12^ο Οικουμενικό Προσκυνηματικό ταξίδι της Αληθινής εν Θεώ Ζωής - Ελλάδα

«… Ξυπνήστε! Αγαπημένοι. Είμαι ο Σωτήρας σας, ο Εσταυρωμένος, ο Λυτρωτής σας. Νιώστε την Αγάπη Μου.   Ήρθα για χάρη σας, για να πληθύνει η αγάπη και να λιγοστέψει η κακία. Ήρθα για να δώσω στην ψυχή σας όλα όσα της λείπουν. Μην έχετε φόβο, μικρά Μου, δεν είμαι Γενναιόδωρος; Δεν είμαι ο Ύψιστος; Μη δειλιάζετε, γιατί είστε στην Αγκαλιά του Πατέρα σας. Εγώ, η Αγία Τριάδα, είμαι Μία και η Αυτή. Εγκαταλειφθείτε πλήρως στην Αγκαλιά Μου και επιτρέψτε Μου να σας πλάσω σε Ζωντανές Στήλες Φωτός, επιτρέψτε Μου να μοιραστώ ό, τι έχω μαζί σας. Σας αγαπώ!» (Μήνυμα Αληθινής εν Θεώ Ζωής, 25 Ιουλίου 1989)

Το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 2019, ξεκίνησε το 12ο Ευχαριστιακό Προσκύνημα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, αυτή τη φορά στην Ελλάδα. Το παραθαλάσσιο ξενοδοχείο μας βρισκόταν στον Μαραθώνα: μια αρχαία πόλη κοντά στην Αθήνα, όπου έγινε η μάχη του Μαραθώνα και νίκησαν οι Αθηναίοι το 490 π.Χ. Η ομορφιά του περιβάλλοντος σου έκοβε την ανάσα. Το ξενοδοχειακό μας συγκρότημα ήταν χτισμένο να μοιάζει μ’ ένα μικρό χωριό από μεμονωμένες σουίτες ξενοδοχείου, που έμοιαζαν με ιδιωτικές κατοικίες. Οι υπαίθριοι πεζόδρομοι με λεία πέτρα ήταν δενδροφυτεμένοι με όμορφα ανθισμένα δέντρα, διεγείροντας τις αισθήσεις μας με μαγευτικά αρώματα. Η ομορφιά του Θεού στη φύση καθρέφτιζε στις ψυχές μας την ωραιότητά Του,  καθώς Τον πλησιάζαμε όλο και πιο πολύ καθημερινά στο οκταήμερο προσκύνημά μας. 720 άτομα από όλο τον κόσμο έφτασαν στο ξενοδοχείο Golden Coast για να συμμετάσχουν και να μοιραστούν αυτό το ταξίδι προς την ενότητα με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Ήταν μια χαρούμενη αντάμωση, με συστάσεις μεταξύ μας, με φιλίες που αναζωπυρώνονταν και ξαναβρίσκονταν μεταξύ τους. Ανάμεσα στο πλήθος, υπήρχαν 89 Χριστιανοί κληρικοί, 3 Μουσουλμάνοι Σέϊχ, 3 Μουσουλμάνοι ομιλητές, 1 ραβίνος και 2 Βουδιστές μοναχοί. Συνολικά, το πλήθος περιελάμβανε 21 Χριστιανικές ομολογίες και 8 εκπροσώπους μη-Χριστιανούς: Βουδιστές, Εβραίους, Μουσουλμάνους (Δρούζους, Σουνίτες και Σιίτες). Κάποιοι επιπλέον κληρικοί που σκόπευαν να έρθουν, δεν μπόρεσαν να λάβουν εγκαίρως τις βίζες τους για το προσκύνημα. Το έργο του Χριστού για την ενότητα είναι παγκόσμιο, καθώς είπε επανειλημμένα στη Βασούλα ότι θα το υλοποιήσει. Δηλώνει:  

«… Βασούλα, έχε υπομονή, έχω πει ότι ο Λόγος Μου μοιάζει με ρυάκι που κυλάει. Ύστερα, από ρυάκι θα αρχίσει να γίνεται ποτάμι και να μεγαλώνει και ύστερα θα ξεχειλίσει και ο Λόγος Μου θα γίνει ένας απέραντος ωκεανός, ένας Ωκεανός Αγάπης που θα πλημμυρίσει τις καρδιές σας με αγάπη, και η Αγάπη θα ζήσει ανάμεσά σας σαν Αγάπη.» (Μήνυμα Αληθινής εν Θεώ Ζωής, 4 Φεβρουαρίου 1988)

Ήταν προφανές ότι όλοι αισθανθήκαμε το Άγιο Πνεύμα σαν ένα θερμό άνεμο που φυσούσε μέσα μας και στις συναλλαγές μεταξύ μας. Ήταν διάχυτο στη συγκέντρωσή μας εκείνο το βράδυ και κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδας.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

Οι δραστηριότητες της εβδομάδας ξεκίνησαν την επόμενη μέρα, Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019, με πρωινό πολύ νωρίς και με μια πομπή υποδοχής με επικεφαλής τη Βασούλα να κρατάει τον σταυρό και να ακολουθούν όλοι οι κληρικοί. Κάθε κληρικός παρουσίασε τον εαυτό του, δίνοντάς μας μια γεύση του θρησκευτικού του φρονήματος και του τόπου διαμονής του. Εκτιμήσαμε τη σπουδαιότητα της κλήσης τους, δείχνοντας σεβασμό στο κληρικό τους ανάστημα. Είναι οι ποιμένες του Θεού, οι ηγέτες του ποιμνίου Του. 

 

Η Πομπή

 

Οι κληρικοί με την Βασούλα Ρυντέν

Μετά την πομπή, η Βασούλα καλωσόρισε όλους τους προσκυνητές. Στην ομιλία της, μας θύμισε ότι ο Θεός δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στα πλάσματά Του, και θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το κάλεσμά Του και τις προειδοποιήσεις Του: «Έτσι, εάν οι άνθρωποι αποδέχονταν την πραγματικότητα της Αγάπης στον Θεό και στους ανθρώπους, θα κατέληγαν να αγαπήσουν τον Θεό και τον πλησίον… Αν όλοι συνειδητοποιούσαν ότι ζούμε σε καιρούς απίστευτης Χάρης και Ελέους και ότι ο Θεός, με πλήρη ισχύ, ανανεώνει τη δημιουργία Του, δεν θα σταματούσαμε ποτέ να δοξάζουμε τον Θεό μέρα νύχτα και οι καρδιές μας θα φλέγονταν από ζήλο! Αν οι άνθρωποι έδιναν προσοχή στο κάλεσμα του Κυρίου για μεταστροφή, όλοι οι άντρες και οι γυναίκες θα ήταν ήδη άγιοι.»

 

Η πρώτη ομιλία της Βασούλας

Μετά το καλωσόρισμα της Βασούλας, ο π. Vincent διάβασε τη λίστα των χωρών που συμμετείχαν στο προσκύνημα. Κάθε φορά που διαβαζόταν το όνομα μιας χώρας, οι προσκυνητές αυτής της χώρας σηκώνονταν όρθιοι με χαρούμενες κραυγές. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους από διάφορες χώρες ενωμένους και γεμάτους αγάπη σε μια αίθουσα.

 Η Ελλάδα, η χώρα υποδοχής μας, είχε τους δικούς της ηγέτες, τόσο στην εκκλησία όσο και στον στρατό της. Ένας μεγάλος Αθηναίος ηγέτης, ο Μιλτιάδης, καθοδήγησε τα στρατεύματά του προς τη νίκη ενάντια στον περσικό στρατό που ήθελε να κατακτήσει την Ελλάδα τον 5ο αιώνα π.Χ. Η Μάχη του Μαραθώνα, ένα ντοκιμαντέρ που το είδαμε μέσω βίντεο, περιέγραφε ξεκάθαρα το ισχυρό, προς διαφύλαξη ελληνικό πνεύμα. Παρατηρήσαμε στο ντοκιμαντέρ της Μάχης του Μαραθώνα ότι ο ελληνικός λαός διάλεξε να πολεμήσει για το πνεύμα του, τις αξίες του και τον πολιτισμό του με όλη του τη δύναμη, όλο του το είναι. 10.000 στρατιώτες έτρεχαν όλη την νύχτα προς την Αθήνα για να σώσουν την πόλη τους και να ολοκληρώσουν τη νίκη τους, αφού πρώτα νίκησαν τα περσικά στρατεύματα στον Μαραθώνα. Είναι ένας λαός με πάθος για τα πιστεύω του και με όλες του τις δυνάμεις, δεν θα επιτρέψει σε κανένα να του τα στερήσει. Ο περσικός στρατός ήταν σχεδόν δεκαπλάσιος από των Αθηναίων, αλλά οι Αθηναίοι, χρησιμοποιώντας σχεδόν υπεράνθρωπη ενέργεια, εφάρμοσαν ηρωική στρατηγική και οδήγησαν τα στρατεύματα στη νίκη. Για εμάς, η σύγχρονη πνευματική μας νίκη έρχεται μέσω του Χριστού, και αυτή τη μέρα, μετά από το βίντεο ντοκιμαντέρ, τέσσερις ομιλητές από διάφορες ομολογίες μάς αφύπνισαν πνευματικά.

Ο πρώτος που μίλησε ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Simon Atallah, της Μαρονίτικης Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Atallah εστίασε την ομιλία του στην εντολή αγάπης του Ιησού Χριστού. Ανέπτυξε την καινοτομία αυτής της διδασκαλίας και εξήγησε πώς η ενότητα είναι καρπός της αγάπης: «Η ενότητα αυτή, στο επίπεδο της οικογένειας, της κοινότητας, της Εκκλησίας και της ανθρωπότητας, είναι το σημάδι του εσωτερικού ανθρώπου, που καλλιεργείται μέσα μας με την αγάπη του Χριστού και με το ρίζωμά μας σε Εκείνον.»

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Simon Atallah

Ο δεύτερος ομιλητής ήταν ο επίσκοπος Riah Abu El Assal από την Αγγλικανική Εκκλησία. Μας θύμισε ότι: «Ατελείωτα χρόνια έχουν δαπανηθεί σε αναζήτηση της ΕΝΟΤΗΤΑΣ στο Σώμα του Χριστού. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί για αυτό το θέμα. Έχουμε διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο με τον οποίο το Πνεύμα θα μπορούσε να δημιουργήσει ενότητα στην ποικιλομορφία. Μερικοί προσπαθούν να αποκλείσουν από την απεριόριστη αγάπη του Θεού εκείνους που ο Θεός επιμένει να τους συμπεριλαμβάνει στη θεϊκή Του ευσπλαχνία και χάρη. Ωστόσο, σε εκείνη την πρώτη Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ, οι απόστολοι μίλησαν στη μητρική γλώσσα του καθενός από το πλήθος (Πράξεις 2:6). Αναρωτιέται κανείς μήπως, εξαιτίας της έλλειψής μας σε θεϊκή αγάπη, επιστρέψαμε στη Βαβέλ.» Ολοκλήρωσε με μια προσευχή από την επιστολή του Απ. Παύλου προς Ρωμαίους σχετικά με την Ενότητα.  

Η ομιλία του Μητροπολίτη G. Haddad, από την Μελχίτικη Εκκλησία, εξηγούσε πώς η πνευματική αγάπη είναι χωρίς όρια και χωρίς προσδοκίες. Τόνισε ότι η υπερηφάνεια είναι το μεγάλο εμπόδιο για την ενότητα και το επικριτικό πνεύμα ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Ως τελευταία ομιλία της ημέρας, ο ραβίνος Alon Goshen-Gottstein παρουσίασε μια εβραϊκή διδασκαλία σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ Σοφίας και Ειρήνης.

 

Ο ραβίνος Alon Goshen-Gottstein

Αφού ολοκληρώθηκαν οι πρωινές ομιλίες, η περιήγηση του προσκυνήματος μάς έφερε στην Ακρόπολη, στον Παρθενώνα, για να δούμε την Αθήνα από ψηλά. Μετά τον ερχομό του Χριστού, ο ελληνικός λαός, «οι Έλληνες», έδωσε στην Θεοτόκο Μαρία το όνομα «Παρθένος», για να τιμήσει την παρθενία Της. Εδώ, κοντά στην Ακρόπολη, στον Άρειο Πάγο, ο Απ. Παύλος έδωσε το γνωστό κήρυγμά του στους Αθηναίους και μίλησε για την επιγραφή «στον Άγνωστο Θεό». (Πράξεις 17:22) Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να ακούσουμε πώς η ελληνική αρχαιότητα ετοιμάστηκε να δεχτεί ως θεμέλιό της τον Χριστιανισμό. Για να έχουμε μια ιδέα αυτής της ιστορίας, η περιήγησή μας με το πούλμαν μάς πήγε να δούμε τα κυριότερα σημεία της σύγχρονης Αθήνας.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μας, ολοκληρώσαμε την ημέρα μας με την τέλεση της Ρωμαιοκαθολικής Θείας Λειτουργίας.

 

Η Ακρόπολη

 

Στον Άρειο Πάγο

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

Ημέρα 3η, 28 Οκτωβρίου 2019, πρόβαλε άλλη μια λαμπρή μέρα, ευλογημένη από το πρωί, με την τέλεση της Συριακής Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, αφού ψάλλαμε όλοι μαζί το «Πάτερ Ημών» στα Αραμαϊκά. Καθώς ψέλναμε, με τη σκέψη μας στον Χριστό, αντιληφθήκαμε ότι εμείς, σαν αληθινό, ενωμένο σώμα του Χριστού, προσφέρουμε την προσευχή μας στον Πατέρα σαν τραγούδι. Είμαστε η φανέρωση του Χριστού, το έκδηλο έργο Του για την Βασιλεία του Θεού. Κατά το τέλος της Θ. Λειτουργίας, μερικές αγγελικές φωνές τραγούδησαν ένα ιδιαίτερα πνευματικό τραγούδι. Για να θυμόμαστε κάθε πρωί να προσευχόμαστε, οι διοργανωτές μάς χάρισαν από μια κάρτα με τρεις καθημερινές προσευχές, με τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, που τις άφησαν σε κάθε κάθισμα. Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, υψώσαμε όλοι μαζί τις κάρτες-δώρο και ο ιερέας τις ευλόγησε. Ως ανάμνηση του προσκυνήματός μας, η καθεμιά θα πρόσθετε μια ευλογία στα σπίτια μας. Επιπλέον, την ώρα εκείνη, η Βασούλα έλαβε μια ειδική τιμητική διάκριση από τον Αρχιεπίσκοπο Silwanos Butros Alnemeh. Οι τρεις ομιλίες που ακολούθησαν, μας βοήθησαν να ακούσουμε,  και να κατανοήσουμε βαθύτερα το σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα. 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Silwanos δίνει ένα δώρο στη Βασούλα

Ο Μητροπολίτης Athanasios Canepa από την Κοπτική Εκκλησία μίλησε για την ειρήνη του Χριστού: «Για να φέρουμε γύρω μας την ειρήνη, πρέπει πρώτα να την έχουμε στις καρδιές μας και στο νου μας.» Είπε ότι «χωρίς αγάπη, κανένα θρησκευτικό έργο δεν ευχαριστεί τον Θεό». Εξήγησε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η κύρια δύναμη της ενότητας που βασίζεται στα λόγια του Κυπριανού, Επισκόπου Καρχηδόνας που μαρτύρησε το 258 μ.Χ.: «Το Άγιο Πνεύμα είχε κατά νου αυτήν την μία Εκκλησία όταν είπε στο Άσμα Ασμάτων: Μία και μοναδική είναι η περιστερά μου, η λατρευτή μου, της μάνας της μονάκριβη. Οι πιστοί, επομένως, έχουν μόνο ένα σπίτι, μόνο μια Εκκλησία. Αυτό είναι το σπίτι, είναι η αρμονία που βασιλεύει εδώ την οποία το Άγιο Πνεύμα έχει κατά νου όταν ακούμε στους Ψαλμούς: Ο Θεός συνάζει στην ίδια κατοικία όσους είναι ενωμένοι με την ίδια σκέψη, με το ίδιο συναίσθημα. Δηλαδή, ο Οίκος του Θεού, η Εκκλησία του Χριστού, κατοικείται από απλές ψυχές, ενωμένες μεταξύ τους με τους δεσμούς μιας κοινής πίστης. Γι’ αυτό, το Άγιο Πνεύμα φανερώνεται με τη μορφή περιστεριού.»

 

Ο Μητροπολίτης Athanasios Canepa 

Ο πάστορας Jarle Tangstad από την Εκκλησία της Πεντηκοστής της Δανίας, ολοκλήρωσε την ομιλία του με ένα όμορφο συμπέρασμα:

«Και να θυμόμαστε πάντα την θεμελιώδη αρχή του τροχού:

- Όλα αρχίζουν από το κέντρο.

- Η ενότητα είναι πλησιέστερη κοντά στο κέντρο.

- Όσο καλύτερα καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και τολμάμε να εμπιστευθούμε ο ένας τον άλλον, τόσο πιο μακριά μπορούμε να φτάσουμε και τόσο μεγαλύτερος μπορεί να είναι ο τροχός.

Ο Φρανκ Σινάτρα τραγούδησε: «το έκανα με τον δικό μου τρόπο».

Συγγνώμη, για εμάς δεν υπάρχει ο δικός μου τρόπος, αλλά μόνον ο δικός Του - ο τρόπος του Θεού.»

 

Ο πάστορας Jarle Tangstad

Η τρίτη ομιλία από τον Σέικ Mohamed Ali El Hajj-Σιίτη Μουσουλμάνο εκφωνήθηκε, καθώς δεν απέκτησε τη βίζα του για να είναι μαζί μας. Άρχισε αναφέροντας το Μουσουλμανικό ιδεολόγημα: «Η θρησκεία είναι κάτι άλλο εκτός από αγάπη;» Συνέδεσε αυτό το ιδεολόγημα με τη διδασκαλία του Ιησού για την αγάπη. Πρότεινε επίσης ένα όραμα για το έργο της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας ότι είναι καθήκον και ευθύνη μας να εξαπλώσουμε τον τρόπο σκέψης μας σε όλο τον πλανήτη.

Καθώς αφομοιώναμε την πληθώρα πληροφοριών και διαφώτισης που αποκτήσαμε από τις ομιλίες της ημέρας, αναχωρήσαμε για την Αρχαία Κόρινθο για να επισκεφθούμε τον αρχαιολογικό της χώρο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου, την Επίδαυρο, το αρχαίο θέατρο Επιδαύρου και τον Ναό του Ασκληπιού.   

Ο Απ. Παύλος έζησε κοντά στην αγορά της Αρχαίας Κορίνθου για περίπου ενάμιση χρόνο. Εκεί κήρυττε, από το Βήμα της Αρχαίας Αγοράς που βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο. Η Κόρινθος βρίσκεται στην άκρη του βορειοδυτικού τμήματος της Πελοποννήσου και είναι ένας ισθμός, οπότε ήταν εύκολη η πρόσβαση για τους ταξιδιώτες. Από εδώ μπορούσαν να μετακινηθούν όλα τα αγαθά και ο κόσμος προς τα Ιόνια Νησιά και την Ιταλία. Επισκεφθήκαμε τμήματα του αρχαίου λιμανιού όπου έφτασε ο Απ. Παύλος και όπου εργαζόταν. Από τα αρχαία χαλάσματα είδαμε ότι αυτό ήταν ένα προνομιακό μέρος για να αντηχήσει το μήνυμα του Απ. Παύλου για τον αναστημένο Χριστό και να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο εκείνη την εποχή καθώς άνθρωποι από πολλά κοινωνικά στρώματα έρχονταν στην τότε πολύγλωσση και πολυεθνική Κόρινθο. 

Η Πελοπόννησος έχει ένα εκπληκτικά όμορφο τοπίο με ποτάμια, ψηλά βουνά και πηγαία ιαματικά νερά. Είναι γεμάτη ελιές και συκιές. Από την Κόρινθο, συνεχίσαμε για την Επίδαυρο, μια τεράστια επίπεδη περιοχή: στο παλαιότερο στάδιο της αρχαιότητας και στη συνέχεια σε ένα αρχαίο θεραπευτικό κέντρο, το Ασκληπιείο, χτισμένο μέσα στο γειτονικό δάσος. Το ιερό, που ιδρύθηκε γύρω στο 800 π.Χ. ήταν αφιερωμένο στον θεό Ασκληπιό, του οποίου η λατρεία καθιερώθηκε κατά τον 60 αι. π. Χ. Όλος ο τόπος έμοιαζε με θέρετρα υγείας. Ήταν εξαιρετικά μεγάλος, με ξενώνες και λουτρά. Στον χώρο υπήρχε ο πρώτος βωμός τέφρας και ο χώρος των τελετουργικών γευμάτων. Το φρέαρ ήταν βασικό στοιχείο της ίασης των προσκυνητών, που επιτυγχανόταν με τη διαδικασία της κάθαρσης και της «εγκοίμησης» κοντά στο νερό, ως μίμησης του τρόπου με τον οποίο οι θεϊκές δυνάμεις εξασφάλιζαν την ανανέωσή τους, επιστρέφοντας με τον περιοδικό θάνατο μέσα στη γη, στην πηγή της ζωής, από την οποία επανέρχονταν αναγεννημένοι. Ο θεός Ασκληπιός συμβούλευε τον ασθενή κατά την εγκοίμηση, δηλαδή τον ύπνο που αντιστοιχούσε στον περιοδικό θάνατο, σχετικά με τη θεραπεία που έπρεπε να ακολουθήσει. 

 

Με αυτή την ιστορική αφήγηση είδαμε και ακούσαμε πόσο πολύ υπολόγιζε τη θεραπεία από τα θεία ο αρχαίος πολιτισμός. Ετοιμάστηκε για να δεχτεί τελικά στον πολιτισμό του τον Χριστό και την Αγία Τριάδα, βρίσκοντας θεραπεία μέχρι σήμερα με την είσοδο του Χριστού στη ζωή τους. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο δειπνήσαμε, και αργότερα είχαμε την ευκαιρία να λατρέψουμε τον Χριστό στην βραδινή προσκύνηση των Τίμιων Δώρων.

 

Η Αρχαία Κόρινθος

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Την Τρίτη 29 Οκτωβρίου, ξυπνήσαμε με την ανατολή του ήλιου. Μπαίνοντας στα πούλμαν στις 6:30 π.μ., μας καλωσόρισαν χαρούμενα πρόσωπα γεμάτα ενθουσιασμό. Αυτό μας έκανε να αντιληφθούμε μια ενέργεια από μια δύναμη πέρα απ’ τον εαυτό μας. Πηγαίναμε προς το πίσω μέρος του πούλμαν, όταν ένας επιβάτης μας κοίταξε και είπε «Άλλη μια μέρα. Δόξα τω Θεώ έχουμε μια καινούργια μέρα.» Ο Θεός πράγματι μας παρέχει ξεκούραση, ακόμη και στις μετακινήσεις του ταξιδιού μας, ώστε να μπορούμε να συμμετέχουμε στα δώρα Του. Η ενέργειά μας προέρχεται από την ενότητα που υπάρχει μεταξύ μας. Και οι 720 προσκυνητές μπήκαν στο πλοίο στο λιμάνι του Πειραιά, και σάλπαραν για την Αίγινα. Η Αίγινα βρίσκεται στη μέση του Σαρωνικού κόλπου, μεταξύ των ακτών της Αττικής και της Πελοποννήσου (ακριβώς στη μέση). Ανήκει στα νησιά του Αργοσαρωνικού. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του Σαρωνικού, 85 τ.χλμ. με 13.000 κατοίκους. Πολλοί από την Αθήνα έχουν δεύτερο σπίτι στην Αίγινα. Η περίφημη Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας (Αγίου Νεκταρίου), με τον πρόσφατα χτισμένο επιβλητικό Ναό αφιερωμένο στη μνήμη αυτού του σύγχρονου αγίου, βρίσκεται στην Αίγινα και είναι ο μεγαλύτερος ναός των Βαλκανίων. Πίσω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδας που θεμελίωσε ο ίδιος ο Άγιος το 1908. Στο μοναστήρι, πήραμε λίγο αγιασμό από τις ευλογημένες πηγές κοντά στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου και μετά μπήκαμε στο παρεκκλήσι που στεγάζει τον τάφο του. Ακουμπήσαμε το αυτί μας στον τάφο του Αγίου. Όντως ακούσαμε τον καρδιακό του παλμό! (Ήταν ένας ξεκάθαρος ήχος καρδιακού παλμού.) Άλλοι προσκυνητές άκουσαν χτυπήματα. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που βιώνουν πολλοί επισκέπτες.

 

Επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου

 

Ο Τάφος του Αγίου Νεκταρίου

 

Επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου

 

Η Αίγινα

Ακούσαμε και απορροφήσαμε ιστορίες από τους ξεναγούς μας για την ελληνική παράδοση μέσω των αγίων της. Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός, ένας εκπρόσωπος των αγίων στην Ελλάδα, είναι γνωστός και ως προστάτης Άγιος των γυμναστών, μια και πίστευε πως η σωματική άσκηση και η πνευματική ανάπτυξη, είναι οι δύο πόλοι γύρω από τους οποίους στρέφεται η τέλεια μόρφωση και αγωγή. Στη Χίο και στην Αθήνα έκανε το γυμνάσιο. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή στην Αθήνα. Χειροτονήθηκε ιερέας στην Αλεξάνδρεια, ανακηρύχθηκε επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης και διετέλεσε διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή επί 14 χρόνια.  Αγαπήθηκε από τον λαό αλλά διώχθηκε άγρια από κληρικούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας λόγω της αμεσότητας που είχε με τους άλλους. Όταν τα αγόρια στην ιερατική σχολή μάλωναν, εκείνος νήστευε. Γι’ αυτό, τα αγόρια δεν μάλωναν επειδή δεν ήθελαν να υποφέρει χωρίς φαγητό. Ο άγιος ήταν παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους του στις δύσκολες εποχές που διένυαν. Η μόρφωση και ο χαρισματικός χαρακτήρας του Αγίου, μπορεί στην αρχή να τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, αλλά ποτέ δεν απέβαλε την επιθυμία του να μονάσει. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλιό εγκαταλειμμένο μοναστήρι στην Αίγινα στο οποίο αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το 1904 υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στην Ριζάρειο σχολή. Κατόπιν σκέψεως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Άγιος Νεκτάριος ήταν ένας άνθρωπος που έζησε τη ζωή του στην υπηρεσία των άλλων προς δόξαν Θεού. Οι θυσίες του έφεραν όσους συναντούσε πιο κοντά στην αγάπη του Θεού.

Οι άγιοι γενικά είναι αγαπητοί και τιμώνται στην Ελληνική Ορθόδοξη παράδοση. Τόσο που οι Έλληνες εορτάζουν την ονομαστική εορτή παρά τα γενέθλια. H Ορθόδοξη Εκκλησία και εν συνεχεία οι Έλληνες γονείς, δίνουν στα παιδιά τους το όνομα ενός αγίου. Επίσης, τα αρχαιοελληνικά ονόματα κατέχουν περίοπτη θέση στην καθημερινότητά μας. Μάλιστα στο τυπικό της Εκκλησίας αναφέρεται να βαπτίζεται κάποιος και με αρχαιοελληνικό όνομα. Άλλωστε, πάρα πολλοί άγιοι είχαν βαπτιστεί και αγιάσει με αρχαιοελληνικά ονόματα. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι άγιοι, τέλος, θεωρούνται προστάτες της χώρας. Κατά την επιστροφή μας και προς το τέλος της δίωρης διαδρομής με το πούλμαν, οι φίλοι μας άρχισαν να τραγουδούν. Η μελωδία των φωνών τους πρόσθεσε ένα παρηγορητικό, καθησυχαστικό συναίσθημα ότι είμαστε ενωμένοι, βαδίζοντας προς τον Θεό. Ο Θεός είναι ανάμεσά μας και επιλέγουμε να βαδίσουμε μαζί Του, ως «Έλληνες». Η δυνατότητα να λατρέψουμε τον Ιησού στην προσκύνηση των Τίμιων Δώρων μετά την Ρωμαιοκαθολική Θεία Λειτουργία, ολοκλήρωσε την ευχαριστιακή ημέρα μας.

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Υποδεχτήκαμε την 5η ημέρα μας, την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, με την τέλεση της Μαρονίτικης Θείας Λειτουργίας, αφού ψάλλαμε όλοι μαζί το «Πάτερ Ημών» στα Αραμαϊκά (το Abun Dbashmayo). Στο κήρυγμα αυτής της Θ. λειτουργίας τονίστηκε ότι, αυτά που λέμε καθορίζουν ποιοι είμαστε. Με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, τα λόγια μας είναι λόγια του Πνεύματος. Εάν εγκαταλειφθούμε -τη θέληση μας, τα πάθη μας, τις επιθυμίες μας- το Άγιο Πνεύμα θα μας εξυψώσει στην εσωτερική ειρήνη. Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους και αντιδρούμε απέναντι στους άλλους καθορίζει το πώς βλέπουμε και βρίσκουμε τον Θεό στους άλλους, ως δημιουργία Του. Ο σκοπός είναι να κάνουμε πράξη μια Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Οι ομιλίες που ακολούθησαν μας ενέπνευσαν να ζήσουμε βαθύτερα την πίστη μας, τις αξίες μας και την ταπεινοφροσύνη μας απέναντι στους άλλους.

Η ομιλία του Σεβάσμιου Suddhananda Mahattero (Βουδιστής μοναχός) διαβάστηκε από έναν άλλο μοναχό, καθώς η υγεία του Σεβάσμιου τον εμπόδισε να είναι μαζί μας. Η ομιλία του μετέδωσε μια έκκληση για σεβασμό των πεποιθήσεων του άλλου για την επίλυση συγκρούσεων. «Όλες οι θρησκείες χαράζουν ένα δρόμο που οδηγεί σε μια ειρηνική, πειθαρχημένη, ηθική και σοφή πνευματική κατάσταση … Η θεϊκή Αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο σε όλο το σύμπαν». Δήλωσε επίσης ότι διατηρεί μια εξαιρετική σχέση με τη Βασούλα πάνω από είκοσι χρόνια, απονέμοντας σ’ εκείνη και στους συνεργάτες της Αληθινής εν Θεώ Ζωής το βραβείο ειρήνης. Μας καλεί να συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας ευνοϊκής ατμόσφαιρας για την ειρήνη, καθώς είμαστε όλοι μια μεγάλη οικογένεια.

Η ομιλία του Camel Bechikh, Μουσουλμάνου Σουνίτη, μας έκανε να αντιληφθούμε ότι ο μοντερνισμός απομακρύνει τις καρδιές από τον Θεό. Ο ομιλητής καθόρισε με ακρίβεια τι είναι αγάπη, και είπε ότι ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν ένιωσε τόσο μόνος, όσο στη σύγχρονη εποχή μας. Η θρησκεία (religion – από το λατινικό religare: συνδέω) συνδέει κάθετα τον άνθρωπο με τον Θεό. Με τον Θεό, έχουμε έναν σύνδεσμο, έναν θεϊκό δεσμό. Ο σύνδεσμος απαιτεί προσπάθεια: πρέπει να τον χτίσουμε, να τον διατηρήσουμε, να τον ζωογονήσουμε και να τον διατηρήσουμε. Καθώς Του ανοίγουμε την καρδιά μας, αυξανόμαστε μέσα Του -με κάθε ειλικρίνεια- και μας καλεί να μοιραστούμε την ίδια πραγματικότητα με τους άλλους ανθρώπους. Η θεϊκή αγάπη είναι διαθέσιμη παντού, καθώς είναι ο καταλύτης που μας συνδέει για να φτάσουμε τη θεϊκή φύση εκείνων με τους οποίους επικοινωνούμε. Το τεράστιο έργο της Βασούλας για τη διάδοση των Μηνυμάτων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής είναι μια ώθηση της ψυχής στην αγάπη. Με τις προσευχές μας, καλούμε τη χάρη του Θεού να έρθει σε όλους τους ανθρώπους και να της δίνει τη δύναμη να συνεχίσει το αγαπητικό Του έργο. 

 

Ο Camel Bechikh

Ο επόμενος ομιλητής, ο Αρχιεπίσκοπος Antonio Ledesma, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να πετύχουμε την Χριστιανική Ενότητα. Όταν επικαλούμαστε μαζί το Άγιο Πνεύμα, καλούμε το πνεύμα της ενότητας να μας φέρει πιο κοντά σαν αδέλφια, παρά την διαφοροποίηση στον πολιτισμό και στις θρησκευτικές μας παραδόσεις. Καλούμε το πνεύμα του διαλόγου, ώστε με τον διάλογό μας, να μάθουμε να ακούμε ο ένας τον άλλο, σεβόμενοι τις παραδόσεις των συνομιλητών. Με τον διάλογο, πλουτίζουμε πνευματικά από τις εμπειρίες της ζωής των άλλων και μοιραζόμαστε τις χαρές και τις λύπες μας. Επιπλέον, η αδελφική αγάπη, ο οδηγός κατά των διακρίσεων, μας συνοδεύει στο ταξίδι μας προς την ειρήνη στον σημερινό πληγωμένο κόσμο.

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Antonio Ledesma

Ο επίσκοπος Markos Gebremedhin CM, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, από την Αιθιοπία, δήλωσε: «Η Αγάπη του Θεού είναι σταθερή, αμετάβλητη, άνευ όρων και ριζωμένη στην ίδια την Θεϊκή Φύση… Το γεγονός ότι η αγάπη πηγάζει από την φύση του Θεού είναι υψίστης σημασίας για να κατανοήσουμε το καθήκον που έχουμε: να αγαπάμε τον Θεό και να αγαπάμε τον πλησίον μας… Η αγάπη προς τον Θεό μάς καλεί να συλλογιστούμε και να δούμε τους άλλους με τα μάτια του Θεού και με τις δικές Του εμπειρίες. Μόνο η Θεοκεντρική συνεργασία και αδελφοσύνη μπορούν να φέρουν την αληθινή αδελφοσύνη και ενότητα… Όλοι μας πρέπει να εργαστούμε προς την ενότητα όλων των Χριστιανών και μη χριστιανών αδελφών, έτσι ώστε όλα να πραγματοποιηθούν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, που είναι Αγάπη.»

Ο τέταρτος ομιλητής της ημέρας, ο Σέϊχ Daneel Abdul Khaleq, Δρούζος, ανέφερε ότι ο Θεός μάς δημιούργησε για να Τον δοξάσουμε. Η αγάπη Του για τη δημιουργία Του είναι ο θησαυρός μας και μεγαλώνει και αναπτύσσεται στους ανθρώπους, εκδηλώνεται στην αγάπη του ενός για τον άλλο. Η πίστη μας είναι η ειλικρίνειά μας όσον αφορά την αγάπη μας για τον Θεό. Δημιούργησε έναν κόσμο που προέρχεται από αγάπη χωρίς προσωπικό συμφέρον. 

 

Ο επίσκοπος Markos Gebremedhin CM

 

Ο Σέϊχ Daneel Abdul-Khaleq

Ο Αρχιεπίσκοπος Choucrallah Nabil El Hajj, της Μαρονίτικης Εκκλησίας, ο πέμπτος ομιλητής της ημέρας, πρόσθεσε μια άλλη οπτική γωνία. Ο Θεός-Αγάπη έχει μια επιθυμία κι αυτή είναι να στείλει το Πνεύμα Του στον καθέναν από εμάς, για να μας μάθει να συμβιώνουμε με έναν τρόπο ευγενικό, με αδελφοσύνη. Η αδελφοσύνη επεκτείνεται πέρα από τις διαφορές μας.

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Choucrallah Nabil El Hajj, Μαρονιτική Εκκλησία

Οι ομιλίες της ημέρας ολοκληρώθηκαν με σκέψεις από τον Επίσκοπο Gavin Ashenden, της Επισκοπικής Εκκλησίας. Ο επίσκοπος Gavin μας είπε ότι εδώ και καιρό προσπαθούμε να θεραπεύσουμε  τη διάσπαση της Χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά το ιστορικό επιτυχίας ήταν πολύ μικρό. Δεν μπορεί να αναιρεθεί το ιστορικό κακής επικοινωνίας. Υποστηρίζουμε και αναγνωρίζουμε κάθε Χριστιανική ομολογία, γνωρίζοντας ότι καμιά Χριστιανική ομολογία δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της ως πλήρης Εκκλησία. Δεν είμαστε πλήρεις ο ένας χωρίς τον άλλον. Ο Κύριος λέει ότι η Εκκλησία Του έχει παραμεληθεί. Καθώς παίρνουμε τώρα την πρόσκλησή Του και κάνουμε την προσπάθεια να τελέσουμε (την Θ. Λειτουργία) γύρω από μία Ευχαριστιακή τράπεζα, αψηφούμε τον εχθρό και καθρεφτίζουμε την ενότητα. Το πνεύμα συμφιλίωσης μεταξύ των τριών Χριστιανικών τμημάτων είναι μια μάχη που πρέπει να κερδίσουμε. Στόχος του Θεού, η δίψα Του, είναι να μας σώσει και να μας βάλει σε έναν Παράδεισο όπου και ανήκουμε. 

 

 

Ο επίσκοπος Gavin Ashenden

 

Στο διάλειμμα που κάναμε στο παραθαλάσσιο Café του ξενοδοχείου, ζήσαμε κάτι που έμοιαζε αναλογικά με όσα αφομοιώσαμε από τις ομιλίες εκείνου του πρωινού. Δύο Γαλλίδες κυρίες πήραν τον καφέ που είχαν παραγγείλει, αλλά όταν είδαν τι έδωσε σε εμάς ο μπάρμαν, ανακάλυψαν κάτι καινούργιο: τον φραπέ -έναν διάσημο ελληνικό κρύο καφέ. Μας ρώτησαν συγχρόνως τι ήταν και είπαν ότι ανυπομονούσαν να τον δοκιμάσουν ενώ ήταν στην Ελλάδα. Οι εμπειρίες μας σε αυτό το προσκύνημα ήταν μια ανανέωση, μια αποδοχή κάτι καινούργιου, που μας οδηγούν σε μια ευκαιρία να απομακρυνθούμε από τις αμετάβλητες απόψεις μας για να στοχαστούμε, να χαλαρώσουμε και να ανασυγκροτηθούμε. Οι συμμετέχοντες ήταν δεκτικοί στην αίσθηση ευεξίας που τους δόθηκε σ’ αυτό το προσκύνημα. Ήταν κάτι που ομολογουμένως κατά τα άλλα δεν τους είναι προσιτό. Όπως μας είπε άμεσα ο επίσκοπος Gavin στην ομιλία του, «όλοι φέρνουμε τον κατακερματισμένο εαυτό μας για να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ακεραιότητα – ώστε το θεϊκό στοιχείο να εισχωρήσει μέσα μας και να μας καθαρίσει». Οι εκδηλώσεις της κάθε ημέρας εκτυλίσσονταν ομαλά. Οι επαφές μεταξύ των συμμετεχόντων είχαν κάποιο αντικείμενο, μια κίνηση προς κάτι μεγαλύτερο. Ήταν προφανές ότι οι συνομιλίες και οι συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν ήταν μάταιες ή αλλοιωμένες από κάποια προσωπική φιλοδοξία. Κάποιοι συμμετέχοντες κάλεσαν τυχαία κάποιον άλλο να πιούν έναν καφέ μαζί μόνο και μόνο για να γνωριστούν.

Η επίσκεψή μας στη Νέα Μάκρη, αργότερα την ίδια ημέρα, μας έδειξε ότι όσο πλησιάζουμε περισσότερο τον Θεό, αναγνωρίζουμε ότι οι άγιοι είναι ζωντανοί και ζουν ανάμεσά μας. Ο Άγιος Εφραίμ της Νέας Μάκρης γεννήθηκε φτωχό αγόρι, το 1384. Οι γονείς του τον πήγαν να ζήσει σε ένα μοναστήρι για να αποφύγει το παιδομάζωμα και να μη γίνει ‘γενίτσαρος’. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής, ο τουρκικός στρατός απήγαγε τα Ελληνόπουλα και τα εκπαίδευε για να σκοτώσουν τους οικείους τους, δίνοντάς τους έτσι το όνομα, ‘γενίτσαρος’ (νέος στρατιώτης). Μεγάλωσε αγαπώντας τον Θεό, αφιέρωσε πολύ χρόνο στην προσευχή, κρύφτηκε από τον κίνδυνο, αλλά ο Οθωμανικός στρατός τον βρήκε και τον κρέμασε ανάποδα από ένα δέντρο για να πεθάνει. Τα λείψανα και οι δεήσεις του έχουν βοηθήσει πολλούς. Είναι ο προστάτης άγιος κατά των εθισμών. Ο Άγιος Εφραίμ είχε το χάρισμα να θεραπεύει όσους συναντούσε, και εμείς, καθώς μαθαίνουμε και αυξάνεται η αγάπη μας για τον Θεό, με πρότυπά μας τους αγίους, επιδιώκουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Οι προσκυνητές επιθυμούσαν να προσφέρουν ο ένας στον άλλο συναισθηματική βοήθεια, άνεση, θεραπεία. Άκουγα τους ανθρώπους να λένε τυχαία «θα σου δώσω το φουλάρι μου» …ή «έχω μια ασπιρίνη». Η γενναιοδωρία στην καρδιά και στο πνεύμα είναι ένα επιβεβαιωμένο δώρο από τον Θεό.

 

Νέα Μάκρη - η εκκλησία του Αγίου Εφραίμ

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

Την Πέμπτη το πρωί, 31 Οκτωβρίου, ψάλλαμε το αγαπημένο «Abun Dbashmayo» (την προσευχή του Πάτερ Ημών στα Αραμαϊκά) και μετά τελέστηκε η Μελχίτικη Θεία Λειτουργία. Όλοι μπορούσαν να ακολουθήσουν το αγγλικό κείμενο της βυζαντινής Λειτουργίας μέσω της προβολής PowerPoint. Το κήρυγμα είχε σαν αντικείμενο τη σημασία των Μυστηρίων.

Οι ομιλίες που ακολούθησαν μας ενέπνευσαν να καταλάβουμε περισσότερο το Θέλημα του Θεού. Ο Αρχιεπίσκοπος Mor Silwanos Butros Alnemeh – της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μας θύμισε ότι η αγάπη δεν πρέπει να είναι απλώς λόγια που λέμε, αλλά πράξεις που κάνουμε μιμούμενοι τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Είναι ευθύνη μας να αγαπάμε τον πλησίον μας στην κοινωνία μας. Ο π. Bo Westergaard, Λουθηρανός, μοιράστηκε μαζί μας τη σουηδική εμπειρία μιας κοινότητας της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που βιώνουν την αγάπη. Ο Σέϊχ Iyad Abdallah - Σουνίτης μουσουλμάνος, μας παρουσίασε σε δύο μυστικούς του Ισλάμ, την Rabia Al-Adawiyya και τον Jalal ad-Din al-Rumi, περιγράφοντας πόσο αγαπούσαν τον Θεό και Τον ποθούσαν. Ο πάστορας Said Oujibou, Ευαγγελικός, μας είπε την ιστορία του πώς η πίστη του τον ώθησε να αγαπήσει ένα άτομο που κανονικά θα μισούσε. Τέλος, ο Σεβάσμιος Michael Tao Chan - Βουδιστής, μοιράστηκε μαζί μας πώς φροντίζει τη μητέρα του που πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Η υπομονή και οι γνώσεις του ήταν πολύτιμες. Δεν είχαμε ακούσει ποτέ κανέναν να έχει τέτοια αγάπη απέναντι σ’ έναν ασθενή με Αλτσχάιμερ.  

 

Ο πάστορας Said Oujibou

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Silwanos

 

Ο π. Bo Westergaard

 

Ο Σεβάσμιος Michael Tao Chan

Είναι ευλογία να λαμβάνουμε πνευματική τροφή, όπως μας έδωσαν αυτές οι ομιλίες, όμως υπάρχουν πολλοί με υλικές ανάγκες που χρειάζονται τη βοήθειά μας για να  επιβιώσουν Το 1998, η Βασούλα έλαβε ένα μήνυμα από την Παναγία που της ζητούσε να σιτίσει τους φτωχούς, και ακολούθησε ένα επόμενο μήνυμα από τον Ιησού στις 27 Μαρτίου 2002, σχετικά με το έργο Μπετ Μύριαμ:

«… Δημιούργησε τα δικά Μας Μπετ Μύριαμ όπου μπορείς. Ανακούφισε τον καταπιεσμένο και βοήθησε το ορφανό. Προστάτεψέ Με, γλύτωσέ Με από τη λάσπη, δώσε Μου καταφύγιο και τροφή, ξαλάφρωσε το φορτίο Μου και την κούρασή Μου. Στήριξέ Με κι ενθάρρυνέ Με αλλά πάνω από όλα, αγάπα Με. Ό,τι κάνεις για έναν από τους άσημους αδελφούς Μου, το κάνεις για Μένα...»(Μηνύματα Αληθινής εν Θεώ Ζωής, 27 Μαρτίου 2002)

Η ομιλήτριά μας εκ μέρους αυτής της αποστολής, η Heidi Kyhl, συντονίστρια των Μπετ Μύριαμ, μας ενημέρωσε ότι είκοσι πέντε χώροι Μπετ Μύριαμ σε οκτώ χώρες εξυπηρετούν μισό εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως. Εκείνοι που εξυπηρετούνται είναι άτομα που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση από κοινωνικής πλευράς, άρρωστοι και ηλικιωμένοι. Το Μπετ Μύριαμ τους παρέχει ρουχισμό, ιατρικές θεραπείες και σχολική εκπαίδευση. Το πρόγραμμα λειτουργεί εξ ολοκλήρου από εθελοντές - ως εκ τούτου, θα αυξηθεί εάν περισσότεροι άνθρωποι μοιράζονται τις πρακτικές εργασίες: μαγείρεμα, αγορά και δωρεά απαραίτητων ειδών, χρηματικών ποσών ή μιλώντας και/ή προσευχόμενοι για το πρόγραμμα. Η ενίσχυση των δεκαέξι μόνο ευρώ κάθε μήνα, μπορεί να κάνει τη διαφορά για όσους έχουν ανάγκη.

Η πνευματική τροφή μάς δίνει την ενέργεια να δώσουμε από τον εαυτό μας. Η Sara Annunziata, η συντονίστριά μας για τη διανομή βιβλίων, παρουσίασε μια ομιλία για τα βιβλία της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, την πνευματική μας τροφή. Έχουμε πρόσβαση σ’ αυτά μέσω της ιστοσελίδας της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Τέλος, μέσω των Mark Jordan, π. Vincent Cosatti και Neil Labbé de Montais, των σχεδιαστών της ιστοσελίδας μας, είχαμε την ευλογία ν’ ακούσουμε ότι ο νέος μας ιστότοπος της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, στα αγγλικά, θα ξεκινήσει στις 28 Νοεμβρίου 2019.

 

Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στρογγυλής τραπέζης για τους κληρικούς των διαφόρων θρησκειών και ομολογιών στο υπόγειο της Αίθουσας Συνεδρίων. Βιντεοσκοπήθηκε από την Noursat, την τηλεόραση της Εκκλησίας του Λιβάνου. Η παρουσιάστρια, Lea Maamari, απηύθυνε στους κληρικούς διάφορες ερωτήσεις για την Ενότητα, τη Συνύπαρξη, την Ειρήνη και την Αληθινή εν Θεώ Ζωή.

 

Η συνάντηση στρογγυλής τραπέζης

 

Η συνάντηση στρογγυλής τραπέζης

Μετά το γεύμα, πήγαμε με το πούλμαν να επισκεφθούμε τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου, ο οποίος  θεωρείται ότι θεραπεύει όσους υποφέρουν από κατάθλιψη. Τα πούλμαν έφυγαν λίγο νωρίτερα από το αναμενόμενο - χάσαμε το πούλμαν μας, αλλά ευτυχώς μπήκαμε στο τελευταίο πούλμαν, αφού όλοι είχαν επιβιβαστεί, καθώς πήγαινε προς την έξοδο. Ως νεοφερμένοι στο ‘γαλλικό πούλμαν’, ξαφνιαστήκαμε από την ενέργεια των επιβατών. Όλοι ήταν πολύ ‘ζωηροί’: μιλούσαν, τραγουδούσαν, προσεύχονταν όλοι μαζί το ροδάριο. Προς το τέλος της διαδρομής, αρκετοί πήραν το μικρόφωνο για να πουν τις εντυπώσεις τους για το προσκύνημα και για κάτι ιδιαίτερο που τους συνέβη σ’ αυτό το προσκύνημα. Η πνευματική τους πιστότητα ήταν που τους έδινε αυτή την πραγματικά εντυπωσιακή ενέργεια. 

Βρήκαμε το πούλμαν μας όταν φτάσαμε στο μοναστήρι και οδηγηθήκαμε από την ξεναγό μας στην κύρια εκκλησία. Ο Άγιος Πορφύριος είναι ένας σύγχρονος άγιος, όπως ο Άγιος Νεκτάριος. Και αυτός ήταν θεραπευτής με διόραση. Χειροτονήθηκε ιερέας σε ηλικία 20 ετών και τελικά έγινε ‘γέροντας’ (πρεσβύτερος σε μοναστήρι). Είχε την ικανότητα να ‘διαβάζει’ και να θεραπεύει ψυχές: να φανερώνει τι συνέβη στο παρελθόν κάθε ψυχής, καθώς και να ‘διαβάζει’ τις καθημερινές ανησυχίες της ψυχής. Η εκκλησία που μπήκαμε ήταν νεόκτιστη. Παρακολουθήσαμε τον αγιογράφο να σχεδιάζει τον τοίχο της Πλατυτέρας (της Παναγίας) πίσω από το τέμπλο (το ιερό εικονοστάσιο). Στη συνέχεια, προσκυνήσαμε τον Άγιο Πορφύριο: γονατίσαμε δίπλα στο κρεβάτι του στο κελί του και προσευχηθήκαμε για όσους έχουν ανάγκη. Καθώς ξεκινήσαμε να αναχωρούμε από το μοναστήρι, συζητήσαμε για λίγο με την ξεναγό του πούλμαν μας, η οποία μας αποκάλυψε ότι το προσκύνημά μας την ενέπνευσε να πάει για εξομολόγηση πρώτη φορά στη ζωή της! Δόξα στον Θεό! Στο δρόμο για το ξενοδοχείο μας, επισκεφτήκαμε ένα τοπικό οινοποιείο στην περιοχή της Μαλακάσας. Πολλοί προσκυνητές αγόρασαν κρασί, ούζο και άλλα πολύ νόστιμα προϊόντα ξιδιού. Την ίδια ώρα, ενώ εμείς επισκεπτόμασταν το μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου, οι μη-Χριστιανοί συμμετέχοντες αναχώρησαν για το Σούνιο για να επισκεφθούν το ναό του Ποσειδώνα και να απολαύσουν άλλο ένα κόσμημα της ελληνικής ιστορίας. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο έχοντας στο νου μας ιστορίες για τον Άγιο Πορφύριο, αναγνωρίζοντας ότι η πορεία μας προς τον Κύριό μας κατευθύνεται ορθά μέσω των αγίων μας. Ευχαριστούμε τον Κύριο για την καθοδήγησή τους. Η ημέρα μας ολοκληρώθηκε με χρόνο για Προσκύνηση των Αχράντων Μυστηρίων.

 

Το Μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου

 

Ο Άγιος Πορφύριος

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Ημέρα 7-Η Παρασκευή 1 Νοεμβρίου, ανήγγειλε την πρωτομηνιά. Οι Έλληνες χαιρετούν ο ένας τον άλλον λέγοντας «Καλό Μήνα» την πρώτη κάθε μήνα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά επίσης την πρώτη ημέρα κάθε μήνα με Θεία Λειτουργία. Ξεκινήσαμε την ημέρα μας με ύμνους και δοξολογίες στον Θεό ψάλλοντας το «Abun Dbashmayo.» Ξεκινώντας μια νέα μέρα και έναν νέο μήνα, εμπνευστήκαμε από δύο σημαντικές ομιλίες. Ο π. Cosatti – της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, έδωσε μια πολύ όμορφη ομιλία βασισμένη σ’ αυτήν την πρόταση, «Η αγάπη δεν είναι πια αγάπη αν δεν μοιράζεται». Ο Σέϊχ Nizam - Δρούζος, εξήγησε ότι για να φτάσουμε στην Αγάπη του Θεού, το ταξίδι μας χρειάζεται μερικούς παράγοντες: Αγάπη - ομορφιά - ασκητισμό - λατρεία - ηθική. Εξήγησε κάθε παράγοντα ξεχωριστά. Ακολούθησε μια αιθιοπική Θεία Λειτουργία που μας ενίσχυσε για να αναχωρήσουμε για τη Μονή Δαφνίου.

 

Η ομιλία του π. Vincent Cosatti

 

Ο Σέϊχ Nizam

Η Μονή Δαφνίου περιλαμβάνει μια εκκλησία που χτίστηκε γύρω στο 1080 μ.Χ. Ήταν μια απίστευτα μεγάλη, πλίνθινη κατασκευή με ό, τι απέμεινε από τις ψηφιδωτές αγιογραφίες στους τοίχους, εκ των οποίων κάποιες έχουν αποκατασταθεί. Ένα ολόκληρο τμήμα αγιογραφιών στην είσοδο (στον νάρθηκα) ήταν αφιερωμένο στην ζωή της Θεοτόκου Μαρίας και η παράσταση του Χριστού Παντοκράτορα που βρίσκεται στον τρούλο της εκκλησίας, έμοιαζε  λίγο αυστηρός. Ο Χριστός φαινόταν πιο ‘Έλληνας’ σε αυτήν την αγιογραφία. Περιηγηθήκαμε στα χαλάσματα που πρόδιδαν την ύπαρξη κελιών μοναστικής ζωής και ανυπομονούσαμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί  η ημέρα. Μετά την επιστροφή στο ξενοδοχείο και το γεύμα, κατά την ώρα της Προσκύνησης των Αχράντων Μυστηρίων λάβαμε ατομική ευλογία από τα Άχραντα Μυστήρια, και συνεχίστηκαν οι ευλογίες με προσευχές επίκλησης στο Άγιο Πνεύμα από τον π. Teófilo Rodríguez. Μετά απ’ αυτήν την ώρα, έγινε παρουσίαση ενός βίντεο με τους φίλους και υποστηρικτές της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που αποδήμησαν εις Κύριον: ιερείς και αφοσιωμένοι λαϊκοί. Η βραδιά κορυφώθηκε με την Προσευχή Θεραπείας, που ήταν για όλους τους προσκυνητές, καθέναν ξεχωριστά. Οι κληρικοί και η Βασούλα στάθηκαν κατά μήκος της σκηνής και ευλόγησαν κάθε προσκυνητή στο μέτωπο. Μερικοί προσκυνητές έπεσαν στο πάτωμα ‘αναπαυμένοι στο Πνεύμα’. Οι εκδηλώσεις της ημέρας ολοκληρώθηκαν, αλλά αυτό που παρέμεινε στην καρδιά μας ήταν ότι η ταπεινοφροσύνη μάς επιτρέπει να κατανοήσουμε το άλλο άτομο και καθετί που περιλαμβάνει το θέλημα του Θεού.

 

Η Μονή Δαφνίου

 

Θεραπεία για τον καθένα μας

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

Την τελευταία ημέρα των εκδρομών μας, Σάββατο 2 Νοεμβρίου, την 8η ημέρα - την ημέρα πριν την αναχώρηση από το προσκύνημά μας, την ώρα του πρωινού, πριν συγκεντρωθούμε για προσευχή, καθώς νιώσαμε ένα αίσθημα λαχτάρας να κρατήσουμε την ενότητα που βιώσαμε αυτή την εβδομάδα, ένας από τους φίλους στο προσκύνημα μάς χαιρέτησε με χαμόγελο και ενθουσιασμό λέγοντας ότι είναι σημαντικό να μοιραστούμε την εμπειρία που βιώσαμε αυτήν την εβδομάδα με άλλους. Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτήν την εμπειρία ενότητας – να την επεκτείνουμε. Αυτή η επαφή ήταν ένα παράδειγμα του τρόπου επικοινωνίας μεταξύ μας όλη την εβδομάδα. Κατά κάποιο τρόπο, η επικοινωνία που προέκυψε μεταξύ των ατόμων ήταν αυτό που χρειαζόταν κάποιος να ακούσει ή να πει για ένα συναισθηματικό, σωματικό ή πνευματικό όφελος. Οι εκδηλώσεις της ημέρας μας ξεκίνησαν με την πρωινή μας προσευχή: «Abun Dbashmayo» και τις πρωινές ομιλίες για να ζωογονηθούμε.

Είχαμε την ευλογία να ακούσαμε την ομιλία του Πατριάρχη Sako, ενός καρδινάλιου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και επικεφαλής της Χαλδαϊκής Εκκλησίας. Στην ομιλία του, ο Πατριάρχης όρισε την αγάπη με τα εξής λόγια:

- Η αγάπη ζει στην αλήθεια και όχι σε μια ψευδαίσθηση, έχει ευθύτητα και είναι ειλικρινής, δεν γνωρίζει το ψέμα και κανένα σύμπλεγμα.

- Η αγάπη είναι ανιδιοτελής. δεν αναζητεί το συμφέρον της και αγνοεί τη νοοτροπία «Δώσε μου και θα σου το ανταποδώσω!»

- Η αγάπη, όταν πλημμυρίσει την ύπαρξή μας, μας κάνει να αναπτυχθούμε μ’ έναν θαυμαστά υγιή τρόπο.

- Η αγάπη, όταν ζει μέσα μας, συγκρατεί τη ζωή μας με σταθερότητα, ακόμη και όταν είμαστε καταρρακωμένοι! Η Θεία Ευχαριστία δεν είναι το μυστήριο της Αγάπης; Ο Χριστός πρόσφερε τον εαυτό Του γενναιόδωρα για εμάς που αγάπησε τόσο πολύ (Κατά Ιωάννη 13:1).

- Η αγάπη είναι ευσυγκίνητη, δεν φέρνει κατάθλιψη, ανησυχία ή εκνευρισμό - είναι μεγαλόψυχη και υπομονετική, αναζωογονητική, συμμετοχική, δημιουργική και πάντα ανανεώνεται. Δεν μπορεί να μετατραπεί σε ένα «αντικείμενο για πώληση!» 

- Η αγάπη δεν προξενεί θλίψη σε κανέναν και δεν εξαλείφει την προσωπικότητα κάποιου, δεν κάνει τίποτα αρνητικό και δεν εξασθενεί μπροστά σε δυσκολίες και πόνο, δεν πιστεύει στην παύση της ζωής, αλλά κάνει την ελπίδα, την εμπιστοσύνη, τη ζωντάνια, την ενεργητικότητα, την ειρήνη και τη χαρά να λάμψουν μέσα μας. Η αγάπη είναι μια γιορτή, ένας πανηγυρισμός και μια ευρύτητα πνεύματος  για το πολλά υποσχόμενο μέλλον!

- Η αγάπη είναι μια πλήρης και αρμονική ωριμότητα. Η αγάπη δεν χρειάζεται να μιλήσει, εκδηλώνεται μόνη της! Το γράμμα σκοτώνει, αλλά το Πνεύμα δίνει ζωή (Β Κορινθίους 3:6), δεν φθείρεται. δεν κουράζεται, ούτε γίνεται εσωστρεφής.

- Η αγάπη δίνει δύναμη και ορμή για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και είναι ο ισχυρότερος σύνδεσμος ανάμεσά μας ως ανθρώπινα πλάσματα, και ανάμεσα σε εμάς και τον Θεό, τον Δημιουργό μας.

- Η βαθιά και αληθινή αγάπη είναι μια αντανάκλαση της αγάπης του Θεού για εμάς, οπότε καλούμαστε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας.

- Η αγάπη είναι ένα δυναμικό έργο που συναρπάζει, ευχαριστεί, εξυψώνει και υπερβαίνει τα όρια μέσω μιας σταδιακής, και όχι μηχανικής ολοκλήρωσης.

- Η αγάπη είναι ανεμπόδιστη παράδοση του εαυτού μας: το άτομο που αγαπάει δεν φοβάται να παραδοθεί σε έναν δημιουργικό, γεμάτο αγάπη για τη ζωή γάμο ή σε μια ανεμπόδιστη και γόνιμη αφιέρωση στην υπηρεσία της ιεροσύνης ή μιας μονής: με το σώμα, την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό. Θυσιάζουμε τον εαυτό μας για αυτόν που αγαπάμε και τον ακολουθούμε μέχρι το τέλος.

Με αυτή την οπτική πρέπει να κατανοήσουμε τα λόγια του Ιησού: «Όποιος όμως εξαιτίας Μου χάσει την ψυχή του, θα την βρει» (Κατά Ματθαίον 16:25).

- Η αγάπη είναι σπλαχνική εγγύτητα, μεταβάλλοντας τα πάντα σε ένα μεγάλο αγαθό. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος δηλώνει κατηγορηματικά ότι η αγάπη «ουδέποτε εκπίπτει»!

 

Μετά την παραπάνω ομιλία, ο π. Teófilo Rodríguez, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, μίλησε για την Ενότητα της Ιεροσύνης μέσα στο Μυστήριο της Αγίας Τριάδας.

Στη συνέχεια, ο Σέϊχ Ayad Kazem - Σιίτης Μουσουλμάνος, είπε στην ομιλία του: «Η ουσία του θεϊκού σκοπού των ουράνιων θρησκειών είναι η εξάπλωση της αγάπης στις κοινωνίες και μεταξύ των ανθρώπων, με βάση την ηθική - αυτό εξέφραζαν οι προφήτες και οι απόστολοι στο διάβα της ιστορίας. (…) Έτσι, το έργο όλων των αποστόλων, (απεσταλμένων), που ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού και του Μωάμεθ και των υπόλοιπων προφητών, είναι να εδραιώσουν την αντίληψη της αγάπης του Θεού και της προσέγγισης όλων των ψυχών, μέσα από την αγάπη, μεταξύ όλων των θρησκειών, για την επίτευξη μιας κοινωνίας ειρήνης, αγάπης και ευημερίας.»

Ο Σέϊχ Valsan - Σούφι Μουσουλμάνος μας είπε κατόπιν για την όμορφη εμπειρία του με τους Καθολικούς μοναχούς που είναι γείτονές του.

Όσο για την αποχαιρετιστήρια ομιλία της Βασούλας, το φινάλε μας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η ομιλία του Ιησού επειδή ήταν όλη βασισμένη στον Ύμνο Του: Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Τα ακόλουθα είναι από την ομιλία της:

Το ερώτημα είναι: Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι όλοι προερχόμαστε από μία πηγή, δηλαδή από το Θείο, ακόμη κι αν είμαστε διαφορετικοί σε μορφή, χρώμα, παράδοση, πιστεύω και πολιτισμό; Πώς είναι δυνατόν να έχουμε ξεχάσει εύκολα ποιος φύσηξε μέσα μας την ίδια Πνοή της Ζωής που φύσηξε σε όλα τα πλάσματα;

Πρέπει να είμαστε παράδειγμα για τους άλλους, δείχνοντας ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με ειρήνη και αρμονία, και μπορούν να συμφιλιωθούν μεταξύ τους. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε ελεήμονες και να μάθουμε να συγχωρούμε. Μπορούμε πραγματικά να ενωθούμε και να συμφιλιωθούμε μεταξύ μας; Ναι! Ναι, μπορούμε να ενωθούμε, αρκεί να μάθουμε να αγαπάμε αναλογιζόμενοι τη θεϊκή μας προέλευση,  αναλογιζόμενοι τι είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του: «Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας τον άλλον.» (Κατά Ιωάννην 13:34-35) Πρέπει να γίνουμε η Εικόνα του ζωντανού Θεού, τίποτε ακάθαρτο, κανένα ίχνος προκατάληψης, κανένα ίχνος εκδίκησης, κανένα ίχνος μίσους. 

Όταν αφομοίωσε αυτές τις ομιλίες, ένας προσκυνητής, ένας παλιός αναγνώστης των μηνυμάτων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, ομολογουμένως ένιωσε πως το Άγιο Πνεύμα ήταν πάνω της. 

 

Η τελική ομιλία της Βασούλας

Μετά την τελική ομιλία της Βασούλας, το ταξίδι μας στις Μυκήνες και οι εκδηλώσεις που ακολούθησαν, ενέτειναν τη συνειδητοποίηση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και του εαυτού μας. Η διαρκής, συνεχόμενη προσκόλληση των αρχαίων Ελλήνων σε κάτι θεϊκώς μεγαλύτερο από τους ίδιους, χρωμάτισε όλα όσα είδαμε και ακούσαμε. Τα μυκηναϊκά τείχη ονομάστηκαν «Κυκλώπεια». Οι ογκόλιθοι ήταν τόσο μεγάλοι, βαριοί και ψηλοί, που, όπως μας λέει η προφορική ιστορία, οι Έλληνες απέδιδαν την κατασκευή τους στους Κύκλωπες. Απέναντι από το Μυκηναϊκό Τείχος βρίσκεται η Προσωπίδα του μεγάλου Βασιλιά Αγαμέμνονα, ως μέρος της μεγάλης οροσειράς. Από τις Μυκήνες επισκεφθήκαμε την περίφημη γραφική πόλη του Ναυπλίου, που το 1827 έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος μέχρι το 1834, οπότε και πρωτεύουσα του Κράτους έγινε η Αθήνα.

 

Στις Μυκήνες

 

Ναύπλιο, μέσα στην εκκλησία

Κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο, τελέστηκε η Καθολική Θεία Λειτουργία. Το κήρυγμα του επισκόπου Gavin ήταν για τον Ζακχαίο: έναν τελώνη, έναν πλούσιο άνθρωπο με κοινωνική υπόσταση, που θεωρείτο αμαρτωλός από τους ομοίους του, και κοντού αναστήματος. Παραδεχόταν ότι κάτι έλειπε στον εαυτό του. Γι’ αυτό ανέβηκε σ’ ένα δέντρο για να βρει τον Χριστό για να γεμίσει το κενό του. Η επιθυμία του τον οδήγησε στον Χριστό. (Κατά Λουκάν 19:1-10) Από αυτήν την ιστορία σημειώνουμε ότι εφόσον είμαστε όλοι ενσάρκωση της δημιουργίας Του, πρέπει να αποδεχόμαστε, να σεβόμαστε και να αγαπάμε αυτούς που διαφορετικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν μακριά από τον Θεό. Απ’ την πλευρά μας, πρέπει κι εμείς να επιθυμούμε να βρούμε τον Χριστό μέσα μας. Όλοι έχουμε ένα κενό να γεμίσουμε.

 

Το προσκύνημά μας προσπάθησε να γεμίσει αυτό το κενό. Μερικοί χλιαροί προσκυνητές, λιγότερο δεμένοι με τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που ήρθαν για αναψυχή, ένιωσαν τη φλόγα του Αγίου Πνεύματος μέσα τους. Ανακάλυψαν την επιθυμία να ακούσουν περισσότερα για τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Ένας άλλος νεοφερμένος δήλωσε ότι το προσκύνημα εμβάθυνε την κατανόησή του για την ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών. Επιπλέον, μια τρίτη νεοφερμένη παραδέχτηκε ότι αισθάνθηκε το Πνεύμα του Θεού να εμποτίζει το πνεύμα όλων μας. Ένιωσε ενότητα, συνεργασία και αδελφικότητα από προσκυνητές που προέρχονταν από διαφορετικές χώρες, φυλές, ομολογίες και πιστεύω. Επιπλέον, οι νεοφερμένοι συνάντησαν άλλους ‘καινούργιους’ που ήταν αναμμένοι από την γεμάτη αγάπη φωτιά του προσκυνήματος. Η επικοινωνία μεταξύ του κόσμου ήταν τόσο δεμένη που μια μη-αγγλόφωνη κυρία παραδέχθηκε: «Βρήκα ότι το περιορισμένο λεξιλόγιό μου στα Αγγλικά δεν ήταν πρόβλημα – ο κόσμος με βοήθησε να εκφραστώ. Ήμουν τόσο χαρούμενη που γνώρισα αδέλφια από όλο τον κόσμο!» Ένας ‘βετεράνος’ των προσκυνημάτων ομολόγησε με ενθουσιασμό, «Ένιωσα τη Φλόγα της Αγάπης του Χριστού να περιβάλλει και να εισδύει στην ψυχή μου τόσο βαθιά, πολύ απαλά και μου έδωσε τόσο μεγάλη χαρά! Μετέτρεψε τον βηματισμό μου σε χορό με τις Άρπες Του! Δόξα στην Αγία Τριάδα.» Ένας άλλος αναγνώστης της Αληθινής εν Θεώ Ζωής είπε ότι σ’ αυτό το προσκύνημα ένιωσε ότι ο Θεός ήταν πραγματικά η «Ζωή» - βίωσε τη ζωή, τη χαρά και την ειρήνη στις εκδηλώσεις αυτής της εβδομάδας. Ένας από τους ιερείς μας, ένας νεοφερμένος, είπε ότι ποτέ δεν ένιωσε τόση αγάπη σε όλη του τη ζωή! Το γενικό αίσθημα που προήλθε από όσους έχουν συμμετάσχει σε πολλά άλλα προσκυνήματα ήταν ότι όλο αυτό το προσκύνημα ήταν κάτι περισσότερο από ό, τι περίμενε κανείς. Ολοκληρώσαμε την εκδήλωση διάρκειας μιας εβδομάδας με ζωηρό ελληνικό χορό. Ο παραδοσιακός χορός όλων μαζί, έσμιξε με την ανάταση που νιώσαμε όλη την εβδομάδα! 

Μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι οι οικοδεσπότες του προσκυνήματός μας εργάστηκαν ακούραστα για να μπορέσουμε να συμμετέχουμε σ’ αυτήν την εμπειρία ενότητας για μια εβδομάδα. Σε γενικές γραμμές, οι εθελοντές της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που διοργανώνουν συναντήσεις για τη Βασούλα, μεταφράζουν τα μηνύματα, προσφέρουν χρόνο για να πουλήσουν βιβλία, να δημιουργήσουν τον ιστότοπο, να διαχειριστούν το ραδιόφωνο και τα Μπετ Μύριαμ, δεν περιμένουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Η δουλειά τους από μόνη της είναι σημαντική. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να απευθύνουμε ένα ζεστό και διαρκές «ευχαριστώ» στη Βασούλα που διαδίδει ακούραστα τον Ύμνο Αγάπης του Ιησού Χριστού στον στερημένο από αγάπη κόσμο μας! Ο Θεός να ευλογεί τη Βασούλα πάντα και άφθονα!

«… Το Πνεύμα Μου γεμίζει όλο τον κόσμο για να φωτίσει τούτο το σκοτάδι και να δώσει την Ελπίδα σε όσους προχωρούν ψηλαφιστά μέσα στην ατέλειωτη αυτή νύχτα. Αγαπημένοι, έχοντας τον Ουρανό πατρίδα σας και τη γη προσωρινή διαμονή σας, έχετε κάθε λόγο να χαίρεστε και να ελπίζετε.» (Μήνυμα Αληθινής εν Θεώ Ζωής, 7 Φεβρουαρίου 1991)

Δόξα στον Θεό και στον οικείο Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό!

Γράφτηκε από εθελοντές της ΑΕΘΖ - Magdalene και Jonathan Kosoy, με τη βοήθεια των Magda Skalová, Lucien Lombard, Laura Panayotou, Θεοδώρα Κονιδάρη, Chadi Choufani, Lisa Arman, Marianne Poulos, Sara Annunziata, Τερέζα Περρή, and Georgia Klamson.