De 1e Basisschool van WLIG is voltooid! Halleluja!
In een poging om de armoede en het lijden in Bangladesh te verlichten, voltooid Waar Leven in God de uitbreiding van de school in het dorp Kulun, om daar het hoofd te bieden aan het enorme percentage voor analfabetisme.
De achtergrond
Drie jaar geleden, op vrijdag 30 april 2004, kregen we een e-mail van Carmen en Javier Pelayo van de WLIG in Mexico, ons informerend over het volgende:
“Mw. Liduvina Olivares de García van Juventino Rosas, Guanajuato, Mexico, een lerares op het platteland, nam al haar spaargeld op en wilde dit als donatie voor de armere geven aan de Beth Myriam in Dhaka, Bangladesh. Mw. Liduvina heeft een gebedsgroep met 160 kinderen." (30 april 2004)
Het enige wat mw. Liduvina in die e-mail vroeg waren gebeden voor haar zoon Arturo, die op 5 mei een hersenoperatie zou ondergaan. (Mw. Liduvina is één van de vruchten van de 2e Latijns-Amerikaanse Retraite in Mexico.)
Omdat we verrast waren over de grote donatie, was ons antwoord van dankbaarheid aan mw. Liduvina, via Carmen en Javier, geruststellend voor haar.
“We weten zeker dat Jezus en Maria ons zullen laten zien hoe het leven van onze arme mensen te vergemakkelijken met deze extra zegen die Zij via u aan ons zendt!” (5 januari 2004)
Aangezien mw. Liduvina zelf geen e-mail had verliep onze communicatie via Carmen en Javier.
Geef s.v.p. aan mw. Liduvina onze hartelijke dank door en diepe waardering voor haar krachtige liefdesdaad, die zij op zo een altruïstische en nobele manier heeft getoond! Ze herinnert ons zo sterk aan de door armoede getroffen weduwe in het Evangelie, die haar laatste 2 kleine munten aan de Tempel als als donatie gaf, tegelijk met de rijke mannen, en Jezus zei over haar: "die arme weduwe heeft er het meeste van allen ingeworpen. Die mensen hebben allen iets van hun overvloed bij de gaven voor God geworpen, maar zij offerde van haar armoe alles waar ze van leven moest." (Lukas 21:1-4). Veel zegeningen begeleiden de mensen die op deze manier handelen, de rest van ons lerend meer oprecht te zijn in onze liefde. Moge onze Barmhartige Heer Jezus Christus haar moederlijke gebeden voor haar zoon Arturo beantwoorden, zijn gezondheid herstellen en hen zegenen met al de gaven en charisma's van de Heilige Geest, hen altijd veilig houdend in Zijn Heilig Hart!” (12 mei 2004)
Het was nodig dat wij gingen bidden om Jezus en Maria te vragen wat Zij wilden dat wij deden: de som was te groot om het alleen te besteden aan het geven van de lunches aan de behoeftigen in het Beth Myriam in Dhaka. Het zou goed zijn om het te investeren in iets dat van blijvende aard zou zijn - misschien was de tijd daar om de 3e klas in Kulun dorp uit te breiden, die we in 2000 bouwden en die de kinderen van dat dorp onderdak bood, net zo als die van het nabijgelegen dorp. Deze eerste school werd gebouwd na een bezoek aan Kulun in juli 2000 en we zagen toen dat er een school voor de kinderen van het dorp ontbrak.
Eigenlijk was het dat waartoe we tijdens het gebed geïnspireerd werden om te doen. We schreven terug naar Carmen en Javier om mw. Liduvina hierover te informeren.
"We hebben de goedkeuring van mevrouw Liduvina nodig om het volgende project uit te voeren: zoals u weet bevinden we ons in een zeer noodlijdend land waar armoede, analfabetisme (> 90%) en werkloosheid de belangrijkste factoren zijn waarvan mensen hier te lijden hebben. Met de Beth Myriam in Dhaka proberen we dagelijks het armoede- en analfabetismeniveau te verbeteren van 90 mensen uit de nabijgelegen sloppenwijken, door hen te voorzien van een lunch op het middaguur en onderwijs te geven aan 30-35 kinderen. We hebben ook in een dorp (dat nog steeds geen elektriciteit heeft!) een school met 3 klaslokalen gebouwd voor de jongere studenten die gedwongen waren om 3 km te lopen naar de dichtstbijzijnde missie om daar de lessen bij te wonen.
We hebben de inspiratie ontvangen om nog 3 schoolklassen te bouwen - een uitbreiding van die dorpsschool, met behulp van de donatie die mw. Liduvina stuurde, om de Basisschool in Kulun dorp te voltooien. Deze 3 klaslokalen zullen ook de naam krijgen van haar zoon, Arturo, op het bord boven de ingang.
Het geven van onderwijs aan kinderen is een grote verdienste voor de samenleving. En deze arme mensen hebben gewoonweg nood aan een kans... Dat was onze inspiratie tijdens het gebed. Maar we zullen niets doen voordat mw. Liduvina het eens is met het bovenstaande project."
Het antwoord uit Mexico kwam onmiddellijk:
"We hebben uw e-mail via de telefoon aan Liduvina voorgelezen en ze is zo blij dat u deze inspiratie heeft gehad om de school te vergroten. In Mexico City vertelde zij ons tijdens de Retraite dat zij dit geld wilde doneren om een school te bouwen. Dus, dit is om u haar akkoord te bevestigen. Ze zou graag willen dat u elk klaslokaal vernoemt naar haar overleden dochter MARTHA (43, zij richtte een blindenschool in haar regio op en is gestorven door een ongeluk), haar wijlen zoon RAFAEL (21, hij had ook een dodelijk ongeluk) en haar overleden echtgenoot JOSE, als dit mogelijk is. Ze zegt: elk gebed dat deze kinderen zullen doen, zal het Hart van onze Heer bereiken voor hun ziel." (13 mei 2004)
Met stomheid geslagen! Dat is hoe wij waren toen we het antwoord lazen. Het was niet dat we er ooit aan twijfelden, maar door de onuitgesproken verrassing van Zijn liefde! Wij geloven dat Jezus onze gebeden hoort en dat Hij advies geeft aan iedereen die er om vraagt, maar om het woord zo gedetailleerd en in overeenstemming met Zijn Wil te ontvangen, dit doet ons telkens weer sprakeloos maken! Nog een bewijs dat Hij met ons allen IS elk moment van ons leven en zorgt voor al onze behoeften.
Onze vreugde was compleet toen we een bijkomende e-mail van Carmen ontvingen.
"Het spijt me, maar ik vergat te vertellen dat Arturo heel goed uit de operatie is gekomen, hij herstelt zeer snel. Hij hoefde niet eens een uur op de intensive care te verblijven. Hij is nu thuis en spreekt met een gedeeltelijke gezichtsverlamming die gauw zal herstellen.
Zijn arts zegt: "Ik weet niet welke Heilige u heeft aangeroepen, maar sinds het uitvoeren van zo vele hersenoperaties, is dit mijn eerste delicate operatie waarbij mijn patiënt de intensive care niet nodig had." Zijn tumor was groot en verspreid en verkleefde zijn hersenen. Gezegend zij onze Heer voor Zijn interventie !!!" (13 mei 2004)
Omdat het moessonseizoen snel naderde, belemmerde dit ons om te beginnen met het uitbreidingsproject van de school. Het duurde ongeveer anderhalf jaar voordat het van start ging. Toen we begonnen, was de zegen van onze Heer duidelijk toen we zagen dat ook de wisselkoers in ons voordeel was; we verkregen extra geld voor de bouw gebaseerd op het bedrag van de donatie.
De bouw van de school
De constructiebouwer die we geraadpleegd hadden zei dat de fundamenten van de eerste school niet sterk genoeg waren om daar bovenop een tweede verdieping te dragen. Aangezien er geen ander stuk land aan WLIG was aangeboden en dit hetgeen was dat we konden gebruiken om een school in het dorp te bouwen, hebben we besloten de eerste 3 klaslokalen af te breken en opnieuw te beginnen: een geheel nieuw, 2 verdiepingen tellend hoog schoolgebouw, met sterke fundamenten, 6 ruime klaslokalen en zelfs een complete elektrische installatie - hoewel het dorp nog steeds geen stroom heeft. Natuurlijk betekende dit dat er veel meer geld nodig was, maar Duleep bood aan de rest van de kosten te dekken.
Het kostte heel wat inspanningen om de school te bouwen, niet alleen van de bouwvakkers die een paar dagen per week 's nachts in het dorp verbleven, maar ook van de inwoners van het dorp: de bouwmaterialen moesten naar het dorp worden gebracht via rivierboten, want er zijn geen wegen die aansluiten. Vooral wanneer het rivierwater stijgt tijdens het moessonseizoen worden de beken brede rivieren.
De bouw werd tegen het einde van 2006 voltooid - net op tijd voor de inhuldiging en het doorknippen van het rode lint door onze speciale gast Vassula, van wie verwacht werd dat ze een paar dagen zou doorbrengen in Dhaka. Iedereen was erg blij met de nieuwe verworvenheid. Zelfs de priester van de Modhbari Mission, Fr. Elias Palmer, zei hier over: "Het is zo mooi. Ik vraag me af of we het zouden kunnen gebruiken voor kerkelijke doeleinden", hoewel de kerk precies naast de nieuwe school ligt.
De Inauguratie
 |
In afwachting van de Inhuldigingsceremonie
Op 6 januari 2007, de grote dag van Driekoningen, was alles voorbereid voor de inauguratie van de school. Vassula arriveerde in Kulun met Duleep, Sujit , Siddiqur en mijzelf. De bewoners van Kulun verwelkomden Vassula en de groep met een dans, het zingen van hymnen van Kerstmis en Driekoningen en leidde haar naar Xavier Pereira's dorpshuis.
Het was daar waar vertegenwoordigers van de WLIG-gebedsgroepen uit andere gebieden een ontmoeting hadden met Vassula. Ze was in de gelegenheid om met hen enige tijd te praten en vroeg hen over hun WLIG-gebedsgroepen. Ze waren allemaal zo blij, gaven uiting aan hun vreugde vanwege de zegen om Vassula persoonlijk te ontmoeten, nodigden haar uit om hun gebied ook te bezoeken en vertrokken met een hernieuwd enthousiasme en geestdrift.
AZodra Fr. Elias uit het Missiehuis kwam, vierde hij een Heilige Mis ter ere van het feest van de Driekoningen en sprak een zegen uit voor de opening van de nieuwe school. Bij het verlaten van de kerk en om de inhuldiging van de school te eren door hun aanwezigheid, kwam de vrouw van een Kamerlid, mw. Ruby Chowdhury, met een groep van vertegenwoordigers van politieke genootschappen, dhr. Nabi Hossain , dhr. Habibur Rahman , dhr. Sirajul Mollah , dhr. Imtiaz Miah en anderen, om Vassula te ontmoeten. Mw. Chowdhury droeg aan Vassula de diepe dankbaarheid van haar man over, voor de geweldige zorg voor zijn volk door een school voor hun kinderen te bouwen.
Iedereen werd door de nieuwe school geleid - om de hoek van de kerk.
Het rode lint was vastgebonden met grote bogen in afwachting om te worden doorgeknipt. Toen iedereen er zich verzameld had werd aan Vassula de schaar gegeven en ze knipte het lint door en opende officieel de nieuwe WLIG school. Iedereen klapte, vervuld van waardering en vreugde.
Om mw. Chowdhury te eren voor haar aanwezigheid ter plekke en ook haar echtgenoot, werd aan haar ook de schaar gegeven om het rode lint van één van de klassen door te knippen.
Nadat het enthousiasme een beetje was gekalmeerd, begeleidden we met Duleep Vassula, mw. Chowdhury en Sujit naar de 3 klaslokalen op de begane grond, waar bij elke ingang een marmeren plaat was waarop de namen waren gegraveerd van de echtgenoot van mw. Liduvina en de namen van de kinderen, zoals beloofd.
Later gingen we op de tweede verdieping naar de andere 3 lokalen kijken - één daarvan heeft ook de naam Vassula op een marmeren plaat. En mw. Chowdhury, onder de indruk van het hele project, sprak de hoop uit dat we het altruïstische werk van liefde voortzetten en uitbreiden, zelfs naar een College. (2 foto's)
Beneden, wachtte nogmaals Fr. Elias om Vassula en de rest te feliciteren.
Een kleine geluidsinstallatie werd opgesteld en daarna werd een woord van dank gericht aan Vassula, mw. Liduvina en degenen die betrokken zijn geweest bij het verwezenlijken van dit project. Mw. Chowdhury bedankte ook Vassula voor haar geïnspireerde motivatie voor anderen om goede werken te doen.
Alvorens het dorp te verlaten namen we een foto te herinnering, met Vassula, aan de voorkant van de school. Dat meer scholen gebouwd mogen worden om aan honderden kinderen onderwijs te geven in alle noodlijdende landen in de wereld.
Beurzen
Twee maanden later, in maart 2007, werden we uitgenodigd om Kulun opnieuw te bezoeken voor een andere speciale gelegenheid: 4 studenten van onze nederige WLIG school - nog steeds zonder elektrische stroom - hadden overheidsbeurzen ontvangen om door te gaan met hun studie. We kwamen aan in Kulun met Stefania Restivo, een zeer goede vriend uit Italië, die ons voor een paar weken bezocht.
Een programma met een aantal sportieve evenementen werd voorbereid voor de eerste 3 klassen, waarvan we allemaal genoten.
Later, zodra alle leerkrachten en de kinderen van de 1e WLIG Basisschool zich hadden verzameld, met een zeer eenvoudige en informele ceremonie, was ik zeer vereerd toen mij gevraagd werd om de beurzen uit te reiken aan 1 jongen en 3 meisjes. En aan de rest van de kinderen gaven we een aandenken, zodat iedereen gelukkig zou zijn.
Er zijn geen woorden om de vreugde van iedereen die betrokken was te beschrijven, zodat dit schoolproject gestart kon worden en voltooid, gepaard gaande met zo vele zegeningen! Er zijn geen woorden om onze Jezus, die nooit iemand in de steek laat, te bedanken! En er zijn ook geen woorden om mw. Liduvina te danken, die ons motiveerde en financieel aanmoedigde om de eerste school uit te breiden, zodat meer kinderen onderwijs kunnen volgen en ook dicht bij hun families en het dorp kunnen zijn.
Moge onze Goede Heer Jezus en Zijn liefdevolle Moeder Maria ons allen zegenen, leiden, inspireren en beschermen, voor Zijn glorie!
WLIG Bangladesh
| 
