Μια Προσωπική Εμπειρία από το Προσκύνημα στους Άγιους Τόπους το 2000

από τη Βασούλα

Get the video of the conference and pilgrimage HERE

Δοξολογώ τον Θεό, επειδή είναι καλός μαζί μας και η Αγάπη Του είναι αιώνια. Ευχαριστώ μέρα και νύχτα τον Θεό, όταν θυμάμαι πως με ανέστησε με τη χάρη Του, για να μου εμπιστευθεί το Μήνυμα Του της «Αληθινής εν Θεώ Ζωής», αναθέτοντας μου όλη την ευθύνη του περιεχομένου του.

Ο Θεός μας έδωσε στον Jonathan τη δύναμη και τη θέληση να οργανώσει και πάλι, στους Αγιους Τόπους, τη διεθνή συνάντηση των αντιπροσωπειών της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, για μια οικουμενική σύναξη που άρχισε στη Βηθλεέμ. Επαναλαμβάνω μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «Δεν επιθυμούμε να γίνουμε αρεστοί στους ανθρώπους αλλά στον Θεό». Γνωρίζουμε πόσο ο Κύριος, μέσα στο Μήνυμα Του μας ζητάει να προσευχόμαστε η Εκκλησία να συμφιλιωθεί και να καταλήξει στην Ενότητα. Όμως η συμφιλίωση δε σταματάει εδώ. Προσευχόμαστε για μια συμφιλίωση με τον Θεό, που σημαίνει πως όσοι επαναστατούν εναντίον του Θεού να συμφιλιωθούν μαζί Του. Προσευχόμαστε για μια συμφιλίωση ειδικά μέσα στις διαιρεμένες οικογένειες, για μια συμφιλίωση στις χώρες που δοκιμάζονται από τον πόλεμο

Όταν ξεκίνησε η οργάνωση του προσκυνήματος δεν είχε προβλεφθεί να βρεθούμε στους Αγιους Τόπους συγχρόνως με τον Πάπα. Στην πραγματικότητα, είχε καθοριστεί το πρόγραμμα πριν καν ανακοινωθεί η επίσκεψη του Πάπα στο Ισραήλ. Πιστεύω ότι ήταν επιθυμία του ουράνιου Πατέρα μας να βρεθούμε όλοι εκεί μαζί με τον Πάπα. Η ομάδα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής στο Ισραήλ είχε ζητήσει ειδική άδεια για να μπορέσουν οι ιερείς μας να συλλειτουργήσουν με τον Πάπα στις 24 Μαρτίου 2000, στο όρος των Μακαρισμών. Αυτό τους έδωσε μεγάλη χαρά και υμνούμε τον Κύριο που μας παραχώρησε ακόμη ένα δώρο.

Έφθασα στο Ισραήλ δύο ημέρες πριν από τις ομάδες για να συναντήσω στο Είχαν οργανώσει για μας δείπνο σ’ ένα εστιατόριο που ήταν μια μεγάλη σκηνή, πράγμα που μας δημιούργησε την εντύπωση ότι ζούμε στα χρόνια του Χριστού. Συζητήσαμε πολύ για την αποστολή και τα μηνύματα που μου έδωσε ο Κύριος.

Αυτή τη φορά περιμέναμε στους Αγιους Τόπους 400 αντιπροσώπους που προέρχονται πάνω από 50 χώρες. Ήρθαν επίσης περισσότεροι από 60 κληρικοί απ’ όλο τον κόσμο. Σ’ αυτούς προστέθηκαν κι άλλοι που κατοικούν στους Aγιους Τόπους. Είχαμε την τιμή να μας συνοδεύσει ο σεβασμιότατος αρχιεπίσκοπος Luifi Accogli από την Ρώμη o οποίος κατά τη διαμονή μας στη Βηθλεέμ, επισκέφθηκε τον καθολικό πατριάρχη για να τον πληροφορήσει για τις δραστηριότητές μας. Μαζί μας ήταν επίσης ο σεβασμιότατος Julio Teran Dutaril, βοηθό επίσκοπο του Quito, στον Ισημερινό, τον σεβασμιότατο Jaume Gonzalez Agapito, από τη Βαρκελώνη καιτον σεβασμιότατο Julio Urrego Montoya, από τη Βενεζουέλα. Ήταν μεγάλη μας χαρά να έχουμε κοντά μας τον επίσκοπο Nruan Zakatian, της Αποστολικής Αρμένικης Εκκλησίας από την περιοχή Rhone Alpes, που κατοικεί στη Lyon. Με τη χάρη του Θεού, υπήρχαν αντιπρόσωποι από 11 χριστιανικές ομολογίες μαζί με τους ιερείς και πάστορές τους, όπως η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οι ορθόδοξες Εκκλησίες της Ελλάδας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Αρμενίας, η Συριακή Εκκλησία, η κόπτικη Εκκλησία, η λουθηρανική Εκκλησία, η αγγλικανική Εκκλησία, η Εκκλησία των βαπτιστών και η Εκκλησία του Αγ. Θωμά.

15 Μαρτίου 2000. Η πρώτη ημέρα του προσκυνήματος άρχισε πολύ νωρίς με επίσημη λιτανεία του κλήρου όλων των εκκλησιών που μας συνόδευαν. Το ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ψάλθηκε με μεγαλοπρέπεια, κατόπιν, όλοι οι κληρικοί αυτοσυστήθηκαν λέγοντας από ποια χώρα προέρχονταν και στο άκουσμα του ονόματος οι αντιπρόσωποι της καθεμιάς σηκώνονταν ανεμίζοντας τη σημαία τους. Η ατμόσφαιρα έσφυζε από χαρά.

Αμέσως μετά, έγινε η εναρκτήριος λειτουργία, στη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Γεννήσεως. Μου ζήτησαν να κρατήσω το άγαλμα του βρέφους Ιησού κατά τη λιτανεία της εισόδου των ιερέων, και να το τοποθετήσω κάτω από την Αγία Τράπεζα. Ένιωθα ήδη ότι ο Ιησούς εκπλήρωνε τους πόθους μου, καθώς είναι αυτό το ίδιο βρέφος, που κάθε χρόνο, κατά τη μεγάλη εορτή της παραμονής των Χριστουγέννων παρουσιάζεται στις κάμερες όλης της υφηλίου, πριν από τη μεσονυκτική λειτουργία. Καθ’ οδόν είδα τον ορθόδοξο ιερά, πατέρα Σπυρίδωνα. Τον συνάντησα στο τέλος της λειτουργίας και κείνος με πήρε από το χέρι και μου έδειξε όλη την ορθόδοξη Εκκλησία της Γεννήσεως. Το ίδιο βράδυ, δείπνησε μαζί μας και πληροφορήθηκε για τα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Δέχθηκε με ευχαρίστηση ένα βιβλίο και μίλησε με μερικούς από τους ιερείς που ήταν μαζί μας

Το πρόγραμμα δεν προέβλεπε μόνο μια επίσκεψη στους Aγιους Τόπους, αλλά κι ένα διήμερο συνέδριο στη Βηθλεέμ. Η πρώτη ημέρα (19-3-00) άρχισε και πάλι με λιτανεία όλων των κληρικών και με τον ύμνο «Κύριε ελέησον». Ο πλούτος και η ποικιλία των ομιλητών ήταν εκπληκτικός, δεδομένου ότι οι ομιλητές προέρχονταν από διάφορες Εκκλησίες. Το γεγονός αυτό ενίσχυσε την ελπίδα μας για ενότητα. Μέσα από τα λόγια τους διαφαινόταν ο πόθος τους για ενότητα και συμφιλίωση. Όσο για μένα, οι ομιλίες μου σχετίζονταν με τρία θέματα. Το πρώτο ήταν:«Το Μεγαλείο του Σταυρού», το δεύτερο: «Καλούμαστε όλοι να γίνουμε κατά χάριν θεοί δια της συμμετοχής» και το τρίτο: «Ενότητα – ας είμαστε ένα μέσα στην Αγία Τριάδα» .

Είχα ζητήσει από τον Ιησού να με βοηθήσει να τα γράψω. Απ’ ότι γνωρίζω, δεν μπορώ να γράψω ούτε λέξη χωρίς τη θεία βοήθεια Του. Κι έτσι, άρχισα να γράφω πάνω στα θέματα αυτά χωρίς καμιά δυσκολία, μέχρι του σημείου, όταν αναζητούσα κάποια ορολογία, να μου δίνεται η λέξη φωναχτά. Καθώς επρόκειτο για μια λέξη που ποτέ δεν είχα χρησιμοποιήσει, κοίταξα το λεξικό για να την επαληθεύσω, και φυσικά, δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ακριβής. Τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου, έφτασαν άλλα τέσσερα άτομα: ο σεβασμ. Terran από την Ισπανία μαζί με τον νεοχειροτονηθέντα ιερέα π. Salvador, και ο έλληνας αρχιμανδρίτης από τη Ν. Υόρκη π. Ευγένιος Παπάς.

Αυτός ήταν και ο τελευταίος ομιλητής. Καθόμουν ήσυχα στη γωνιά μου και άκουγα με ηρεμία. Σκεπτόμουν ότι τελικά, ο Θεός μας έστειλε έναν ορθόδοξο έλληνα αρχιμανδρίτη ειλικρινά διψασμένο για συμφιλίωση και ενότητα.

Νάτος λοιπόν εδώ μπροστά μου, που αναγγέλλει αυτό που ο Ιησούς μας είχε ήδη πει εδώ και χρόνια. Νάτος που αναφέρει σχεδόν αποσπάσματα από την Αληθινή εν Θεώ Ζωή, χωρίς ποτέ να έχει διαβάσει τα μηνύματα. Το Άγιο Πνεύμα του έβαζε στο στόμα τα ίδια λόγια. Με ζήλο και τόλμη, άνοιξε την καρδιά του σε όλα τα μέλη των διαφόρων Εκκλησιών που παρευρίσκονταν εκεί και παρατήρησα τα γεμάτα έκπληξη πρόσωπά τους καθώς άκουγαν αυτά από έναν ελληνορθόδοξο Αρχιμανδρίτη. Κάθε λόγος του μας δρόσιζε σαν πρωινή δροσιά. Νιώθαμε την πνοή του Αγίου Πνεύματος να πνέει πάνω στην ομήγυρη. Χάριζε στον κόσμο την καρδιά του.

Κι από κείνη τη στιγμή ξέραμε τι Πανηγυρισμοί θα γίνουν στους ουρανούς την Ημέρα της Ενότητας… Ο Θεός, μέσα στο έλεός Του, μας έδωσε σ’ αυτές τις στιγμές στους Aγιους Τόπους μια πρόγευση του τι θα είναι η Ενότητα, όταν οι Εκκλησίες αποφασίσουν να γίνουν και πάλι σαν ένα παιδί. Ο π. Ευγένιος είχε ετοιμάσει μια μακροσκελή ομιλία, αλλά την τελευταία στιγμή, όταν βρέθηκε μπροστά στον κόσμο, παραμέρισε τα χαρτιά του και μας μίλησε με δύναμη και διαύγεια.

Αυτό δεν ήταν παρά η αρχή των ευχάριστων εκπλήξεων που επεφύλασσε στη σύναξή μας ο Κύριος.

Ο Θεός δεν σταμάτησε να μας χαρίζει πλουσιοπάροχα τις χάρες Του, αλλά είχε τα πάντα προβλέψει και σχεδιάσει. Γευθήκαμε τη Δύναμη του Πνεύματός Του, γιατί κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει ένα τόσο εκπληκτικό άνοιγμα από μέρους της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στους Aγιους Τόπους. Στις 17-3-00 ένας ορθόδοξος αρχιμανδρίτης, στον Πανάγιο Τάφο, μας προσκάλεσε όλους στη λειτουργία των Προηγιασμένων κατά τη διάρκεια της οποίας λάβαμε όλοι τη Θεία Κοινωνία.

Μετά τη λειτουργία, ο αρχιμανδρίτης θέλησε να με συναντήσει προσωπικά και να φωτογραφηθεί μαζί μου. Φαίνεται να έχει την ίδια ηλικία με το Χριστό. Με προσκάλεσε στο σπίτι του. Τι Ιωβηλαίο! Το ίδιο επαναλήφθηκε στις 22-3-00 όταν δόθηκε σε όλους μας ανεξαρτήτως η άδεια να κοινωνήσουμε κατά τη λειτουργία στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Μεταμορφώσεως στο όρος Θαβώρ. Ήταν παρόντες οι ιερείς και ο π. Ευγένιος τέλεσε τη λειτουργία. Τρεις ορθόδοξοι ιερείς, ένας βούλγαρος και δύο από τη ρώσική εκκλησία, μετάλαβαν τον κόσμο.

Τηλεφώνησα στον αρχιμανδρίτη και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε το επόμενο βράδυ στο σπίτι του. Μαζί με δύο φίλους, βρέθηκα να περπατώ στα ιδιαίτερα διαμερίσματα και τις αυλές του Ελληνορθόδοξου πατριαρχείου, για να φθάσω στην κατοικία του αρχιμανδρίτη. Σ’ εμένα που είχα συνηθίσει στις διώξεις, όλα αυτά έμοιαζαν με όνειρο. Ναι, οι διώξεις είναι το καθημερινό μου ψωμί από την ημέρα που με κάλεσε ο Θεός. Και τώρα, είμαι προσκεκλημένη... Φθάσαμε στο σπίτι του αρχιμανδρίτη. Ήθελε να ακούσει από μένα την ίδια πως άρχισαν όλα. Έδωσα λοιπόν μαρτυρία. Μίλησα για την ενότητα που τόσο πολύ επιθυμεί ο Χριστός να μας δει να επιτυγχάνουμε και μου είπε ότι κι εκείνος διψούσε για συμφιλίωση και ενότητα. Είπε ότι εδώ και δύο χρόνια ήξερε για μένα και ήθελε να με συναντήσει. Κατόπιν είπε: «Να με θεωρείτε δικό σας». Όταν το άκουσα αυτό αναστατώθηκα. Ύστερα, θέλησε να μου δείξει τα υπόλοιπα κτίρια και ξαναβρέθηκα στην ταράτσα πάνω από την είσοδο της αυλής του Πανάγιου Τάφου.

Τι δώρο μου κάνει ο Ιησούς σκέφθηκα. Δεν το αξίζω. Καθώς θαύμαζα τα’ αστέρια, άκουσα να με φωνάζει ο αρχιμανδρίτης από την άλλη άκρη της ταράτσας. Ήταν εκεί ένα μικρό παρεκκλήσι όπου μπήκαμε και προσευχηθήκαμε. Μετά μου έδειξε στα αριστερά, ένα μικρό παραθυράκι απ’ όπου φαινόταν ο τρούλος του Πανάγιου Τάφου, και η μεγάλη εικόνα του Ιησού. Είπα στον Ιησού ότι αν συνέχιζε να με εκπλήσσει με αυτό το ρυθμό, θα πάθαινα καρδιακή προσβολή. Όμως ο Ιησούς συνέχισε χωρίς να φοβάται ότι θα μου προκαλέσει καρδιακή προσβολή. Ο αρχιμανδρίτης με οδήγησε στο γραφείο του και με ρώτησε αν ταξίδευα πολύ. Απάντησα, ναι. «Μπορώ κάποια φορά να ταξιδέψω μαζί σας» με ρώτησε. Του υποσχέθηκα να του στείλω το πρόγραμμά μου όταν θα ήταν έτοιμο για να διαλέξει. Όταν σηκώθηκα για να φύγω μου ζήτησε μια χάρη. Ζήτησε όλοι μας να προσευχόμαστε γι’ αυτόν. Του υποσχέθηκα ότι θα μιλούσα στη σύναξή μας και το έκανα.

Ένας από τους ιερείς του Πατριαρχείου είχε ακούσει για τη σύναξή μας και τον είχαμε προσκαλέσει να έρθει. Είχε όμως αρνηθεί λέγοντας ότι δεν πρέπει να θεωρούμαι δική τους, γιατί δεν είχα δεχτεί την ευλογία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Πρέπει να τον άκουσε ο Θεός γιατί, εντελώς ξαφνικά, με προσκάλεσαν στο Πατριαρχείο για να συναντήσω τον πατέρα (...) που φαινόταν μάλλον ανοιχτός στο χάρισμα που μου έχει δοθεί. Πήγα μαζί με τον π. Ευγένιο Παπά και τον Niels Chriastian Hvidt. Πριν από κάθε συζήτηση, ο π. (...) μας οδήγησε σ’ ένα μεγάλο γραφείο, το γραφείο του Μητροπολίτη. Και πάλι δεν τολμούσα να το πιστέψω ότι ήμουν προσκεκλημένη.

Ο Μητροπολίτης μιλά τέλεια τα αγγλικά και ήταν πολύ φιλικός. Ο π. Ευγένιος εξήγησε την αιτία που τον έφερε στους Aγιους Τόπους και η κουβέντα έφθασε στην επίσκεψη του Πάπα. Τότε, ο σεβασμιότατος είπε στον π. Ευγένιο ότι η διαίρεση αυτή στους κόλπους της Εκκλησίας δεν είναι καθόλου καλή για την Εκκλησία και ότι έφθασε ο καιρός για να γίνει κάτι που θα βάλει τέλος στη διαίρεση αυτή, και ο π. Ευγένιος συμφώνησε απολύτως. Είπε χαριτολογώντας ότι οι κεφαλές εμποδίζουν την ενότητα και ότι ήρθε η ώρα να σκύψουν για να επιτευχθεί η ενότητα. Σκέφθηκα: «Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου!» Αυτά που άκουγα μου εξηγούσαν το ανοιχτό πνεύμα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με τις δύο λειτουργίες στον Πανάγιο Τάφο και στο όρος Θαβώρ… Ύστερα, ο π. Ευγένιος μίλησε για την αποστολή και το χάρισμα που μου έχουν δοθεί. Εγώ συμπλήρωσα τη μαρτυρία του δείχνοντας το άλμπουμ με τη λίστα όλων των συναθροίσεων και μια επισκόπηση της βιβλιογραφίας της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Είπα στον σεβασμιότατο ότι με έστειλε ο Χριστός για να εκχριστιανίσω την αποχριστιανοποιημένη αυτή κοινωνία. Τα εξέτασε όλα και με ενεθάρρυνε να συνεχίσω το έργο μου, ύστερα γύρισε προς το μέρος μου, ύψωσε τα χέρια και με ευλόγησε. Έτσι δέχτηκα την ευλογία της Εκκλησία μου. Ο π. (...) μου ζήτησε να του στείλω την ελληνική μετάφραση της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και αυτό έκανα.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Πάπας μου είχε ήδη δώσει την ευλογία του και ότι ευλόγησε επίσης το έργο της Αληθινής εν Θεώ Ζωής όταν του έδωσαν το γαλλικό βιβλίο Νο 11. Δόξα τω Θεώ! Το μόνο πρόσωπο που δεν συναντήσαμε ήταν αυτός που, αρχικά, ήταν αρνητικός απέναντί μου. Βγαίνοντας, πέσαμε κυριολεκτικά πάνω του. Έτσι, τον συναντήσαμε κι αυτόν και μιλήσαμε λίγο μαζί του. Του πρόσφερα το φυλλάδιο «τα δώρα του Αγίου Πνεύματος». Ας αφήσουμε το Aγιο Πνεύμα να κάνει το έργο Του. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς.

Στις 25 Μαρτίου 2000 συγκεντρωθήκαμε και πάλι. Οι αντιπρόσωποι των Συλλόγων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής έδωσαν μαρτυρία για τις ομάδες προσευχής και τη δράση τους, καθώς και για τα σχέδια. Τα σχέδια αυτά αποβλέπουν στη διάθεση ενός διαμερίσματος ή σπιτιού για να εξασφαλίζουν οι φτωχοί ένα ζεστό γεύμα την ημέρα, και τη διάθεση αν είναι δυνατό ένα ή δύο χώρων για πνευματικές ασκήσεις. Καλό θα είναι να υπάρχει κι ένα παρεκκλήσι. Σήμερα υπάρχει ένας χώρος στη Βηθλεέμ στην οροφή του οποίου βρίσκεται το άγαλμα της Παναγίας της Παλαιστίνης με τα χέρια ανοιχτά. Υπάρχει ήδη ένας χώρος στη Βενεζουέλα καθώς επίσης στο Μπαγκλαντέζ, στις Φιλιππίνες, στο Πουέρτο Ρίκο, και στην Ουαλία. Στην Πολωνία γίνονται προετοιμασίες για Beth Myriam. Και όλα αυτά γίνονται από εθελοντές και λειτουργούν χάρη σε δωρεές.

Ένα καινούργιο σχέδιο έχει ο π. Richie, στις Φιλιππίνες. Να προωθήσει μια ομάδα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής για νέους. Ήδη πολλοί νέοι επιθυμούν να συμπεριληφθούν στην ομάδα, ακόμη και να ταξιδέψουν σε διάφορα μέρη για να συναντήσουν κι άλλους νέους. Αυτές οι πρόοδοι γίνονται και εξαπλώνονται χάρη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, και για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας.

Το βράδυ της τελευταίας ημέρας στην ομιλία μου είπα πώς να κάνουμε να αυξηθεί ο ευαγγελισμός χρησιμοποιώντας τα πλούσια μηνύματα του Κυρίου μας και παρότρυνα τους αντιπροσώπους της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να φερθούν με τον ίδιο τρόπο που φερθήκαμε εμείς οι ορθόδοξοι που τους πλησιάσαμε. Δηλαδή να μάθουν περισσότερα για την Ορθοδοξία, όπως κι εμείς μάθαμε για τον καθολικισμό. Να ενδιαφερθούν για εμάς και τις παραδόσεις μας όπως κι εμείς ενδιαφερθήκαμε για τον Καθολικισμό, μαθαίνοντας τις προσευχές τους, λέγοντας τες μαζί τους και μαθαίνοντας όλα όσα αφορούν την καθολική Λειτουργία. Κανείς τους δεν ένιωσε την παραμικρή διαφορά, σε σημείο εκείνοι που δε μας γνωρίζουν να μας εκλάβουν για δικούς τους. Είχαμε τόσο συγχωνευθεί μαζί τους που κανείς δεν ένιωσε τη διαφορά. Ο Κύριος μου είχε δώσει ένα όραμα τριών σιδερένιων ραβδιών που συμβολίζουν τις τρεις κύριες Εκκλησίες, και είπε ότι η ενότητα δε θα επιτευχθεί παρά μόνον όταν οι κεφαλές των ραβδιών γείρουν η μία προς την άλλη για να ενωθούν. Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια όλοι για να γίνουμε ένα. Ας γίνουμε μια καρδιά.

Ο σεβασμιότατος Julio Teran Dutari έκλεισε τη βραδιά με μια τελευταία ομιλία, υμνώντας τον Κύριό μας που μας συγκέντρωσε από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και που έδωσε σε όλους μας μια πρόγευση της ενότητας.

Βασούλα