Πατήρ Rene Laurentin

Απαντά στους συκοφάντες της Βασούλας

"Η Βασούλα είναι μια από τις πιο ισορροπημένες οραματίστριες που έχω γνωρίσει. Θα μπορούσα μάλιστα να πω, η πιο "νορμάλ", η πιο ισορροπημένη αν και οι πιο πολλές είναι, κατά τρόπο εξαιρετικά ικανοποιητικό."

Με αυτά τα λόγια εκφράζεται ο Πατήρ Rene Laurentin, στο βιβλίο του με τίτλο: "Ποια είναι η Βασούλα", σε απάντηση στις αντιρρήσεις κατά τις Βασούλας. Αναφέρουμε πιο κάτω, δύο αποσπάσματα που αφορούν τα δογματικά λάθη, για τα οποία συχνά την κατηγορούν.

(For details of the book and sources of supply click here)

Η έγγαμη κατάσταση της Βασούλας

"Είναι διαζευγμένη και ξαναπαντρεμένη. Φαίνεται πως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Πραγματικά, η έγγαμη κατάσταση της, είναι τώρα απόλυτα τακτοποιημένη. Παντρεύτηκε στην εκκλησία με ένα διαμαρτυρόμενο (1966), σε μια εποχή που ήταν ξένη προς κάθε θρησκευτική πρακτική. Μετά από ένα πολιτικό διαζύγιο(1980) ξαναπαντρεύτηκε στις 13 Ιουνίου 1981. Εκείνη την εποχή πίστευε, πως επρόκειτο για προτεσταντική τελετή, σύμφωνα με το δόγμα του συζύγου της, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για πολιτικό γάμο. Ήταν χριστιανή μόνο κατ' όνομα, χωρίς να έχει καμία επαφή με την ορθόδοξη εκκλησία, Δε γνώριζε καν, πως ο γάμος της θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα. Όταν παρουσιάστηκε στην εκκλησία της για να τακτοποιήσει την κατάσταση, ο πρώτος ιερέας στον οποίο απευθύνθηκε, δε φαινόταν να προβληματίζεται, εφόσον επρόκειτο για ένα μικτό γάμο. Εκείνη όμως επέμενε, για να είναι απόλυτα εν τάξει με τους εκκλησιαστικούς κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τότε μόνο την κατηύθυναν προς τον ιερέα που ασχολείται με θέματα γάμου. Εκείνος ασχολήθηκε με αυτό το θέμα, σύμφωνα με τους "κανόνες της θείας οικονομίας" της ορθοδόξου εκκλησίας, σε περίπτωση αποτυχίας του γάμου.

"Ο σημερινός της γάμος έγινε στις 13 Οκτωβρίου 1990, στην Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Λοζάννης. Σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας της, η κατάσταση της δε θέτει κανένα πρόβλημα."

Σημειώστε επίσης, οτι η Βασούλα ρωτήθηκε από την Σύνοδο Υπέρ της Πίστεως σχετικά με αυτό το θέμα. Δέστε την απάντησή της στην ερώτηση 2, στο άρθρο με τίτλο Αλληλογραφία μεταξύ της Βασούλας και της Συνόδου Υπέρ της Πίστεως στη σελίδα Ιστορικό.

Δογματικές αντιρρήσεις

"Οι πιο σοβαρές επιθέσεις αφορούν την Αγία Τριάδα. Διαβάζοντας τα γραπτά της, εντυπωσιάσθηκα. Μήπως παρεννόησα τη Βασούλα; αναρωτιόμουν. Οι διφορούμενες έννοιες που υπάρχουν σε κάθε προφητικό, ποιητικό, ή μυστικό κείμενο, ακόμη και Βιβλικό, θα μπορούσαν να καταλήξουν σε χαρακτηριστικά λάθη; Μου χρειάστηκε πολύς χρόνος για να βρω τις ενοχοποιητικές φράσεις. Μέσα στο πλαίσιο τους, φαίνονται διαφορετικές, απογυμνωμένες από διαστρεβλώσεις και αλλοιώσεις που τους απέδωσε το πάθος των αιρεσιολόγων.

"Ο πιο φημισμένος θεολόγος μεταξύ των αντιπάλων της Βασούλας, πίστεψε πως βρήκε στο πρόσωπο της την αρχαία αίρεση "πατριπασιανισμός" του Noet, Επιγόνου, Κλεομένους και Πραξέα, σύμφωνα με τους οποίους ο Πατέρας ενσαρκώθηκε και υπέφερε το Πάθος, γιατί γι' αυτούς δεν υπήρχε παρά ένα πρόσωπο και όχι η Αγία Τριάδα.

"Στο αυθεντικό χειρόγραφο όπου η έκδοση έσβησε τις αναφορές, για να δυσκολέψει τον έλεγχο των κατηγοριών, ο συγγραφέας, δίνει τέσσερις αναφορές στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο, σύμφωνα με την πρώτη έκδοση. Μέσα στο δακτυλογραφημένο κείμενο, ο αντίπαλος της Βασούλας αναφέρει πάντα την πρώτη Αγγλική έκδοση, η οποία είναι ανατύπωση offset του χειρογράφου και όχι τη δεύτερη, ούτε την τυπογραφική έκδοση.)

1. Στις 7 Απριλίου 1987 (ελληνική έκδοση, τόμος 1ος, 147-148) δεν είναι ο Πατέρας που μιλάει, κάτι που είναι αρκετά σπάνιο στη Βασούλα. Είναι ο Ιησούς όπως η ίδια και οι αναγνώστες της το παραδέχθηκαν πάντα και όπως το υποδηλώνει το πλαίσιο.

   Αυτό που ωθεί τον συγγραφέα στη σύγχυση, είναι γιατί μερικές φορές η Βασούλα αποκαλεί τον Ιησού "Πατέρα", σύμφωνα με ένα τίτλο που αποδίδεται από τον Ησαία στον Βασιλιά Μεσσία (Ης. 9,5). Κι αν ο Χριστός είναι αδελφός μας σαν άνθρωπος, είναι Πατέρας σαν Θεός. Δημιουργός της ίδιας μας της ύπαρξης. Γι' αυτό ονομάζει τους μαθητές του: "τεκνία μου" (Ιω. 13,33). Η Βασούλα γι' αυτή την υική σχέση που είναι συγχρόνως αδελφική και νυμφική. Αυτές οι διάφορες πλευρές είναι καλά διαρθρωμένες σ' αυτή την παντρεμένη γυναίκα, που δε συγχέει το ανθρώπινο με το μυστικό. Ευτυχώς, γιατί αν χρησιμοποιούσε τη γλώσσα του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης: "Άσμα Ασμάτων" όπως π.χ τη φράση: "ας με γεμίσουνε τα χείλη συφιλιά" (Άσμα 1,2) ή ακόμα και μερικών μυστικών που τελούν τους γάμους τους με το Χριστό, θα δεχόταν μια φοβερή χιονοστιβάδα από κριτικές. Από το απλό γεγονός που χρησιμοποιεί το ρήμα "to feel" (αισθάνομαι) για να δηλώσει την αγάπη που έχει για το Χριστό ή που ο Χριστός έχει για όλους μας, ο λογοκριτής της, την κατηγορεί για συναισθηματισμό και ερωτισμό, ωστόσο η Βασούλα είναι χωρίς διφορούμενα. Αν ο Ιησούς τη φιλάει, αυτό γίνεται στο μέτωπο, όπως ένας πατέρας. Όλα λοιπόν είναι κανονικά, σε επίπεδο αισθημάτων, καθώς και σε θεολογικό επίπεδο. Ο χριστιανισμός ποτέ δεν ενοχοποίησε ούτε την καρδιά, ούτε τα αισθήματα.

2. Στο δεύτερο ενοχοποιητικό μέρος:

   Στις 8 Νοεμβρίου 1987, (ελληνική έκδοση, τόμος 2ος, 47) ο ουράνιος συνομιλητής λεει καθαρά: "Ο Σταυρός Μου είναι πάνω σου, σήκωσε Τον με αγάπη. Ο Σταυρός Μου είναι η πόρτα για την αληθινή ζωή, αγκάλιασε Τον πρόθυμα. Βασούλα, η αυταπάρνηση και ο πόνος οδηγούν σε ένα θεϊκό δρόμο, αυτόν της αγιότητας και των αρετών."

   Όμως είναι ο Ιησούς που μιλάει κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα, αφού λέει: "Εγώ, ο Ιησούς σου." Τότε γιατί να αποδοθεί στον Πατέρα; Γιατί να εκτοξεύει κατά της Βασούλας το δηλητηριώδες βέλος του Πατριπασιανισμού;

3. Στο τρίτο ενοχοποιητικό μέρος:

   Στις 19 Σεπτεμβρίου 1991 (ελληνική έκδοση, τόμος 4ος, 260) είναι ο Ιησούς που μιλάει για το Σταυρό Του, και το περιεχόμενο του κειμένου είναι από τα πλέον σαφή. Μόνο ο Χριστός μιλάει εκείνη την ημέρα, για αρκετές σελίδες.

   Αυτό που επέτρεψε στον εξεταστή να βρει την αίρεση που αναζητούσε, είναι πως στις προηγούμενες γραμμές όπου ο Ιησούς επαναλαμβάνει τον Ιωαν. 12, 23-25, υπενθυμίζει τη στιγμή που ο Ιησούς ανήγγειλε τον επικείμενο ερχομό της "ώρας Του" (Ιωαν. 12, 23) και όπου η φωνή του Πατέρα τον δόξασε (Ιωαν. 12,24-25). Όμως Εκείνος είναι που επικαλείται στο εδάφιο τον Πατέρα και όχι ο Πατέρας, που μιλάει σε όλες αυτές τις σελίδες.

4. Ο κατήγορος πίστεψε πως βρήκε την εσφαλμένη απόδοση του Πάθους στον Πατέρα, σε ένα τέταρτο απόσπασμα: 22 Δεκεμβρίου 1990 (ελληνική έκδοση τόμος 4ος, 151), Πραγματικά, σ' αυτό το απόσπασμα η Βασούλα ακούει διαδοχικά τη φωνή του Πατέρα που λεει μόνο: "παιδί μου" και μετά τη φωνή του Υιού: "θα την κάνω να εισχωρήσει στις πληγές Μου και θα την αφήσω να φάει το Σώμα Μου και να πιει το Αίμα Μου..."

   Τα εισαγωγικά, ο αστερίσκος και η υποσημείωση στο κάτω μέρος της σελίδας, υποδεικνύουν την αλλαγή του ομιλητή:

   "Τώρα είναι ο Υιός που μιλάει", αναφέρει η υποσημείωση.

   Ο θεολόγος που το διάβασε πολύ γρήγορα, αποδίδει στον Πατέρα αυτό που λεει ο Υιός. Έχει χωρίς αμφιβολία, τη δικαιολογία ότι εργάσθηκε πάνω στο χειρόγραφο κείμενο, από φροντίδα για την ακρίβεια. Όμως θα έπρεπε να προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια για να μην παραμορφώσει το κείμενο."