ΑΠΑΡΝΗΣΗ

Καλωσόρισμα της Βασούλας προς τους συμμετέχοντες στο 4ο Ετήσιο Οικουμενικό Προσκύνημα στο Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία, τον Μαϊο 2005.

ΜΕΡΟΣ I

Έχουμε συγκεντρωθεί όλοι μας εδώ από διαφορετικές χώρες, διαφορετική προέλευση, με τη χάρη του Θεού, για να δώσουμε μαρτυρία για την Αγάπη του Θεού. Έτσι, το να αποκαλύπτουμε τον Θεό ως Αγάπη στους άλλους, θα πρέπει να είναι το πρωταρχικό και κεντρικό σημείο στη ζωή μας και σ’ όλες τις πράξεις μας. Αυτή είναι η αποστολή μας, επειδή ο Κύριος έχει πει στα μηνύματα ότι μέσω της αγάπης θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε ταπείνωση και μέσω των δύο αυτών αρετών φθάνουμε στην κατανόηση του θελήματος του Θεού.

Ο Θεός μας ζητά ν’ ανανεωθούμε δια της μετάνοιας για να αποκτήσουμε τον καρπό της συμφιλίωσης και την ενότητα. Έτσι, η Ειρήνη να ξεχυθεί όμοια με ιαματικά νερά ποταμών και θα θεραπεύσει αυτόν τον κόσμο που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ειρήνης. Αυτό είναι το επίκεντρο της Αληθινής εν Θεώ Ζωής.

Βρισκόμαστε εδώ, όχι μόνο για να βαδίσουμε στα ίχνη των παλαιών προφητών, αλλά για ν’ ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια και να δούμε την τέλεια πιστότητά τους προς τον Θεό όταν τους καλούσε για να τους αποκαλύψει τα σχέδιά Του: ενώ θα διασχίζουμε τις ερήμους, ας διδαχτούμε από την ολική εξάλειψη της προσωπικότητάς τους, την απάρνηση του εαυτού τους, την εμπιστοσύνη και την ειλικρινή αγάπη τους προς τον Θεό. Ήταν κι αυτοί άνθρωποι και δεν είχαν κάτι παραπάνω απο μας, εκτός από την θέληση να δοξάσουν το Θεό. Ήταν αδύναμοι, όμως ο Θεός τους έδωσε τη δύναμή Του. Ήταν συγχρόνως άνθρωποι και δεν τους ήταν εύκολο, αλλά πάλεψαν και επέμειναν για να εκπληρώσουν την αποστολή τους.

Ο Θεός του απογύμνωσε από τα εγκόσμια έτσι ώστε ν΄ αποτυπώσει πάνω τους τη δική Του Αγία Εικόνα. Όσο σκληρά κι αν τους δίωξαν οι καταπιεστές τους, δεν πτοήθηκαν, αντιθέτως οι εχθροί τους ζάρωναν μπροστά τους. Στην πτωχεία του πνεύματος τους ο Θεός τους πλημμύριζε με το Φως Του και τους φώτιζε με τη Σοφία. Μέσα στην αθλιότητα και την ανικανότητά τους, ο Θεός τους χάρισε την πνευματική ευγένεια να φέρουν το Λόγο Του άφοβα. Συνεπώς, ας ξεφύγουμε από τα εγκόσμια όπως κάποιος τρέχει μακριά απ’ τον εχθρό, να σπάσουμε τα δεσμά μας και ν’ απελευθερωθούμε, για να κερδίσουμε ό,τι έλαβαν εκείνοι και η ψυχή μας θα μεταβληθεί σε πηγή δακρύων.

Στον καθένα μας πάνω στη γη έχει δοθεί μια αποστολή. Ο πρωταρχικός μας σκοπός είναι να αγαπάμε το Θεό και να τον υπηρετούμε και ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλο, κάνοντας το καλό, για όλη μας τη ζωή. Να υπηρετούμε το Θεό συνίσταται στο να υπηρετούμε τους άλλους που έχουν ανάγκη.

Ο Θεός είναι γενναιόδωρος και δεν περιορίζει την γενναιοδωρία Του σε μερικές μόνο προνομιούχες ψυχές, αλλά την χορηγεί σε όλους, απεριόριστα σε όλη Του την πλάση. Δίνει, χωρίς να Του ζητήσουμε. Αρκεί από μέρους σας η καλή θέληση και μια προσπάθεια. Κι όμως, παρά τα τόσα πολλά σημεία της αγαθότητός Του, υπάρχουν εκείνοι που δεν αποθέτουν την ελπίδα τους στο Θεό, κι ούτε πιστεύουν, αλλά προσκολλώνται σε αυτά που έχουν και δεν ξεκολλούν. Λίγοι αγαπούν το Θεό όπως ορίζει η Πρώτη Εντολή. Κι ακόμη λιγότεροι είν’ αυτοί που κατανοούν το Θεό και Τον γνωρίζουν με οικειότητα.

Πολλοί θα πουν, «Μα δεν έχω αρκετό σθένος για να επιτύχω τέτοιο πράγμα...» Μήπως ο Ιησούς δεν είπε κάποτε στα μηνύματα της ΑεΘΖ: «Κάνετε σεις το καλύτερο που μπορείτε και Εγώ θα κάνω τα υπόλοιπα»; Αν όμως ούτε καν προσπαθούμε, ούτε κάνουμε την ελάχιστη προσπάθεια, πώς θα προοδεύσουμε; Όπως ο Θεός μας δίνει με τόση γενναιοδωρία, έτσι κι εμείς θα έπρεπε να δίνουμε χωρίς να λογαριάζουμε, με διαρκή αυταπάρνηση. Μ’ άλλα λόγια, αποδείξτε την αγάπη σας δίνοντας ανάλογα με τη δυνατότητάς σας, και τότε ο Θεός δεν θ’ αρνηθεί την καλή σας διάθεση, αλλά θα σας ενθαρρύνει με τη χάρη Του να εκπληρώσετε την πράξη σας.

Ο Κύριος επαναλαμβάνει πολλές φορές στα μηνύματα, να μη φοβόμαστε, να γίνουμε φτωχότεροι, πράγμα που όχι μόνο θα μας απελευθερώσει, αλλά επίσης θα απελευθερώσει την ελπίδα και θα επιβεβαιώσει την διάθεση για να αποκτήσουμε υπερφυσικά αγαθά κατ΄ τον ίδιο τον Θεό. Στην πτωχεία του πνεύματος δεν ελπίζουμε πια για τίποτα, μόνο για τον ίδιο τον Θεό και για ότι μας έχει υποσχεθεί: δηλαδή τη Βασιλεία του Θεού. Ιδού τα λόγια του Χριστού από την Γραφή: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, γιατί δική τους είναι η Βασιλεία των Ουρανών.»

Ο Κύριος μας διδάσκει ότι η πτωχεία δεν περιλαμβάνει μόνο τα αγαθά και τα υλικά πράγματα, αλλά και πνευματικά πράγματα και διανοητικά. Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φτωχός από χρήματα, με τρύπια παπούτσια και όμως να είναι πλούσιος με την έννοια ότι δεν πέθανε για τον εαυτό του. Ο Θεός λέει ότι το μονοπάτι της μηδαμινότητας, του να είμαστε τίποτα, δηλ. η απάρνηση των αγαθών και του εαυτού, θα μας οδηγήσει στην τέλεια και απόλυτη φτώχεια. Τότε ο Απών που είναι ο Θεός, θα μας γεμίσει , κατακτώντας την ψυχή μας και κατέχοντάς την κι εμείς, επίσης, με τη σειρά μας, θα κατέχουμε τον Θεό.

Ο Θεός μας θέλει να Τον πλησιάζουμε με αγνή καρδιά, και η καρδιά μας δεν μπορεί να είναι πράγματι αγνή όταν υπάρχουν ακόμη γήϊνες σκέψεις. Όταν ο Κύριος μας διδάσκει να πετύχουμε την άνοδο στα 3 σημεία που ονομάζει: απόσπαση από τα γήινα, νήψη1, απάθεια2, ζητά από την ψυχή να είναι τόσο αγνή και φτωχή που δεν θα θυμάται πλέον το πράγματα της ζωής, ούτε τις λύπες ούτε τις χαρές. Αυτή είναι η τέλεια και αέναη ενατένιση του Θεού. Θέλει να ζούμε μια Αληθινή εν Θεώ Ζωή.

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Είμαστε εδώ για να μάθουμε, να στοχαστούμε και να προσευχηθούμε, και να κάνουμε το διάλογο της ζωή μας καθ’ οδών, βιώνοντας κι εφαρμόζοντας την ενότητα που o Ιησούς ποθεί τόσο πολύ από εμάς. Μπορείτε αν θέλετε να την ονομάσετε μια οικογενειακή συγκέντρωση. Τη στιγμή που κάποιος συμμετέχει σ’ ένα τέτοιο προσκύνημα, δεσμεύεται στην Κλήση για Ενότητα και Συμφιλίωση. Όπως γνωρίζετε, η αλληλεγγύη μας δυναμώνει και μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε αυτό τον πνευματικό αγώνα της εποχής μας που μετατρέπει κάθε τι καλό σε κακό.

Ο Χριστός μας συγκέντρωσε απ’ όλο τον κόσμο ώστε όταν κι εμείς επιστρέψουμε στον τόπο μας να μπορέσουμε να πούμε στους δικούς μας ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να συμφιλιωθούμε και να βιώσουμε την ενότητα στην καρδιά με άλλους, που δεν ανήκουν στην ενορία μας ή στη θρησκεία μας. Καλούμαστε να επεκτείνουμε τη Βασιλεία του Θεού σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο. Καλούμαστε να διαδώσουμε την Αγάπη του Θεού. Καλούμαστε να πούμε στον κόσμο ότι ο Χριστός αληθώς ανέστη. Καλούμαστε να δώσουμε μαρτυρία για την οικειότητα της αγάπής του Θεού και να διδάξουμε στους ανθρώπους το νόημα των λόγων του Σωτήρα μας στον Ιών. 17:21 «ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ.»

Όσο η εκκλησία παραμένει διαιρεμένη δεν είναι ικανή η αρκετά δυνατή για να πολεμήσει την αποστασία, τα ορθολογιστικά μυαλά και όλη την πίεση που δέχεται από τις «προοδευτικές ομάδες». Ο λαός του Θεού, όλοι μαζί, θα έπρεπε να μάχονται εναντίον αυτών των κακών ρευμάτων που δεν ακολουθούν το Νόμο του Θεού, ρευμάτων λαϊκισμού, φιλελευθερισμού και σχετικισμού. Τα ρεύματα αυτά είναι ισχυρότατα στο δυτικό κόσμο, που σαν διάττοντας στροβιλίστηκε μακριά από την Αλήθεια. Γι αυτό το λόγο ο Χριστός λεει στα μηνύματα προς την Εκκλησία να ενωθούν να στρέψουν τα μάτια προς την Ανατολή, επειδή όπως γίνεται την αυγή, το φως θα έρθει από την Ανατολή.

Εδώ είναι τα λόγια Του που ειπώθηκαν στην 20η Απριλίου 2004: span class="jc">"«Με προσοχή άκουσε καλά: γράψε κάθε λέξη που ακούς. Η αυγή θα έρθει από την Ανατολή...» και σε άλλο απόσπασμα, span class="jc">"«ο νους σου να είναι στραμμένος προς την Ανατολή καθώς σου έχω και πρωτύτερα πει. Το φως θ’ ανατείλει από εκεί και όλα θα πάρουν τη μορφή ανθισμένου κήπου». Αργότερα, span class="jc">"«στην Εκκλησία Μου τίποτα δεν χάθηκε, μάλλον οι άνθρωποι έχασαν την παρουσία της Εκκλησίας Μου μέσα από τις καρδιές τους. Ο σημερινός κόσμος μέσα στην υπερβολική του ακολασία όχι μόνο έχει πέσει σε σφάλμα αλλά εμφανώς προκαλεί Εμένα και το Νόμο Μου...»

Το Άγιο Πνεύμα δεν έπαψε ποτέ να μας κεντρίζει με υπενθυμίσεις, διδάσκοντάς μας με Σοφία. Και δια μέσου του φωτός της Σοφίας, μας έκανε να καταλάβουμε πράγματα που ο νους δεν θα μπορούσε ν’ αντιληφθεί μόνος του, μας επέτρεψε να δούμε πράγματα που τα μάτια δεν μπορούν να διακρίνουν, κάνοντας μας έτσι να προοδεύσουμε για να φτάσουμε την πληρέστερη γνώση του θελήματός Του. Το θέλημα Του είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ. Επιβάλλεται και είμαστε υπεύθυνοι να διακρίνουμε τα σημεία των καιρών και να τα θέσουμε σ’ εφαρμογή, αλλιώς θα είμαστε υπόλογοι.

Είμαι βέβαιη ότι σ’ αυτό το προσκύνημα θα λάβουμε καθαγιαστικές χάρες από τον Κύριό μας. Ας είμαστε δεκτικοί και ας ζητήσουμε από τον Κύριό μας να καθαρίσει την καρδιά μας από τα σκληρά στρώματα που την καλύπτουν. Να σπάσει τα δεσμά που μας απαγορεύουν να βαδίσουμε προς μια θεία ένωση με τον Θεό. Να θεραπεύσει τα πνευματικά μάτια μας και να τ’ ανοίξει ώστε να δούμε το Φως του Θεού. Να εισχωρήσει πλήρως μέσα την κηλιδωμένη μας ψυχή για θεραπεία και καθαρισμό και να εξαγνίσει την ζωή μας από τα πάθη.

Όσο περισσότερο πτωχοί τω πνεύματι γινόμαστε, τόσο περισσότερο ελκύουμε τον Θεό. Η προσφορά της θέλησής μας και ο θάνατος του εαυτού μας κατευχαριστεί απερίγραπτα τον Κύριό μας και Τον δοξάζει. Γι’ αυτό ας είμαστε ανοιχτοί, πολύ περισσότερο δεκτικοί στην κλήση του Θεού.

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Ο Αγ. Παύλος είπε τους Κολοσσαείς 3:1-3: «Αφού λοιπόν αναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό, να επιδιώκετε τα αγαθά που βρίσκονται στον ουρανό, εκεί που κάθεται ο Χριστός στα δεξιά του Θεού, οι σκέψεις σας να είναι στραμμένες προς αυτά κι όχι προς το γήινα πράγματα.»

Σήμερα ο Θεός μας καλεί για ν' ανανεώσουμε το πνεύμα και να βαδίσουμε σε ψηλότερες ανηφοριές που μας φαίνονται τώρα απρόσιτες και προσιτές μόνο στους Άγιους. Όμως η πίστη στον Θεό Τον παρακινεί ν' απαντήσει στις ανάγκες μας. Στα μηνύματα ο Κύριός μας είπε: ""Θα πάω να επισκεφθώ τους άσωτους γιους Μου και θα τους καλέσω να επιστρέψουν σε Μένα υπενθυμίζοντάς τους αυτό τον ωκεανό αγαθότητας, υπενθυμίζοντάς τους να έχουν εμπιστοσύνη σε Μένα, και να μην ενδώσουν ποτέ στο κακό..." 3.2.03

Οι οδοί που οδηγούν στην απάθεια είναι κυρίως η απάρνηση του κόσμου και της θέλησης του καθενός. Είναι μια ζωή αφιερωμένη με δύναμη στο Θεό και γαντζωμένη στο Θεό όπως το όστρακο γαζώνεται στο βράχο. Οι προφήτες που διάβασαν από αυτά τα μέρη που περνάμε δεν άφησαν ποτέ το δρόμο αυτό. Όπως είπα και προηγουμένως, ήταν σαν κι εμάς, άνθρωποι κι αυτοί. Έτσι λοιπόν, τίποτα δεν είναι αδύνατο αν το θέλουμε αληθινά!

Όποτε ο Θεός είναι κοντά και πλησιάζει μια ψυχή αυτή, δεν μπορεί να αρνηθεί την παρουσία Του, επειδή η παρουσία Του μοιάζει με Φωτιά από την οποία κάποια σπίθα θα πεταχτεί κάποια στιγμή και θ' αγγίξει την ψυχή πυρπολώντας την. Να τι είπε ο Θεός σ' ένα μήνυμα της 6ης Οκτ. 1999: "Σωστά λες ότι ο Θεός είναι φωτιά ή όταν λες ότι αυτή είναι η φωτιά του Αγίου Πνεύματος. Μπορείς να τη συγκρίνεις με την υλική φωτιά που πυρπολεί το πάντα και εισχωρεί μέσα από κάθε άνοιγμα, ό,τι και ν' αγγίξει το φλογίζει. Η Φωτιά του Θεού είναι Φωτιά Αγάπης. (...) Γιατί πιο πλάσμα αν δε το κατέτρωγε η Αγάπη, θα έγραφε για Μας προσευχές σε μορφή θρησκευτικών ποιημάτων; (...) Όποιος αρπάζεται από τις αγαπητικές αυτές φλόγες, υποφέρει καθώς φλέγεται από φωτιά αλλά και από αγάπη συγχρόνως."

Όταν η θεϊκή Φωτιά πυρπολήσει την ψυχή, την στριφογυρίζει και την μετατρέπει από πέτρα σε διαμάντι. Και το μήνυμα συνεχίζει: "Το Άγιο Πνεύμα με την αγαπητική Του ενέργεια προετοιμάζει (την ψυχή) για να δει το Θεό. Δεν έχεις διαβάσει: "Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό;" Από τη στιγμή που θα δεις το Θεό, όπως λεει η Γραφή, η ψυχή σου θα φωνάξει: "Χαρά Μου! Πόσο σωστό είναι να Σε αγαπούμε." Και αμέσως θα μας αρπάξεις για να Μας κατέχεις... Κι εγώ θα κατέβω από τα σύννεφα για να σε σηκώσω και να σε μεταφέρω πάνω στις Φτερούγες Μου, για να πετάξουμε ψηλά στους ουρανούς. Και σαν ξεναγός, θα σου διηγηθώ την ιστορία των πραγμάτων που είναι αόρατα για το μάτι και απρόσιτα για την αφή. Θα σου δείξω τον Ένδοξο Θρόνο Μου απ' όπου βασιλεύω, αλλά που κι εσύ κοντά Μου θα μπορείς να βασιλεύεις μαζί Μας."

Μετά από αυτά λοιπόν, δεν μπορούμε πια να λέμε ότι θα δούμε τα ουράνια και το Θεό μόνο μετά θάνατον, όταν στην πραγματικότητα ο Θεός μας λεει ότι μπορούμε να δούμε Αυτόν και τον ουρανό από τώρα. Δεν μπορούμε να λέμε ότι δε γνωρίζουμε αν κατέχουμε το Θεό μέσα μας ή όχι, αφού μας έχει πυρπολήσει. Θα το ξέρουμε, επειδή μετά από την εξαγνιστική φωτιά θα έχουμε επίγνωση της παρουσίας του Θεού. Μπορούμε να είμαστε παντελώς μαζί Του ενώ είμαστε τη γη και να βαδίζουμε μαζί Του. Όντως ενωμένοι με το Θεό, ο Θεός τότε σε κρατάει και δεν Τον αποχωρίζεσαι πια. Ο Θεός γίνεται ο θεϊκός Σύντροφός σου ενώ σε παίρνει μαζί Του οπουδήποτε επιθυμεί μέσα στην πολυεύσπλαχνη αγάπη Του.

Ας γίνουμε λοιπόν άξιοι να λέμε: "Έχω αντίληψη του Θεού που η Αγάπη Του είναι σαν πύρινη αστραπή. Είμαι τώρα παιδί του Θεού, αλήθεια, βαδίζω προς τη θέωση επειδή αποδέχθηκα τον Πατέρα μας και έκανα ειρήνη μαζί Του... Α, πόσο χαίρομαι! Δεν με χωρίζουν πια σύνορα από τον Δημιουργό μου. Όχι, κανένα απολύτως σύνορο πια!" Και το μήνυμα τελειώνει με τα λόγια του Κυρίου: . "Στο εξής, και οι πλέον άθλιοι θα δεχθούν τη Θεϊκή Επίσκεψη, επειδή πλησιάζει η Επιστροφή Μου. Θα επισκεφθώ εκείνους που δεν είναι καν εξοικειωμένοι με τα Θεία Μου Έργα. Μέσα στη μηδαμινότητά τους, δεν έχουν αποκτήσει τίποτα και δεν έχουν καμιά γνώση για Μένα, ούτε έμαθαν ποτέ ότι ο Ων είναι ο Κύριός τους και ο Θεός τους..." (24.4.2000)

Στη ζωή μας θα υπάρχουν πάντοτε δοκιμασίες αλλά ας στραφούμε προς το Χριστό και τους αγίους Του, μαθητές, αποστόλους και προφήτες και ας στοχαστούμε πώς κι εκείνοι πέρασαν δοκιμασίες αλλά τις υπέφεραν με αξιοπρέπεια και καρτερία.

Όλοι μας θα πρέπει, σ' αυτό το προσκύνημα να σκεφτούμε το μεγάλο έργο της οργάνωσης του και να μη ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές που μας έδωσαν τη δυνατότητα να συγκεντρωθούμε εδώ. Πρέπει να μάθετε ότι εργάστηκαν επί τρία ολόκληρα χρόνια με όλη τους την καρδιά, το σώμα και την ψυχή για να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι και να γίνουν όλα ευχάριστα κι εύκολα. Έτσι λοιπόν αν κάτι δεν πάει όπως το περιμένατε, προσπαθήστε να δείξετε κατανόηση κι ανεκτικότητα προς τους οργανωτές. Έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν.