Ένα Κάλεσμα από την Έρημο

Στην επιστολή του προς Γαλάτας, ο Απόστολος Παύλος λέει ότι μετά τη μεταστροφή του και το βάπτισμά του πήγε «στην Αραβία» (c.f. Γαλ 1:17, 18). Ο αγγλικανός συγγραφέας, John Charles Pollock, στο βιβλίο του, «Ο Απόστολος: Η Ζωή του Παύλου», μιλά γι΄αυτό το γεγονός ως περίοδο προετοιμασίας για τον Παύλο. Μια παλιά παράδοση λέει ότι ξεκίνησε αμέσως να κηρύττει «στην Αραβία,» αλλά αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα ότι σκόπευε να πάει στην έρημο, όπως ο ίδιος ο Χριστός, για να προσευχηθεί, να στοχαστεί και να ρωτήσει τον Κύριο ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα.

Ο Pollock προτείνει την ενδιαφέρουσα σκηνή με τον Παύλο, ανίκανο να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του για τον Ιησού, κοντά στη φωτιά με τον πρώτο νεοφώτιστο, ενδεχομένως έναν νέο βεδουίνο, να μοιράζεται τους στοχασμούς του κάτω από τα αστέρια. Μερικοί σύγχρονοι σχολιαστές πιστεύουν ότι το σημαντικότερο μέλημα του Παύλου πρέπει να ήταν να αναζητήσει τη μοναξιά προκειμένου να καταπιαστεί με όλα αυτά που του είχαν συμβεί από το επεισόδιο στο δρόμο της Δαμασκού. Είναι πιθανό ότι επιστρέφοντας στη Δαμασκό να συνέχισε την περισυλλογή του έως ότου αισθάνθηκε έτοιμος να αναζητήσει την επιβεβαίωση του καλέσματός του από την κοινότητα στην Ιερουσαλήμ. Δεν θα μπορούσαν να τον ξεχάσουν τόσο σύντομα στη Δαμασκό, έτσι είναι πιθανό να παρέμεινε σχετικά ήρεμος εκεί στην επιστροφή του.

Ταξιδεύοντας σε αυτό το μέρος του κόσμου, ακόμη και τριγυρίζοντας την ερημιά, μας φέρνει στο νου την πνευματική σημασία της ερήμου. Όσοι συμμετείχαν στο προσκυνηματικό ταξίδι της ΑεΘΖ στην Αίγυπτο θα παρατήρησαν κάτι από την Σαχάρα από μακρυά. Ταξιδέψαμε επίσης μέσα από την έρημο όπου παρατηρήσαμε σημάδια βιομηχανικής και στρατιωτικής δραστηριότητας. Στο προηγούμενο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους επίσης βρεθήκαμε σε έρημο στο δρόμο μας προς τη Νεκρά Θάλασσα. Αλλά σε αυτό το τελευταίο προσκύνημα, είδαμε περισσότερο απο κάθε φορά την αγριότητα της ερήμου. Μέρος της καλλιεργείται τώρα, και υπάρχουν σημάδια βαριάς βιομηχανίας εδώ και εκεί, αλλά η αίσθηση της ερήμου παραμένει. Τα μέρη αυτής της περιοχής βρίσκονται στα γραπτά του T.E. Lawrence, του έργου του «Lawrence της Αραβίας». .

Περιοχή της ερήμου στο δρόμα για την Palmyra, ο π. Μιχαήλ, η Βασούλα, ο επίσκοπος Ιερεμίας και ο π. Habibi

Η Έρημος της Palmyra, Συρία

Η έρημος είναι πολύ σημαντική στην πνευματική ζωή. Υπάρχουν τόσο αρνητικοί όσοι και θετικοί τρόποι για να κοιτάξει κανείς την έρημο και, κατά κάποιον τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η θετικότερη έννοια έχει να κάνει με κάτι αρνητικό. Η έρημος είναι ένα μέρος εξαγνισμού και μερικές φορές προετοιμασίας. Εκείνοι που αρχίζουν να προοδεύουν στην πνευματική ζωή καλούνται τελικώς σε μια «εμπειρία της ερήμου», όπου αναζητούν μόνο το Θεό. Υπάρχει μια «άρνηση» που είναι απαραίτητη για την πνευματική αύξηση, και είναι όχι μόνο μια απομάκρυνση από τα υλικά πράγματα, αλλά και μια απομάκρυνση από οτιδήποτε θεωρούμε ως εμπόδιο για να έχουμε μια βαθύτερη σχέση με το Θεό. Κατ΄ αυτήν την έννοια η έρημος περιγράφεται συχνά ως τόπος «εξαγνισμού», όπου το μυαλό ξαλαφρώνεται από τα περιττά και το όραμα της πίστης γίνεται πιό σαφές. Για μερικούς, ένα προσκύνημα μπορεί να περιέχει κάτι από την «έρημο», είτε λόγω κάποιον αρνητικών πτυχών που είναι σχεδόν πάντα παρούσες, είτε λόγω της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος που επιδιώκει να προσελκύσει την ψυχή πιό κοντά Του. Μερικές φορές ένα προσκύνημα μπορεί να είναι εξαγνιστικό; άλλες φορές είναι μια προετοιμασία για κάτι, για μια βαθύτερη μεταστροφή, ένα παραπάνω βήμα στο δρόμο της μαθητείας ή μια πρόσκληση σε ένα βαθύτερο είδος προσευχής.

Στο προσκύνημα, η σιωπή δεν είναι πάντα εύκολη να βρεθεί, κι όμως, πάρα πολύ συχνά, υπάρχει ένα κάλεσμα για σιωπή στη μέση του θορύβου, ελέγχοντας, ανησυχώντας για τις αποσκευές και ψάχνοντας ξέφρενα για την τραπεζαρία. Η επιστροφή στο σπίτι μας θα μπορούσε να είναι μια νέα αρχή με προσευχή, αλλά μόνο εάν είμαστε ανοικτοί στο Άγιο Πνεύμα.

"Mη Mε αντικαταστήσεις ποτέ! Eχε Mε Πρώτο, αντίκρισε Mε πρώτα και συνέχισε να Mε αντικρίζεις για πάντα. Nα είσαι σαν καθρέφτης, η εικόνα Mου. Mη γυρεύεις κανέναν άλλο από Mένα, μη γυρεύεις τις παλιές συνήθειες της προηγούμενής σου ζωής. Eίμαι Aγιος και ο Kύριος, Eγώ κι εσύ είμαστε τώρα ένα και σκοπεύω να σε κρατήσω μόνο για Mένα και για την αιωνιότητα. Tαπεινώσου, μάθε από Mένα, πόθησε Eμένα μόνο. Ανάπνεε για Mένα, μη γυρίζεις τώρα δεξιά, ούτε αριστερά, συνέχισε να βαδίζεις ολόισια. Aγαπημένη, επίτρεψέ Mου να σε χρησιμοποιήσω. Προσκολλήσου σε Mένα, μάγεψέ Mε με τα απλά σου λόγια, η απλότητα Mε γοητεύει. Πες Mου τα δικά σου λόγια, να τ' ακούσω πάλι. Πες: "Σε αγαπώ, Iησού, είσαι η χαρά μου, η ανάσα μου, η ανάπαυσή μου, το φως μου, το χαμόγελο μου".

" Kόρη Mου, αν αφιέρωνες χρόνο για στοχασμό και περισυλλογή, θα Mε ευχαριστούσες περισσότερο. Στο εξής, θα Mε γυρεύεις μέσα στη σιωπή. Αγάπα Με απολύτως σιωπηλά, προσευχήσου σιωπηλά, εισχώρησε στον Πνευματικό Mου Kόσμο σιωπηλά. Aντάμειψέ Mε τώρα, σε αγαπώ. Tίμησέ Mε με το να Μου παραδοθείς, μη Mε δυσαρεστείς. Γίνε δική Mου, αγαπημένη, μίλα!"

"Πώς, σιωπηλά, Kύριε;"

"Σιωπηλά, κοιτάζοντάς Mε, θέλω να παραμείνεις γαλήνια, χωρίς κανένα περισπασμό. Aναζήτησέ Mε μέσα στη σιωπή." 31 Μαϊου, 1987

Η ομιλία της Βασούλας σχετικά με την «απάρνηση» ήταν ένα πολύ σημαντικό θέμα για το προσκύνημά μας:

«Είμαστε εδώ, όχι μόνο για να ακολουθήσουμε τα ίχνη των παλαιών προφητών, αλλά και για να ανοίξουμε τους δρόμους του μυαλού και της καρδιάς μας για να δούμε την απόλυτη πίστη που είχαν στο Θεό όταν τους κάλεσε για να τους αποκαλύψει τα σχέδιά Του: ας στοχαστούμε καθώς διασχίζουμε αυτές τις ερήμους την εγκατάλειψή τους, την αυταπάρνησή τους, κι ας αντιληφθούμε περισσότερο το αλύγιστο θάρρος, το ζήλο και την αγάπη τους για το Θεό: Ο Θεός τους άφησε γυμνούς από κάθε τι κοσμικό για να τους σφραγίσει με την Αγία Του Μορφή: Στον καθένα από εμάς σε αυτή τη γη έχει δοθεί μία αποστολή. Υπάρχουν ορισμένοι που ακόμη δεν στηρίζουν την ελπίδα τους στο Θεό ούτε τον εμπιστεύονται αλλά, αντίθετα προσκολλώνται σε αυτά που κατέχουν και δεν τα παρατούν. Λίγοι είναι εκείνοι που αγαπούν το Θεό όπως στην πρώτη εντολή. Ο Κύριος μας λέει αρκετές φορές στα μηνύματα, «να μη φοβόμαστε αυτή την «πτώχευση» που όχι μόνο θα μας απελευθερώσει, αλλά και θα απελευθερώσει την ελπίδα και θα εξασφαλίσει την άνθισή της για να κερδίσουμε τα υπερφυσικά αγαθά και τον ίδιο τον Θεό.»

Για να διαβάσετε όλο το κείμενο πατήστε εδώ. Καλό θα ήταν ίσως να το ξαναδιαβάσετε

Την έκτη ημέρα ξεκινήσαμε για την Ιορδανία. Καθ’ οδόν σταματήσαμε στη Maaloula, μια αρχαία χριστιανική πόλη όπου τα αραμαϊκά μιλιούνται ακόμη. Είναι ένα συναρπαστικό μέρος, γεμάτο από θαυμάσιες παραδόσεις και θρύλους. Ένα από τα πιο διάσημα μνημεία είναι το μοναστήρι της Αγίας Θέκλας, μαθήτριας του Απ. Παύλου. Ήταν μία νεοφώτιστη στο χριστιανισμό που διέκοψε τον αρραβώνα της για να αφιερωθεί στο Θεό. Ο αρραβωνιαστικός της από εκδίκηση προσπάθησε να την σκοτώσει με διάφορα μέσα, τα οποία απετράπησαν με Θεία παρέμβαση. Η παράδοση μάς λεει ότι κρύφτηκε σε μια σπηλιά σε έναν απότομο βράχο, κι από αυτό το γεγονός γεννήθηκε η ιδέα να κτιστεί η παρούσα μονή. Άνθρωποι από διαφορετικές θρησκείες έρχονται στο μοναστήρι για να πάρουν ευλογίες και να κάνουν προσφορές. Στην μονή υπάρχουν τα λείψανα της Αγίας.

Μονή της Αγίας Θέκλας

Μια άλλη σημαντική τοποθεσία είναι το μοναστήρι του Αγ. Σέργιου και Βάκχου. Χτίστηκε τον τέταρτο αιώνα πάνω στα ερείπια ενός ειδωλολατρικού ναού. Πήρε το όνομά του από τον Άγιο Sarkis, ένα Σύριο ιππότη που πέθανε στη μάχη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Μαξιμιανού το 297.

Είχαμε το προνόμιο να γιορτάσουμε την Θεία Λειτουργία σε έναν από τους παλαιότερους ναούς της χριστιανοσύνης. Το αγιαστήριο ήταν αρκετά μικρό και ήταν ενδιαφέρον το πώς όλοι οι επίσκοποι και οι ιερείς χώρεσαν. Υπάρχει ένας τοίχος με ανοίγματα, σαν μια οθόνη με «βημόθυρα» ώστε ο κόσμος στην εκκλησία να μην μπορεί να δει πολλά. Οι Χριστιανοί της Maaloula είναι Ελληνόρυθμοι. Την Θεία Λειτουργία την τέλεσε ο επίσκοπος Felix Toppo.

Μοναστήρι του Mar Sarkis Sergius, Εκκλησία του Αγ. Sergius και Bacchus

Αγία Τράπεζα, Μοναστήρι Mar Sarkis Sergius, Εκκλησία του Άγ. Sergius και Bacchus

Η εκκλησία του Αγ. Sergius και Bacchus εξωτερικά

Δεν είχαμε πολύ χρόνο να επισκεφτούμε την ίδια την πόλη. Μας είπαν ότι ο σκηνοθέτης Mel Gibson είχε γυρίσει μερικές σκηνές από τα «Πάθη του Χριστού» σε αυτήν την αρχαία τοποθεσία.

Άποψη της Maaloula

Αφήνοντας τη Maaloula συνεχίσαμε για τη Bosra όπου φάγαμε, και έπειτα πήγαμε προς τα σύνορα Συρίας / Ιορδανίας, περνώντας μέσα από την έρημο. Ήδη οι ομάδες των λεωφορείων είχαν γίνει σαν μικρές κοινότητες και οι προσκυνητές τραγουδούσαν μαζί, συμ-προσεύχονταν και έλεγαν προσωπικές μαρτυρίες. Μερικές φιλίες ανανεώθηκαν και μερικές νέες δημιουργήθηκαν. Οι άνθρωποι άρχιζαν πραγματικά να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, γελώντας, μιλώντας για τα προβλήματά τους, μιλώντας για το Θεό και την εμπειρία τους με την «ΑεΘΖ.» Μέρος του προσκυνήματος ήταν η ευλογία της συνύπαρξης του ενός με τον άλλο, του μοιράσματος του ταξιδιού, του φαγητού και των προσευχών.