Τα Λυπηρά Μυστήρια του Ροδαρίου
Μελέτη από την Αληθινή εν Θεώ Ζωή
1. Η Αγωνία του Ιησού στον Κήπο των Ελαιών(Μτ 26.36-50, Μκ 14.32-46, Λκ 22.39-48, Ιω 18.1-8)
"Ω, Γεθσημανή! Τι άλλο έχεις να αποκαλύψεις εκτός από φόβους, αγωνίες, προδοσίες και εγκατάλειψη;! Γεθσημανή, αφαίρεσες όλο το θάρρος από τους ανθρώπους. Κράτησες μετέωρες, στη σιωπηλή σου ατμόσφαιρα, τις αγωνίες Μου για όλη την αιωνιότητα!
Γεθσημανή, τι έχεις να δηλώσεις, που δεν έχει δηλωθεί; Μέσα στη σιγαλιά της αγιότητας, έγινες μάρτυρας της προδοσίας του Θεού σου. Έγινες δικός Μου μάρτυρας.
Η ώρα είχε έρθει, οι Γραφές εκπληρώνονταν. Ξέρω ότι πολλές ψυχές πιστεύουν ότι δεν ήμουν παρά μόνο ένας μύθος, πιστεύουν ότι υπήρξα μόνο στο παρελθόν. Για πολλούς δεν είμαι παρά μια σκιά περαστική που τώρα εξαλείφθηκε με το χρόνο και την πρόοδο. Ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι έζησα ενσαρκωμένος πάνω στη γη και ότι ζω τώρα ανάμεσά σας.
Είμαι όλα όσα παρήλθαν και όλα όσα θα έρθουν. Γνωρίζω τους φόβους τους, γνωρίζω τα άγχη τους, γνωρίζω τις αδυναμίες τους, δεν υπήρξα μάρτυρας όλων αυτών των αδυναμιών στη Γεθσημανή;
Όταν η Αγάπη προσευχήθηκε στη Γεθσημανή, χιλιάδες δαίμονες τρόμαξαν, φοβισμένοι οι δαίμονες τράπηκαν σε φυγή. Η ώρα είχε έρθει: η Αγάπη δόξαζε την αγάπη. Ω, Γεθσημανή, μαρτυρία του Προδομένου, μαρτυρία του Εγκαταλειμμένου, παρουσιάσου μάρτυρας και κατάθεσε!
Ο Ιούδας Με πρόδωσε, αλλά πόσοι σαν τον Ιούδα Με προδίδουν ακόμη και σήμερα; Την ίδια στιγμή ήξερα πως αυτό το ίδιο φιλί θα εξαπλωνόταν ανάμεσα σε πολλούς και στις επερχόμενες γενεές. Αυτό το ίδιο φιλί θα Μου δινόταν κατ’ επανάληψη, ανανεώνοντας τη θλίψη Μου, ραγίζοντας την Καρδιά Μου.
Αλλά εσύ, άφησέ Με να παρηγορηθώ, άφησε Με να αναπαυθώ μέσα στην καρδιά σου."
(17.5.87)
2. Η Μαστίγωση (Μτ 27.26, Μκ 15.15, Ιω 19.1)
"αφού Με μαστίγωσαν, Με έφτυσαν και Μου έδωσαν αρκετά δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι, που Με άφησαν ζαλισμένο. Μου έδωσαν κλωτσιές στο στομάχι, που Μου έκοψαν την ανάσα και Με έκαναν να πέσω καταγής βογκώντας από τον πόνο. Διασκέδαζαν μαζί Μου, κλωτσώντας Με, με τη σειρά του ο καθένας. Είχα γίνει αγνώριστος. Το Σώμα Μου ήταν τσακισμένο, το ίδιο και η Καρδιά Μου. Η σάρκα Μου που ήταν ξεσχισμένη, κρεμόταν από όλο Μου το Σώμα. Ένας από αυτούς Με μάζεψε και Με έσυρε, γιατί τα πόδια Μου δεν μπορούσαν να Με κρατήσουν άλλο." (9.11.86)
3. Η Ακάνθινη Στεφάνωση (Μτ 27.27-301, Μκ 15.16-20, Ιω 18.37, Ιω 19.2-15)
"τότε Με έντυσαν με έναν από τους χιτώνες τους, Με έσυραν μπροστά και επαναλαμβάνοντας τα χτυπήματα τους, Με χτύπησαν στο πρόσωπο, ραγίζοντας τη μύτη Μου•, βασανίζοντάς Με. Άκουγα τις βρισιές τους. Με τι μίσος και ειρωνεία αντηχούσαν οι φωνές τους, ξεχειλίζοντας το Ποτήρι Μου! Τους άκουγα να λένε: " Πού είναι μαζεμένοι οι φίλοι σου, ενώ ο βασιλιάς τους είναι μαζί μας; Είναι όλοι οι Εβραίοι τόσο προδοτικοί όσο αυτοί εδώ; Να, ο βασιλιάς τους!" και Με στεφάνωσαν με ένα πλεγμένο στεφάνι από αγκάθια. "Πού είναι οι Εβραίοι σου, να σε ζητωκραυγάσουν; Είσαι βασιλιάς, δεν είσαι; Μπορείς να τον μιμηθείς; Γέλα! Μην κλαις, είσαι βασιλιάς, δεν είσαι; Συμπεριφέρσου λοιπόν ανάλογα..."
(9.11.86)
4. Ο Δρόμος του Γολγοθά (Μτ 27.31-33, Μκ15.20-22, Λκ 23.26-32, Ιω 19.16-17)
"Μου δέσανε τα πόδια με σχοινιά και Μου είπαν να περπατήσω προς τα εκεί που ήταν ο Σταυρός Μου. Δεν μπορούσα να περπατήσω, αφού είχαν δεμένα τα πόδια Μου. Με έριξαν καταγής και Με έσυραν από τα μαλλιά έως το Σταυρό Μου. Ο πόνος Μου ήταν ανυπόφορος. Κομμάτια από τη σάρκα Μου που κρέμονταν μετά το μαστίγωμα, αποσπάσθηκαν βίαια. Χαλάρωσαν τα σχοινιά στα πόδια Μου και Με κλώτσησαν για να Με κάνουν να σηκωθώ και να σηκώσω το φορτίο Μου.
Δεν μπορούσα να δω πού ήταν ο Σταυρός Μου, γιατί τα Μάτια Μου ήταν γεμάτα από το Αίμα Μου που κυλούσε πάνω στο Πρόσωπό Μου. Τότε σήκωσαν το Σταυρό Μου και τον έβαλαν πάνω στους ώμους Μου, σπρώχνοντας Με προς την πύλη.
Ω, πόσο βαρύς ήταν ο Σταυρός που είχα να σηκώσω! Προχώρησα στα τυφλά προς την πύλη, οδηγημένος από το μαστίγιο πίσω Μου. Προσπαθούσα να δω το δρόμο Μου μέσα από το Αίμα που Μου έκαιγε τα Μάτια. Τότε ένιωσα κάποιον να Μου σκουπίζει το πρόσωπο. Γυναίκες γεμάτες αγωνία προχώρησαν μπροστά για να πλύνουν το πρησμένο Μου πρόσωπο. Τις άκουσα να κλαίνε και να θρηνούν, τις ένιωσα. "Ας είστε ευλογημένες" ψιθύρισα. "Το Αίμα Μου θα ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Να, κόρες Μου, ήλθε η ώρα της σωτηρίας σας."
Ανασηκώθηκα με δυσκολία. Τα πλήθη είχαν εξαγριωθεί, δεν έβλεπα κανένα φίλο γύρω Μου, κανένας δεν ήταν εκεί να Με παρηγορήσει. Η αγωνία Μου μεγάλωνε και έπεσα στη γη. Από φόβο μήπως ξεψυχήσω πριν τη Σταύρωση, οι στρατιώτες διέταξαν έναν άνδρα, ονόματι Σίμωνα, να κουβαλήσει το Σταυρό Μου. Δεν ήταν χειρονομία καλοσύνης ή συμπόνιας, ήταν για να Με γλιτώσουν για το Σταυρό." (9.11.86)
5. Η Σταύρωση (Μτ 27.34-61, Μκ15.23-47, Λκ23.33-56, Ιω 19.18-42)
"φτάνοντας πάνω στο λόφο Με έριξαν καταγής, Μου τράβηξαν με βία τα ρούχα, και Με άφησαν να εκτεθώ γυμνός στα μάτια όλων. Οι πληγές Μου ξανάνοιξαν και το Αίμα Μου χυνόταν στη γη. Οι στρατιώτες Μού πρόσφεραν κρασί ανακατεμένο με χολή, όμως Εγώ αρνήθηκα γιατί βαθιά μέσα Μου είχα κιόλας την πίκρα που Μου είχαν δώσει οι εχθροί Μου. Γρήγορα κάρφωσαν τους καρπούς Μου πρώτα, και έπειτα αφού χώθηκαν τα καρφιά στο σταυρό, τέντωσαν το τσακισμένο Μου σώμα και κάρφωσαν τα πόδια Μου με βία. Τι πόνος! Τι αγωνία! Τι μαρτύριο της ψυχής Μου! Εγκαταλειμμένος από τους αγαπημένους Μου, απαρνημένος από τον Πέτρο, πάνω στον οποίο θα θεμελίωνα την Εκκλησία Μου, απαρνημένος από τους υπόλοιπους φίλους Μου, αφημένος ολομόναχος, εγκαταλειμμένος στους εχθρούς Μου. Έκλαψα. Η ψυχή Μου ήταν περίλυπη.
Οι στρατιώτες σήκωσαν τον Σταυρό Μου και τον τοποθέτησαν μέσα στο άνοιγμα. Ατένισα τα πλήθη από εκεί που βρισκόμουν, βλέποντας με δυσκολία με τα πρησμένα Μου μάτια. Παρατηρούσα τον κόσμο. Δεν είδα κανένα φίλο ανάμεσα σε αυτούς που Με χλεύαζαν, κανένας δεν ήταν εκεί για να Με παρηγορήσει. "Θεέ Μου! Θεέ Μου! Γιατί με εγκατέλειψες;" Εγκαταλειμμένος από όλους αυτούς πους Με αγαπούσαν.
Η ματιά Μου έπεσε πάνω στη Μητέρα Μου. Την κοίταξα και οι καρδιές Μας μίλησαν: "Σου παραδίδω τα αγαπημένα Μου παιδιά, να είναι και δικά Σου παιδιά. Θα είσαι στο εξής η Μητέρα τους".
Όλα τελείωναν, η λύτρωση ήταν κοντά, είδα τους Ουρανούς να ανοίγουν και όλοι οι άγγελοι στέκονταν στητοί, όλοι στέκονταν σιωπηλοί. "Πατέρα, στα Χέρια Σου παραδίδω το Πνεύμα Μου, είμαι μαζί Σου τώρα.
Εγώ, ο Ιησούς Χριστός, σου υπαγόρευσα την αγωνία Μου. Σήκωσε1 το Σταυρό Μου, Βασούλα, σήκωσε Τον για χάρη Μου. Ο Σταυρός Μου φωνάζει για Ειρήνη και Αγάπη. Θα σου δείξω το δρόμο επειδή σε αγαπώ." (9.11.86)
|
