"Ο Αληθινός Χριστιανός"

A Στοχασμοί από τον π. John Abberton, 20 Ιουλίου, 2007

"Ο αληθινός Χριστιανός είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Χριστιανός και η αληθινή Ενότητα είναι και θα είναι μέσα στην καρδιά. Η Ενότητα δεν θα γίνει με το γράμμα, αλλά με το πνεύμα.

Αν Με αγαπάς, κόρη Μου, όπως λες, αγκάλιασε τον Σταυρό που σου έδωσα, και τότε δεν θα σκοντάφτουν τα πόδια σου. Τίποτε σ' αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να συγκριθεί με Αυτόν. Το βλέμμα σου ποτέ να μην αφήσει το βλέμμα Μου.

Μαθήτρια; Έλα, ακολούθησέ Με...» (Μήνυμα 13 Οκτωβρίου, 1991)

Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε - μιας και υπάρχει διαμάχη σχετικά με το πού μπορεί να βρεθεί η «Αληθινή Εκκλησία» - ποιος είναι ο αληθινός Χριστιανός; Η απάντηση δίνεται στο παραπάνω απόσπασμα από τα μηνύματα. Αλλά, τι σημαίνει αυτή η απάντηση; Δεν σημαίνει σίγουρα ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να παραμείνει αδρανής και να μην δείχνει την πίστη του με καλά έργα; Όχι γιατί αυτό θα ερχόταν σε αντίφαση με της επιστολή του Αγ. Ιακώβου. Πρέπει να εφαρμόζουμε αυτά που κηρύττουμε. Όμως αυτά τα έργα και τα λόγια πρέπει να είναι ειλικρινή, πρέπει να πηγάζουν από την καρδιά. Ο «Αληθινός Χριστιανός» μπορεί να μην αντιλαμβάνεται πλήρως τι σημαίνει «Εκκλησία» και να μην καταλαβαίνει όλα αυτά που χρειάζονται για να αναγνωριστεί η Εκκλησία ως «Αληθινή». Ο «αληθινός Χριστιανός» μπορεί να μην είναι ικανός να εκφράζεται με ωραία λόγια για τα διάφορα βιβλία της Αγ. Γραφής και να μην γνωρίζει τα ονόματα των μεγάλων στοχαστών και θεολόγων της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Ο «αληθινός Χριστιανός» ίσως να μην μπορεί να συμμετέχει σε θεολογικές συζητήσεις ή να σχολιάζει κεφάλαια ή στίχους από την Αγία Γραφή. Ο «αληθινός Χριστιανός» μπορεί να μην αισθάνεται ότι έχει τα εφόδια να διευθύνει σεμινάρια, να δίνει ομιλίες για την πίστη ή να γράφει συναρπαστικά πνευματικά δοκίμια. Ο «αληθινός Χριστιανός» θα δει την ανάγκη για μελέτη, αλλά μπορεί να είναι φτωχός μελετητής.

Ποιός είναι λοιπόν ο «αληθινός Χριστιανός»; Μήπως το να είναι κανείς Καθολικός ή Ορθόδοξος ή Αγγλικανός ή Ευαγγελικός – ή οτιδήποτε άλλο – κάνει κάποιον «αληθινό Χριστιανό»;

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Θεός – να μην είμαστε βλάσφημοι ή να απαιτούμε ένα πεδίο οράσεως που δεν έχουμε, αλλά να Του ζητήσουμε να μας καθαρίσει την όραση και να μας διδάξει πώς να βλέπουμε, να κρίνουμε και να ενεργούμε. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός κοιτάζει την καρδιά μας (όπως είπε και στον Προφήτη Σαμουήλ όταν κοίταξε τον Δαβίδ). Τι βλέπει ο Θεός; Τί θέλει να βλέπει; Οι απαντήσεις είναι στις Γραφές και στα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Αυτοί που έχουν πίστη θα μάθουν – χωρίς πολύ ψάξιμο – αυτό που θέλει ο Θεός να βλέπει μέσα μας. Μας το λέει η συνείδησή μας.

Μπορεί κάποιος να περιβάλλετε από κάθε λογής εκκλησιαστικές χάρες, μπορεί να είναι πασίγνωστος ως σπουδαίος ιεροκήρυκας – ως σωτήρας ψυχών. Μπορεί να είναι σπουδαίος ψάλτης ή να κτίζει εκκλησίες. Κάποιος άλλος μπορεί να γνωρίζει τις Γραφές απέξω και ανακατωτά και να μπορεί να παραθέτει οποιοδήποτε χωρίο, αναφέροντας το κεφάλαιο και τον στίχο. Ποίος είναι όμως ο «αληθινός Χριστιανός»; Τι είδους καρδιά γυρεύει ο Θεός. Γνωρίζουμε την απάντηση:

Ο Θεός έλκεται από την «ταπεινή, την συντετριμμένη καρδιά». Γυρεύει μια γενναιόδωρη καρδιά. Ανταποκρίνεται στη γεμάτη πίστη καρδιά. Γιατρεύει την ραγισμένη καρδιά. Τελικά, ο «αληθινός Χριστιανός» των καιρών μας είναι αυτός που έχει λαβωμένη καρδιά – ραγισμένη γιατί είναι ανοιχτή στους άλλους, λαβωμένη, όπως η Καρδιά του Χριστού που λαβώθηκε από τις αμαρτίες και τα δεινά της ανθρωπότητας – ραγισμένη από την έλλειψη ενότητας μεταξύ των Χριστιανών και την απελπιστική ανάγκη των ψυχών να ακούσουν τον Λόγο του Ευαγγελίου. Σήμερα, ο Αληθινός Χριστιανός έχει καρδιά παρόμοια με του Χριστού – που φλέγετε από αγάπη για το Θεό και τις ψυχές, στεφανωμένη με τ΄ αγκάθια της απόρριψης, της παρανόησης και της συμπόνιας, αλλά πάλλουσα και ζωντανή με χαρά μέσα στην θλίψη, με ελπίδα μέσα στις κακουχίες, με πίστη μέσα στο σκοτάδι και με αγάπη μέσα σε ένα κόσμο που έχει ερημώσει. Γνωρίζετε κάποιον με παρόμοια καρδιά; Εσείς, νιώθετε έτσι;