Η Τρίτη Εποχή

Υπό αρχιμανδρίτου Ευγενίου Νικολάου (Ελληνορθόδοξου)

Ελπίζω να μπορείτε να ακούτε, επειδή μου αρέσει τα χέρια μου να είναι ελεύθερα – δεν είμαι δούλος του μικροφώνου. Είχα όμως την υποχρέωση να γράψω κάτι – αλλά σωθήκατε – σώθηκα κι εγώ – επειδή ο καλός Επίσκοπος από την Ισπανία μίλησε από το χειρόγραφο και αποφάσισα ότι δεν θα το κάνω αυτό! (γέλια).

Επιθυμώ να μιλήσω για λίγα πράγματα σχετικά με ότι είπε νωρίτερα η Βασούλα. Η Βασούλα μιλούσε για τo πως να οδηγηθούμε στη θέωση. Εχθές, η Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλο τον κόσμο γιόρτασε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Είναι μια πολύ ξεχωριστή ημέρα. Την γιορτάζουμε την πρώτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, επειδή εκείνη την ημέρα έγινε η αποκατάσταση των εικόνων στις εκκλησίες. Μερικοί από εσάς γνωρίζουν την εκκλησιαστική ιστορία ότι από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα, 700 – 900 μ.Χ. υπήρχαν 200 χρόνια διώξεων: δεν μπορούσαμε να έχουμε εικόνες, δεν επιτρεπόταν. Ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου τις είχε θέσει εκτός νόμου αλλά ο λαός τις κρατούσε, τις τιμούσε και προσευχόταν εμπρός τους, και ακολούθησε μεγάλος διωγμός επειδή η εικόνα ήταν το σύμβολο της Ενσαρκώσεως του Χριστού. Για εμάς η εικόνα είναι μια ζωντανή πραγματικότητα ότι η Θεία Ενσάρκωση είναι ένα ιστορικό γεγονός, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να οδηγηθεί στη θέωση και να επιστρέψει στο Θεό σε περισσότερο τέλεια κατάσταση. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής μας. Ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να αποκατασταθεί σε μία κατάσταση θέωσης της ύπαρξης.

Η άρνηση της εικόνας είναι η άρνηση της Ενσαρκώσεως και η άρνηση της Ενσαρκώσεως είναι η άρνηση του Μεσσία, του Λυτρωτή, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Είναι μια σπουδαιότατη εορτή για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς επειδή υποδεικνύει ότι ο Θεός μας επισκέφθηκε τον λαό Του και υποσχέθηκε ότι θα ξαναέρθει. Αναγνωρίζουμε τον ζωντανό αυτό Θεό στο πρόσωπο και στο μήνυμα του Ιησού Χριστού.

Ατυχώς, οι αδελφοί μας Εβραίοι και Μουσουλμάνοι που πιστεύουν στον ίδιο Θεό του Αβραάμ, δεν Τον είδαν επειδή δεν έχουν δεχθεί την Ενσάρκωση του Δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Λόγου. Εμείς δεχτήκαμε την Ενσάρκωση και ο Θεός μας είναι ένας ζωντανός Θεός τον οποίο γνωρίζουμε, σεβόμαστε και τιμούμε. Αυτός ο ίδιος Θεός, ο ίδιος ο Ιησούς, είναι ένας Θεός. Ακριβώς όπως ο Ιησούς ο Λόγος δεν μπορεί να χωριστεί από την ένωση της Αγίας Τριάδας, έτσι ούτε και η Εκκλησία Του μπορεί να διαιρεθεί.

Η Εκκλησία δεν είναι διαιρεμένη. Η Εκκλησία είναι ο Χριστός. Η Εκκλησία δεν είναι διαιρεμένη, αλλά μάλλον οι ποιμένες και οι βοσκοί της είναι χωρισμένοι ο ένας από τον άλλο. Αυτή είναι η αλήθεια!

Αναφέρω ποιμένας εννοώντας τους ιερείς και πάστορες της Εκκλησίας και βοσκός εννοώντας τους Επισκόπους. Οποιοσδήποτε ηγέτης της Εκκλησίας θα σας πει, μιλώντας με ειλικρίνεια, ότι ο λαός του είναι ενωμένος με άλλους ανθρώπους στην κοινή τους ανθρώπινη αναζήτηση για ικανοποίηση της πείνας της ψυχής για εργασία, ειρήνη και σωτηρία. Οι Χριστιανοί όλων των ομολογιών είναι ενωμένοι στην θεία αγάπη. Είναι ενωμένοι στην απλή πίστη. Είναι ατυχία που κάποιοι βοσκοί είναι τυφλωμένοι και δεν μπορούν να δουν την ενότητα που είναι ήδη ορατή και παλλόμενη μεταξύ του λαού του Θεού.

Η Βασούλα μιλάει για τη δεύτερη Πεντηκοστή και την ελπίδα του δεύτερου ερχομού. Αν θυμάστε την πρώτη Πεντηκοστή, οι Απόστολοι κρύβονταν στο Ανώγειο, όταν έγινε ένας ανεμοστρόβιλος, μια βοή δυνατού ανέμου, ένας θόρυβος που ακούστηκε από όλους.

Εμείς εδώ στην Ιερουσαλήμ ακούμε αυτή τη βοή τόσο μα τόσο καθαρά σήμερα. Νιώθουμε τον αέρα και την ευφρόσυνη ανατάραξή του. Είναι μεταξύ μας και μας παρακινεί τώρα να ανοίξουμε τα παράθυρα και να ανοίξουμε τις πόρτες του δικού μας ατομικού μας ανωγείου και να επιτρέψουμε στο Άγιο Πνεύμα να μπει στο σπίτι μας και να κατοικήσει μέσα μας.

Καλούμαστε να οδηγηθούμε στη θέωση, να γίνουμε σαν τον Θεό και να επιστρέψουμε στη Θεϊκή πηγή που είναι ο Θεός. Σε Εκείνον από τον οποίο προερχόμαστε, στον οποίο πρέπει να επιστρέψουμε. Αναπόφευκτα και αληθινά προοριζόμαστε να σταθούμε εμπρός στο Θρόνο Του, όπου θα χωρίσει τους αμνούς από τα ερίφια, τους πιστούς από τους απίστους. Ακόμη και τότε θα υπάρξουν μερικοί που θα προσπαθήσουν να αντισταθούν. Πριν να φθάσουμε στο σημείο αυτό πρέπει να απευθύνουμε την «κένωση», το άδειασμα, τη δημιουργία χώρου εντός μας για να χαρούμε τη θέωση, αυτή την κοινωνία με το Θεό. Δεν μας ζητείται να γίνουμε νέα πλάσματα, αλλά μάλλον να ανανεωθούμε στην εικόνα που ο Πλάστης μας επιθυμεί και στο Θεϊκό Του Θέλημα.

Nωρίτερα η Βασούλα μίλησε περί της υποδούλωσης στο Χριστό «Χριστοδουλεία» (η απώτατη ταπείνωση για το Χριστό). Ο ίδιος ο Κύριος το έπραξε στην Άκρα Ταπείνωσή Του. Ο Χριστός, ο Θεός, ο Ενσαρκωμένος Λόγος δέχεται να σταυρωθεί. Δέχεται να σταυρωθεί! Αυτό υπεδείκνυε μία αναμφίβολη υποχώρηση στην ταπεινότητα. Ο αναμάρτητος φορτώνεται τις αμαρτίες του κόσμου. Ο Θεός είναι ταπεινός, σημαίνει ότι μειώνει τον εαυτό Του και καλούμαστε να ακολουθήσουμε το μοναδικό Θεϊκό παράδειγμα, τίποτα λιγότερο.

Κάποιος μπορεί να το κάνει αυτό μόνο παραδιδόμενος με χαρά και θεληματικά στο Θέλημα του Θεού και στο Θεϊκό σχέδιό Του για την ανθρωπότητα. Οι διάφορες χριστιανικές ομολογίες άρχισαν να παραδίδονται στο Θέλημα του Θεού τα τελευταία 50 – 60 χρόνια, σ’ αυτό που ονομάζεται το μεγάλο οικουμενικό κίνημα που παράδειγμά του είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο των εκκλησιών και τα εθνικά Συμβούλια των εκκλησιών. Εδώ, ομάδες χριστιανών ενώνονταν ως ίσοι σε αδελφότητα, δέσμευση και πίστη. Ήταν μια καλή αρχή επειδή αναγνωρίσαμε την ύπαρξη μιας κοινής ομολογίας πίστης, ελπίδας και αποστολής.

Τώρα φθάσαμε στην πραγματικότητα μιας νέας χιλιετίας με καινούρια αναγκαστική κατεύθυνση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλη μια χιλιετία συνεχίζοντας να βλέπουμε μια αργή πρόοδο. Ο προάγγελος της νέας αυτής αρχής ρίζωσε το Μάρτιο του 1977, εδώ στη Μέση Ανατολή, στο Αλέππο της Συρίας, όπου συναντήθηκαν οι εκπρόσωποι της Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας για να δουν αν θα μπορέσουν να λύσουν το μεγάλο σκάνδαλο του διαχωρισμού του εορτασμού του Πάσχα από την Ανατολική και Δυτική εκκλησία. Αυτό είναι ένα φοβερό βήμα εμπρός και πάνω.

Η πρόθεση είναι να υπολογιστεί η ημερομηνία του Πάσχα με τρόπο ακριβέστερο ώστε να μην προδοθεί η παράδοση της Ανατολής, ούτε η παράδοση της Δύσης, χωρίς ωστόσο να τεθεί μια καθορισμένη ημερομηνία που θα ήταν ιστορικά τεχνητή. Επιζητούμε μάλλον να υπολογίσουμε την αληθινή ημερομηνία του Πάσχα σύμφωνα με την Αποστολική παράδοση. Καθορίστηκε ότι θα είναι μια Κυριακή, την Άνοιξη, μετά την πρώτη πανσέληνο της Άνοιξης και μετά το εβραϊκό Πάσχα. Ωστόσο, η ημερομηνία αυτή θα υπολογιστεί με ακριβή, μοντέρνο, αστρονομικό προσδιορισμό από την ξεχωριστή γεωγραφική θέση της Ιερουσαλήμ, επειδή αυτό είναι το ιστορικό μέρος όπου ο Ιησούς απέθανε, αναστήθηκε και ανελήφθη εν Δόξη.

Τι θαυμάσιο θέαμα θα είναι όταν όλος ο κόσμος από την Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, Αφρική, Ν. Αμερική, Ασία, όλος ο κόσμος, αυτή την ειδική Πασχαλινή νύχτα, θριαμβευτικά και υπερήφανα θα υψώσει τις αναμμένες λαμπάδες αναφωνώντας και δηλώνοντας με μια φωνή «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».

Φυσικά, αυτό που πρέπει να γίνει σε τοπικό επίπεδο είναι να συνεχιστεί ο διάλογος – εκκλησία με εκκλησία, ενορία με ενορία, πρόσωπο με πρόσωπο. Αν και τούτο είναι στοιχειώδες, πέραν του διαλόγου πρέπει επίσης να αρχίσουμε να προσευχόμαστε μαζί. Η θερμή από κοινού προσευχή μας, είναι απολύτως ζωτική. Όλες μας οι προθέσεις πετούν από το παράθυρο, εκτός κι αν τελούμε δραστήρια κοινή προσευχή. Για να πραγματοποιηθούν τα λόγια του Κυρίου μας θα πρέπει να είμαστε ένα σώμα εν τω αναστάντι Χριστώ.

Οι πιστοί χριστιανοί όλων των ομολογιών είναι ενωμένοι στο πνεύμα της υπόσχεσης του Χριστού για αιώνια Ζωή. Ενώ ακολουθούν διαφορετικές παραδόσεις, έθιμα και ιεροτελεστίες δε βλέπουν παρά έναν αναστημένο Κύριο, επικεντρώνονται σε μία σωτηρία για όλο το λαό του Θεού. Η εκκλησία είναι σε διαρκή ροή, μεταβολή, ανάπτυξη και ευρωστία, που είναι η κίνηση του Αγίου Πνεύματος. Βιώνουμε σ’ αυτόν τον καιρό που σφύζει τον οικουμενισμό, την ανανέωση, την αποκατάσταση, τη συμφιλίωση και την αναφορά στην χριστιανική ενότητα.

Όπως κάποιος θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρήσει την Παλαιά Διαθήκη ως αυτή την περίοδο του Θεού Πατέρα, ως Δημιουργού του Κόσμου ˙ την εποχή της Καινής Διαθήκης ως αυτή την περίοδο όπου ο Ιησούς Χριστός φανέρωσε την Αποστολή Του για την Σωτηρία και τη Λύτρωση της ανθρωπότητας ˙ τώρα ζούμε την τρίτη εποχή, τον καιρό, σαν τον καιρό του Αγίου Πνεύματος.

Ας μην περιορίζουμε το Άγιο Πνεύμα, συγκρατώντας τον παλμό του Έργου Του ανάμεσά μας.

Απλά, σας φέρνω τα καλά νέα ότι έφθασε ο καιρός του Αγίου Πνεύματος, βρίσκεται ανάμεσά μας. Είμαστε όλοι μέρος τους σχεδίου Του, είμαστε η μαγιά που θα κάνει τη ζύμωση στο ψωμί που θα γίνει το Σώμα του Χριστού. Δεν έχουμε ανάγκη από πολλή μαγιά, μόνο λίγη και αυτό θα αρκέσει για να γίνουν σπουδαία πράγματα. Γιατί σας διάλεξε ο Θεός; Γιατί ο Θεός μου μίλησε με αυτά τα λόγια; Δε συζητώ τα κίνητρα του Θεού, αλλά στρατεύομαι στο κάλεσμά Του. Ωστόσο, νιώθω ταπεινός και ενθουσιασμένος λόγω της κλίσης αυτής. Μας μίλησε, σε σας και σε μένα, και υποχρεούμαστε να δώσουμε προσοχή στο σάλπισμα της υποταγής.

Ο Θεός σας ώθησε να έρθετε στην Ιερουσαλήμ. Ο Θεός σας ώθησε, ο Θεός σας τράβηξε εδώ για να μάθετε και να μοιραστείτε. Τώρα θα σας στείλει πίσω στις κοινότητές σας, στο ποίμνιο που φροντίζετε. Μην κρατήσετε μυστικό το κάλεσμα τούτο του Αγίου Πνεύματος που καθοδηγεί τους ιερείς Του και τους επισκόπους να γίνουν κήρυκες της Χριστιανικής Ενότητας. Πείτε σε όλους αυτό που βιώσατε στην Ιερουσαλήμ. Πείτε τους ότι είδατε "όλων των μεγεθών και σχημάτων και χρωμάτων ιερείς και επισκόπους, με όλων των χρωμάτων τα ράσα και σταυρούς και κοσμήματα, εκπροσωπώντας ο καθένας μια μεγάλη παράδοση, να συγκεντρώνονται και να στέκονται σαν τα μωρά, ενωμένοι στην προσευχή του Χριστού, οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα. "

Στεκόμαστε στο κατώφλι συναρπαστικών καιρών της Χριστιανικής ενότητας, αλληλεγγύης και αποστολής. Η πύλη είναι ορθάνοιχτη, ας μπούμε μέσα και ας αγαλλιάσουμε με χριστιανική αδελφοσύνη, ταξιδεύοντας μαζί προς την Θέωση.