Πάθος για Ενότητα

από τον π. Teofilo Cristobal (Ρωμαιοκαθολικό)

"το Πνεύμα και η νύμφη λένε: «Έλα». Κι όποιος ακούει ας πει: «Έλα». Όποιος διψάει ας έρθει, όποιος θέλει ας πάρει δωρεάν το νερό της ζωής" (Αποκ. 22:17)

Ειρήνη και χαρά με τη χάρη του Χριστού και της Παναγίας!

Αγαπημένα αδέλφια, ευχαριστώ τη Θεία Πρόνοια που μου επιτρέπει, σε μένα έναν ανάξιο, να δώσω μαρτυρία στο όνομα Του, ότι «Η Αγάπη είναι Ζωντανή». Από αυτή την ευλογημένη γη της Βηθλεέμ, όπου συνέβη το θαυμαστότερο γεγονός στην ιστορία, βεβαιώνουμε: «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος κι έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας και είδαμε τη θεϊκή του δόξα, τη δόξα που ο μοναχογιός την έχει απ’ τον Πατέρα, ήρθε γεμάτος χάρη θεϊκή και αλήθεια για μας.» (Ιωαν. 1:14)

Ο Λόγος (ο Ιησούς Χριστός), δεν μπορεί να κηρυχθεί ή να αναγγελθεί παρά μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. (Προς Κορινθ. Α΄ 12:13). Αφού λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να ακολουθούμε το Πνεύμα. (Γαλ. 5:25).

Γινόμαστε μάρτυρες της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος όπως ποτέ πριν. Εκείνο θα πείσει τον κόσμο για την μεγαλοπρέπεια του Ιησού Χριστού, και Εκείνο μας συγκεντρώνει σήμερα στους Γάμους του Αρνίου. «Το Πνεύμα και η νύμφη λένε: «Έλα»! Είναι το Πνεύμα, μαζί με την Νύμφη (την Εκκλησία) που προσκαλούν όλους τους ανθρώπους, κάθε φυλής και εθνικότητας σε μια γιορτή, σε μια νέα Πεντηκοστή, σε μια νέα εποχή αγιότητας που δεν έχει ξαναδεί κανείς.

«Γιατί ο Κύριος, θα σε ξαναγαπήσει και θα’ ναι για τη χώρα σου ο άντρας της. Όπως ο νέος ενώνεται σε γάμο με παρθένα, έτσι και ο πλάστης σου μ’ εσένα θα ενωθεί. Κι όπως χαρά για το γαμπρό είναι η νύφη, έτσι χαρά για το Θεό σου θα’ σαι εσύ.» (Ησ. 62:4-5)

Ξύπνα, Εκκλησία του Χριστού, ο Θεός σου έρχεται ντυμένος μεγαλοπρέπεια, και επιθυμεί να συναντήσει την ακηλίδωτη και αρυτίδωτη νύμφη, ωραία και περίλαμπρη.

Ας πούμε κι εμείς ΜΑΡΑΝΑΘΑ, (έλα, Κύριε Ιησού ) όσοι διψούμε για τη σωτηρία- ας διαβούμε τη μοναδική πόρτα: τον Ιησού Χριστό, και ας πιούμε από την ανοιχτή πλευρά της Ευχαριστιακής και Μυστικής Καρδιάς Του… Δεν παύει να στενάζει με μυστικό τρόπο από τον σταυρό: «Διψώ». Δίψα για ψυχές, δίψα για να δει την Εκκλησία Του ενωμένη στην αγάπη και στην ειρήνη όλων των παιδιών Του.

Βρισκόμαστε εδώ για να σβήσουμε αυτήν τη δίψα και να δεχθούμε το νερό της ζωής, την έκχυση του Πνεύματός Του. Ο Ιησούς μας υποσχέθηκε: «Όποιος διψάει, να έρθει σ’ μένα και να πιει. Μέσα από κείνον που πιστεύει σ’ εμένα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θα τρέξουν.» Ιωαν. 7:37-38)Ο ευαγ. Ιωάννης προσθέτει ότι αναφερόταν στο Πνεύμα που θα λάβαιναν όλοι όσοι πίστευαν σε Εκείνον.

Ο απ. Παύλος μας προτρέπει: «Να καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή σας και τότε δε θα ακολουθείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας!» (Γαλ. 5:16) Πορευόμαστε σύμφωνα με το Πνεύμα όταν είμαστε ανοιχτοί στην αγάπη του συνανθρώπου μας. Η αγάπη είναι η εκπλήρωση του νόμου. Ο Ιησούς μας ζητάει: «Αν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει το λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα έρθουμε προς αυτόν και θα κάνουμε διαμονή μαζί του» (Ιωαν. 14:23)

Αδέλφια, αγαπάμε πραγματικά την Καρδιά του Ιησού; Αγάπη σημαίνει να νεκρώνω τις επιθυμίες της σάρκας μου (η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η ειδωλολατρία, η μαγεία, οι έχθρες, οι φιλονικίες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι, οι φόνοι, οι μέθες, οι ασωτίες, κλπ. – όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού (Γαλ. 5:18 ). Σε ποια απ’ αυτές τις επιθυμίες έχω υποκύψει εγώ ή η Εκκλησία μου;

Ήρθαμε εδώ για να θεραπευθούμε, να εξαγνιστούμε, να συγχωρεθούμε σ’ αυτό το σωτήριο έτος…Ο Κύριος λέει: «Λουστείτε κι εξαγνιστείτε, να μη βλέπουν τα μάτια μου τις πονηρές σας πράξεις, πάψτε να κάνετε το κακό. Μάθετε το καλό να κάνετε, τη δικαιοσύνη επιδιώξτε, τον καταπιεσμένο βοηθήστε, το δίκιο αποδώστε στο ορφανό, υποστηρίξτε την υπόθεση της χήρας. Λοιπόν, ελάτε, κι ας κριθούμε μεταξύ μας», λέει ο Κύριος. «Είναι οι αμαρτίες σας κόκκινες σαν το αίμα, μα σαν το χιόνι θα μπορούσαν να γίνουνε λευκές». (Ησ. 1:16-18) Ο προφήτης μας λέει σε άλλο εδάφιο του άσματος του δούλου: «Μα ήταν αιτία οι αμαρτίες μας που αυτός πληγώθηκε, οι ανομίες μας που αυτός εξουθενώθηκε. Για χάρη της δικής μας σωτηρίας εκείνος τιμωρήθηκε και στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά.» (Ησ. 53:5)

Ας Του επιτρέψουμε να μας θεραπεύσει. Αν ο απελπισμένος επικαλεστεί τον Κύριο, Εκείνος θα τον ακούσει. Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε και να δεχτούμε ότι ο αληθινός οικουμενισμός ή η ενότητα μεταξύ των χριστιανών θα μας δοθεί σαν καρπός της ταπείνωσής μας μπροστά στον ισχυρό βραχίονα του Θεού…( Α Πέτρου 5:6). Η συντετριμμένη και ταπεινή καρδιά προσελκύει την ευλογία του Θεού. «Ταπεινωθείτε μπροστά στον Κύριο, και Εκείνος θα σας ανεβάσει ψηλά…» (Ιακ. 4:10).

Το "Mea Culpa" που η Εκκλησία μας καλεί να βιώσουμε αυτό το εορταστικό έτος δεν χρειάζεται να είναι μια κενή ή επιφανειακή τελετή, χωρίς γνήσιο πνεύμα μεταμέλειας. Πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας στη φλόγα του Αγίου Πνεύματος έτσι ώστε η φωτιά Του να μας κάνει να παραιτηθούμε από την έπαρσή μας, και την αλαζονεία μας. Η πηγή της Ενότητας είναι και θα είναι το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό πρέπει να Το επικαλούμαστε με θέρμη: «ΕΛΑ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ».

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’, στις 9 Μαΐου 1999, μπροστά στον Πατριάρχη Θεόκτιστο της Ρουμανίας τόνισε μεταξύ άλλων, στην ομιλία του: «…έχω έντονη επιθυμία και προσεύχομαι να επιτύχουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα την πλήρη αδελφική κοινωνία μεταξύ όλων των πιστών Χριστιανών στη Δύση και στην Ανατολή. Γι’ αυτή την ενότητα, την αναζωογονημένη από την αγάπη, προσευχήθηκε ο Θείος μας Διδάσκαλος στον Μυστικό Δείπνο την παραμονή του Πάθους Του.

Αυτή η ενότητα ανάμεσα στους Χριστιανούς είναι πάνω απ’ όλα έργο του Αγίου Πνεύματος, το οποίο πρέπει να επικαλούμαστε αδιάκοπα. Την ημέρα της Πεντηκοστής, οι απόστολοι που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν κρυμμένοι και φοβισμένοι, γέμισαν θάρρος και αποστολικό ζήλο.

Στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας, οι δρόμοι που είχαν απομακρυνθεί θα αρχίσουν να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο, και γινόμαστε μάρτυρες μιας επίτασης της οικουμενικής τάσης με σκοπό την επίτευξη της πλήρους ενότητας μεταξύ των πιστών. Η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί στις καρδιές μας από το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε. (Ρωμ. 5:5). ((Εκκλησία, 22/9/99, p. 37)

Τότε γιατί η αγάπη αυτή δεν είναι αισθητή ανάμεσα στους Χριστιανούς; Τι μας λείπει; Νομίζω, με ειλικρινή ταπεινοφροσύνη, ότι δεν συνειδητοποιούμε ότι την υπόστασή μας ως παιδιά του Θεού... Έχουμε επιτρέψει στα ψέματα του Διαβόλου, τις κοσμικές παγίδες και τα σαρκικά πάθη να μας υποδουλώσουν. Αυτοί οι τρεις εχθροί μας καθορίζουν, μας καταδιώκουν, μας κάνουν να ενδίδουμε, και συχνά σκοτώνουν κάθε ίχνος ή εικόνα του Θεού μέσα μας… Σε αυτή την οικτρή κατάσταση, δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε το μεγάλο Έλεος του Θεού για μας μέσω του Χριστού. «Ο Θεός τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή Του Υιό, έτσι ώστε όποιος πιστεύει σε Αυτόν να μη χαθεί αλλά να έχει αιώνια ζωή.» ( Ιωάν. 3:16)

Ο Ιησούς ήρθε για να μας αποκαλύψει το μυστικό πρόσωπο του Πατέρα. Αυτός είναι το Θείο Μυστήριο του Πατέρα, όποιος βλέπει Εκείνον βλέπει τον Πατέρα (Ιωαν. 14:9). Γι’ αυτό το λόγο ο θάνατός Του είναι η απελευθέρωσή μας, και η ανάσταση Του η δόξα μας. Ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, μας κάνει κοινωνούς του Πνεύματος Του, ώστε να μπορούμε να αποκαλούμε τον Πατέρα Του και Πατέρα μας «Αββά!» Δεν δεχτήκαμε το πνεύμα της δουλείας ώστε να ξαναπέσουμε στον φόβο. Η αγάπη διώχνει τον φόβο, κι έτσι ο αληθινός μαθητής του Χριστού δεν φοβάται το μέλλον, δεν σκιάζεται από τις απειλές, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι είμαστε κάτι παραπάνω από νικητές με τον Χριστό. Εκείνος έχει υπερνικήσει όλους τους εχθρούς μας μαζί.

«Το ίδιο το Πνεύμα διαβεβαιώνει το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού. Αφού, λοιπόν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με το Χριστό στη θεϊκή δωρεά. Εφόσον συμμεριζόμαστε τα παθήματα του Χριστού, θα μετάσχουμε μαζί του και στη δόξα του.» (Ρωμ. 8:16)

Μπορεί λοιπόν να υπάρξει για ένα θνητό μεγαλύτερη τιμή από το να είναι Παιδί του Θεού; «Κοιτάξτε με πόση αγάπη μας αγάπησε ο Πατέρας! Η αγάπη του είναι τόσο μεγάλη, ώστε να ονομαστούμε παιδιά του Θεού.» (Α’ Ιωαν. 3:1)

Στο μέτρο που ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως παιδί του Θεού, θα πρέπει να κάνει μια προσπάθεια να ζει Άγια. Θα θελήσει να είναι αρεστός στα μάτια του Θεού. Τίποτα δεν ικανοποιεί περισσότερο τον Τρισάγιο Πατέρα από το να γίνουν τα παιδιά Του άγια.

Η αγιότητα στολίζει τον Οίκο Του, λέει ο ψαλμός (93:5), και επίσης, το θέλημα του Θεού είναι να γίνουμε άγιοι. (Θεσ. Α΄ 4:3)

Στην ποιμαντική μου εμπειρία, η μεγαλύτερη τραγωδία που έχω συναντήσει στους ανθρώπους του Θεού, ακόμα και στις αφιερωμένες ψυχές, είναι η αντίσταση και η άρνηση να ζήσουν με αγιότητα… Χωρίς αγιότητα κανείς δεν θα δει τον Θεό. (Πραξ. 12:14). Η κατάσταση μου ως άθλιου πλάσματος δεν αποτελεί εμπόδιο στην εξαγιαστική χάρη, αν διατηρώ μια βαθιά επιθυμία για αγιότητα. Ο καθένας από μας, όπως ο απ. Παύλος, θα έχει το δικό του αγκάθι από τον Σατανά (που γίνεται αντιληπτό ως αδυναμία ή ευπάθεια), αλλά ας μη ξεχνάμε τα λόγια του Κυρίου: «Σου αρκεί η χάρη Μου, η δύναμη Μου φανερώνεται στην πληρότητά της μέσα σ’ αυτή την αδυναμία.» (Κορ. Β΄ 12:9)

Πόσοι από εσάς έχουν σκεφτεί σοβαρά αυτό το ζήτημα: θέλω να γίνω άγιος; «Τι πρόκειται να γίνουμε στο μέλλον δεν έχει ακόμη φανερωθεί. Ξέρουμε όμως πως όταν ο Χριστός φανερωθεί στην Δευτέρα παρουσία του θα γίνουμε όμοιοι με Αυτόν, γιατί θα Τον δούμε όπως πραγματικά είναι.» (Α΄ Ιωαν. 3:2)

Όταν θα συνειδητοποιήσω την θέση μου ως παιδί του Θεού, θα κατανοήσω με το Πνεύμα ότι κάθε άνθρωπος είναι αδελφός μου και είναι αντικείμενο της αγάπης μου, και σεβασμού και στοργής.

Όταν δεχθώ την ύπαρξή μου ως παιδί του Θεού, θα δεχθώ με ειλικρινή αγάπη τον πλησίον μου χωρίς να νοιάζομαι αν είναι Ορθόδοξος, Λουθηρανός, Καλβινιστής, Μεθοδιστής, Αγγλικανός, Πρεσβυτεριανός, Πεντηκοστιανός ή άλλης ομολογίας. Τα μάτια μου θα μπορούν να τον δούν με καθαρή ψυχή, χωρίς ψεγάδι και δόλο. Και η Αγάπη θα υψωθεί πάνω από περιορισμούς και δογματικές απόψεις. Και όπως έχει πει ο Ιωάννης του Σταυρού, το βράδυ, θα κριθούμε με το μέτρο της αγάπης μας. «Αγαπήστε λοιπόν ειλικρινά ο ένας τον άλλον…» (Πέτρου Α΄ 1:22β). «Γιατί η αγάπη καλύπτει πολλές αμαρτίες» (Πέτρου Α΄ 4:8). Η Αγάπη μπορεί να κάνει τα πάντα γιατί προέρχεται από τον Θεό και ο Θεός είναι αγάπη.

Ας δούμε καθαρά τους εαυτούς μας για μερικά δευτερόλεπτα κι ας αναρωτηθούμε: έχω πεισθεί για την πίστη μου, ότι ο Πατέρας σου είναι Πατέρας μου, ότι ο Θεός σου είναι και Θεός μου, και ότι έτσι είσαι αδερφός μου και αδερφή μου; Δώσε μου το χέρι σου και θα γίνεις ο αδερφός μου. Αν μπορούμε να ενώσουμε τα χέρια, τότε γιατί να μην μπορούμε να ενώσουμε τις καρδιές μας;

Ο Πάπας, με την τόλμη που τον διέκρινε για το θέμα της ενότητας ,είχε πει στην Ρουμανία: «Είμαστε μόνο μερικές μέρες μακριά από το ξεκίνημα της 3ης χιλιετίας της Χριστιανικής εποχής. Οι άνθρωποι έχουν στρέψει τα μάτια τους πάνω μας. Περιμένουν, οξύνουν την ακοή τους για να ακούσουν από εμάς, ακόμα περισσότερο από τη ζωή μας παρά από τα λόγια μας, το παλιό άγγελμα: «Βρήκαμε τον Μεσσία.» Θέλουν επίσης να δουν αν είμαστε ικανοί να αφήσουμε κατά μέρος τις παγίδες της περηφάνιας και των φόβων μας, για να κηρύξουμε ένα νέο έτος χάρης του Κυρίου. Ας περάσουμε αυτό το κατώφλι με τους μάρτυρές μας, με όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη: ορθόδοξους, καθολικούς, αγγλικανούς, προτεστάντες. Το αίμα των μαρτύρων πάντα ήταν ο σπόρος που δίνει ζωή σε νέους πιστούς του Χριστού. Αλλά πρέπει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να θάψουμε τον παλιό άνθρωπο στα ύδατα της αναγέννησης, ώστε να γεννηθούμε ξανά σαν νέα πλάσματα. Δεν μπορούμε να παραμελήσουμε το κάλεσμα του Χριστού και τις προσδοκίες του κόσμου, πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας, ώστε ο αιώνιος Λόγος του Χριστού να αντηχήσει περισσότερο και δυνατότερα για τις επόμενες γενεές.» (Ecclesia 11/6/99, p. 36)

Αυτό είναι ένα θεϊκό Γαμήλιο κάλεσμα στη Συμφιλίωση και στην Ενότητα. Ας συμφιλιωθούμε λοιπόν με το Θεό και τον αδερφό μας. Η φωνή του Αγαπημένου μας αντηχεί, και μπορούμε να αφουγκραστούμε τον ήχο από τα βήματά Του… Δεν θα ήταν το καλύτερο καλωσόρισμα να μας βρει συμφιλιωμένους μέσα στην Αγάπη; Τι περιμένουμε λοιπόν;

«Ακούω τον αγαπημένο Μου! Νάτος που έρχεται , πηδώντας πάνω από τα βουνά, τρέχοντας πάνω απ’ τους λόφους.
Ο αγαπητός μού μιλάει και μου λέει: «Σήκω αγαπημένη μου, πανέμορφή μου, έλα. Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε, οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.»(Άσμα Ασμ.2 :8-11)

Εκείνος που κάθεται στα δεξιά του Πατέρα (Ιησούς Χριστός) θα επιστρέψει όπως υποσχέθηκε. Είναι ώρα να ξυπνήσουμε από το λήθαργο, το φως σκορπίζει το σκοτάδι και η νύχτα της διαίρεσης δίνει τόπο στην αυγή της συμφιλίωσης…Ο χειμώνας της αδιαλλαξίας και της φιλονικίας ανάμεσα στους Χριστιανούς δεν μπορεί να αντισταθεί στον ερχομό της άνοιξης του Πνεύματος, στις μέρες της ενότητας, της αναψυχής και της καθαγίασης του λαού του Θεού.

Ενότητα, ενότητα!!! Αυτή ήταν η αυθόρμητη κραυγή του πλήθους στη Ρουμανία με την επίσκεψη του Πάπα. Ας γίνει και η δική μας κραυγή η ενότητα και η ειρήνη στους Άγιους Τόπους, όπως ακούστηκε και στα πρώτα Χριστούγεννα: « Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.» (Λουκ. 2:14)

Ήρθε η ώρα για να πείσουμε τον κόσμο για την δύναμη του Λόγου του Θεού. Δεν είμαστε μάρτυρες κάποιου πεθαμένου αλλά ενός Αναστημένου. Δεν έχει δοθεί άλλο όνομα στους ανθρώπους μέσω του οποίου μπορούμε να σωθούμε. Ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη απάντηση, η μόνη οδός, η μόνη αλήθεια. Ποτέ πριν στην ιστορία δεν ακούστηκε ένας Θεός να λαμβάνει σάρκα και να ζει ανάμεσα στους ανθρώπους από αγάπη. Ακόμα περισσότερο, ότι για χάρη της αγάπης θα δεχόταν τον πιο βασανιστικό θάνατο και μετά θα διακήρυττε από το βασίλειο του Θανάτου τον θρίαμβο της Ζωής. «Ο Θάνατος αφανίστηκε, η νίκη είναι πλήρης. Θάνατε, που είναι το κεντρί της δύναμής σου; Άδη, που είναι η νίκη σου;» (Α’ Κορ. 15:55β)

Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε τότε η πίστη μας είναι άχρηστη, όπως επίσης, η ελπίδα μας και αυτή η προσπάθεια για ενότητα που γίνεται σήμερα πιστεύοντας σε Εκείνον.

Μας υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί μας ως τη συντέλεια του κόσμου. Είναι εδώ μαζί μας σήμερα, και περιμένει από τον καθένα μας να φλογισθεί από το Πνεύμα Του ώστε να βάλει φωτιά στη γη με την αγάπη του: «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη, και τι άλλο θέλω αν έχει ήδη ανάψει!» (Λουκ. 12:49)

Ο καρδινάλιος Roger Etchegaray, πρόεδρος της επιτροπής για το ιωβηλαίο του 2000, ανέφερε μια θαυμάσια ιστορία στην ομιλία του κατά την τελετή λήξης της εβδομάδας προσευχής για την ενότητα, στο ναό του Αγίου Παύλου εκτός των τειχών. Αυτόν το θρύλο του τον είχε εμπιστευθεί ένας ορθόδοξος μοναχός:

«….όταν ο Χριστός μετά το Πάσχα ανέβαινε προς τον Παράδεισο , έριξε μια ματιά στη γη και την είδε βυθισμένη στο σκοτάδι, εκτός από κάτι μικρά φώτα που φέγγιζαν στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Κατά την άνοδό Του, συνάντησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ, που εκτελούσε τις αποστολές του στη γη, και ο οποίος ρώτησε τον Κύριο: Τι είναι αυτά τα φωτάκια; Ο Χριστός του απάντησε: Είναι οι απόστολοι συγκεντρωμένοι γύρω από την Μητέρα μου, και το σχέδιο μου είναι να στείλω, μόλις φτάσω στον Ουρανό, το Άγιο Πνεύμα, έτσι ώστε αυτές οι μικρές φλόγες να γίνουν μια τεράστια φωτιά που θα φλογίσει με αγάπη όλη την γη. Ο Γαβριήλ τόλμησε να ρωτήσει: Και τι θα κάνεις αν το σχέδιο αποτύχει; Ύστερα από ολιγόλεπτη σιωπή, ο Κύριος απάντησε: Δεν έχω άλλα σχέδια.» (L'OSSERVATORE ROMANO N.4 (1.622) 28/1/2000 p. 12). Και ο Καρδινάλιος ρωτά με τη σειρά του: είμαστε απολύτως σίγουροι ότι αυτό είναι το μοναδικό σχέδιο του Θεού; Το μόνο σχέδιο που μπορεί να υπερνικήσει τις διχαστικές δυνάμεις;

Αγαπητά αδέλφια, θέλω να σας απευθύνω μια δυνατή έκκληση σε σας στο τέλος της παρουσίασής μου, που βγαίνει από την καρδιά μου. Από μικρό παιδί βίωσα στη οικογένειά μου το δράμα της διαίρεσης.

Το 1979, στην Εκκλησία της Συμφιλίωσης, ο αδελφός Roger Schutz προσευχήθηκε για μένα μπροστά στην εικόνα της Παρθένου, και ξύπνησε μέσα μου μια φράση που κατέληξε να γίνει η αρχή μου στην διακονία μου ως ιερέας: «Πάθος για ενότητα.» Στο όνομα του Ιησού Χριστού, σας ζητώ να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο να συμφιλιωθεί με τον Θεό.

Εκπροσωπώ μια μικρή χώρα δυόμιση περίπου εκατομμυρίων κατοίκων με μια πλεονεκτική γεωγραφική θέση…Από την ανακάλυψη της Αμερικής, έχει αποτελέσει χώρα διέλευσης για όλους τους λαούς... Στο εθνικό μας έμβλημα, υπάρχει η Λατινική φράση: Pro mundi beneficio. (προς όφελος του κόσμου).

Η διώρυγα του Παναμά δεν είναι μόνο ένα θαυμαστό έργο ανθρώπινης επινοητικότητας. Είναι για μένα και ένα σύμβολο, καθώς για περίπου 14 χιλιόμετρα μήκος και διαμέσου μιας σειράς από φράγματα, συναντιούνται δύο ωκεανοί: ο Ατλαντικός και ο Ειρηνικός. Τι κάνει αυτή την ένωση εφικτή;

Δύο παράγοντες: 1. το άνοιγμα μιας δεξαμενής. 2. Η εισροή καθαρών νερών που προέρχονται από μια λίμνη που ονομάζεται Gatun, η οποία μόλις ανοίγουν οι υδατοφράχτες, επιτρέπει στα πλοία να περνούν από τη μια δεξαμενή στην άλλη.

Αυτή η ανθρώπινη επινόηση, ένα δώρο του Θεού τον άνθρωπο, μου επιτρέπει να κάνω την ακόλουθη αλληγορία:

Η Καρδιά του Κυρίου είναι ένα ανοιχτό κανάλι όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να βυθιστούν και να πλεύσουν άφοβα… Επιθυμεί οι 3 δεξαμενές Του: ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ και ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, να ανοίξουμε τους υδατοφράχτες μας, ώστε τα καθαρά νερά του Αγίου Του Πνεύματος να ξεχυθούν ανάμεσά μας χωρίς εμπόδια… Ανοίξτε τις πόρτες σας στον Λυτρωτή μας, χωρίς φόβο, να μη φοβόμαστε… Να μπορέσουμε όλοι να περιοδεύσουμε στον ωκεανό της θεϊκής Του αγάπης, που είναι η ανοικτή πλευρά του Ιησού, το Κανάλι της Χάριτος. Αυτοί οι δύο μεγάλοι ωκεανοί που συνδέονται μέσω της διώρυγας του Παναμά, αντιπροσωπεύουν για μένα τις Καρδιές του Χριστού και της Παναγίας που γίνονται ένα –με τη δύναμη του Πνεύματος. Το πάθος μου για την ενότητα με ενθαρρύνει να σας ζητήσω στο όνομα των Ιερών αυτών Καρδιών που φωνάζουν «αγάπησέ μας», (όταν αγαπάς τον πλησίον σου, Εμένα αγαπάς). Είθε να δεχθούμε με συγκεκριμένες πράξεις να ζούμε και να ενεργούμε με αγάπη.Ας ζητήσουμε να αποκτήσουμε τα αισθήματα της Καρδιάς Του:

«Ιησού δίδαξε με να γυρεύω αυτά που γύρεψες Εσύ, να αισθάνομαι αυτά που αισθάνθηκες Εσύ, να λέω αυτά που έλεγες Εσύ, να σκέπτομαι όπως σκέφθηκες Εσύ, να αγαπώ ό,τι αγαπάς Εσύ.»

Ας μη φύγει κανείς απ’ αυτό το Γαμήλιο κάλεσμα όπως ήρθε, ας μεταμορφωθούμε όλοι πλήρως από την Αγάπη. Υψώνω την προσευχή μου και την αιώνια ευγνωμοσύνη μου στους οργανωτές, και ιδιαίτερα στην Βασούλα Ρύντεν, που με εμπιστεύθηκε στο να αναπτύξω τις σκέψεις μου.

«Ιησού Χριστέ , Υιέ του Θεού του Ζώντος, Κύριέ μας και Σωτήρα μας, Αρχή και Τέλος, Εσύ, που είσαι ο ίδιος σήμερα και εχθές και για πάντα, σε Σένα απευθύνω την ταπεινή μου προσευχή με τα αισθήματα της δικής Σου καρδιάς. Ώστε όλοι να γίνουν ένα, όπως εσύ είσαι ένα με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Έλα, Άγιο Πνεύμα, και με το νέο αιώνα, Μητέρα της συμφιλίωσης, Μητέρα της καινούργιας ανθρωπότητας, υπεραγία Μητέρα μας, κάνε να σμίξουν όλες οι φυλές, οι λαοί και τα έθνη, κάτω από την σκέπη Σου, να μιλούμε μία γλώσσα για τα παιδιά του Θεού, τη γλώσσα της αγάπης. Η Αγάπη που ανέβλυσε από την ανοιχτή πλευρά του Εσταυρωμένου να διαρκέσει για πάντα… Διότι σε σένα ανήκει η δόξα, η δύναμη και η δοξολογία στους αιώνες των αιώνων Αμήν, αμήν, αμήν.

Πατ. Teofilo Cristobal του Παρακλήτου, ηγούμενος της αδελφότητας του Θείου Ελέους των Ιερών Καρδιών του Ιησού Χριστού και της Παναγίας – Παναμάς.