Ηχώ του Ευαγγελίου

Αιδεσιμότατος Ljudevit Rupcic, Τάγμα των Φραγκισκανών
Θεολόγος, Καθηγητής Ερμηνείας της Βίβλου, Συγγραφέας

Κάθε μέρα η Βασούλα Ρύντεν έχει και μια νέα εμπειρία του θείου˙ συνεχίζει να μεταδίδει το προφητικό της μήνυμα στο σημερινό κόσμο, ο οποίος απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από το Θεό, απομακρύνεται από το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη. Η Βασούλα είναι μια πραγματική προφήτης της εποχής μας. Από τη μια πλευρά, αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις ανάγκες της εποχής μας˙ από την άλλη πλευρά, ζητά νέους ορίζοντες από το Θεό, για να βγει τελικά ωφελημένη από τις δυσκολίες της και να βρει σε Εκείνον αρμονία, ειρήνη και πληρότητα. Το μήνυμά της είναι διαποτισμένο με το Ευαγγέλιο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έγκειται μόνο στον τρόπο μετάδοσής του σε μας˙ πέραν τούτου, η Βασούλα δεν δίνει στα παλιά και νέα προβλήματα του κόσμου μας τίποτα άλλο παρά μόνο το αιώνιο Ευαγγέλιο.

Η Βασούλα, όπως όλοι οι άλλοι προφήτες, είναι πεπεισμένη για την αλήθεια του μηνύματός της και την αυθεντικότητα της αποστολής της. Γνωρίζει την αδυναμία της αλλά εμμένει με αποφασιστικότητα στη δέσμευσή της να διαδώσει τα μηνύματα στους άλλους. Έχει βοήθεια από το Θεό μέσα από την αδιάλειπτη προσευχή και τη Θεία Ευχαριστία. Μένοντας σταθερή στη θέληση και τις επιθυμίες της, πασχίζει να βρίσκεται σε πλήρη κοινωνία με το Θεό. Έχει επίγνωση της κατεπείγουσας ανάγκης να διαδοθεί το μήνυμα επειδή ο χρόνος τελειώνει και μια αναπόφευκτη μεγάλη τιμωρία ξεπροβάλλει˙ μπορεί να αποφευχθεί μόνο αν επιστρέψουμε στο Θεό, και Τον δεχθούμε ξανά.

Η εμπειρία της Βασούλας με το Θεό είναι μια ακατάλυτη και ανεξάντλητη πηγή σοφίας, αγάπης, ενθουσιασμού για το Θεό και τη σωτηρία του κόσμου. Γι’ αυτό το λόγο η μαρτυρία είναι πειστική, χαρμόσυνη και εμπνέει. Εκτός από τη μεταστροφή και το κάλεσμα προς την ανθρωπότητα να ανταποκριθεί στην αγάπη με αγάπη, υπάρχει επίσης μέριμνα για την ενότητα της εκκλησίας. «Η Αγάπη σας αγαπά» (3/7/92) σημαίνει ότι, στους διάλογους και την κοινωνία της Βασούλας με το Θεό, καθένας μας μπορεί, και του δίνεται η δυνατότητα, να βάλει τον εαυτό του ή της στη θέση της Βασούλας. Ο Θεός αγαπά όλους με αυτόν τον τρόπο. Παντού μέσα στα γραπτά της νιώθουμε την Πνοή της Αγάπης. Η Χάρη ρέει παντού˙ το Άγιο Πνεύμα εργάζεται παντού, δίνοντας απλόχερα. Παντού ακούγονται τα βήματα του Κυρίου.

Τα γραπτά της Βασούλας είναι μια ηχώ του Ευαγγελίου. Εκείνος που μιλά είναι πραγματικά ο ίδιος ο Λόγος του Θεού. Οι περισσότεροι αναγνώστες και ακροατές αναγνωρίζουν στα λόγια Του τη φωνή του Θεού (14/7/92). Η Βασούλα ουσιαστικά δεν λέει τίποτα καινούργιο που να μην έχει ήδη πει ο Θεός, αλλά ο Λόγος του Θεού ακούγεται πιο σύγχρονος από το στόμα της, τονίζοντας προτεραιότητες και δίνοντας την απαιτούμενη έμφαση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Λόγος είναι επίκαιρος, σοβαρός, πειστικός, μια μαρτυρία.

Το ερώτημα «Γιατί να επαναληφθεί αυτό που έχει ήδη ειπωθεί;» σημαίνει ότι κάποιος δεν γνωρίζει τις ανάγκες της ανθρωπότητας, η οποία έχει δικαίωμα να ακούσει το Λόγο του Θεού κατά τρόπο κατανοητό και εκσυγχρονισμένο. Εκτός από αυτό, υπάρχει και η υποχρέωση να γίνει κανείς αγγελιοφόρος του Λόγου, ο οποίος δίνει μαρτυρία μέσα στο ανθρώπινο βίωμα. Εξαιτίας της λησμοσύνης ανδρών και γυναικών, παραβλέπουμε πολύ εύκολα την επικείμενη συμφορά και την αμεσότητα της καταστροφής στην οποία είναι εκτεθειμένη η ανθρωπότητα˙ είναι ανάγκη να βγει από αυτή την αδιαφορία για να μπορεί η χάρη να ρέει αδιάλειπτα και να ενθαρρύνει τη μεταστροφή.

P>

Παρά την αντικειμενική αυθεντικότητα της μαρτυρίας της Βασούλας, άνθρωποι, εδώ κι εκεί, προβάλλουν αντιρρήσεις στην αλήθεια της. Παρ’ όλο που δεν αρκούν για να αμφισβητήσουν τη μαρτυρία της, οι λόγοι είναι και αντικειμενικής και υποκειμενικής φύσεως. Προκύπτουν επιφυλάξεις, κυρίως από μια στενή και αποσπασματική αντίληψη για το μυστήριο της χάρης, ιδιαίτερα όταν η χάρη εκχύνεται χαριστικά, χάρη με την οποία ο Θεός κάνει τον άνθρωπο κοινωνό αυτής της ζωής και των έργων Του. Όλες αυτές οι αντιρρήσεις ισοδυναμούν με ανθρώπινες έννοιες και ανθρώπινη γλώσσα επειδή προέρχονται από την περιορισμένη ανθρώπινη εμπειρία, η οποία αδυνατεί, λόγω των ορίων της, να αποδεχθεί το Μυστήριο του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο ο άνθρωπος αμφισβητεί το Λόγο του Θεού και αρνείται να δεχθεί το Θεό. Για τον σκεπτικιστή, ο Λόγος του Θεού είναι πάντα πολύ δύσκολος, ακόμα και «σκανδαλώδης», και συνεπώς θεωρείται αναληθής. Βασική προϋπόθεση του ανθρώπινου μυαλού πρέπει να είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι όντως υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να διακρίνουμε, και πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε αυτό. Μόνο αν είναι δεκτικά στη χάρη του Θεού μπορούν τα ανθρώπινα όντα να αποκτήσουν αξιόπιστη, πολύτιμη και επαρκή γνώση του μυστηρίου.

Η κριτική προκύπτει από το γεγονός ότι οι εμπειρίες και οι μαρτυρίες της Βασούλας δεν εναρμονίζονται με την άγνοια και τις προκαταλήψεις εκείνων που είναι αιχμάλωτοι της ίδιας τους της φαντασίας. Οι μαρτυρίες της Βασούλας είναι αποδείξεις ενάντια στην εσφαλμένη αντίληψη εκείνων που τη δυσφημούν, όχι ενάντια στο Ευαγγέλιο ή την πίστη. Κατά κανένα τρόπο δεν είναι ενάντια στο Θεό της Βίβλου ή ενάντια στην πίστη σ’ Εκείνον. Εκείνοι που τη δυσφημούν ουσιαστικά βλέπουν κάποια που αντιτίθεται στον τρόπο που εκείνοι φαντάζονται το Θεό, για τον οποίο θεωρούν ότι είναι Κάποιος που κάθεται στο Θρόνο Του, μακριά από την ανθρωπότητα. Για τη Βασούλα, η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να δεχθεί την αγάπη του Θεού, τη χάρη Του και την παντοδυναμία Του. Αυτή η «σκανδαλώδης» άποψη είναι, στην πραγματικότητα, μια εκ νέου ανακάλυψη του Θεού. Είναι αβάσιμη κατηγορία το να παρουσιάζουν τη Βασούλα ως υποστηρίκτρια της «Νέας Εποχής». Είναι τόσο παράλογο όσο η ανάμιξη νερού και φωτιάς. Τέτοια κριτική δείχνει απλώς και μόνον ότι οι επικριτές δεν γνωρίζουν ούτε τη Βασούλα ούτε τη «Νέα Εποχή».

Από την άλλη πλευρά, κανείς πρέπει να αναλογιστεί που θα οδηγούσε το μήνυμα της Βασούλας αν ετίθετο σε εφαρμογή. Αν οι άνθρωποι παραδέχονταν την πραγματικότητα της αγάπης του Θεού και των ανθρώπων, θα έφταναν να αγαπούν το Θεό και ο ένας τον άλλο. Αν οι άνθρωποι ανταποκρίνονταν στο αίτημα για προσευχή, το μήνυμα θα διέδιδε σε όλο τον κόσμο ένα ευχαριστήριο γεμάτο ευγνωμοσύνη προς το Θεό. Αν κανείς αποδεχόταν ότι πρέπει να υπάρχει ενότητα μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, θα υπήρχε ήδη ελπίδα να εκπληρωθεί η υπόσχεση του Ιησού – «μία ποίμνη, εις Ποιμήν» (Κατά Ιωάννην 10:16). Αν οι άνθρωποι δέχονταν το Θεό με τον τρόπο που συνιστά οι Βασούλα, Εκείνος θα ήταν ήδη «τα πάντα εν πάσιν» (1 Κορινθίους 15:28). Αν οι άνθρωποι έπαιρναν στα σοβαρά την προειδοποίηση της Βασούλας για το Σατανά, αυτός θα είχε ήδη εκδιωχθεί από τις καρδιές των ανθρώπων και από τον κόσμο. Αν οι άνθρωποι λάμβαναν υπ’ όψιν το κάλεσμα της Βασούλας για μεταστροφή, όλοι, άνδρες και γυναίκες, θα ήταν ήδη άγιοι. Αν καθένας συμμεριζόταν τα βιώματα της Βασούλας, η προσωπική ιστορία καθενός, και συνεπώς η ιστορία όλης της ανθρωπότητας, θα ήταν Άσμα Αγάπης. Όλα αυτά έχουν απολύτως το ριζοσπαστικό ύφος του Ευαγγελίου. Σε αυτή τη βάση, δεν υπάρχει λόγος διαχωρισμού των εμπειριών της Βασούλας με το Θεό από το Ευαγγέλιο, ούτε λόγος εναντίωσης σε αυτές. Τα μηνύματα της Βασούλας προϋποθέτουν την κλίση που έχει η ανθρώπινη φύση στο διάλογο. Οι μεμονωμένοι πιστοί, ειδικά εκείνοι που είναι πλούσιοι στο Πνεύμα, έχουν δικαίωμα να αξιολογήσουν την περίπτωση της Βασούλας, χωρίς να ανεξαρτητοποιούνται από την Εκκλησία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να υποστηρίξουν αποτελεσματικά την απόφαση της Εκκλησίας. Η τελική κρίση εναποτίθεται στην Εκκλησία, η οποία έχει την εγγύηση της στο Θεό και την επικύρωσή Του για το «αισθητήριο των πιστών» (sensus fidelium), του οποίου δημιουργός και μάρτυρας αλήθειας είναι το Πνεύμα της Αληθείας.

Όλες οι αποδείξεις που έχουμε μέχρι στιγμής δείχνουν ότι κάθε μέρα η μαρτυρία της Βασούλας λαμβάνεται υπ’ όψιν όλο και πιο σοβαρά και γίνεται πιο πλήρως αποδεκτή. Αυτό ταυτοχρόνως διευκολύνει και επιταχύνει την τελική κρίση όλης της Εκκλησίας, κρίση η οποία, αναμφίβολα, θα έχει ως κριτήρια, τους πολλούς καρπούς του μηνύματος της Βασούλας.