet te vergelijken is. Zijn glorie en Zijn genade zijn goddelijk licht en zo manifesteert Hij Zich aan Symeon. Op de Dag des Oordeels zal Christus schijnen in de pracht van Zijn goddelijkheid. Zelfs nu verlicht Hij Symeon als een verre ster.

En in een ander deel van het boek wordt gezegd dat wanneer Christus komt, wordt Hij alles voor ons en Hij ontvangt vele namen naar Zijn werken. Hij wordt gezondheid, als we ziek zijn omdat Hij ons geneest, Licht omdat Hij ons verlicht, Leven omdat Hij ons laat leven, Kledingstuk, omdat Hij ons volledig omringt met Zijn uitstraling; Hij omhult en maakt ons warm met de glorie van Zijn goddelijkheid...”

ZES: Neiging tot het Kwaad

De boodschap van 15 april 1996 heeft deze uitroep: “O kwade neiging, zo besmeurde aarde!” De neiging tot het kwaad (yester ha-ra) is een Joodse uitdrukkingswijze voor wat Christenen noemen het gevolg van de erfzonde – d.w.z. dat de neiging om kwaad te doen wordt gemakkelijker bevonden dan goed te doen.

Maar het Judaïsme neemt dit begrip een beetje ruimer. Alle kwaad in Joodse geschriften is herleidbaar tot de "yester ha-ra", de Kwade Neiging. Satan is ook vereenzelvigd met de “yester ha-ra”, in het boek van Job waarin het de functie van Satan is de mens te bekoren om het morele gevoel te sterken. Deze bekoring bestaat alleen binnen de grenzen die God bepaalt (cf Job 1:12, 2:6).

De yester ha-ra is metaforisch genoemd “zuurdeeg”, in de zin van gistende hartstocht (berakhoth 17a), wat de mens ervan weerhoudt de Wil van God te doen. Maar er is nog een diepere betekenis.

De dag voor de Pesach (Paasfeest) gaan de kinderen het huis rond met een kaars om verborgen stukken zuurdeeg te vinden en ze te verwijderen voor dat de Dag van de Vrijheid begint (Paasfeest zijnde de bevrijding uit de slavernij van Egypte). De diepere betekenis is dat voorafgaand aan het feest de Jood de yester ha-ra verwijdert, de Kwade Neiging, van zijn hart door het licht van zijn geweten welk de “lamp van de Heer” is (Spr. 20:27).

Al deze begrippen worden opgeroepen in de geest van de Jood door de zin “Kwade Neiging” in Waar Leven in God. Bovendien is de verwijdering van de Kwade Neiging voor de Dag van de Vrijheid een mini-overweging van de boodschap van Waar Leven in God, die ons voorbereidt op de Dag van de Heer door het verwijderen van alle zonden uit onze harten als we volledig reageren op het Tweede Pinksteren. Kan er meer zijn: Ja.

De yester ha-ra, de Kwade Neiging, wat de gemeenschappelijke ervaring is van elk menselijk wezen, wordt volgens de Rabbijnen uitgedreven in het Messiaanse Tijdperk. In Waar Leven in God zegt de Heer: “wanneer Mijn Dag komt zal Ik alle kwaad wegnemen en opsluiten” (WLIG 10-11-88). Evenzo, wanneer Christus regeert in Zijn Geest in de harten van de gezuiverden, is het effect hetzelfde als het ervaren ervan in het mystieke huwelijk. In die staat, leert de heilige Johannes van het Kruis, zullen de "Prikkels van de Zonde”[2], de naam die Christenen aan de wortel van yester ha-ra geven, worden uitgedreven. Niets onzuivers kan het Nieuwe Jeruzalem, dat op de aarde is neergedaald, binnengaan, (Apok. 21:27, Wijsheid 7:25) en het stadium van heiligheid, verleend als gave aan de boeteling, de toestand van het Mystiek Huwelijk, laat de “Prikkels van de Zonde” zonder effect, als wij hierin toestemmen.

Geen valse profeet zou een uitdrukking gebruiken die zo herinnert aan het volledige begrip van kwaad voor een Joods mens. Satan houdt ervan zichzelf te verbergen en een belangrijk deel van het Joodse begrip is Satan zoals geopenbaard in zijn verborgen werk in de harten van de mensen.

ZEVEN: De Derde Hemel

Kort voor het einde van de boodschap van 12 februari 2000 is er een verwijzing naar de Derde Hemel. Deze Derde Hemel wordt ook vermeld door de heilige Paulus. Het is een Joodse uitdrukking, gebaseerd op het idee dat er zeven hemelen zijn. De Derde Hemel omvat het Hemelse Jeruzalem (was het degene die de heilige Johannes zag? Apok. 21:12) en de Hemelse Tempel waar de Aartsengel Michaël staat. Over elk gebed en elke religieuze ritus geofferd in de Tempel van Jeruzalem werd gezegd dat het werd herhaald en vertegenwoordigd door de Heilige Michaël en door hem aan God geofferd. Dit Joodse begrip is voortgezet in het Christendom en het Katholicisme. We hoeven niet verder te kijken dan de woorden van Openbaringen en de woorden van de Heilige Mis. In Openbaringen 8:3-5 zien we de Engel staan aan het altaar en wierook offeren “met de gebeden van alle heiligen … en zo steeg uit de hand van de Engel de walm van de wierook op voor het Aanschijn van God en met de gebeden van de heiligen”.

Ook in de Heilige Mis zegt de priester de woorden na de Consecratie: “Almachtige God, wij bidden dat Uw Engel dit offer naar Uw Altaar in de Hemel moge brengen. Dan, wanneer wij van dit altaar het heilig Lichaam en Bloed van Uw Zoon ontvangen, laat ons vervuld worden van elke genade en zegening.”

ACHT: “Ik Ben”

Doorheen de gehele Waar Leven in God geschriften vinden we de zin “Ik Ben” gebruikt door Jezus. Op het eerste gezicht lijkt het Jezus’ antwoord op Vassula’s vraag “Jezus” of “Heer”? Maar het is de Naam waarmee God Mozes naar de Israëlieten zond. God vertelde Mozes Zijn gehele Naam “Ik Ben die Ik Ben”. Maar Hij zegt Mozes aan hem alleen het eerste deel van Zijn Naam te geven wanneer de Egyptenaren naar Zijn Naam vragen “Ik Ben zend mij tot jullie” (Ex. 3:14). Van tijd tot tijd gebruikt God Zijn volledige Naam, zoals in de boodschap van 27 november 1990: “… je Vader in de Hemel weet dat je niet van de wereld bent, en toch zendt Hij je in de wereld om aan de wereld het Hart van je God te tonen en dat Ik Ben die Ik Ben je gezonden heeft…”

Elke Jood zou de betekenis herkennen van het “Ik Ben”, waarmee zovele van de boodschappen beginnen. Zo bijzonder is deze titel voor God en zo eerbiedig heilig gehouden, dat geen Jood zou durven hem uit te spreken. Jezus’ gebruik ervan is een onvervreemdbare aanspraak op Zijn Godheid en zou als zodanig worden herkend door Joodse lezers. Door de Christelijke lezer is het mogelijk volledig over het hoofd gezien, daar wij zouden denken dat het slechts het antwoord is van erkenning. Als dit zo zou moeten zijn, zou er een kleine letter “a” zijn gebruikt i.p.v. de hoofdletter B die een Naam aanduidt; in dit geval DE Naam: HASHEM. De Christen is er zo aan gewend God “Vader” te noemen, dat de meeste Christenen niet eens weten dat Hij deze Naam: “Ik Ben” aan Mozes gaf.

Ik Ben, gebruikt als de identificerende Naam van God, zou hoogst waarschijnlijk de kennis van een valse profeet te boven gaan. Zoals de vele andere herkenbare Joodse uitdrukkingen getuigt ook deze van het Goddelijk Auteurschap van WaarLeven in God.

NEGEN: Kaïns en Ezaus, Abels en Jacobs

(zie WLIG 7 februari 1991)

Judaïsme herkent de “kwade generationale lijn” die loopt doorheen Ezau als de opvolger van Jacob, en door Exodus zelf, waar de veldslag van Rephidim is bedoeld het ras van Jacob te vernietigen. De kwade lijn gaat verder door Agag. In voorkennis van de zonden zou deze lijn voortduren in het Joodse volk, God gebruikte Saul (koning) om een einde te maken aan de kwade lijn, maar Saul gehoorzaamde niet. Vandaar dat de duivelse poging om het Joodse volk te vernietigen doorging. Deze poging tot vernietiging van de Joden was Satans’ poging te voorkomen dat de Messias zou worden geboren, hetgeen hen zou verlossen. En weer, juist nu ten tijde van Koningin Esther, vinden we Haman, afstammeling van Agag uit dezelfde kwade generationele lijn, die probeert de Joodse natie te elimineren. Jezus’ herhaaldelijke verwijzing naar de Kaïns en de Ezaus in de Kerk, zou in het Joodse denken ten volle worden begrepen.

Ezau betekent rood. Ezau werd geboren met rood haar en hij verkocht zijn geboorterecht voor een pot rode linzen. Het land van Edom, waar Hij zich had gevestigd, betekent “Rood land”. Zijn krijgshaftige nakomelingen droegen rood en ze hadden rood geschilderde schilden, zij waren de mensen die Italië bevolkten (Bijbelse omschrijving van het Land van de Roden). De Romeinse rode mantel, die Jezus werd omgehangen als een spot, is een diepzinnig symbool van alle kwaad van Ezau’s lijn om de Messias te elimineren. De rode vlag van het atheïstisch communisme zet de spirituele lijn van Ezau voort. Het is ditzelfde atheïsme dat de geloofsafval heeft veroorzaakt en het is het kind van rationalisme en naturalisme, daardoor Ezau introducerend in de Kerk zoals de Waar Leven in God boodschappen bevestigen.

Noot: Voor hen die geïnteresseerd zijn, de vijftien tekenen die gegeven zijn in de Talmud, voorafgaand aan de komst van het Messiaanse Rijk, zijn geïdentificeerd, uitgelegd en bediscussieerd in het Joodse boek: “Days are Coming”. Dit boek onthult de Teshuva Beweging – de Beweging van Berouw, dat de Joodse harten stimuleert terug te keren tot de volle praktijk van hun geloof in voorbereiding op het Messiaanse Rijk. Het levert het bewijs van de interreligieuze voorbereiding op het Rijk van de Messias die tot nu toe onbekend voor hen is. Net als bij de Christenen, vond de auteur dat de Teshuva Beweging niet bij de Joden begon, zoals men zou verwachten, maar bij de kinderen die in het meest vervreemde huis zijn opgegroeid - ofwel in het materialistische Westen of de actief atheïstische, linkse huizen van Rusland en het seculiere Israël.

"Days Are Coming", ondertiteling: "Rising to the Challenge of History's Most Cruel Time", Rabbi Ezriel Tauber, Uitgever: Shalheves, ISBN 1-878999-09-5, verkrijgbaar bij: John Trotter Books, Manor House Books, 80 East End Road, Finchley, Londen N3 2SY.

[1] Wetten afgeleid van de Heilige Schrift stonden bekend als de orale traditie. Deze werden opgeschreven uit angst om verloren te gaan door de Joodse verspreiding, die bekend werd als de Mishna. Latere wetten afgeleid van de Misjna werden verzameld door Rabbijn Prince van Juda en werden bekend als de Talmud. Net als Mishna wordt het niet als canoniek beschouwd.

[2] "Fomes of Sin" (Prikkels van de Zonde). Vóór de val hadden Adam en Eva de gave van "Oorspronkelijke Gerechtigheid", dat wil zeggen absolute eenheid met God en perfect gemak van leven in een onderwerping van zichzelf aan de Goddelijke Wil. De Val deed de Goddelijke Aanwezigheid verdwijnen. Niet langer kon de mens zich zonder genade onderwerpen aan Gods Wil. Deze fundamentele inherente zwakheid van de menselijke wil en het daaruit voortvloeiende onvermogen om te leven zonder zonde wordt in de scholastieke terminologie "the Fomes of Sin" genoemd (zie Summa van St. Thomas Aquinas 3:15:3).