Φυλαχτείτε από το Πνεύμα της Ιεζάβελ

από τη Βασούλα Ρύντεν

Εισαγωγή

Ένας από τους λόγους που ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ήταν για να αποδείξει στο Σατανά ότι δεν ήταν μόνο στη φύση Του να θέλει να μεταδώσει τη δόξα Του στο δημιούργημά Του, αλλά ότι μπορούσε και να το θεοποιήσει, "όπως ο Ύψιστος", από το γήινο χώμα. Αυτό το δημιούργημα θα σηκωνόταν από τη λασπώδη καταγωγή της φθαρτής ύλης και θα υψωνόταν στα υπέρτατα ύψη της θέωσης, θα γινόταν κατά χάριν θεός. Γι΄αυτό ο άνθρωπος στην αποκαταστημένη και εξαγιασμένη του μορφή στέκεται ψηλά και πάνω από τις τάξεις κι αυτών των αγγέλων. Στην Ορθόδοξη λατρεία, η Υπεραγία Θεοτόκος αποκαλείται "ο γλυκασμός των αγγέλων" και "υψηλοτέρα των ουρανών" και "τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ."

Όμως ο αντίπαλός μας, ο Διάβολος, από τη στιγμή που μας έπλασε ο Θεός ήταν εναντίον μας. Γεμάτος φθόνο για το ότι ο Θεός μάς έπλασε κατ΄εικόνα και ομοίωση, δεν έπαψε ποτέ να εκμεταλεύεται την ελευθερία του για να δοκιμάζει τον άνθρωπο και να τον πειράζει για να τον κάνει να πέσει.

Ο κόσμος σήμερα δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Σατανά ως πονηρού πνεύματος ή οποιουδήποτε άλλου πονηρού πνεύματος, ούτε πιστεύει στις άλλες σκοτεινές δυνάμεις που βασανίζουν τη δημιουργία του Θεού. Το να δεχθεί κάποιος ότι υπάρχουν κακά πνεύματα, έχει ήδη κερδίσει ένα μέρος από τον πνευματικό αγώνα. Αλλά ο Χριστός μάς προειδοποίησε ότι ένα από τα τελευταία κόλπα του Σατανά, στις μέρες μας, είναι να κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι δεν υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει κόλαση. Πολλοί χριστιανοί σήμερα αγνοούν την παρουσία του καθώς και την παρουσία των πονηρών πνευμάτων, είτε από υλικής απόψεως είτε από πνευματικής, και την επίδραση που μπορεί να έχουν πάνω μας. Έτσι, με το ν'απορρίπτουμε αυτή την πραγματικότητα, παραχωρούμε στο Σατανά και τους εκπεσόντες αγγέλους του την ελευθερία να κινούνται και να περιφέρονται χωρίς να γίνονται αντιληπτοί ή να παρεμποδίζονται. Ο Σατανάς δεν είναι απλά μια μορφή του κακού, ή μια ενέργεια, ή μια ιδέα, αλλά μία υπαρκτή προσωπικότητα με ευφυϊα. Μαζί του, είναι ορδές από άλλα πονηρά πνεύματα που μετέχουν στην ίδια μάχη κατά της Βασιλείας του Θεού κι αν ήταν δυνατό να γίνουν ορατοί με γυμνό μάτι, θα σκοτείνιαζαν τον ήλιο.

Ξέρουμε κι έχουμε μάθει ότι τα πονηρά πνεύματα ποτέ δεν αρκούνται στο να περιφέρονται σε βαλτότοπους και σε ανοιχτούς χώρους, αλλά γυρεύουν πάντα να κάνουν κατοικία τους ένα σώμα ή μια ψυχή. Περιφέρονται ψάχνοντας για "ανοίγματα" και ευκαιρίες για να χωθούν μέσα σε ψυχές. Προφανώς, οι δαίμονες ποτέ δεν ενοχλούνται όταν ο εξορκισμός γίνεται από άτομα δειλά και θηλυπρεπή, κι ίσως γι΄αυτό βρίσκουμε στην Ορθόδοξη Παράδοση τη συνήθεια να φυσούν για να διώξουν τα δαιμόνια και να τα φτύνουν. Στο τελετουργικό της βάπτισης ζητούν από τον βαπτιζόμενο να φυσήξει και να φτύσει το Σατανά τρεις φορές. Ένας ορθόδοξος ιερέας λέει γι'αυτό: "Τι κρίμα που μερικοί ιερείς δεν εφαρμόζουν αυτό το έθιμο, βρίσκοντας ότι είναι χυδαίο και κακόγουστο! Μακάρι να ήξεραν πόσο εξυπηρετούν το Σατανά! Σίγουρα συμπαθεί τα άτομα με τόση αβρότητα και λεπτότητα και εκτιμά τη συνεργασία τους..."

Ένας ορθόδοξος πατέρας είπε: "Είναι φανερό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει έντονη συναίσθηση της πραγματικότητας ότι ο διάβολος υπάρχει σαν μία αόρατη προσωπικότητα που όχι μόνο επιζητεί να κυριεύσει τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων αλλά και κατοικεί μέσα σε υλικά πράγματα όπως σπίτια, κάποια δωμάτια, στον αέρα και στο νερό. Πριν βυθιστεί ο βαπτιζόμενος στην κολυμβήθρα, γίνεται πάντα εξορκισμός του ύδατος για να ελευθερωθεί από τις δαιμονικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, ο ιερέας προσεύχεται στον Θεό "υποχωρησάτωσαν ημίν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα, και μη υποκρυβήτων τω ύδατι τούτο δαιμόνων σκοτεινόν, μηδέ συγκαταβήτων τω βαπτιζομένω, δεόμεθά σου, Κύριε, πνεύμα πονηρόν, σκότωσιν λογισμών και ταραχών διανοίας επάγον." Και τότε, φυσά το νερό τρεις φορές σταυρωτά και το σφραγίζει βυθίζοντας το χέρι τρεις φορές κάνοντας το σημείο του σταυρού μέσα στο νερό και λέει, "συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του τύπου του τιμίου Σταυρού σου πάσαι αι εναντίαι δυνάμεις!"

Πολλοί Χριστιανοί δεν αντιλαμβάνονται ότι ίσως είναι φορείς ενός ή περισσοτέρων δαιμονίων. Ούτε που φαντάζονται ότι η όποια φυσική ή ψυχολογική ασθένεια που τους ταλαιπωρεί είναι δυνατόν να προκαλείται από πονηρά πνεύματα που κατοικούν μέσα τους. Πολλές συγκινησιακές διαταραχές, νευρώσεις, νευρικοί κλονισμοί, αβάσιμες φοβίες, άγχη, ημικρανίες, άσθμα, αλλεργίες και άλλες ψυχοσωματικές ασθένειες έχουν συχνότατα ως αιτία ένα δαιμόνιο που έχει κυριεύσει την ψυχή ή το σώμα κάποιου. Στην εποχή μας, αν κάποιος υπαινιχθεί κάτι τέτοιο, θα γελάσουν με την ιδέα αυτή, ή απλώς θα σκεφθούν ότι οι σκέψεις αυτές ανήκουν στον Μεσαίωνα, ότι είναι ξεπερασμένες ή προληπτικές. Το να αφήσουμε ένα τέτοιο δαιμόνιο ή ακόμη και να το αγνοήσουμε, θα προκαλούσε απλώς μεγαλύτερη ζημιά, αφού αυτό θα ήταν πρόσκληση στο πονηρό αυτό πνεύμα να παραμείνει μόνιμα μέσα μας.

Σ'αυτό το άρθρο θα επικεντρωθώ κυρίως σε ένα πνεύμα που είναι πολύ κοινό και βρίσκεται ιδιαίτερα στους θρησκευτικούς κύκλους αλλά και στα γραφεία, στις οικογένεις και στον φιλικό περίγυρο. Εύκολα μπορεί κάποιος να το διακρίνει, αν γνωρίζει τη συμπεριφορά του. Είναι προϊόν της σάρκας που ανοίγει την πόρτα σ'ένα πονηρό πνεύμα. Είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου που για να έχει τον έλεγχο, χρησιμοποιεί τακτικές χειραγώγησης, κυριαρχίας και εκφοβισμού των άλλων. Όταν συναντάται στην Εκκλησία, είναι για να διακόψει τη ροή του Πνεύματος. Ο διάβολος μισεί την προφητική ροή που προέρχεται από το Θεό, επειδή το προφητικό λειτούργημα απαιτεί μετάνοια με την οποία αποκόβεται το κακό χωρίς συμβιβασμούς. Ο προφήτης μιλάει πάντα εναντίον του πνεύματος της Ιεζάβελ. Επιπλέον τα προφητικά λόγια βγαίνουν με δημιουργική δύναμη που εξουδετερώνει τον εχθρό. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι η Ιεζάβελ ήθελε να καταστρέψει τον Ηλία. Το πνεύμα Ιεζάβελ μισεί την προφητική, ασυμβίβαστη φωνή. Δεν μπορεί να ολοκληρώσει το πρόγραμμά του έχοντας γύρω του έναν προφήτη. Εδώ, ωστόσο, δεν θα μιλήσω για την βασίλισσα Ιεζάβελ, τη σύζυγο του βασιλιά Αχαάβ απ΄όπου παίρνει το όνομά του, αφού μπορούμε να διαβάσουμε τις Γραφές και να μάθουμε την ιστορία τους. Θα γράψω μόνο για το πνεύμα της.

Οι Ιεζάβελ έχουν μια προσωπικότητα που διαμορφώθηκε από κυρίαρχες δαιμονικές σκέψεις. Επομένως, το άτομο πρέπει να είναι πρόθυμο ν΄αντικρύσει την αλήθεια κατάματα, χωρίς υπεκφυγές, και να επτρέψει στο Θεό να σταυρώσει τη σάρκα του. Η σάρκα και τα πρότυπά της πρέπει καθημερινά να υποτάσσονται στο Άγιο Πνεύμα, για να μπορεί ο άνθρωπος μόνιμα να απελευθερωθεί.

Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει την Εκκλησία των Θυατείρων για το δαιμονικό αυτό πνεύμα που ονομάζεται Ιεζάβελ. Στόχος του είναι να κάνει να σωπάσουν οι προφήτες του Θεού, γιατί έτσι, καταστρέφει τη μαρτυρία του Ιησού, που είναι το πνεύμα της προφητείας (Αποκ. 19:10). Μας απομακρύνει από την αλήθεια και τα λόγια που μας έδωσε ο Κύριός μας προς όφελος της Εκκλησίας Του, για να ακολουθήσουμε ό,τι δεν προέρχεται από τον Θεό. Ειδικεύεται στο να μιμείται τον Θεό και μπορεί να παρασύρει πολλούς πιστούς μακριά από την αληθινή προφητική αποκάλυψη που δίνεται με τη χάρη του Θεού. Επειδή το πνεύμα Ιεζάβελ πλαστογραφεί το προφητικό χάρισμα, την κλήση και την αυθεντία, ένας προφητικός ηγέτης γίνεται στόχος καθώς και μία εκκλησία στην οποία το χάρισμα της προφητείας εκτιμάται ιδιαίτερα. Μια προφητική εκκλησία και οι ηγέτες της πρέπει να αντιληφθούν ότι αν πρόκειται να επιστρέψει το πνεύμα του Ηλία, το ίδιο θα γίνει και με το αντίπαλο πνεύμα - το πνεύμα Ιεζάβελ.

Το Άγιο Πνεύμα, στους έσχατους καιρούς μας, μας καθοδήγησε στο να επαγρυπνούμε περισσότερο από ποτέ για το πονηρό αυτό πνεύμα, φανερώνοντας το όνομά του. Στο παρελθόν, είχε εισχωρήσει σε μερικές από τις ομάδες μας προσευχής, προκαλώντας πολλές ζημιές, απογοητεύσεις, καυγάδες και τελικά διαίρεση και καταστροφή, καθώς επίσης και στους συλλόγους της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Δεν παρέλειψε να εισχωρήσει και στην καλή δουλειά της ομάδας των συντονιστών και να τη διαλύσει, αλλά με τη χάρη του Θεού θα καταφέρνουμε πάντα να το διακρίνουμε και να το διώχνουμε από τους κύκλους μας πριν γίνει ζημιά. Όπως όταν ο άγγελος ξεκαθαρίζει τα ζιζάνια από το σιτάρι, έχω την αίσθηση ότι τώρα είναι ο καιρός που ο Κύριός μας καθαρίζει τον αγρό Του.

Αντιμέτωποι με την Ιεζάβελ

Σ'αυτά τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, πόσες φορές δεν ήρθα αντιμέτωπη με το πνεύμα αυτό, χωρίς να ξέρω το όνομά του! Βρέθηκα με άτομα που είχαν το πονηρό αυτό πνεύμα σε συγκεντρώσεις, σε συναντήσεις, σε ομάδες προσευχής, κι αλλού. Πόσες φορές δεν άκουσα απ΄αυτά την κλασσική φράση: "Είμαι ακριβώς σαν κι εσένα. Έχω τις ίδιες εμπειρίες με τις δικές σου. Σε καταλαβαίνω. Ο Θεός μού λέει τα ίδια που λέει και σε σένα." Ή "Ο Ιησούς δίνει σε μένα μηνύματα που μοιάζουν πολύ με τα δικά σου. Θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να εργαστούμε μαζί." 'Η, πιο κατηγορηματικά "Ο Ιησούς και η Παρθένος Μαρία μού είπαν ότι πρέπει να εργαστούμε μαζί." Άλλοι το λένε πιο απλά, αλλά είναι το ίδιο κατηγορηματικοί: "Η Παναγία θέλει να κάνεις τούτο ή το άλλο", υποδεικνύοντάς μου τί θα'πρεπε να κάνω. Αυτές οι παρατηρήσεις γίνονται είτε προφορικά είτε γραπτά, δίνοντάς μου στο χέρι ή μέσω φίλων ένα γραπτό μήνυμα από "τον άγγελό τους" προς εμένα, ή από τον "Χριστό ή την Παναγία", πολλά απ'αυτά, είτε κολακεύοντάς με για να με παρασύρουν, ή κατηγορώντας με δριμύτατα επειδή τους απέρριψα!

Ένα αληθινό δώρο του Αγίου Πνεύματος δεν αυτοχαρακτηρίζεται ποτέ, αλλά αφήνει το Θεό να επιτρέψει να το ανακαλύψουν. Αφού είναι δικό Του έργο και σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει, θα φροντίσει στη δική Του ώρα να γίνει γνωστό. Αν κάποιος δεχτεί μια αληθινή κλήση από το Θεό, ο κόσμος θα το αναγνωρίσει. Όμως πάρα πολλοί που δεν έχουν λάβει το χάρισμα της προφητείας, περιφέρονται φορώντας ταμπέλες και εξευτελίζονται βάζοντας την ετικέττα μόνοι τους.

Μια μέρα, ήμουν στο τράνζιτ της Νίκαιας, περιμένοντας την πτήση μου. Μια νεαρή κυρία, που προφανώς με αναγνώρισε, με πλησίασε. Είπε ότι διάβαζε τα κείμενα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και της άρεσαν πολύ. Φεύγοντας, μου έδωσε την κάρτα της με το όνομα και το επάγγελμά της. Διάβασα: "Αγγελιοφόρος του Θεού". Πόσο ξεδιάντροπος μπορεί κάποιος να γίνει!

Πολύ πρόσφατα, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε το πονηρό αυτό πνεύμα σε πολλά και διάφορα μέρη. Χάρη στη βοήθεια του π. Άμπερτον και του π. Σάλιβαν, το πονηρό αυτό πνεύμα αντιμετωπίστηκε με μεγάλη επιτυχία, όχι όμως χωρίς αγώνα. Δυστυχώς, όσοι το είχαν και τους ζητήθηκε να προχωρήσουν σε προσευχές απολύτρωσης και θεραπείας, δεν έχουν πάει μέχρι σήμερα. Είναι πολύ δύσκολο να χαμηλώσουν την περηφάνια τους ή να υποτάξουν τον εγωισμό τους. Όσοι είπαν ότι πήγαν σε προσευχή απολύτρωσης, το έκαναν χωρίς να έχουν πεισθεί ότι είχαν αυτό το πνεύμα. Με το να αρνούνται το γεγονός αυτό, δεν βοηθιούνται αρκετά γιατί κλείνονται στο Άγιο Πνεύμα που είναι πρόθυμο να τους θεραπεύσει.

Η Ιεζάβελ, με το να αυτοαποκαλείται "προφήτης", δίδασκε και παραπλανούσε τους δούλους του Θεού. Αιώνες τώρα τριγυρίζει, επιζητώντας να πλήξει το προφητικό λειτούργημα που έχει δοθεί σε ένα άτομο ή στην Εκκλησία, κι όπου το προφητικό χάρισμα είναι παρόν, να είστε βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα θα φανερωθεί και το πνεύμα Ιεζάβελ. Μερικές φορές αμφιβάλλω αν αυτός που το έχει υποπτεύεται ότι είναι φορέας, αφού είναι αποφασισμένος να επιτύχει τον σκοπό του/της πάση θυσία.

Κατά πάσα πιθανότητα, ξεγελιούνται πολλοί από το γεγονός ότι η Ιεζάβελ ήταν θρησκευόμενο άτομο και ασχολιόταν με θρησκευτικά πράγματα. Ήταν η κόρη του Εθβάαλ, που σημαίνει "με τον Βάαλ". Προσηλύτισε τον σύζυγό της Αχαάβ στον Βάαλ. Ο Αχαάβ την παντρεύτηκε παρά την εντολή του Θεού. Το όνομα Ιεζάβελ σημαίνει "χωρίς κατοικία". Μία αληθινή απόδοση της Ιεζάβελ μπορεί κάλλιστα να περιγραφεί ως λατρεία του ατομικού εγώ.

Μερικά χαρακτηριστικά της Ιεζάβελ

Το πνεύμα της Ιεζάβελ αγωνίζεται να κυριαρχήσει στους ανθρώπους. Στην εκκλησία, το πνεύμα αυτό επιθυμεί να κυβερνά και να ελέγχει το λαό του Θεού. Αν δεν είμαστε αποφασιστικοί, θα υποκήψουμε στη γοητεία του. Υποστηρίζει και επηρεάζει σοβαρά τις θρησκευτικές οργανώσεις καθώς και την πολιτική. Αν και η Ιεζάβελ είναι θρησκευόμενη, ασκεί την ψεύτικη δύναμή της ενάντια στην αληθινή προφητική θεία ροή. Μισεί τους προφήτες και κάθε προφητικό λειτούργημα. Μισεί ειδικά τη μετάνοια, την ταπεινότητα και τις προσευχές υπέρ των άλλων, επειδή γκρεμίζουν τα δικά της οχυρά του πείσματος και της υπερηφάνειας.

Οι Ιεζάβελ αρέσκονται να προβάλουν μία αίσθηση δύναμης που δεν έχουν. Βασίζεται στον εκφοβισμό, για να σκοτιστεί ο νους εκείνων που επιθυμούν να τους καταπιέσουν. Πολύ συχνά το πνεύμα αυτό προσπαθεί να ασκήσει επιρροή: στην εκκλησία - "Αν το κάνεις αυτό, δεν θα συνεισφέρουμε". Ή "Υπάκουσέ με, αλλοιώς δεν θα έχεις καμιά πνευματική κάλυψη". Σε πνευματικές οργανώσεις: - "Αν δε συμφωνήσετε μαζί μου, θα αποσυρθώ και μπορείτε να τα βγάλετε πέρα χωρίς εμένα κι όλη τη δουλειά που έχω ετοιμάσει θα την κρατήσω". Ναι, αν κανείς δε συμφωνεί με τη δράση του ή της, θα υπάρξουν συνέπειες. Ο εκφοβισμός επιζητεί να επηρεάσει το άτομο με τις απειλές. Η χρησιμοποίηση του φόβου θέτει υπό έλεγχο τον άνθρωπο από φόβο μήπως χάσει κάτι πολύτιμο. Αυτό είναι εκβιασμός και απέχει από την αγάπη του Θεού, επειδή όλ'αυτά είναι ακατάλληλα κανάλια, χρήση παράνομης δύναμης και εξουσίας, προβολή δύναμης που δεν είναι δική μας για να την χρησιμοποιήσουμε. Αυτό με κανένα τρόπο δεν υπονοεί ότι ένα άτομο δεν πρέπει να υπερασπίζεται τον εαυτό του, αλλά μάλλον ότι πρέπει να το κάνει με τον σωστό τρόπο. Η χειραγώγηση, ο εκφοβισμός και η καταδυνάστευση του άλλου, είναι κατάφωρη άσκηση ελέγχου και παράνομης εξουσίας.

Στα πρώτα στάδια της μαρτυρίας μου, όταν έμενα στην Ελβετία, με πλησίασε μία κυρία που φαινόταν ευγενική και πρόθυμη να βοηθήσει στις γαλλικές μεταφράσεις. Τότε δεν είχα κανένα, κι έτσι δέχτηκα. Ο σύζυγός της εργαζόταν σε σχολείο και δίδασκε γαλλική Φιλολογία. Φάνηκε ότι ήταν σωστός άνθρωπος για να μεταφράζει, αφού κι ο σύζυγός της θα μπορούσε να τη βοηθήσει σ'αυτή τη δουλειά. Αφού όμως διάβασα το κείμενο που μου έφερε, ανακάλυψα ότι η ορολογία απείχε πολύ από την ορολογία της Αγίας Γραφής. Τα απλά, καθαρά λόγια του Ιησού είχαν μεταβληθεί σε Γαλλική φιλολογία, χάνοντας την αίσθηση της οικειότητας. Κι όπως γνωρίζετε, η Αληθινή εν Θεώ Ζωή έχει στ'αλήθεια πολύ στενή συγγένεια με τις Γραφές ως προς την ορολογία. Πράγματι, υπάρχουν πολλά αποσπάσματα από την Αγία Γραφή. Πήρα το θάρρος να αλλάξω μερικές βιβλικές λέξεις, παίρνοντάς τες από τη γαλλική Αγία Γραφή. Όταν ανακάλυψε ότι είχα τολμήσει να επέμβω σ'αυτό που εκείνη ονόμαζε έργο "της", με απείλησε και με κατηγόρησε για παρέμβαση σε ό,τι εκείνη ονόμαζε τέλεια γαλλικά, αποκαλώντας με αμαθή που δεν γνωρίζει την εκλεπτυσμένη γαλλική γλώσσα, υπενθυμίζοντάς μου ότι ο σύζυγός της είναι καθηγητής γαλλικής Φιλολογίας κλπ. Μου έγραψε ένα σκληρό γράμμα κι έλεγε ότι ή θα μεταφράζουν με τον δικό τους τρόπο, χωρίς εγώ να αλλάζω τη γλώσσα τους και να βάζω τη γλώσσα της Αγίας Γραφής, ή θα τα εγκαταλείψουν. Συμβουλεύτηκα τον πνευματικό μου κι εκείνος είπε να τους αφήσω να φύγουν.

Της τηλεφώνησα και της είπα ότι δεν δέχομαι τους όρους της. Εξοργισμένη, μου ζήτησε να της επιστρέψω το χειρόγραφο της μετάφρασης. Αμέσως, στράφηκα στον Κύριό μας και Του ζήτησα να μου στείλει έναν μεταφραστή. Το ίδιο βράδυ, μου τηλεφώνησε ο Λιουσιέν Λομπάρ και με ρώτησε αν θα μπορούσε να κάνει κάτι, μεταφράσεις ίσως; Έτσι εργάζεται ο Κύριός μας. Εν ένα όργανο που χρησιμοποιεί τον απογοητεύει, το αντικαθιστά. Κανένα πρόβλημα.

Τότε, η κυρία αυτή που σταμάτησε να μεταφράζει, έγραψε ένα δικό της βιβλίο "θείων μηνυμάτων". Πήγε στο Βέλγιο και το τύπωσε εκεί. Το πνεύμα Ιεζάβελ είναι κι εκδικητικό. Άρχισε να πλησιάζει πολλούς φίλους μου και να τους λέει πόσο κακή ήμουν κι ότι κι εκείνη είχε οράματα. Σε ένα απ'αυτά, είπε, είδε τον Πάντρε Πίο που της ανέφερε ότι ήμουν πραγματικά πολύ κακή και ψευδοπροφήτης. Μιας και αυτό δεν ήταν αρκετό για να με εκδικηθεί, άνοιξε μια ιστοσελίδα (websidte) ενάντια στην Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Αποστολή είχε να καταστρέψει τη ροή του προφητικού Πνεύματος του Θεού. Απ'ό,τι ξέρω, η ιστοσελίδα υφίσταται ακόμη.

Διάφορα άλλα χαρακτηριστικά του/της Ιεζάβελ που υποκρίνεται τον Αφέντη ή τον Μάρτυρα

Η αυτολύπηση είναι καθαρά συνειδητή μοιρολατρεία και παράδοση στη νοοτροπία του θύματος. "Όταν αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας ως θύμα, κυριολεκτικά αμαρτάνετε με την Ιεζάβελ, επειδή δεν της αντιστέκεστε", γράφει σ'ένα βιβλίο σχετικό με το πνεύμα της Ιεζάβελ. Μιλούν γι'αδελφική αγάπη αλλά πράττουν ακριβώς το αντίθετο, συνειδητά ή ασυνείδητα. Αυτή η "αγάπη" δεν είναι θεϊκή, ούτε καν μία εκλεπτυσμένη ανθρώπινη αγάπη. Είναι μάλλον μία απόλυτα εγωιστική αγάπη με το δικό της μοτίβο, που επιζητεί την αναγνώριση ή τον έλεγχο. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν ακόμη κι έναν θρησκευτικό όρο, τη "νηστεία", και μία θρησκευτική περίσταση για να γίνει το δικό τους. Σας αναφέρουν αποσπάσματα από την Αγία Γραφή για να σας κάνουν κήρυγμα και σας κάνουν ολόκληρη διάλεξη πάνω στις ηθικές αξίες για να σας δείξουν πόσο κακοί είστε και πόσο απέχουν οι σκέψεις σας από τον Θεό, σε αντίθεση με τη δική τους καλωσύνη, αν και είναι θύματα. Με άλλα λόγια, υποκρίνονται τον Αφέντη που είναι πνευματικά ανεβασμένος και ανώτερος από σας, αντί να είναι ταπεινοί δούλοι του Θεού που ακολουθούν τις Γραφές: "Μην κάνετε τίποτα από ανταγωνισμό ή ματαιοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη ας θεωρεί καθένας τον άλλο ανώτερό του. Ας μη φροντίζει ο καθένας σας μόνο για ό,τι ενδιαφέρει τον εαυτό του, αλλά και για ό,τι ωφελεί τους άλλους." (Φιλ. 2:3-4).

Έχω παρατηρήσει ότι η Ιεζάβελ έχει πολλά χαρακτηριστικά. Θα πάρει οποιοδήποτε προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της. Το άλλο προσωπείο που χρησιμοποιεί είναι του Μάρτυρα αντί του Αφεντικού. Αυτή η όψη της Ιεζάβελ θα προσπαθήσει να χειριστεί τους πάντες, κατηγορώντας τους για κακία απέναντί της. Καταφέρνουν να σας κάνουν να πιστέψετε ότι τους έχετε παρεξηγήσει και ότι κυνηγάτε αίμα αθώο, όπως του Θυσιαστήριου Αμνού, ή βασανισμένους όπως οι Άγιοι Μάρτυρες. Είχαμε έναν που συγκρινόταν με τον Ιησού, το υπέρτατο Θύμα, όταν ο Ιησούς υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το Ισραήλ εξαιτίας του Ηρώδη. Ο προαναφερθείς είχε το πνεύμα του Αχαάβ και χειραγωγείτο από το πνεύμα της Ιεζάβελ. Μερικές φορές ωστόσο, και ο ίδιος είχε το πνεύμα της Ιεζάβελ και άρχισα να πιστεύω ότι όπως κάποιος μπορεί να έχει διχασμένη προσωπικότητα, το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει με τα πνεύματα που βρίσκονται μέσα στους ανθρώπους. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο άτομο έφερε και τα δύο πνεύματα. Στο γεγονός που θα αναφέρω έφερε και τα δύο.

Αυτός ο επικεφαλής της ομάδας προσευχής, είχε επιτρέψει σε άλλο πρόσωπο που έφερε το πνεύμα Ιεζάβελ ν΄αναλάβει όχι μόνο τις δικές του πνευματικές δραστηριότητες του εγωιστικού προγράμματός του, αλλά επίσης και της ομάδας μας προσευχής. Νόμιζε ότι αν αναγόρευε το πνεύμα Ιεζάβελ ως Προφήτη και Θεραπευτή, θα κέρδιζε δημοτικότητα μέσα στην παρακμάζουσα κι έτοιμη να διαλυθεί ομάδα προσευχής. Όταν ανακάλυψα και αντιμετώπισα τα δυο πνεύματα, ο αρχηγός με το πνεύμα Αχαάβ προσπάθησε να αποδώσει ευθύνες σε αθώους κατηγορώντας τους για πολλά. Γι'αυτό πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να φέρει και τα δυο πνεύματα. Από Αχαάβ έγινε Ιεζάβελ αφού δεν είχε πρόβλημα να πει ψέμματα προκειμένου να δικαιωθεί. Η Ιεζάβελ δε διστάζει να πει ψέμματα, φημίζεται γι'αυτό. Ο αρχηγός της ομάδας προσευχής υποχρεώθηκε να φύγει όχι μόνο από την ομάδα αλλά και από τη χώρα διαμονής του, για ν'αποφύγει μια δίκη εναντίον του που εκκρεμεί ακόμη. Αν και του συστήθηκε να αποσυρθεί για προσευχή απολύτρωσης και θεραπείας, αρνήθηκε, ενεργώντας σα να είχε υποστεί άδικη επίθεση. Με το να "ενδύονται" το πνεύμα του μάρτυρα, αποκτούν δυστυχώς πολλούς οπαδούς. Αυτό ήδη τους ικανοποιεί και δεν ενδιαφέρονται αν γίνονται αιτία διαίρεσης και βδέλυγμα στα μάτια του Θεού.

Είναι επίσης συνηθέστατο για κάποιον που έχει το πνεύμα Ιεζάβελ, να εμφανίζεται χωρίς προειδοποίηση στο σπίτι κάποιου, λέγοντας ότι ο Κύριος του είπε να πάει να προσευχηθεί για μια ορισμένη ανάγκη. Νιώθουν την ανάγκη να προσευχηθούν, πάνε σε άλλους, αυτό όμως δεν προέρχεται από το Θεό.

Αντιμετωπίζοντας το πνεύμα της Ιεζάβελ και του Αχαάβ

Όταν το πνεύμα Ιεζάβελ έρχεται αντιμέτωπο με την αλήθεια, θεωρεί τον αντίπαλο εχθρό. Και τότε αντεπιτίθεται με εφόδους κατά του "εχθρού". Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μεγαλύτερη οργή από εκείνη του εξουσιαστικού ατόμου που έρχεται αντιμέτωπο. Το άτομο αυτό δεν παραδέχεται ποτέ την ενοχή του ούτε αντεκδικείται αυτόν που τον αντιμετωπίζει. Η άμυνα είναι κοινότυπη όταν του γίνεται κάποια υπόδειξη. Η υπερηφάνεια μαζί με τη βαθιά ριζωμένη ανασφάλεια, δεν αποδέχεται διόρθωση, επειδή κάθε διόρθωση γίνεται αντιληπτή ως απόρριψη. Σαν αποτέλεσμα, ουδέποτε θ'ακούσετε έναν άνθρωπο που κατέχεται από πνεύμα ελέγχου να δεχτεί ότι έχει κάνει λάθος. Το λάθος είναι πάντα κάποιου άλλου. Δεν υφίσταται ποτέ ομολογία ενοχής, συντριβής ή πραγματικών τύψεων.

Το πνεύμα Ιεζάβελ βρίσκεται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Η θέλησή του έγινε θεός. Πρέπει να εκπληρωθεί, άσχετα από συνέπειες. Η Ιεζάβελ όχι μόνο έκλεψε την εξουσία, αλλά άσκησε και έλεγχο στην ηγεσία. Χρησιμοποίησε ψέματα και παραποιήσεις. Ο Θεός περιμένει κάποιος να της αντιπαρατεθεί - να την αντιμετωπίσει. Πολλοί υποκύπτουν στο πνεύμα Αχαάβ και απλώς αρνούνται να δουν τις μεθόδους της. Ισχυρίζονται ότι, παρ'όλ'αυτά είναι θρησκευόμενη και εργάζεται σκληρά στην εκκλησία. Η μεγαλύτερη αδυναμία των ηγετών είναι ο φόβος της αντιπαράθεσης. Θέλουν την ειρήνη, χωρίς να πληρώσουν το τίμημα, χωρίς ν'αντιμετωπίσουν τις μανούβρες και τις μεθόδους ελέγχου του πνεύματος Ιεζάβελ.

Θυμάμαι κάποτε που έπρεπε ν'αντιμετωπίσω άτομα με το πνεύμα αυτό, τι πληθώρα κατηγοριών ξεχύθηκε ξαφνικά από το στόμα τους! Το μίσος που εκδηλώθηκε ξαφνικά, μου θύμισε όταν, στην αρχή, μου είχε επιθετεί ο Σατανάς. Τα λόγια ήταν τα ίδια ακριβώς, και για τούτο αναγνώρισα το Σατανά στους ανθρώπους αυτούς. Πρωτήτερα, ήμουν φίλη τους και εκτιμούσαν πολύ την αποστολή μου, αφού όμως ήρθαμε σε αντιπαράθεση, με κύλησαν στη λάσπη, με έβρισαν, με αποκάλεσαν ψευδοπροφήτη και αποκάλεσαν την αποστολή και την μαρτυρία μου "βλακείες". Έχει ενδιαφέρον το ότι όλοι αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο! Ωστόσο, το πνεύμα Αχαάβ αντιδρά διαφορετικά.

Είναι ενδιαφέρον το πόσο μοιάζουν οι αντιδράσεις του πνεύματος Ιεζάβελ με του Σατανά. Όταν ο διάβολος προσπαθούσε στην αρχή να εισχωρήσει στα γραπτά και τον ανακάλυπτα, ξαφνικά η γλώσσα του από "θεϊκή" γινόταν χυδαία. Οι άνθρωποι που με "αγαπούσαν" αφιερώνονταν στο να με καταστρέψουν καθώς και την υπόληψή μου, μετά την αντιπαράθεσή μας.

Συχνά, η Ιεζάβελ έχει προσωρινές τύψεις, γρήγορα όμως ξαναγυρίζει στις μεθόδους εξουσίας. Όταν πρόκειται για προσευχή, προσεύχεται για τα σχέδιά της. Αυτή η προσευχή δεν έχει δύναμη. Η αληθινή, ένθερμη, παρακλητική προσευχή κάνει τις καρδιές ν'αλλάζουν και από περήφανες και αγέρωχες να γεμίζουν μετάνοια και ταπεινότητα. Αυτό είναι το μόνο θανατηφόρο χτύπημα εναντίον του πνεύματος Ιεζάβελ. Όπως είναι χαρακτηριστικό μιας Ιεζάβελ, θα παραπονεθεί ότι δεν την αντιμετώπισαν αρκετά. Η εγωιστική φύση της θα την ωθήσει στα άκρα, με ψέματα και υπερβολές, ώστε να φανεί ότι έχει πνευματικότητα. Τελικά, για τον εγωκεντρικό, κανείς δεν είναι σπουδαιότερος εκείνου. Η Ιεζάβελ λέει και ξαναλέει ότι η απόφασή της ήταν αποτέλεσμα πολλής προσευχής. Ξέρει πώς να συγκεντρώνει τη συμπάθεια, κατέχοντας τον τρόπο να κλαίει στο πι και φι και να ξεγελά σχεδόν όλους.

Όσο για το πνεύμα Αχαάβ, είναι γνωστό ότι παραιτείται από την εξουσία του. Αυτό μαρτυρεί απόφαση για αποφυγή αντιπαράθεσης και αρνείται το λάθος. Το πνεύμα Αχαάβ είναι αδύναμο και φοβισμένο. Του αρέσει η θέση του αλλά φοβάται την αντιπαράθεση. Συνεργαζόμενα τα πνεύματα Αχαάβ και Ιεζάβελ δημιουργούν αθόρυβα μια αλληλοεξαρτημένη σχέση. Και οι δύο πρέπει να ταϊζουν ο ένας τον άλλο για να εκπληρώσουν τους στόχους τους. Ένας ποιμένας που επηρεάζεται από το πνεύμα Αχαάβ, χρειάζεται τη βοήθεια κάποιου με το πνεύμα Ιεζάβελ, προκειμένου να διατηρήσει τη θέση του και να περιφρουρήσει τη δημοτικότητά του. Μπορεί να επιτρέψει στον άνθρωπο να χρησιμοποιεί τα "δώρα" του/της για τους δικούς του εγωιστικούς σκοπούς, κι αυτό είναι να κερδίσει δημοτικότητα με κάθε τίμημα. Με τον τρόπο αυτό, σε κάθε αληθινή προφητεία που υπήρχε πριν, δίνει λιγότερη σημασία και τελικά σιωπά. Όποτε συμβαίνει αυτό, δημιουργείται στην εκκλησία τους ένα πνευματικό κενό.

Έκπληξη, έκπληξη!

Μια μέρα, μια ομάδα μας πρεσευχής, συναντήθηκε για να ρυθμίσει ορισμένα πράγματα για το μέλλον. Ξαφνικά, μπήκαν δύο κύριοι, ελάχιστα γνωστοί, που ισχυρίσθηκαν ότι είχαν το χάρισμα της προφητείας. Όταν μπήκαν απρόσκλητοι στο μέσο της συγκέντρωσης, κανείς δεν τους έκανε την παρατήρηση. Μερικοί μάλιστα ευχαριστήθηκαν σκεπτόμενοι ότι ήταν θεόσταλτοι για να λυθεί το πρόβλημα που τους απασχολούσε. Δυστυχώς, ο πνευματικός καθοδηγητής της ομάδας, τους προωθούσε μυστικά, κι επηρέαζε όλη την ομάδα να πιστεύει σ'αυτούς, μη γνωρίζοντας ότι και οι δύο είχαν το πνεύμα Ιεζάβελ. Αυτοί οι δυο δεν είχαν καμιά δουλειά στη συγκέντρωση, αλλά αυτοπροσκλήθηκαν για να μείνουν. Αμέσως, άρχισε η επικοινωνία με το Θεό και "θεϊκά μηνύματα" άρχισαν να πέφτουν βροχή για πολλούς από τους παρόντες, που τους υποδείκνυαν τι πρέπει να κάνουν. Κανείς δεν επέμεινε να φύγουν, μιας και τα "θεϊκά μηνύματα" ήταν τόσο κολακευτικά και φιλοφρονητικά, κι αυτό δυσκόλευε την κατάσταση αν κάποιος ήθελε να κάνει κάτι. Ήταν δόλωμα του πονηρού. Κανείς δεν τόλμησε να τους αντιμετωπίσει. Πολύ αργότερα, όσοι είχαν λάβει τα "θεϊκά μηνύματα" κατάλαβαν ότι δεν προέρχονταν από τον Θεό. .

Η αντιπαράθεση είναι πράγματι η μόνη "θεραπεία" όταν έχουμε να κάνουμε μ'ένα πνεύμα Ιεζάβελ. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί φοβούνται την αντιπαράθεση, ξέροντας ότι αυτό θα δημιουργήσει μια άσχημη σκηνή, κι έτσι παρατείνουν το το αναπόφευκτο.

Χειρισμός, εξουσία, εκφοβισμός

Δυο πράγματα υπήρξαν ανέκαθεν μάστιγα για την Εκκλησία - η εξουσία και ο πόθος της κυριαρχίας. Ο αγώνας αυτός για δύναμη πάντοτε διαιρούσε και βραχυκύκλωνε τη δύναμη της Εκκλησίας.

Ο πιο πανούργος αλλά και πιο κοινός τρόπος δράσης του πνεύματος εξουσίας είναι μέσω χειραγώγησης με πολλούς και διάφορους τρόπους όπως κολακεία, αυτολύπηση, υπαινιγμούς κλπ. Ο τρόπος χειρισμού για απόσπαση χρημάτων επί παραδείγματι, είναι πολλών ειδών. Ο πιο γελοίος που άκουσα, είναι αυτός της "οραματίστριας" που άνοιξε έναν οίκο προσευχής και ανάρτησε μια επιγραφή που έγραφε ότι όσο περισσότερα χρήματα δίνεις γι'αυτόν τον οίκο προσευχής, τόσο λιγότερος είναι ο κίνδυνος να πας στο καθαρτήριο. Η προσφορά χρημάτων θα σε οδηγήσει ίσια στον ουρανό. Δυστυχώς, πολλοί καλοί άνθρωποι πίστεψαν την "οραματίστρια" και έδωσαν τα λεφτά τους. Χωρίς κανένα φόβο, μ'αυτά τα λεφτά αγόρασε ένα ακριβό αυτοκίνητο γι' αυτήν κι ένα για το σύζυγό της. Όταν μια μέρα την αντιμετώπισα, αντί για "αγαπημένη φίλη" που ήταν κάποτε, έδειξε τον πραγματικό εαυτό της. Με κατηγόρησε ότι είμαι ψευδοπροφήτης και ειδοποίησε πολλούς γνωστύς της που διάβαζαν τα βιβλία της Αληθινής εν Θεώ Ζωής να τα κάψουν. Έβαλε τα δυνατά της χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα να με βλάψει, καθώς και την αποστολή μου. Είχα καταλάβει ότι αφότου ανακαλύψει κανείς και αποκαλύψει σε όλους το πνεύμα Ιεζάβελ, εκείνο θα πάθει κρίση και αντί να υποδύεται το πνευματικό άτομο, θα γίνει το αντίθετο. Θα κηρύξει τον πόλεμο και θα κάνει μεγάλη φασαρία από φόβο μήπως οι άλλοι δουν την ψευτιά. Τηλεφωνούσε σε ανθρώπους που διακινούσαν τα βιβλία στις ΗΠΑ και τους ζητούσε να κάψουν τα βιβλία μου και τις βιντεοταινίες, δίνοντας σαν αιτία ότι: "ο Θεός μού ζήτησε να σας ειδοποιήσω" κλπ.

Άλλο θέμα επίσης είναι τα όπλα. Οι Ιεζάβελ διαρκώς μαζεύουν πολεμοφόδια. Συλλέγουν πληροφορίες που μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν εναντίον σου σε περίπτωση που κάποτε θ'αρχίσουν να χάνουν έδαφος στην εξουσία. Ό,τι έχουν μαζέψει θα το χρησιμοποιήσουν εναντίον σου ανελέητα. Εδώ είχαμε μια περίπτωη, όταν άρχισαν να σχηματίζονται οι σύλλογοι. Στο πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι είχε δοθεί μεγάλη εξουσία για να διαπραγματεύεται με τους οργανωτές, για τις συναντήσεις μου, τις αναφορές, ένα περιοδικό μας κ.α. Κέρδισε τον σεβασμό ενός από τους ιερείς που μας συμπαραστέκονταν και είχε καταφέρει να τον χειρίζεται σε βαθμό που, αν διαφωνούσα μαζί του, το ανέφερε στον ιερέα και τον έστρεφε εναντίον μου. Αν τολμούσα να οργανώσω μια συγκέντρωση με απ'ευθείας συνεννόηση με τον οργανωτή παρακάμπτοντάς τον, με ανέφερε στον ιερέα αυτόν που μου έβαζε τις φωνές και με απειλούσε ότι θα αποχωρήσει. Ο ιερέας μάλιστα μου είπε να εμπιστεύομαι στον άνθρωπο αυτόν τα πάντα, όπως κάνουμε στον πνευματικό ή στον εξομολογητή! Έκανε τον ιερέα να με εξαναγκάσει να δίνω σ'εκείνον όλες τις πληροφορίες που είχα, αλλοιώς, θα με ανέφερε και θα είχα φασαρίες. Έπρεπε να πληροφορείται τα πάντα.

Σα να μην έφταναν όλ'αυτά ο άνθρωπος αυτός άρχισε ξαφνικά να συμπεριφέρεται περίεργα και να δηλώνει ότι επικοινωνούσε κι εκείνος με τον Ιησού. Έπεφτε σ'ένα είδος έκστασης και έδινε σε όλους διαταγές, δηλώνοντας αργότερα ότι προέρχονταν από τον ίδιο τον Χριστό. Υποκρινόταν τον προφήτη. Σε μια σύναξη για πνευματική περισυλλογή, συγκέντρωνε μερικούς συμπατριώτες του και προσπαθούσε να τους πάρει με το μέρος του λέγοντας "Ο Ιησούς σας λέει να ακολουθείτε εμένα κι όχι τη Βασούλα. Η αποστολή της τελείωσε". Σκοπός του ήταν να διαιρέσει την ομάδα μας και να πάρει με το μέρος του όσους περισσότερους μπορούσε. Έφτασε να πει ότι: "Ο Ιησούς μού είπε ότι εγώ θα αναλάβω τα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, γιατί τα μηνύματα με τη Βασούλα τελείωσαν". Σαν η Αληθινή εν Θεώ Ζωή να ήταν κάποιο κληροδότημα! Όταν "αναπαύονταν" με το πνεύμα, ζούσε τη "σταύρωση" ενώ μας έδινε "θεϊκά μηνύματα". Δεν είχε νόημα να επιμένω ότι όλ'αυτά δεν προέρχονταν από τον Θεό, αφού είχε την πλήρη υποστήριξη του ιερέα που διατηρούσε τη συνοχή της ομάδας.

Τελικά όταν αντιμετώπισα και τους δυο μαζί, έγινε χαμός. Τους έχασα και τους δυο. Για μας δεν ήταν απώλεια αλλά ανακούφιση που απαλλαχτήκαμε από το πνεύμα Ιεζάβελ. Λυπηθήκαμε που χάσαμε και τον ιερέα που ήταν καλός ιερέας, τυφλωμένος όμως και επηρεασμένος από το πνεύμα αυτό. Πέρασαν πολλά χρόνια και τελικά ο ιερέας που κατάλαβε το λάθος του, ήρθε πάλι σε επαφή μαζί μου. Ο άλλος, απλά εξαφανίστηκε.

Όταν λοιπόν οι άνθρωποι προσπαθούν να χειριστούν ή να κυριαρχήσουν πάνω στη βούληση των άλλων, είναι άμεση παραβίαση των θείων νόμων και έχει να κάνει με κυριαρχία δαιμονική.

Και το να αποκρύπτει κανείς πληροφορίες είναι κι αυτό ένας έλεγχος. Το πνεύμα Ιεζάβελ ασκεί πάνω σου εξουσία όταν γνωρίζει κάτι που εσύ δεν γνωρίζεις σε κάποια περίπτωση. Για την Ιεζάβελ το να κατέχει πληροφορίες που δεν έχεις είναι ένα δυνατό όπλο ελέγχου.

Πειρασμοί

Πολλές φορές παρατήρησα ότι όταν δίνεται μεγαλύτερη υπευθυνότητα σε κάποια άτομα που δουλεύον στις ομάδες μας περισσότερο από άλλα, αρχίζουν να μπαίνουν στον πειρασμό να σκέπτονται ότι δεν υπόκεινται σε διόρθωση. Είναι ίδια περίπτωση με την προηγούμενη. Είναι πολύ σημαντικό το να παραμένει κανείς ταπεινός, να έχει την καρδιά ένος υπηρέτη, όχι τυράννου. Προφανώς, όταν αποκτάς υπευθυνότητα, το εγώ υπερέχει κάθε άλλου παράγοντα. Αν δεν αντιμετωπίσουμε το εγώ μας, αυτός που του δίνεται υπευθυνότητα αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του χωρίς λάθη ή ελαττώματα. Ο Ιησούς είναι το παράδειγμα μας ότι αντιτίθεται στους υπερήφανους. "Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη του". (Α΄Πετρ. 5:5) Όποιος έχει τον πειρασμό να ελέγχει τους άλλους, ανοίγει μια πόρτα στο πνεύμα Ιεζάβελ.

Κύριο χαρακτηριστικό εκείνου που θέλει να ελέγχει είναι ότι πρέπει να έχει δίκιο. Δεν ανέχεται να κάνει λάθος και σπάνια, αν όχι ποτέ, θα παραδεχτεί ότι έσφαλε. Το πνεύμα Ιεζάβελ δε σφάλλει ποτέ, παρά μόνο αν παραδεχτεί προσωρινά μια ενοχή για να κερδίσει την "εύνοια" κάποιου. Όταν μια Ιεζάβελ ζητά συγνώμη, δεν το κανει ποτέ με αληθινή μετάνοια ή αναγνωρίζοντας ότι έσφαλε αλλά μάλλον "Λυπάμαι που πληγώθηκες."

Σε ένα διάλογο, θα διαστρέψει τα πράγματα σε σημείο να σε κάνει να νιώσεις ότι πρέπει να απολογηθείς επειδή έγινες αφορμή να πάρει μια κακή απόφαση. Έχω παρατηρήσει κι άλλα χαρακτηριστικά του πνεύματος Ιεζάβελ. Αυτός που θέλει να ελέγχει είναι πάντα εκείνος που καμαρώνει όταν κάτι πάει καλά. Εύκολα παραβλέπει όσους εργάστηκαν σκληρά, και πατάει επί πτωμάτων, αγενέστατα, για να πάρει κάθε έπαινο.

Πνεύμα ή σάρκα;

Είναι η Ιεζάβελ πνεύμα ή έργο της σάρκας; Είναι πνεύμα, αλλά βρήκε πρόσβαση μέσα από μια απαίδευτη σάρκα. Δεν υπάρχει άνθρωπος με πνεύμα εξουσίας που θα παραδεχτεί ότι κάνει λάθος. Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Αν επιμένετε να ζητήσει συγνώμη και τον αντιμετωπίσετε, πιθανότατα θα λάβετε μια βροντόφωνη απάντηση "Ναί, κάνω λάθος, πάντα εγώ κάνω λάθος". Αυτό το σαρκαστικό φτύσιμο απέχει πολύ από τη μετάνοια.

Μιλάει μπερδεμένα

Ένας από τους ύπουλους τρόπους του να ξεφεύγει όταν βρίσκεται σε αντιπαράσταση, είναι να προσπαθεί να σας μπερδέψει αλλάζοντας θέμα πέντε φορές το λεπτό. Η σύγχυση τους βοηθάει να μην ανακαλύπτονται και να μην εκτίθενται. Είναι λοιπόν αδύνατο να συζητήσεις λογικά με μια Ιεζάβελ. Γράφουν πολλές σελίδες πραγματευόμενοι όλων των ειδών της καταστάσεις εκτός απ'αυτήν περί της οποίας πρόκειται. Τα συμφραζόμενα είναι τόσο ασαφή που δεν βγαίνει νόημα. Αν πρόκειται για συζήτηση θα λένε ανοησίες για να σε εξαπατήσουν και να σε μπερδέψουν, χωρίς να δίνουν απάντηση στις ερωτήσεις σου. Τότε, πρέπει η ερώτηση να επαναλαμβάνεται και να τους ζητάμε ν'απαντήσουν μόνο στην ερώτηση αυτή. Δεν το κάνουν ποτέ κι ούτε πρόκειται να το κάνουν.

Μονολογούν

Όσοι φέρουν το πνεύμα Ιεζάβελ πολλές φορές μιλούν ασταμάτητα. Εχουν ανάγκη να νιώθουν δύναμη κι εξουσία, και κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν. Νιώθουν ότι ξέρουν περισσότερα απ'τον καθένα κι έτσι μονοπωλούν όλες τις συζητήσεις. Η Ιεζάβελ χρησιμοποιεί την ομιλία ως μορφή εξουσίας. Σε μια συνηθισμένη κουβέντα, μιλάει μόνο αυτός, είτε πρόκειται για σπορ, για τον καιρό ή για τη Βασιλεία των Ουρανών. Λόγω αυτής της τάσης για εξουσία, είναι ανίκανος να δεχθεί άλλους να υπεισέρχονται στη ζωή του. Κάθε συζήτηση μαζί του είναι μονόπλευρη. Εσύ μόνο ακούς. Κι αν ποτέ υπάρχει διακοπή και θελήσεις κάτι να πεις, η Ιεζάβελ κλείνει και δε σε ακούει.

Το εγώ

Αντί να θεωρούν τον εαυτό τους αφοσιωμένο υπηρέτη στα ζητήματα του Θεού, που κάποια στιγμή εθελοντικά ζήτησαν να Τον υπηρετήσουν, θεωρούν ότι είναι διευθυντικά στελέχη μιας μεγάλης εταιρίας. Ο Θεός τους βλέπει μάλλον ως μπάτλερ. Ο Θεός είναι ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Η στάση τους κάνει κακό στους γύρω. Διατάζουν συνεχώς τους άλλους και διευθύνουν τις πνευματικές υποθέσεις σαν μπίζνες μάλλον παρά σαν τη Βασιλεία του Θεού. Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είναι μεγάλη ανάγκη να απαρνηθούμε το εγώ μας και να έχουμε ταπεινοφροσύνη. Δεν υπάρχει χώρος για το εγώ στη Βασιλεία του Θεού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεός μας επέλεξε για να Τον υπηρετήσουμε έξω από τα προσωπικά μας σχέδια. Πολλοί από μας αποφάσισαν να Τον υπηρετήσουν "με το δικό τους τρόπο". Πρέπει λοιπόν να ωριμάσουμε, να αναγωρίσουμε τη δική Του ηγεσία. Και να εννοήσουμε τα λόγια Του: "Εγώ είμαι το Κλήμα, εσείς οι κληματόβεργες. Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί Μου κι Εγώ μαζί του, αυτός δίνει άφθονο καρπό, γιατί χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε." (Ιω. 15:5)

Μερικοί που μεταστράφηκαν και αναγνώρισαν τον Θεό ως υπ'αριθμόν ένα στη ζωή τους ενεργούν ατομικά για τον Θεό. Είναι μοναχικοί και δεν δουλεύουν ομαδικά. Χωρίς ζωή προσευχής, δεν θα έχουμε συναίσθηση του τι μας λέει ο Θεός και θα επικρατήσει αδράνεια και χλιαρότητα. Ο Ιησούς ήρθε στη γη για να εκπληρώσει το Θέλημα του Πατέρα, όχι το δικό Του. Ως πιστοί, οφείλουμε να απαρνηθούμε τα προσωπικά μας σχέδια και να επιζητούμε να εκπληρώσουμε το δικό Του σχέδιο στη ζωή μας. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Οδηγός που θα μας αποκαλύψει το σχέδιό Του.

Μάθαμε με πόσο εγωισμό και φθόνο είναι γεμάτο το πνεύμα Ιεζάβελ. Το να επιθυμείς τα χαρίσματα που το Άγιο Πνεύμα έχει δώσει σε άλλους, για δική σου δόξα, είναι αμάρτημα. Μοιάζει με τα αμάρτημα του Κάϊν κατά του Άβελ. Ο Άβελ ήταν αρεστός στον Θεό και από εγωισμό και φθόνο ο Κάϊν του έκοψε το λαιμό. Είμαι εδώ, για να επιστήσω την προσοχή σ'εκείνους που άκουσα να λένε στον κόσμο: "Πηγαίνετε σπίτι και εξασκηθείτε στη γλωσσολαλία". Σα να μπορούσαμε να εξασκηθούμε στο χάρισμα αυτό του Αγίου Πνεύματος όπως κάποιος μελετάει το πιάνο του! Θυμάμαι ένα νέο ιερέα που ζήτησε από την ομάδα μας προσευχής να πηγαίνει συχνά κοντά του για να εξασκούνται στη γλωσσολαλία. Όταν δεν έγινε τίποτε, μετά από αρκετά "μαθήματα", τους κατηγόρησε ότι έχουν ανάμεσά τους κάποιο κακό άτομο που μπλοκάρει τη ροή του Πνεύματος και τους έδιωξε!

Πρόσφατα, πληροφορήθηκα ότι σε μια από τις ομάδες μας κάποιος παρακολουθεί μαθήματα προφητείας. Μαθαίνει δηλαδή να προφητεύει. Φτάσαμε λοιπόν εδώ; Πόσο ακόμη είναι δυνατόν να παρεκκλίνουμε από την Αγία Γραφή; Αυτό είναι παρέκκλιση και παρερμηνεία του Θείου Λόγου. Το Άγιο Πνεύμα δεν πουλάει και δεν εμπορεύεται τα δώρα Του, αλλά τα χαρίζει σε όποιον επιλέγει. Το χάρισμα της γλωσσολαλίας, είναι ένα είδος προσευχής ανώτερο από το φυσιολογικό πεδίο προσευχής. "Γιατί αυτός που λαλεί παράξενες γλώσσες δεν απευθύνεται στους ανθρώπους, αλλά στο Θεό. Κανείς δεν τον καταλαβαίνει, αλλά με τη δύναμη του Πνεύματος εκφράζει ακατάληπτες αλήθειες." (Α΄Κορ. 14:2) Φυσικά, ο απόστολος Παύλος λέει ότι είναι καλύτερο να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ερμηνεύει τη γλώσσα αυτή προς όφελος της εκκλησίας και συνεχίζει λέγοντας ότι η προφητεία έχει μεγαλύτερη αξία επειδή η εκκλησία ωφελείται από αυτήν.

Όταν ένας πιστός προσεύχεται σε γλώσσες, παρακάμπτει τα όρια του νου του και μιλάει στο Θεό εν πνεύματι. Στην πραγματικότητα, είναι όπως όλα τα άλλα χαρίσματα του Πνεύματος - προφητεία, λόγος γνώσης, λόγος σοφίας κ.λ.π. Καμμιά εκδήλωση του Πνεύματος δεν είναι προϊόν διανόησης, αλλά χάρισμα και εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ένας πιστός προσεύχεται σε γλώσσες, παρακάμπτει τα όρια του νου του και μιλάει στο Θεό εν πνεύματι. Στην πραγματικότητα, είναι όπως όλα τα άλλα χαρίσματα του Πνεύματος - προφητεία, λόγος γνώσης, λόγος σοφίας κ.λ.π. Καμμιά εκδήλωση του Πνεύματος δεν είναι προϊόν διανόησης, αλλά χάρισμα και εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος.

Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να προειδοποιήσω όποιον παρακολουθεί "ειδικά μαθήματα" από το Πνεύμα του Θεού.

Με αυτό τελειώνω. Επιθυμώ ωστόσο να προσθέσω ότι πολλά σ'αυτό το άρθρο έχουν ληφθεί από βιβλία του R.T. Kendall που έχει γράψει δυο τόμους για το πνεύμα Ιεζάβελ. Η αρχή αυτού του άρθρου αποτελείται από κείμενα παρμένα από επιστολή ενός ελληνορθόδοξου ιερέα. Τα υπόλοιπα είναι από δικές μου εμπειρίες.

Κατόρθωσα να τελειώσω αυτό το άρθρο αν και είμαι πνιγμένη στο αμπαλλάρισμα και είναι 6 το απόγευμα, παραμονή της ημέρας που θα φύγω οριστικά από τη Ρώμη. Σας παρακαλώ να συγχωρήσετε τα λάθη μου, τη γλώσσα και τυχόν επαναλήψεις. Η εργασία αυτή σκοπό έχει να σας ωφελήσει. Διαβάστε προσεκτικά και δείτε μήπως κάποιος από σας αρχίζει να παρουσιάζει χαρακτηριστικά του πνεύματος αυτού. Αν νομίζετε ότι αναγνωρίζετε κάπου τον εαυτό σας, θυμηθείτε ότι δεν χάθηκαν όλα, υπάρχει μια πλατιά θύρα διαφυγής, η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Ο Θεός να σας ευλογεί όλους,
Εν Χριστώ
Βασούλα