Ένα Θείο Ανάγνωσμα για την εποχή μας

Από τον αδελφό Andrew CSWG

Ο αδελφός Ανδρέας είναι μέλος της Κοινότητας των δούλων του θείου Θελήματος, μιας μικρής κοινότητας μοναχών στο Κρώλευ, Αγγλία.

Θα ήθελα να συζητήσουμε τους Διαλόγους με τον Ιησού της Βασούλας Ρύντεν σε αντιπαραβολή με τα πνευματικά αναγνώσματα. Τα πνευματικά αναγνώσματα συνιστούν ένα σημαντικό μέρος της ζωής εν προσευχή. Μια πλούσια βιβλιοθήκη είναι χαρακτηριστικό καθενός μοναστηριού. Κάποιες ιδιαίτερες ώρες της ημέρας αφιερώνονται στην ανάγνωση. Η σιωπή του μοναστηριού και η φειδώ στα λόγια-ακόμα και για τους πιο ομιλητικούς- μας οδηγεί σε έναν ωφέλιμο στοχασμό, καθώς ασχολούμαστε με τις δουλειές μας, με αυτό που έχουμε μπροστά μας ενώ διαβάζουμε. Σπάνια θα βρεθεί μοναχός που δεν θα έχει ένα- δύο πρόχειρα βιβλία. Διαβάζουμε στην τραπεζαρία και, με αυτόν τον τρόπο, η τραπεζαρία καθίσταται ο χώρος όπου σώμα και ψυχή τρέφονται και ανανεώνονται, τροφή στο πιάτο και στο αναλόγιο που βρίσκεται ενώπιόν μας. Σε κάποιους οίκους τρώνε σιωπηλά ενώ κάποιος αδελφός διαβάζει μεγαλόφωνα για όλους• σε εμάς, πάλι, ο καθένας διαβάζει σιωπηλά το βιβλίο που έχει μπροστά του. «Ένα μικρό χωρίο, που χωνεύεται σωστά σε κάθε σύναξη είναι η καλύτερη πνευματική δίαιτα για τον μοναχό. Ο μοναχός θα πρέπει να πειθαρχήσει τον εαυτό του ώστε να διαβάζει αργά, στοχαζόμενος πάνω στο κείμενο υπό το φως του Αγίου Πνεύματος.»

Στα πρώτα βήματα του μοναστικού μας βίου διαλέγουμε ένα χωρίο από το αναγνωστικό υλικό που έχουμε μπροστά μας-μια παράγραφο, μια φράση, ακόμα και μία λέξη- και στοχαζόμαστε επάνω σε αυτό. Το Άγιο Πνεύμα, πάντοτε πρόθυμο να μας οδηγήσει, μας προσεγγίζει και ρίχνει τις ακτίνες του επάνω σε αυτό που διαβάζουμε. Αν Του το επιτρέψουμε, θα μας χορηγήσει μια βαθιά εσωτερική ματιά στο ανάγνωσμά μας, που δεν θα μπορούσαμε με τίποτα να την αποκτήσουμε από μόνοι μας. Ο Τζων Χένρυ Νιούμαν μιλά για την «προσέγγιση μιας αγγελικής σκέψης». Ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στο δώρο της «σοφίας, γνώσης και της κατανόησης» και μιλά πολύ για την πνευματική ωριμότητα.

Καθοδόν προς αυτήν την πνευματική ωριμότητα, κάτι συμβαίνει. Βρίσκουμε πως δεν είμαστε πια ικανοί να στοχαστούμε πάνω στο ανάγνωσμά μας όπως είχαμε συνηθίσει και όποιο ανάγνωσμα τυχόν επιλέξουμε το βρίσκουμε βαρετό, κουραστικό και κλειστό. Συχνά ανατρέχουμε σε κείμενα που κάποτε μας έδιναν χαρά και αναψυχή αλλά, τώρα πια δεν βρίσκουμε τίποτα σε αυτά. Αν επιτρέψουμε στο Άγιο Πνεύμα να μας οδηγήσει μέσα σε αυτήν την αναγνωστική έρημο που βιώνουμε, Εκείνος θα μας οδηγήσει σε ένα περαιτέρω στάδιο όπου ο Θεός ο Ίδιος επιλέγει αυτά που θα πρέπει να σκεφτούμε, να στοχαστούμε, να συλλογιστούμε• μας φέρνει στο θέμα όπου ο Θεός με δική Του πρωτοβουλία επιλέγει. Στα αλήθεια, τώρα, « ο Θεός προτείνει, ο άνθρωπος διατίθεται».

Όταν αυτό συμβαίνει επέρχεται μεγάλη χαρά, καθώς παρατηρείται και μία αναπάντεχη τροπή γεγονότων. Ήμουν σε διακοπές ένα καλοκαίρι στο ασκητήριο του Αγ. Δαβίδ. Μπροστά μου, επάνω στο τραπέζι, είχα ανοικτό ένα βιβλίο του πατρός Γκίλμπερτ. Παράλληλα με το διάβασμα έκανα κάποια χειρωνακτική εργασία στον κήπο• καθώς λοιπόν εργαζόμουν, βρέθηκα να συλλογίζομαι μερικές φράσεις από το ανάγνωσμά μου• το χάρηκα πολύ. Δούλεψα και στοχαζόμουν περίπου είκοσι λεπτά• κατόπιν, πήγα μέσα και κάθισα πάλι πάνω από το βιβλίο και ξαφνικά, μπροστά μου, σαν να φωτίστηκα, βρέθηκα μπροστά στο ζήτημα που με απασχολούσε, και το νόημά του μου αποκαλύφθηκε διαυγές, καθαρό και «ανοιχτό». Έτσι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος εκείνο του ηλιόλουστου απογεύματος –λίγο δουλειά, λίγο διάβασμα - κάθε φορά, ωστόσο, συνέβαινε το ίδιο πράγμα• μπροστά στα μάτια μου έβρισκα το θέμα που με απασχολούσε όταν δούλευα έξω• όσο ήμουν στον κήπο σκεφτόμουν αυτό που επρόκειτο να διαβάσω, πριν να το διαβάσω. Το Άγιο Πνεύμα με καθοδηγούσε, και με δίδασκε. Τρισευτυχισμένος κάθισα αργότερα για τσάι και συλλογιζόμουν τα λόγια του ψαλμωδού:

«Στα φύλλα του βιβλίου γράφτηκε για μένα, πως πρέπει να κάνω το θέλημά Σου: ω Θεέ μου, διακαώς το επιθυμώ, ο νόμος Σου τέρπει την καρδιά μου» (Ψαλ. 40)

Η κατανόηση που λαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο είναι «τέλεια»• δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα επαγωγικής σκέψης• είναι πλήρης από την στιγμή που δίδεται και αυτή η τελειότητα γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον λαμβάνοντα. Καθησυχάζει, ηρεμεί, είναι σταθερή, γαλήνια, δεν χρειάζεται επαλήθευση, είναι υπεράνω αντιφάσεων, το ίδιο όπως και η σοφία και η γνώση που επέρχονται μέσω αυτής. Είναι διακριτική• δεν ανήκει στην κατηγορία της διαλεκτικής αλλά μάλλον ανήκει στην καρδιά όσων έχουν προετοιμαστεί ήδη από το Άγιο Πνεύμα για να την λάβουν. Σκέφτομαι συχνά πως, αν ο κόσμος άφηνε το άγιο Πνεύμα να τον διδάξει τότε όλες οι αντιφάσεις σχετικά με το νόημα και την ερμηνεία της Αγίας Γραφής θα έπαυαν• μόνο τότε θα ήταν σε θέση να απαντήσουν στην μοναδική ερώτηση που έχει σημασία « το πιστεύεις αυτό»; με ένα απλό ναι ή ένα όχι.

Μερικές φορές το Άγιο Πνεύμα θα μας οδηγήσει να συλλογιστούμε κάποιες φράσεις για ένα μικρό χρονικό διάστημα πριν μας φέρει την επαλήθευσή του γραμμένη σε μία σελίδα μπροστά στα μάτια μας, όπως ήδη αναφέραμε. Άλλοτε, πάλι, η καθοδήγηση του στοχασμού μας μπορεί να διαρκέσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν θέλει να μας προετοιμάσει για την ανάγνωση ενός έργου όπως, π.χ., «Η Σκοτεινή νύχτα της ψυχής» του Αγ. Ιωάννη του Σταυρού, μπορεί για εβδομάδες ολόκληρες να σκέφτεται πάνω σε θέματα που του παρέχει το Άγιο Πνεύμα. Κατόπιν, καθώς ξεκινάμε την ανάγνωση του βιβλίου μας, τα ίδια ακριβώς θέματα που στοχαζόμασταν τις προηγούμενες εβδομάδες. Φαίνεται εδώ πως το βιβλίο δεν άρχεται μας περιόδου περισυλλογής αλλά μάλλον την επιλογίζει. Η ανάγνωση του βιβλίου συνίσταται πλέον στην αναγνώριση εκείνου που μας έχει ήδη δοθεί, εν πνεύματι, προς κατανόηση. Αρχικά αναμέναμε και αναζητούσαμε αυτό που τώρα βρίσκουμε ενώπιόν μας και, έτσι, χωρίς δισταγμούς, αποδεχόμαστε την ολοκλήρωση των στοχασμών μας.

Καμιά φορά, αναλόγως του τι σχέδιο έχει για εμάς το Άγιο Πνεύμα, η προπαρασκευαστική περίοδος είναι ακόμα μεγαλύτερη σε διάρκεια• μπορεί να συλλογιζόμαστε πάνω σε κάποιες φράσεις για χρόνια πριν το Άγιο Πνεύμα να εκπληρώσει το έργο Του θέτοντας το βιβλίο που προορίζεται για εμάς μέσα στα χέρια μας- έτσι συνέβη και με μένα σχετικά με τους Διαλόγους με τον Ιησού της Βασούλας. Για κάμποσα χρόνια μου έδινε μείζονα θέματα για να στοχαστώ- την φύση της σωτηρίας, το καθαρτήριο και το επέκεινα, την ζωή στην νέα δημιουργία, την ήττα του Σατανά και το τέλος του πνευματικού πολέμου, την μεταφορά του πληθυσμού του κόσμου τούτου στην νέα δημιουργία, την ανάδειξη ποιμένων που θα οδηγήσουν το ποίμνιο στη νέα γη, την Σκοτεινή Νύχτα στην οποία έχει οδηγηθεί ο κόσμος στην εποχή μας, την λήξη αυτής της νύχτας και τον πρωτεύοντα ρόλο, μέσα σε όλα αυτά, της αγάπης• την αγάπη του Θεού Δημιουργού για τα δημιουργήματα και την ανταπόκρισή μας, μέσα από την αγάπη και χάρη της αγάπης, σε Εκείνον. Τούτα ήταν η βρώση και η πόση μου όλα αυτά τα χρόνια! Υπέροχα θέματα! Έξοχα! Και καθώς έκανα τα διακονήματά μου στο μοναστήρι τα φύλαγα μέσα στην καρδιά μου και σκεφτόμουν σε αυτά που μου γίνονταν φανερά με μια μυστική και μεγάλη χαρά. Βρήκα σε αυτήν την περισυλλογή όλα τα ίχνη της θείας της προελεύσεως τα οποία έχω εκ πείρας μάθει να ψάχνω• σταθερότητα, γαλήνη κλπ. έτσι συνέχισα ήσυχα, και ταυτόχρονα είχα τα μάτια μου ανοιχτά για κάποιο βιβλίο που θα εμπεριείχε όλα αυτά τα θέματα. Αυτά τα σπουδαία θέματα! Ποιος θα μπορούσε να τα καταγράψει; Ποιος θα μπορούσε καν να συλλογιστεί αυτά τα υπέρογκα θέματα δίχως να αποκάμει; Συχνά σκεφτόμουν το βιβλίο που έδειξαν στον Άγιο Ιωάννη και που αργότερα του έδωσαν να το φάει (Αποκ. 5.1 & 10.10) και επαναφερόμουν σε γαλήνη ψυχής, μια γαλήνη που μόνο ο Κύριος μπορεί να δώσει.

Όλα αυτά τα χρόνια περισυλλογής και στοχασμού έφτασαν στο πλήρωμά τους την ημέρα που ο πατήρ Γρηγόριος μου συνέστησε να διαβάσω τα μηνύματα που έδωσε ο Κύριός μας στην Βασούλα• άνοιξα, λοιπόν, τα πρώτο από τα δώδεκα βιβλία, βιβλία που παρόμοια τους δεν είχα ξαναδεί προηγουμένως.

Καθώς θα διαβάζεις τα βιβλία αυτά, αναγνώστη, όταν ο Συγγραφέας τους σου φανερωθεί, σήκωσε τα μάτια από το βιβλίο και μίλα Του, πρόσωπο με πρόσωπο. Από Εκείνον γεννήθηκες. Όταν αφήσεις αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορείς πια να Τον συναντήσεις με αυτόν τον τρόπο, για αυτό βάλε τα δυνατά σου για όσο χρόνο έχεις. Άκου προσεκτικά όταν Εκείνος σου μιλά, κοίτα Τον, χαμογέλα Του, και διάβαζε καθώς σε καλεί. Έχει τόσα να σου πει, έχει τόσα να μας πει, και τα λέει μέσα σε αυτά τα βιβλία. Υπέροχα θέματα! Η φύση της σωτηρίας, τι καθαρτήριο και παρακάτω, η ζωή στη νέα δημιουργία, η ήττα του Σατανά και η λήξη του πνευματικού πολέμου, η μεταφορά των κατοίκων αυτού του κόσμου στην νέα δημιουργία, η ανάδειξη των ποιμένων που θα οδηγήσουν το ποίμνιο στο νέο κόσμο, η σκοτεινή νύχτα στην οποία έχει περιπέσει ο κόσμος μας στους καιρούς μας, το τέλος αυτής της σκοτεινής νύχτας, και τα μέσα δια των οποίων εκπλήρωσε και εκπληρώνει όλα αυτά, μέσω της αγάπης, της αγάπης που έχει για εμάς ο Θεός, και η ανταπόκρισή μας σε αυτήν την αγάπη. Είναι όλα γραμμένα σε αυτά τα βιβλία. Θα σας δοθούν εν καιρώ η ευκαιρία να ανταποκριθείτε με τον σωστό τρόπο. Η απάντησή σας θα είναι γνήσια, ένα ναι ή ένα όχι.

Τα βιβλία αυτά μας εισάγουν σε μία θεολογία αναζωογονητική, ζωντανή και αθώα. Δεν χρειάζεστε διδακτορικό στη θεολογία για να τα καταλάβετε. Είναι προσιτά σε όσους επιθυμούν, άμεσα, απλά και τερπνά αναγνώσματα. Διαλευκάνουν σημεία όπου άλλου τύπου θεολογίες αδυνατούν να προσεγγίσουν. Είναι, πράγματι, ό,τι δεν περιμένατε να είναι η θεολογία. Έχω την πεποίθηση ότι εκείνοι που τα διαβάζουν και τους συνεπαίρνουν δεν θα επιχειρηματολογούσαν υπέρ αυτών, ούτε θα συμμετείχαν στην θεολογική πολεμική που έχει διαβρώσει τις χωρισμένες εκκλησίες ανά τους αιώνες και οι καρποί της οποίας είναι ευδιάκριτοι επί των ημερών μας: η αδυναμία των εκκλησιών να φέρουν τους πιστούς τους στην τελειότητα που περιέγραψα προηγουμένως. Αυτή η αδυναμία το αντίδοτο βρίσκεται μέσα σε αυτούς τους τόμους. Ο ίδιος ο Κύριός μας μιλάει μέσα σε αυτούς, και, σε όσους επιθυμούν να Τον δεχτούν, χορηγεί ανανέωση, αναζωογόνηση, ζωή και ειρήνη.

Το έργο της Αληθινής εν Θεώ Ζωής μόλις έχει ξεκινήσει. Έχω την αίσθηση ότι σε αυτήν την εναρκτήριο φάση, τα Μηνύματα παρουσιάζονται στις εκκλησίες, οι οποίες και δίνουν μια απλή απάντηση, ένα ναι ή ένα όχι. μόλις αυτή τη αρχική περίοδος τελειώσει θα παρουσιαστούν στα πλήθη σε ευρύ φάσμα και, νομίζω, καταπληκτικά και αναπάντεχα πράγματα θα συμβούν, πέραν της ανθρώπινης ικανότητας αντίληψης: τεράστια πλήθη ανθρώπων θα αναγνωρίσουν διαβάζοντάς τα, τον συγγραφέα τους, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Θα δουν το πρόσωπό Του, θα ακούσουν την φωνή Του, θα Του χαμογελάσουν, θα χαρούν μαζί Του, θα θυμηθούν πως Τον γνωρίζουν και Τον αγαπούν. Η αμνησία στην οποία τους υπέβαλε ο άρχων του κόσμου τούτου, ο Σατανάς, και την οποία οι εκκλησίες στην παρούσα κατάσταση αδυνατούν να θεραπεύσουν, θα ξεπεραστεί, και θα επιστρέψουν στην Εκκλησία, μια και, για όσους αγαπούν τον Κύριο δεν θα υπάρχει άλλο μέρος να πάνε. Η επιστροφή τους θα μεταμορφώσει την Εκκλησία άνευ προηγουμένου.

Σε αυτά τα μεγαλειώδη γεγονότα υπάρχει ήδη ένα ιστορικό προηγούμενο. Κατά τον τρίτο αιώνα ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ανακήρυξε τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με συνέπεια την μαζική εισροή πληθυσμού μέσα στην Εκκλησία. Η Εκκλησία από τότε έως στις μέρες μας, χειρίζεται τις συνέπειες αυτού του γεγονότος. Τα μελλοντικά γεγονότα που ανέφερα θα είναι η εκπλήρωση αυτού του σπουδαίου έργου που ξεκίνησε πριν από δεκαεπτά αιώνες.

Νομίζω ότι στην Αληθινή εν Θεώ Ζωή, βλέπουμε τις απαρχές μεγάλων γεγονότων. Σας συνιστώ να διαβάσετε τα Μηνύματα και να συλλογιστείτε επάνω σε αυτά.

Ανδρέας CSWG
(Νοέμβριος 2004)