Συρία

Το ταξίδι προς τα σύνορα Λιβάνου και Συρίας ήταν για τους περισσότερους από εμάς χωρίς προβλήματα, εκτός από ένα πούλμαν που αναγκάστηκε να περιμένει και στις δύο πλευρές των συνόρων συνολικά περίπου 3 ώρες… Ήταν μια ευκαιρία για πρακτική εξάσκηση στην υπομονή και στο καλό χιούμορ!!! Παρά το περιστασιακό άγχος που παρουσιάζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι περισσότεροι, με τη βοήθεια του Θεού, κατάφεραν να παραμείνουν ήρεμοι και με καλή διάθεση… Ο γράφων ήταν ένας από τους προσκυνητές σ` αυτό το πούλμαν. Ένας ιερέας από τις Η.Π.Α. αργότερα ανάφερε με χιούμορ, ότι όλα φαινόντουσαν να πηγαίνουν στραβά γύρω του… Πολύ γρήγορα και εκείνος και το συγκεκριμένο πούλμαν απόκτησαν κακή φήμη, και οι επισκέπτες του λεωφορείου, μη εξαιρουμένης της Βασούλας, δέχθηκαν την προειδοποίηση να μη μείνουν για πολύ!!!

Στη Δαμασκό καταλήξαμε στο εντυπωσιακό ξενοδοχείο Ebla Cham. Το επόμενο πρωί, αναχωρήσαμε για την Παλμύρα όπου επισκεφθήκαμε τα Ρωμαϊκά ερείπια μέσα σε αφόρητη ζέστη… Είχαμε οργανώσει να τελέσουμε Θεία Λειτουργία στο υπέροχο αμφιθέατρο, αλλά προκειμένου να ψηθούμε ζωντανοί, αποφασίσαμε να αποσυρθούμε σε κάποιο κοντινό ξενοδοχείο, όπου γευματίσαμε επίσης, και έτσι η Λειτουργία πραγματοποιήθηκε με μεγάλη ευλάβεια στη σκηνή της αίθουσας συνεδρίων. Ο βασικός ιερέας ήταν ο πατ. Ευγένιος Πάππας… Ήταν μια Ορθόδοξη λειτουργία, χωρίς μερικά από τα επίσημα τελετουργικά που την συνοδεύουν συνήθως, αλλά παρόλα αυτά εξίσου μεγαλοπρεπής και βαθειά συγκινητική.

Ο Επίσκοπος και Ορθόδοξοι ιερείς κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας σε αίθουσα του ξενοδοχείου

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή, επισκεφθήκαμε την παλαιά πόλη της Δαμασκού. Ξεκινήσαμε από το παρεκκλήσι, που ήταν κατοικία αρχικά, και στη συνέχεια η φυλακή από την οποία δραπέτευσε ο Απόστολος Παύλος μέσα σε ένα καλάθι που το κατέβασαν από το παράθυρο… Επισκεφθήκαμε ακόμη το Μεγάλο Τζαμί Umayyad με το πανέμορφο Ρωμαϊκό προαύλιο και τη λάρνακα με την κεφαλή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Το τζαμί είναι ένας τόπος προσευχής. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς οι άνθρωποι αισθανόντουσαν άνετα και απόλυτα εναρμονισμένοι με το περιβάλλον αυτό…Σίγουρα μας θύμισε την περιγραφή της Βίβλου για το πώς ο Μωυσής και οι σύντροφοί του έφαγαν και ήπιαν στην παρουσία του Θεού στο Όρος Σινά ( Έξοδος 24:9-11 )—τα παιδιά του Αλλάχ, στο σπίτι του Πατέρα τους, αναγνωρίζουν στην είσοδο την αγιότητα Του και την ιερότητα του χώρου και όπως ο Μωυσής βγάζουν τα παπούτσια τους…

Το παρεκκλήσι και η φυλακή του Απόστολου Παύλου, αριστερά. Δεξιά η λάρνακα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή μέσα στο Μεγάλο Τζαμί.

Η κυριακάτικη Λειτουργία μας, Ελληνορθόδοξη, επρόκειτο να γίνει στο Μελκιτικό Καθεδρικό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου και επικεφαλής στην ιερουργία θα ήταν ο Επίσκοπος Georges Kahhale. Για άλλη μια φορά αυτή ήταν μια πολύ συγκινητική εμπειρία, μια εμπειρία ενότητας…Είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των επισκόπων και των ιερέων που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από την Αγία Τράπεζα. Μια και ο Καθεδρικός είναι αφιερωμένος στην Μητέρα του Χριστού, γι’ άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι ταξιδεύαμε με την Παναγία μας, η οποία ήταν σαν μια ενθουσιώδης μητέρα που έδειχνε στα μικρά της παιδιά μερικά από τα αγαπημένα της μέρη, και κάποιους από τους αγαπημένους της ανθρώπους.

Επίσκοποι και ιερείς με την Βασούλα μετά την Λειτουργία στην είσοδο του Ιερού

Επίσης επισκεφθήκαμε το σπίτι του Ανανία, τώρα πλέον ένα παρεκκλήσι, όπου ο Απόστολος Παύλος ξαναβρήκε την όραση του μετά την τύφλωση του από το φως του Αναστημένου Χριστού ( Προς Γαλάτας 11:11-24 και Πράξεις 9:1-25,22:4-16,26:9-20).

Η πινακίδα έξω από το σπίτι του Ανανία, Συρία.

Μέσα στο παρεκκλήσι του Ανανία.

Εκείνο το απόγευμα ήρθαν στην παρέα μας για το δείπνο, δύο επισκέπτες, ο Επίσκοπος Ισίδωρος Μπατίκας, ο Έλληνας Εφημέριος του Πατριαρχείου από την Δαμασκό, και ο Σύριος Καθολικός Επίσκοπος, Monsignor Elias Tobbi. Η ομιλία του Επισκόπου Ισιδώρου έγινε δεκτή με ενθουσιώδες χειροκρότημα… Μίλησε για την υπέροχη συνεργασία μεταξύ της Ελληνορθόδοξης και της Ελληνικής Καθολικής κοινότητας, που διάλεξαν να κτίσουν ένα ναό ώστε να εξυπηρετούνται και οι δύο κοινότητες. Αυτή είναι η εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Dumar. Επίσης τόνισε την σημαντική θέση της Συρίας, αναφερόμενος στην επίσκεψη του εκλιπόντος Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’. περισσότερα

Ο Επίσκοπος Battika με τη Βασούλα στο δείπνο, Συρία

Ο Επίσκοπος Tobbi με τη Βασούλα στο δείπνο, Συρία

«…Η κοινότητα της Δαμασκού υπήρξε το θεμέλιο όλης της ιστορίας της Εκκλησίας. Μέσα στη Δαμασκό έχουμε τους Έλληνες Ορθόδοξους και τους Έλληνες Καθολικούς, τους Σύριους Ορθόδοξους και τους Σύριους Καθολικούς, τους Αρμένιους Ορθόδοξους και τους Αρμένιους Καθολικούς, τους Μαρωνίτες, τους Καλδεανούς, τους Προτεστάντες, τους Αγγλικανούς και τους Λατίνους… Κάθε δόγμα της Εκκλησίας είναι παρόν στη Συρία. Γι αυτό το λόγο η Συρία κατέχει τόσο σημαντική θέση στην ιστορία της Χριστιανοσύνης. Όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ είχε επισκεφθεί την Συρία, αποκαλέσαμε την επίσκεψη του αυτή: Απαρχή του Χριστιανισμού… Είναι πράγματι πολύ σπουδαίο… Ο Ιησούς ξεκινά την ζωή Του ανάμεσα μας στην Ιερουσαλήμ, αλλά ο Χριστιανισμός ως Εκκλησία, αρχίζει στη Συρία με τον Αννανία και τον Απόστολο Παύλο. Γνωρίζετε την ιστορία από τις Πράξεις των Αποστόλων…».

Ο Χριστός είναι ο Ιδρυτής της Εκκλησίας Του, αλλά υπάρχει πολύ αλήθεια στην ιδέα ότι ο Χριστιανισμός, όπως έγινε γνωστός μέσα στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να εξαπλωθεί στο μέτρο που εξαπλώθηκε, χωρίς την μεταστροφή και την διακονία του Απόστολου Παύλου.

Η Βασούλα με την Μύρνα της Δαμασκού…