Οικουμενική Συνάντηση για τη Χριστιανική Ενότητα στη Νamur, Βέλγιο

"Ενωμένοι από τον Χριστό"

4-7 Δεκεμβρίου, 2009

Η κα. Emmanuelle Martin και η οργανωτική της ομάδα, εμπνευσμένη από την επιθυμία του Κυρίου μας για την Ενότητα της Εκκλησίας Του, οργάνωσαν μια διήμερη Οικουμενική Διάσκεψη πάνω στο θέμα της Χριστιανικής Ενότητας. Το γεγονός αυτό πραγματοποιήθηκε στη Ναμούρ, στο Βέλγιο. Καλεσμένοι ήταν ομιλητές από τέσσερα διαφορετικά Χριστιανικά δόγματα (Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Ευαγγελικοί και Πεντηκοστιανοί), με θέμα την Ενότητα μεταξύ των Χριστιανών.

Εκτός από τη Βασούλα, ομιλητές ήταν ο αδελφός Remi Schappacher, μοναχός από το Τάγμα των Δομινικανών στο Μοναστήρι του Νανσύ, ο Προτεστάντης Ευαγγελικός Πάστορας Carlos Payan και η Debbie Kendrick, από την Πεντηκοστιανή Κοινότητα στο Ashland, Virginia, ΗΠΑ.

«Σας παρακαλώ, λοιπόν, στο όνομα του Kυρίου μας Iησού Xριστού, αδελφοί, την ίδια πίστη να ομολογείτε όλοι και να μην υπάρχουν σχίσματα μεταξύ σας. Nα είστε μάλιστα έτσι εξασκημένοι, που να σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο και να καταλήγετε στην ίδια γνώμη.» (Α’ Κορ. 1:10)

4 Δεκεμβρίου, 2009

Νωρίς το πρωί αναχωρήσαμε από την Αθήνα και γύρω στις 12 μ.μ. φτάσαμε στο Βέλγιο όπου η Magdalena Baeten (Wetteren) και ο Frank De Mulder μας επεφύλαξαν θερμή υποδοχή και μας πήγαν στο ξενοδοχείο μας. Η Magdalena, η οποία ήταν και μέλος της οργανωτικής ομάδας, προσέφερε ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια και σοκολάτες στη Βασούλα, ευχαριστώντας την για την αποδοχή της πρόσκλησής της.

Μας πήρε περίπου μια ώρα για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο "Les Tanneurs", ένα αναπαλαιωμένο κτήριο του 17ου αιώνα. Η Magdalena μάς πληροφόρησε πως τα δωμάτιά μας δεν θα ήταν έτοιμα πριν τις 2.00 μ.μ., κι έτσι κανόνισε ένα γεύμα με την ίδια και τον Frank στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.

Μας είπε ακόμα ότι γύρω στις 4.00 θα ερχόταν μια δημοσιογράφος να πάρει συνέντευξη από τη Βασούλα, ενώ αργά το απόγευμα θα πηγαίναμε στην οικία του Ρωμαιοκαθολικού Επισκόπου της Ναμούρ, Σεβασμιοτάτου Andre-Mutien Leonard, ο οποίος είχε προσκαλέσει όλους τους ομιλητές σε δείπνο.

Ύστερα από το ευχάριστο γεύμα με τη Magdalena και τον Frank, κατευθυνθήκαμε στα δωμάτιά μας για λίγη ξεκούραση.

Τα εμπόδια και τα προβλήματα είναι κάτι συνηθισμένο στην αποστολή της Βασούλας, γιατί οι πονηρές δυνάμεις δεν αντέχουν την προφητεία και κυρίως τις προσπάθειες για συμφιλίωση και ενότητα μεταξύ των Χριστιανών. Έτσι δεν μας προκάλεσε έκπληξη που, όταν η Βασούλα πήγε στο δωμάτιό της για να προετοιμαστεί για τη συνέντευξη, ξεκίνησε ένας διαρκής διαπεραστικός θόρυβος από ηλεκτρικό τρυπάνι και άλλοι θόρυβοι, προφανώς από κάποιες εργασίες στο διπλανό δωμάτιο. Μετά από αρκετές προσπάθειες να βρεθεί ένα ήσυχο μέρος, τελικά πρότεινα στη Βασούλα να ανταλλάξουμε δωμάτια.

Ακριβώς στις 4.00, κατέφθασε στο ξενοδοχείο η δημοσιογράφος με ένα φωτογράφο κι έναν εικονολήπτη. Τόσο η Βασούλα όσο κι εγώ, είχαμε ήδη εξαντληθεί με το πρόβλημα του θορύβου, ωστόσο η Βασούλα με ένα χαμόγελο καλοσωρίσματος και πάντα σε εγρήγορση όταν καλείται να δώσει μαρτυρία για την αποστολή της, πήγε με τους δημοσιογράφους για να δώσει τη συνέντευξη.

Η δημοσιογράφος, Κα Anick Benoist, προερχόταν από ένα Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων, το AFP TV, το οποίο δεν εκπέμπει μόνο στο Βέλγιο , αλλά συνεργάζεται με το BBC και το CNN καθώς και με άλλα γνωστά γαλλικά τηλεοπτικά κανάλια.

Η Βασούλα με την κα. Anick Benoist, δημοσιογράφο του Διεθνούς Πρακτορείου Ειδήσεων AFP TV.

Η συνέντευξη διήρκεσε τουλάχιστον 50 λεπτά και η Βασούλα μίλησε για την αποστολή της και το πώς της εμφανίστηκε ο φύλακας άγγελός της, ο Δανιήλ. Μίλησε για τον εξαγνισμό που πέρασε και για τον τρόπο που την πλησίασε ο Ιησούς. Η Βασούλα κάλυψε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από τα μηνύματα, και φυσικά αναφέρθηκε στην επιθυμία του Κυρίου για Ενότητα στην Εκκλησία Του. Εξήγησε γιατί μιλάει ο Θεός στην εποχή μας, τονίζοντας πως Εκείνος παρεμβαίνει κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε καλά. Μίλησε για τη γενιά μας, για το πόσο «ιδιότροποι» έχουμε γίνει, και για το ότι ζούμε σε καιρούς μεγάλης αποστασίας. Επίσης ανέφερε το μήνυμα που είχε πάρει 10 χρόνια πριν το τραγικό συμβάν στη Νεά Υόρκη στις 11/9, καθώς κι εκείνο που αφορούσε το τσουνάμι. Είπε επίσης ότι ο κόσμος στις μέρες μας τις εορτές των Χριστουγέννων τις ονομάζει απλώς μια «Χαρούμενη Περίοδο Διακοπών», αντί να γιορτάζει τη γέννηση του Χριστού. Όλα τα δεινά, καταστροφές, ότι υποφέρει η γη μας, προέρχονται από εμάς — από τις αμαρτίες μας.

Στην ερώτηση της δημοσιογράφου αν η Βασούλα έχει το χάρισμα της θεραπείας, εκείνη απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας όμως πως όταν είναι θέλημα Θεού τη χρησιμοποιεί — κι έτσι έχουν γίνει τέτοιες θεραπείες σε κάποια άτομα.

Γύρω στις 6.00 μ.μ. ο Pascal και η Pierrere ήρθαν και μας πήραν για το σπίτι του Επισκόπου. Χαρήκαμε επίσης ιδιαίτερα που συναντήσαμε αρκετούς φίλους της ΑΕΘΖ οι οποίοι είχαν ταξιδέψει από Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία και Αγγλία για να ακούσουν τη Βασούλα.

Οι διοργανωτές και οι ομιλητές της ημέρας στην οικία του Επισκόπου Andre-Mutien Leonard.

Στο δρόμο προς την οικία του Επισκόπου, η Βασούλα μου είπε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε βρεθεί σε δωμάτιο όπου γινόταν κάποια «τυχαία» οικοδομική εργασία. Το ίδιο ακριβώς της είχε ξανασυμβεί σε τουλάχιστον 4 διαφορετικά ταξίδια. Η Βασούλα πρόσθεσε ότι αυτό ήταν ο διάβολος που κάνει τα πάντα για να καταστρέψει την αποστολή της.

Φτάσαμε πρώτοι στο σπίτι του Επισκόπου Leonard, ο οποίος μας υποδέχθηκε ζεστά. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθαν και οι υπόλοιποι ομιλητές, ενώ ο Επίσκοπος με την ευχάριστη προσωπικότητά του και τη θαυμάσια φιλοξενία του έκανε την ατμόσφαιρα άνετη και χαρούμενη.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου οι ομιλητές είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους και να μοιραστούν κάποιες προσωπικές τους εμπειρίες. Ο Carlos μας είπε ότι ήταν Καθολικός αλλά αφού οι γονείς του ήταν κομμουνιστές, έγινε κι εκείνος κομμουνιστής, και αργότερα στη ζωή του μεταστράφηκε χάρη σε έναν Ευαγγελικό και έκτοτε υπηρετεί τον Θεό μέσα στην Ευαγγελική Εκκλησία. Τα τελευταία δύο χρόνια ενδιαφέρεται για την Ενότητα των Εκκλησιών. Ο Αδελφός Remi Schappacher επίσης διατύπωσε τις απόψεις του για την Ενότητα και η Debbie μοιράστηκε μαζί μας την ιδιαίτερη σχέση που είχε με την Παναγία και τη μοναδική εμπειρία της στο Μετζουγκόριε. Η Βασούλα καθόταν ήσυχα και μίλησε για την αποστολή της μόνο όταν της ζητήθηκε. Σχημάτισα την εντύπωση πως τα λόγια της Βασούλας κατέκτησαν όσους δεν γνώριζαν πολλά για εκείνη και τους κέντρισαν το ενδιαφέρον να ρωτήσουν περισσότερα σχετικά με εκείνη και με όσα λέει ο Θεός στην εποχή μας.

Ο Σεβασμιότατος Andre-Mutien Leonard ενημέρωσε τη Βασούλα ότι δεχόταν μεγάλη πίεση από κάποιους για να μη λάβει μέρος σε αυτή την Οικουμενική συνάντηση επειδή θα ήταν κι εκείνη εκεί. Ο Επίσκοπος είπε πως δέχθηκε ακόμα και απειλές, ενώ κάποιοι τον προειδοποίησαν να μην αφήσει τη Βασούλα να μιλήσει.

Επίσης, τόσο ο Carlos όσο και ο Αιδεσιμότατος Remi ανέφεραν ότι τους συμβούλευσαν να μη συμμετάσχουν στη συνάντηση λόγω της παρουσίας της Βασούλας. Ο Carlos όμως πρόσθεσε πως αδιαφόρησε για εκείνους που τον πίεσαν ακόμα κι αν αυτό έθετε σε κίνδυνο την υπόληψή του, μια και είναι αρκετά γνωστός στην Ευαγγελική Κοινότητα, κυρίως στη Γαλλία.

Ήταν πολύ θλιβερό να ακούει κανείς ότι υπάρχουν χριστιανοί που δεν θέλουν την ενότητα. Θυμήθηκα τα λόγια του Κυρίου μας:

«...Θα σε δείξω στον κόσμο σαν σημάδι ενότητας. Σου εναντιώνονται και σε απορρίπτουν αλλά τώρα ξέρεις γιατί: γιατί η ενότητα είναι ανεπιθύμητη, όπως και η Αγάπη είναι ανεπιθύμητη μέσα σε πολλές καρδιές. Λείπει η ειλικρίνεια...» (18 Φεβρουαρίου 1993)

Η μέρα μας τελείωσε ευχάριστα στο σπίτι του Επισκόπου, με αρκετό γέλιο και ευθυμία, καθώς και γόνιμη συζήτηση για πνευματικά ζητήματα.

5 Δεκεμβρίου, 2009

Νωρίς το πρωί ο Pascal και ο Pierre πέρασαν από το ξενοδοχείο για να μας πάνε στο Συνεδριακό Κέντρο της Ναμούρ, όπου θα λάβαινε χώρα η Οικουμενική Συνάντηση.

Η συνάντηση ξεκίνησε με ένα θερμό καλοσώρισμα από τους διοργανωτές. Μετά ο Σεβ. Leonard, ο οποίος και ευλόγησε την ομήγυρη, έδωσε μια υπέροχη ομιλία που μας συγκίνησε όλους.

Είπε: «Δεν ξέρω αν νιώθετε όπως εγώ, αλλά εμένα μου φαίνεται τελείως υπέροχο που βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Και το γεγονός ότι είμαστε εδώ προέρχεται από την υπενθύμιση που μας κάνει Κάποιος, όχι κάτι. Συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί όχι για κάποιες ιδέες, ούτε μόνο για κάποια ιδανικά, αλλά από ένα Πρόσωπο εντελώς μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πουθενά δεν πρόκειται να βρεθεί κάποιος σαν τον Ιησού.»

Και συνέχισε λέγοντας, «Σήμερα είμαστε ευτυχείς που είμαστε εδώ, παρά τις διαφορές μας – χάρη στις διαφορές μας – ενωμένοι εν Χριστώ, ενωμένοι μέσα σε Εκείνον που είναι ο Σωτήρας του κόσμου».

Ο Επίσκοπος Leonard έκλεισε την ομιλία του λέγοντας ότι έλαβε γράμματα που του συνιστούσαν να μην παρευρεθεί σε αυτή την Οικουμενική Συνάντηση. Κι όμως, όχι μόνο ήταν παρών αλλά και ευχαρίστησε τον Κύριο που μας έφερε όλους εκεί και προσευχήθηκε στο Άγιο Πνεύμα να ανοίξει τις καρδιές μας, ώστε να δεχθούμε όλα όσα θέλει ο Θεός να μας δώσει μέσα από αυτή τη Διάσκεψη.

Μετά από αυτή την υπέροχη εισαγωγή, πρώτος ομιλητής μας ήταν ο Πάστορας Carlos Payan, ο οποίος με την έντονη και ευχάριστη προσωπικότητά του, τράβηξε την προσοχή μας. Βαθιά συγκινημένος από την ομιλία του Σεβ. Επισκόπου Leonard είπε ότι είναι ένας Προτεστάντης Ευαγγελικός, ο οποίος από τότε που έγινε Ευαγγελικός, «διδάχθηκε» να «αντιπαθεί» τους Καθολικούς. Ήταν αντι-Καθολικός, και πρόσθεσε πως μερικές φορές είναι δύσκολο να συναναστρέφεσαι Καθολικούς Επισκόπους, αλλά σήμερα ο Επίσκοπος Leonard τού έδειξε τι σημαίνει να είσαι Επίσκοπος. Ο Πάστορας Carlos ομολόγησε πως πριν περίπου δύο χρόνια αποφάσισε να αγαπήσει τους Καθολικούς. Σήμερα, μας είπε, θα κάνει το ίδιο και με τους Ορθόδοξους. Μας είπε ότι θέλει να αγαπήσει όλα τα αδέλφια του, χωρίς όρους. Ο Ιησούς δεν βάζει όρους. Ο Θεός μας έβαλε να εργαστούμε μαζί για την ενότητα επειδή χωρισμένοι δεν μπορούμε να έχουμε το προνόμιο της πλήρους αλήθειας του Χριστού. Η Αγάπη είναι μια απόφαση. Ο Χριστός επιθυμεί να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, και το πρόβλημα είναι πάντα ο άλλος. Οι άλλοι δεν προσεύχονται σαν εμάς, οι άλλοι δεν κάνουν τα πράγματα όπως εμείς. Όμως ο Ιησούς είπε, αγαπάτε ο ένας τον άλλο, συγχωρήστε ο ένας τον άλλο. Καθώς οι γονείς του πάστορα Carlos ήταν κομμουνιστές, έγινε και ο ίδιος, αλλά στην ηλικία των 31 κάποιος του μίλησε για τον Ιησού και αφιέρωσε τη ζωή του στον Θεό. Δεν διάλεξε την Εκκλησία, τον Χριστό διάλεξε.

Ο Προτεστάντης Ευαγγελικός Πάστορας Carlos Payan, μιλώντας στη διάσκεψη.

Αναφέρθηκε στη μεταστροφή της καρδιάς και στο ότι ο Θεός μας αγαπά όπως είμαστε, ενώ όσο περισσότερο Τον γνωρίζουμε τόσο περισσότερο μας γοητεύει η απλότητα που έχει ο Χριστός. Οτιδήποτε είναι πολύπλοκο προέρχεται από τον Σατανά. Ο Θεός τους αγαπάει όλους. Έδωσε τον Μονογενή Του Υιό για να μας σώσει (Ιω. 3:16). Χριστιανισμός είναι η σύναξη των ανθρώπων που ακολουθούν τον Χριστό, και οι οποίοι δεν κάνουν το δικό τους θέλημα αλλά το θέλημα του Χριστού, και αυτό έχει ένα τίμημα.

Ο Carlos είπε πως ο Χριστός μας καλεί από παντού, υπάρχουν τόσα διαφορετικά δόγματα, και δεν αποτελούμε πολιτική εξουσία αλλά κυρίως πνευματική εξουσία. «Δεν είμαστε εδώ απλώς για να περάσουμε μια ωραία μέρα, είμαστε εδώ επειδή είμαστε Χριστοκεντρικοί. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τον Χριστό. Ο Χριστός μάς καλεί να αποκολληθούμε από τα εγκόσμια. Πρέπει να γνωρίσουμε τον Χριστό, ο οποίος είναι αγάπη. Καθώς πηγαίνουμε πιο κοντά Του, Εκείνος βλέπει όλα τα λάθη μας. Μπορούμε να πετύχουμε την ενότητα. Πρέπει να μετανοήσουμε για να γίνουμε φίλοι Του, και να αγαπήσουμε τον διπλανό μας και τον αδελφό μας όπως τον εαυτό μας. Οι φίλοι δεν μπορούν να χωρίσουν γιατί τους ενώνει η Μητέρα Του.» Ο Carlos έκλεισε την ομιλία του κάνοντας πράξη τα κλειδιά της ενότητας – αγάπη και ταπείνωση. Είπε: «Αγαπώ τους Καθολικούς, Σεβασμιότατε Επίσκοπε Leonard γνωρίζετε πως είστε μεγαλύτερος από εμένα. Γνωρίζοντας τη Βασούλα αισθάνομαι ότι θέλω να μάθω περισσότερα για τους θησαυρούς που έχετε. Επιθυμώ να σας γνωρίσω επειδή ξέρω πως κατέχετε αυτό που ζητώ. Είμαι μικρότερος, θέλω να μάθω.»

Ύστερα από αυτήν την πολύ συγκινητική ομιλία, η χορωδία έψαλε δοξαστικούς ύμνους και μετά η Emmanuelle μετέφερε στους παρευρισκόμενους τους χαιρετισμούς του Σεβ. Severios Hazail Soumi, από τη Συριακή Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βελγίου, Γαλλίας και Λουξεμβούργου.

Παιδιά που τραγουδούν στα συρο-αραμαϊκά, σταλμένα από τον Σεβασμιότατο Severios Hazail Soumi, από τη Συριακή Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βελγίου, Γαλλίας και Λουξεμβούργου.

Στο γράμμα του ανέφερε πως λυπόταν που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω κάποιων υποχρεώσεών του, αλλά χαιρόταν που το ποίμνιό του (αναφερόταν στα παιδιά της χορωδίας της εκκλησίας του) ήταν ανάμεσά μας και ζούσε αυτή την ενότητα μαζί μας. «Αυτά τα παιδιά», έγραψε, «που θα ακούσετε να ψάλουν ύμνους στα συρο-αραμαϊκά, είναι οι σπόροι της εκκλησίας μου και το μέλλον της. Η Ενότητα είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν οι μάχες αυτού του κόσμου γιατί ο Χριστός μπορεί να λάμψει πάνω τους. Χρειαζόμαστε την απόδειξη της ενότητας και της συμφιλίωσης. Σήμερα χαίρομαι που συγκεντρωθήκατε όλοι μαζί, αφού έτσι χτίζεται η ενότητα. Ας μη βάζουμε εμπόδια.»

Τα παιδιά της χορωδίας έψαλαν ωραίους δοξαστικούς ύμνους, συγκινώντας όλους μας.

Η Βασούλα ήταν ο επόμενος ομιλητής και ξεκίνησε την παρουσίασή της με την ερώτηση του Χριστού: «Ποιο σπίτι είναι πιο σημαντικό; Το δικό σου ή το δικό Μου;» Η Βασούλα είπε πως όταν ο Ιησούς την ρώτησε αυτό, ένιωσε συντετριμμένη. Δεν ήξερε τι να κάνει, καθώς δεν είχε πάει ποτέ σε κατήχηση και ήταν αστοιχείωτη σχετικά με θεολογία. Ο Θεός τής είπε να παραμείνει ένα τίποτα, έτσι ώστε Εκείνος να δείξει τη Δόξα Του και τη Δύναμή Του μέσα από εκείνη. Η Βασούλα πρόσθεσε ότι αυτό που ανέφερε ο Πάστορας Carlos στην ομιλία του, δηλαδή να νεκρώσουμε το εγώ μας, είναι σωστό. Πρέπει να νεκρώσουμε το εγώ μας για να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να πνεύσει μέσα μας.

Δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε τον Θεό αν δεν Τον αγαπάμε. Μαθαίνουμε πως να αγαπάμε τον Θεό με το να είμαστε οικείοι μαζί Του, δηλαδή πρέπει να Τον πλησιάσουμε με οικειότητα, χωρίς να ξεχνάμε ότι είναι Άγιος.

Η Βασούλα ενώ μιλάει στην Οικουμενική Διάσκεψη στη Ναμούρ το 2009

Η Ενότητα των Εκκλησιών δεν είναι θέμα υπογραφής ενός χαρτιού και δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με ορθολογιστικό τρόπο, δηλαδή όπως όταν υπογράφεις μια συνθήκη. Μπορεί να γίνει μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν πραγματικά επιθυμούμε την Ενότητα, πρέπει να λυγίσουμε. Πρέπει να νεκρώσουμε το εγώ μας. Η ταπείνωση και η αγάπη είναι τα κλειδιά της Ενότητας.

Η Βασούλα τόνισε πως το πρώτο πράγμα που επιθυμεί ο Κύριος είναι η ενοποίηση της ημερομηνίας του Πάσχα. Αυτό είναι το θέλημα του Κυρίου. Ο Κύριος υποσχέθηκε ότι αν το κάνουμε αυτό, τότε Εκείνος θα φέρει την Ενότητα με πλήρη ισχύ, μέσω του Αγίου Πνεύματος.

«...πήγαινε τώρα να συναντήσεις τον αδελφό σου και ενώστε τις ημερομηνίες του Πάσχα. Τότε, θα σας δώσω το δώρο της αγάπης και θα αποκαταστήσω την όρασή σας. Δεν θέλω να χαθείτε μέσα στην τρέλα σας. Πραγματικά είναι διπλή η λύπη Μου, διπλοί οι στεναγμοί Μου. Πήγαινε τώρα και ανακούφισε τον πόνο Μου, αδελφέ, πήγαινε και δόξασέ Με ενοποιώντας τις ημερομηνίες του Πάσχα.»
(7 Δεκεμβρίου 1994)

Ο κόσμος υφίσταται τόσες καταστροφές εξαιτίας της μεγάλης μας αποστασίας. Από την αποστασία αυτή προκαλούνται φυσικές καταστροφές. Αυτά είναι τα σημεία των έσχατων καιρών: αποστασία, εγωισμός, προκατάληψη. Δε ζούμε τη Βίβλο, ούτε γνωρίζουμε τις Γραφές όπως θα ήθελε ο Κύριος.

Ο Κύριος στέλνει ανθρώπους για να αλλάξουν τον κόσμο. Ο Χριστός κυνηγήθηκε κι έτσι και μεις πρέπει να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Είμαστε σκάνδαλο για τον υπόλοιπο κόσμο.

Μερικοί μπορεί να πουν, «μα προσπαθούμε για την Ενότητα». Ο Κύριος λέει πως δεν είναι αρκετό να παρατηρεί κανείς μόνο. Χρειάζεται ταπείνωση και αγάπη.

Η Βασούλα αναφέρθηκε επίσης στη λατρεία της Ιερής Καρδιάς του Χριστού. Όταν μιλά στους Ορθόδοξους για την Ιερή Καρδιά, την κατηγορούν ότι είναι Καθολική, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει αυτή την παράδοση. Ο Θεός επίσης ζήτησε από τη Βασούλα να μάθει να προσεύχεται το ροδάριο για χάρη Του. Τελευταία υπάρχει τόσος φανατισμός, πρόσθεσε η Βασούλα. Είναι Ορθόδοξη, αλλά υπάρχει φανατισμός και μισαλλοδοξία ανάμεσα στις εκκλησίες. Ο Ιησούς έχει μεγάλη υπομονή αλλά ο Πατέρας κάποια στιγμή θα φωνάξει: «Αρκετά!». Περιμένει από εμάς να ευαγγελιστούμε την Ενότητα. Χρειάζεται να γκρεμίσουμε τα εμπόδια της μισαλλοδοξίας και της αλαζονείας. Πρέπει να επιτρέψουμε στον Θεό να κάψει μέσα στις καρδιές μας οτιδήποτε δεν είναι σύμφωνο με το Θέλημα Του, κι έτσι να μας αφήσει σε μια πνευματική έρημο και μέσα στη σιωπή της ερήμου να μας θυμίσει τους φόβους και τις αμαρτίες μας. Αυτός είναι ο εξαγνισμός που πρέπει να περάσουμε, και ονομάζεται η «Ημέρα του Κυρίου». Θα πρέπει να μετανοήσουμε, επιτρέποντας στο Άγιο Πνεύμα να μας μεταμορφώσει. Μετά Εκείνος θα γίνει Κύριός μας και Διδάσκαλός μας, και θα κάνουμε το θέλημα Του και θα πορευόμαστε μαζί με τον Θεό. Κάθε βήμα προς την Ενότητα κάνει την Εκκλησία να λάμπει.

Ο Ιησούς λέει μέσα στα μηνύματα ότι η οργή του Πατέρα μειώνεται κάθε φορά που συγκεντρωνόμαστε στο Όνομά Του και είναι ευλογία για αυτούς που συμμετέχουν και μεγάλη συμβολή στην ενότητα των Εκκλησιών.

Η Βασούλα έκλεισε την ομιλία της λέγοντας: «Διαιρεθήκαμε με τη θέλησή μας. Ας ζητήσουμε τώρα απ’ τον Θεό να μας βοηθήσει να ξαναχτίσουμε την Εκκλησία Του.»

Η ομιλία της Βασούλας είχε μεγάλη επιρροή. Όταν ο Κύριος μιλά μέσα από την δούλη Του, τα λόγια Του διεισδύουν στις ανθρώπινες καρδιές. Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος ήταν πολύ εμφανής. Το ακροατήριο χειροκρότησε τη Βασούλα με ενθουσιασμό.

Ύστερα από την ομιλία της Βασούλας κάναμε ένα διάλειμμα και πήγα και έφερα μερικά σάντουιτς για τη Βασούλα και τη Μαρία (την ανηψιά της), η οποία είχε έρθει από την Ελβετία για να παραστεί στη συγκέντρωση. Δεν ξέραμε ότι υπήρχε ειδική αίθουσα για το γεύμα των ομιλητών, κι έτσι μείναμε στην ίδια αίθουσα που είχε γίνει η ομιλία. Εκείνο το διάστημα, πολλοί ήταν εκείνοι που πλησίασαν τη Βασούλα έχοντας απορίες και ζητώντας να τους υπογράψει το βιβλίο που είχαν αγοράσει. Αυτό που φαίνεται να ξεχνάει ο πολύς κόσμος είναι πως η Βασούλα, αν και έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα από τον Κύριο, δεν παύει να είναι άνθρωπος σαν όλους και να είναι πολύ κουρασμένη μετά από κάθε ομιλία. Έχει ανάγκη από ξεκούραση, κι έτσι προσπάθησα να βρω μια ήσυχη γωνιά για να τελειώσουμε το φαγητό μας, και τότε ανακάλυψα ένα ήσυχο σαλόνι, όπου θα μπορούσαμε να τελειώσουμε το γεύμα μας.

Αλλά ακόμη και στο διάλειμμα για φαγητό, η Βασούλα ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο που εργάζεται για ένα Συριακό τηλεοπτικό κανάλι στο Βέλγιο (SUROYO TV), αν θα μπορούσε να της πάρει μια 10λεπτη συνέντευξη, κι εκείνη δέχθηκε με χαρά να πει λίγα λόγια για την αποστολή της και την επιθυμία του Κυρίου για Ενότητα στην Εκκλησία Του.

Η Βασούλα δίνει συνέντευξη στον Συριακό τηλεοπτικό σταθμό του Βελγίου, SUROYO TV

Όταν μπήκαμε στο σαλόνι των ομιλητών, η Emmanuelle μας ενημέρωσε ότι μερικοί προτεστάντες ενοχλήθηκαν λίγο επειδή η Βασούλα μίλησε για την Παναγία και το ροδάριο.

Μετά το διάλειμμα για φαγητό, η συγκέντρωση ξεκίνησε με δοξαστικούς και λατρευτικούς ύμνους. Ύστερα ο π. Syhrain Dehaye, ο οποίος συνόδευε τον μοναχό Remi Schappacher, μίλησε σχετικά με την παιδαγωγική και τη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο Κύριός μας για να ανοίγει τις καρδιές μας, καθώς και τις στρατηγικές που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να πετύχει το ακριβώς αντίθετο: την σκληροκαρδία. Η καλοσύνη αποκαθιστά - και εμφανίζει - οτιδήποτε έχουμε καταστρέψει. Ο Θεός επιθυμεί να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να αγαπήσουμε αλλήλους. (Α’ Θεσσαλονικείς 3:12)

Ο επόμενος ομιλητής, Αδελφός Remi Schappacher μίλησε για τη θεραπεία της ψυχής μας από τον Ιησού Χριστό και για το Έλεος του Θεού. Κοιτάζοντας το Πάθος του Χριστού, καταλαβαίνουμε πως η Καρδιά Του είχε συντριβεί, και πόσο μόνος αισθάνθηκε, δηλαδή έζησε πραγματικά μια εμπειρία που κι εμείς έχουμε περάσει συχνά, όπως όταν μας απορρίπτουν ή όταν περνάμε διάφορες σκληρές δοκιμασίες. Παρ΄ όλα αυτά, η καλοσύνη αποκαθιστά τα χαμένα, ενώ ελκύει την αγάπη. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ανταποδίδουν το κακό με κακό. Ο Θεός μας διδάσκει να ευλογούμε τους εχθρούς μας. Είναι υπέροχο όταν ο Θεός μας προτρέπει να γίνουμε μια ψυχή, ένα σώμα, μια καρδιά, μια αντίληψη. Ο αδελφός Remi αναφέρθηκε επίσης στη σημασία της οικειότητας με τον Θεό και πρόσθεσε πως όταν υποφέρουμε, μπορούμε να βρούμε θεραπεία και ανάπαυση στην Καρδιά του Ιησού. Ο αδελφός Remi μας πρότεινε να επικαλεστούμε τον Ιησού χωρίς φόβο για να μας θεραπεύσει, και να εμπιστευθούμε με σιγουριά την καρδιά μας στα χέρια Του.

Μου άρεσε πάρα πολύ η ομιλία του, και είναι τόσο ωραίο να βλέπεις ότι ο Θεός μιλά μόνο μια γλώσσα, εκείνη της αγάπης.

Ο αδελφός Remi Schappacher από το Τάγμα των Δομινικανών στη Μονή του Νανσύ

Ύστερα από μερικούς δοξαστικούς ύμνους, επόμενος ομιλητής ήταν η Debbie Kendrick, Πεντηκοστιανή που ζει την Ενότητα μέσα στο σπίτι της, αφού η κόρη της έχει παντρευτεί έναν Καθολικό. Το θέμα της ομιλίας της ήταν η «Δόξα του Θεού», και η σημασία της δοξολογίας. Έφερε σαν παράδειγμα τον Απόστολο Παύλο και τον Σίλα (Πράξεις 16:25) οι οποίοι ενώ ήταν φυλακισμένοι, μετά από προσευχή και δοξολογία, οι πόρτες της φυλακής άνοιξαν. Είπε πως ο Θεός αναζητά ανθρώπους που να του προσφέρουν λατρεία και όχι εργάτες ή ανθρώπους που αρέσκονται να υποφέρουν. Μας είπε: «Δοξολογήστε όταν αισθάνεστε περιφρονημένοι, όταν νιώθετε μόνοι». Η Δόξα φέρνει την Ενότητά Του. Είναι αλήθεια ότι η δοξολογία είναι σημαντική και είναι πράξη αγάπης και ευγνωμοσύνης προς τον Θεό μας, αλλά ο Κύριος μιλά επίσης και για τον Σταυρό Του, για τα Πάθη Του.

Η ομιλήτρια Debbie Kendrick από την Πεντηκοστιανή Κοινότητα στο Ashland, Virginia, ΗΠΑ

Στα μηνύματα ο Κύριός μας λέει: «Θέλω να γίνεις ένας ζωντανός εσταυρωμένος, μια θύμηση του Εαυτού Μου. Δεν ήξερες ότι το χάρισμα του πόνου πηγάζει από την Άπειρη Γενναιοδωρία Μου και την Άπειρη Αγάπη Μου; Μη διστάζεις λοιπόν να αγκαλιάσεις το Σταυρό Μου, τα χέρια σου να σφίξουν με πάθος το Σταυρό Μου και θα σε οδηγήσει στο Δρόμο της Ζωής.» (23 Μαΐου 1990)

Στην Β’ επιστολή Προς Κορινθίους 7:10-11 ο Θεός λέει: «Το να υποφέρεις με τον τρόπο του Θεού σημαίνει να αλλάζεις προς το καλύτερο...», επειδή σε οδηγεί στη μετάνοια και μετά στο αγκάλιασμα του Σταυρού Του.

Μετά την ομιλία της Debbie είχαμε ένα διάλειμμα 25 λεπτών και αυτή τη φορά πήγαμε με τη Βασούλα στο σαλόνι που προοριζόταν για τους ομιλητές. Η Mando, πολύ καλή φίλη και μια από τις πρώτες αναγνώστριες της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, με σύστησε σε ένα δημοσιογράφο που ονομαζόταν Olivier Alberici , Εκδότη του περιοδικού "L' Appel Du Ciel", και με ρώτησε αν μπορούσε να πάρει συνέντευξη από τη Βασούλα. Ο μόνος ελεύθερος χρόνος που διέθετε η Βασούλα ήταν τότε στο διάλειμμα, και πράγματι τον κάλεσε στο σαλόνι που βρισκόμασταν. Ο Olivier Alberici πήρε συνέντευξη από τη Βασούλα για περίπου 15 λεπτά.

Η Βασούλα ενώ δίνει συνέντευξη στο δημοσιογράφο κ. Olivier Alberici, Εκδότη του περιοδικού "L' Appel Du Ciel"

Μετά το διάλειμμα, ήταν σειρά της Βασούλας να μιλήσει και μου είπε ότι θα ανέφερε αυτό που λέει ο Κύριός μας στα μηνύματα σχετικά με τον Σταυρό Του, κι έτσι ακριβώς ξεκίνησε την ομιλία της: «Ο Ιησούς λέει: Όταν αγκαλιάζετε Εμένα, αγκαλιάζετε τον Σταυρό Μου»"

Κατόπιν συνέχισε στο βασικό θέμα της, λέγοντας ότι η ενότητα και η συμφιλίωση δεν είναι κάλεσμα μόνο για τους Χριστιανούς αλλά και για ολόκληρη τη Δημιουργία. Η Βασούλα πρόσθεσε πως έχει μιλήσει για τα μηνύματα όχι μόνο σε Χριστιανούς αλλά και σε Βουδιστές, Μουσουλμάνους και Ινδουιστές.

Το Άγιο Πνεύμα κάνει τα πάντα. Αυτή η μεταμόρφωση, το μήνυμα της ενότητας, απευθύνεται σε όλους. Η Ενότητα πρέπει να χαρακτηρίζει όλη τη ζωή της Εκκλησίας. Οι ποιμένες, αν είναι ειλικρινείς, πρέπει να αναρωτηθούν αν κάνουν το θέλημα του Θεού. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Σατανάς είναι αυτός που διαιρεί.

Ευλογημένοι είναι εκείνοι που ακούνε το Λόγο του Θεού και τον απορροφούν, είναι γραμμένο. Ο Θεός δεν ξεχωρίζει κανέναν. Η σωτηρία μπορεί να δοθεί σε όλους. «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, γιατί δεν τελούμε Θεία Λειτουργία όλοι μαζί γύρω από μία Αγία Τράπεζα; Όποιος δεν το κάνει διαπράττει αμαρτία και σκανδαλίζει. Δεν μπορούμε να λέμε συνέχεια ότι είμαστε σε διαίρεση. Το Θέλημα του Θεού είναι να ενωθούμε, και να το αποδείξουμε γύρω από μία Αγία Τράπεζα.

Η Βασούλα ενώ μιλάει στην Οικουμενική Συνάντηση στη Ναμούρ.

«Όποιος, λοιπόν, ξέρει να κάνει το καλό και δεν το κάνει, αυτό γι΄αυτόν είναι αμαρτία». . (Ιακώβου, 4:17)

Καλό είναι να μιλάμε για Ενότητα αλλά καλύτερο είναι να τη θέσουμε σε εφαρμογή. Όμως ο Θεός, είπε η Βασούλα, κουράστηκε να ακούει συζητήσεις χωρίς να προχωράμε ούτε ένα βήμα μπροστά. Είναι καλό που οι λαϊκοί προσπαθούν αλλά πρέπει και ο κλήρος να κάνει ένα βήμα μπροστά. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις προκαταλήψεις μας, να αναζωπυρώσουμε αυτή τη φλόγα που τρεμοσβήνει, ώστε να γίνει Ζωντανός Θεός. Ο Θεός επιθυμεί κάθε ψυχή να νεκρώσει το εγώ της και να φυλάξει τον Χριστό μέσα της.

Οι Γραφές λένε, ταπεινώσου έτσι ώστε το Άγιο Πνεύμα να μπορέσει να σε σηκώσει. Τα λόγια του Χριστού ήταν πάντα απλά.

Ο Χριστός είναι πιστός στην υπόσχεσή Του .... να προσφέρει σε όλους την ειρήνη Του. Όταν η Εκκλησία ενωθεί, τότε θα έχουμε ειρήνη, γιατί η διαίρεσή μας είναι που προσελκύει το κακό.

Η Βασούλα αναφέρθηκε ξανά στην Παναγία μας, και στη θέση Της στους Ουρανούς. Είπε πως είναι η Βασίλισσα των Ουρανών, η οποία μας φέρνει στον Υιό της.

Μίλησε επίσης για το Άγιο Πνεύμα. Ποιος είναι το Άγιο Πνεύμα; Τα περισσότερα από τα μηνύματα είναι διδαχές σχετικά με το Άγιο Πνεύμα επειδή είναι το Πρόσωπο που γνωρίζουμε λιγότερο. Τα μηνύματα μας διδάσκουν πως να αγαπάμε τον Θεό και πως να Τον γνωρίσουμε. Ο Ιησούς είναι πάντα δίπλα μας, είναι πάντα μαζί μας και ένας τρόπος να θυμόμαστε πάντα την Παρουσία Του είναι να χρησιμοποιούμε τη φράση: «εμείς, εμάς».

Η Βασούλα έκλεισε την ομιλία της διαβάζοντας την προσευχή που μας έδωσε ο Ιησούς στις 28 Νοεμβρίου 2009.

Μετά την ομιλία της, κάναμε διάλειμμα 25 λεπτών.

Κατά τη διάρκειά του, ο Carlos ρώτησε τη Βασούλα σε ποιο σημείο της Αγίας Γραφής αναφέρει ο Θεός την Παναγία ως Βασίλισσα των Ουρανών. Εκείνη του εξήγησε πως δεν είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, όμως η Παναγία μας έχει πολλά ονόματα, πολλούς τιμητικούς τίτλους. Ένας από αυτούς είναι «Βασίλισσα των Ουρανών». Επίσης του είπε: «ποιο είναι πιο δυνατό, το Μητέρα του Θεού ή το Βασίλισσα των Ουρανών;». Ο Carlos εντυπωσιάστηκε με την απάντηση της Βασούλας και φάνηκε ικανοποιημένος.

Η Βασούλα δεν είναι ιεροκήρυκας. Δεν ερμηνεύει τη Γραφή όπως νομίζει η ίδια. Διδάσκεται απευθείας από τον Θεό, λέξη προς λέξη, και ότι της λέει Εκείνος, είναι σα να το λέει και σε μας. Η Βασούλα είναι απλώς ένα όργανο που χρησιμοποιεί ο Θεός. Έτσι δεν πρόκειται να πει εκείνη κάτι για να ευχαριστήσει τους άλλους, αλλά μόνο ό,τι είναι σε αρμονία με τις γραφές και με τις διδαχές που λαμβάνει από τον Θεό. Ακόμα κι αν μερικές φορές μπορεί να δυσαρεστήσει κάποιους, θα πει ό,τι της λέει ο Κύριος. Όταν μιλάει ο Θεός η βαρύτητα των λόγων Του είναι μεγάλη.

Ο Carlos ήταν ο τελευταίος ομιλητής της ημέρας και μίλησε υπέροχα. Με την εξωστρεφή και γλυκιά προσωπικότητά του είπε πως η ενότητα της Εκκλησίας είναι ανάγκη, όχι απλώς επειδή είναι δημοφιλής. Είναι διαταγή του Χριστού να ζήσουμε την Ενότητα πάνω στη γη. Όμως όταν θέλεις να βοηθήσεις τους άλλους και να αναφερθείς στην ενότητα, αντιμετωπίζεις προβλήματα. Οι άνθρωποι βάζουν εμπόδια, αλλά μπορούμε να ενδυθούμε την αγάπη και να γίνουμε γενναιόδωροι μεταξύ μας.

Πώς μπορούμε να αγαπήσουμε τον Θεό, αν έχουμε καρδιά από πέτρα; Πρέπει να διαρρήξουμε την καρδιά μας και όχι τα ιμάτιά μας. Θα ανακαλύψουμε ότι ζωή είναι η Αγάπη του Θεού. Η Ενότητα, η αποκατάσταση και η συμφιλίωση στη ζωή μας, εξαρτάται από το πόσο ανοιχτοί είμαστε στην Καρδιά του Θεού.

Η Οικουμενική Διάσκεψη έκλεισε με ύμνους και με προσευχή θεραπείας. Ζητήθηκε από όλους τους ομιλητές να προσευχηθούν πάνω στους παρευρισκόμενους.

Ο π. Vincent που επίσης παρίστατο στη συνάντηση, έκανε μια ανακοίνωση και ενημέρωσε το ακροατήριο online petition σχετικά με τον ιστότοπο ηλεκτρονικής αίτησης για την ένωση των ημερομηνιών του Πάσχα, ενώ ενθάρρυνε τους πάντες να υπογράψουν κι αυτοί.

6 Δεκεμβρίου, 2009

Ο Pascal και ο Pierre ήρθαν νωρίς το πρωί και μας πήραν για να πάμε στην αίθουσα του συνεδρίου.

Η συνάντηση άρχισε με δοξαστικούς ύμνους και ο Gerard Bryon, ένα μέλος της χορωδίας, είπε πως η Βασούλα μας ταξίδεψε σε «άλλη διάσταση».

Ύστερα από αυτή την ώρα δοξολογίας, ο πρώτος ομιλητής της ημέρας, ο Αδελφός Remi Schappacher, μίλησε για τη Δόξα του Θεού και τη σημασία της ενότητας. Ο Ιησούς λέει στην Αγία Γραφή «Αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως Εγώ σας αγαπώ» (Ιω. 3, 10:12).

Αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα, είπε, θα δούμε πως είμαστε χωρισμένοι μέσα στις Εκκλησίες μας, με τα ίδια μας τα λόγια. Χθες μιλάγαμε για τρία μεγάλα κλαδιά που είναι χωρισμένα, αλλά υπάρχουν όλων των ειδών οι διακλαδώσεις που βγαίνουν από το ίδιο δέντρο, απλώς εξακολουθούν να μάχονται μεταξύ τους. Όταν αγαπάμε τους αδελφούς μας, όταν συμφιλιωνόμαστε μαζί τους, τότε βλέπουμε πως τα κλαδιά του δέντρου δείχνουν σημάδια υγείας. Στην Ιστορία και στη Βίβλο έχουμε δει συχνά αδέλφια που ήταν εχθροί μεταξύ τους. Είναι πράγματι δύσκολο να συμφιλιωθείς, κι έτσι ο Χριστός λέει: Είμαι Αδελφός σας.

Δύσκολα βρίσκεις οικογένεια ενωμένη. Ο Αδελφός Remi έφερε σαν παράδειγμα τη σχέση που είχαν ο Κάιν και ο Άβελ, ή ο Ιακώβ και ο Ισαάκ. Πρόσθεσε ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε πει ότι «αυτό που έλειπε από τη σχέση Κάιν-Αβελ, ήταν η ταπείνωση και η πραότητα». Μπορούμε να αντικρίσουμε ο ένας τον άλλο και να πλησιάσουμε τον αδελφό μας, μόνο όταν ταυτόχρονα πάμε κοντά στον Θεό.

Σε αυτό το τείχος που υψώνεται ανάμεσά μας, υπάρχει πάντα το ερώτημα ποιος ήταν ο πρώτος που το έκτισε, αλλά είναι καλύτερο να βλέπουμε τα έργα του Θεού – και όταν μοιάζει αδύνατο να αγαπήσουμε τον αδελφό μας, τότε πρέπει να ατενίσουμε τον Σταυρό του Χριστού, γιατί Εκείνος θα το κάνει. Ο Θεός μόνο μπορεί να γκρεμίσει αυτό το τείχος.

Όποιος αγαπά τον αδελφό του εφαρμόζει το Νόμο πλήρως. Στο έργο αυτό της Ενότητας πιστεύω ότι μπορούμε να εξυψώσουμε κάθε οδό λατρείας. Μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό μαζί, με απλότητα, υψώνοντας την καρδιά, το νου και τις φωνές μας, και αυτό θα μας δώσει την επιθυμία να αναζητήσουμε το θέλημά Του. «Έτσι ώστε όλοι να είναι ένα. Όπως εσύ, Πατέρα, είσαι με μένα κι εγώ με σένα, έτσι να είναι κι αυτοί ένα χάρη σε μας, για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες» (Ιω. 17:21)

Ο αδελφός Remi είπε ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας της Κωνσταντινούπολης επιθυμούσε την Ενότητα και πάνω απ΄ όλα αγαπούσε τον Πάπα Παύλο VI. Δύο άνδρες από διαφορετικές εκκλησίες που αγαπούσαν ο ένας τον άλλο και αντάλλασσαν δώρα, ιδίως την περίοδο του Πάσχα. Η Ενότητα δεν είναι μια ανθρώπινη πραγματικότητα, αλλά η ουσία του Θεού. Έτσι ώστε να μπορούμε να συμμετέχουμε στην αγάπη Εκείνου, με το να είμαστε ένα, ακριβώς όπως Εκείνος είναι Ένας.

Το 1919 ο Μητροπολίτης Δωρόθεος έδωσε κι αυτός ένα υπέροχο παράδειγμα Ενότητας, στέλνοντας μια επιστολή η οποία καλούσε όλους τους χριστιανούς να ενωθούν γύρω από μία Αγία Τράπεζα, και να αγαπήσουν αλλήλους. Θα πρέπει να προχωρήσουμε στην πίστη μας και να εργαστούμε για την ενότητα, με κοινή συμφωνία για να φέρουμε το δώρο της ειρήνης, να αγαπάμε αλλήλους.

Η ομιλία του Αδελφού Remi άγγιξε το ακροατήριο και ήταν υπέροχο να βλέπεις ένα νέο μοναχό να μοχθεί για την ενότητα.

Ύστερα από μερικούς ύμνους, η Debbie αναφέρθηκε στη Δόξα του Θεού και σε κάποιο σημείο εστίασε στο χάρισμα της γλωσσολαλιάς, λέγοντας ότι όλοι μπορούν να λάβουν αυτό το δώρο. Αν και η Debbie είχε τις καλύτερες προθέσεις, δεν είναι σύμφωνο με τις Γραφές να κηρύττουμε ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν σε όλες τις γλώσσες. Η Βασούλα μού είπε πως αυτό το χάρισμα το δίνει ο Θεός όποτε επιθυμεί και έρχεται ξαφνικά. Δεν διδάσκεται, και δεν το έχουν όλοι.

Είχε προγραμματιστεί να μιλήσει η Βασούλα μετά το διάλειμμα για φαγητό, και πράγματι μίλησε για τη Δεύτερη Πεντηκοστή. Όταν ο Θεός βλέπει όλη αυτή την αποστασία, δεν θα μείνει άπραγος. Δεν θα πει: «Τους έδωσα την Αγία Γραφή, τις διδαχές Μου, έχουν αρκετά». Ο Θεός είναι στοργικός Πατέρας. Είναι Βασιλιάς. Έχουμε καταγωγή από τη Βασιλεία Του – είμαστε από βασιλική γενιά, δεν είμαστε τυχαίοι, ανήκουμε σε Εκείνον. Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε αυτή την εικόνα μέσα μας και να μην την αμαυρώσουμε. Η αναζήτηση της συμφιλίωσης και της ενότητας πρέπει να είναι πρωταρχική μας φροντίδα και η Εκκλησία απόλυτη προτεραιότητά μας. Αυτός είναι ο σκοπός του Χριστού. Είναι υποχρέωσή μας να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία της Εκκλησίας. Ο Χριστός ζητάει εδώ και χρόνια να ενώσουμε τις ημερομηνίες του Πάσχα. Αν το κάνουμε αυτό, Εκείνος θα κάνει τα υπόλοιπα, και θα μας οδηγήσει στην πλήρη ενότητα. «Δεν άκουσες ότι μπορώ να δεχθώ μια ημερομηνία;» (24 Οκτωβρίου 1994

Προφανώς πολλοί δεν πήραν στα σοβαρά αυτά τα λόγια του Κυρίου. Πόσο υποκριτές και διεφθαρμένοι μπορεί να είμαστε; Η διαίρεσή μας είναι αμαρτία. Αν λέμε πως είμαστε οι εκλεκτοί του Θεού, θα πρέπει να την πολεμήσουμε με αγάπη. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Όλοι θέλουμε με ανυπομονησία την ενότητα, γιατί η διαίρεση είναι σφάλμα και σκάνδαλο.

Όλοι θέλουμε με ανυπομονησία την ενότητα, γιατί η διαίρεση είναι σφάλμα και σκάνδαλο.

Πώς γίνεται άνθρωποι όλης της Εκκλησίας να εξακολουθούν να προσβάλλουν τον Χριστό; Το να ζει κανείς με ταπεινότητα και αγάπη δεν είναι θέμα συναισθηματισμού. Είναι επίσης σημαντικό το να αφοπλίζεις τον διάβολο. Είναι αυτός που μας κρατά χωρισμένους. Αιώνες τώρα, οι Χριστιανοί είναι χωρισμένοι. Τι εμποδίζει την Εκκλησία; Ο Κύριος λέει ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, να συμφιλιωθούμε και να συγχωρήσουμε, γιατί λείπει η αγάπη και η ταπείνωση. Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι δεν ακούσαμε ή δεν καταλάβαμε! Είναι δυνατόν κάποιες εκκλησιαστικές αρχές να μην μπορούν να δουν αυτά τα σημάδια; Γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει επειδή έχουν χάσει την αίσθηση του υπερφυσικού, του πνευματικού, και πιστεύουν μόνο στα φυσικά, ορατά πράγματα.

Το υπερφυσικό είναι όταν ο Θεός εισχωρεί στα βάθη της ψυχής μας, και μας οδηγεί σε μεταστροφή, μετάνοια και αδιάλειπτη προσευχή.

Η επιείκεια μεταμορφώνει το άτομο και ανοίγει τα πνευματικά μάτια, για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που δίνει ο Θεός, σημεία που καλούν τους πάντες σε μετάνοια και αγάπη – ρίζα και βάση της ενότητας. Αν η Εκκλησία δεν ζει σε πλήρη ενότητα, αυτό συμβαίνει επειδή τα πάντα εκφράζονται σε έναν άγονο διάλογο που του λείπει η ευσπλαχνία.

Πώς μπορούμε να λέμε ότι πιστεύουμε στον Χριστό όταν δεν συμφιλιωνόμαστε μεταξύ μας; Καθημερινά ζούμε την αμαρτία της διαίρεσης. Έχουμε μόνο δύο επιλογές. Η πρώτη ανήκει στον Θεό και οδηγεί στον Θεό: αληθινή ταπείνωση και συμφιλίωση και ενότητα. Η δεύτερη ανήκει στον Σατανά: μίσος, υπερηφάνεια, ασυγχωρησία, σκληρότητα.

Δεν είναι τόσο δύσκολο να διαλέξουμε, αλλά θα δώσουμε λόγο στον Κύριο την ημέρα της κρίσεως, για την έλλειψη ανοχής, για κάθε λέξη που έχουμε εκστομίσει ο ένας εναντίον του άλλου.

«Γι' αυτό λοιπόν ύψωσε τη φωνή σου μέσα στον Οίκο Μου και ρώτησε τους ποιμένες Μου: "Υπάρχει κανείς πρόθυμος να εργασθεί με σθένος και αγάπη για την ανοικοδόμηση του ετοιμόρροπου Οίκου Μου; Υπάρχει κανείς που να είναι πρόθυμος να υπερασπισθεί αυτό τον Οίκο; Υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει τώρα αυτά που λέω; Υπάρχει κανείς στον Οίκο του Κυρίου διατεθειμένος να εξαπλώσει τη Βασιλεία του Θεού;» (20 Οκτωβρίου 1998)

Η Βασούλα έκλεισε την ομιλία της ευχαριστώντας τον κόσμο που ήρθε στην Οικουμενική Διάσκεψη: ο Ιησούς ευλογεί όλους όσοι ήρθαν από τις Η.Π.Α., το Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ελβετία και όλες τις άλλες χώρες και όλους όσοι εργάζονται για την ενότητα.

Επίσης διάβασε την προσευχή συμφιλίωσης και μετάνοιας και ζήτησε από το ακροατήριο να επαναλάβει την προσευχή μαζί της.

Όπως αντιλαμβάνεστε, οι Ουρανοί ήταν ανοιχτοί και λάβαμε πολλές χάρες σ΄ αυτή την Οικουμενική συνάθροιση. Ήταν τόσο συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας να κλαίνε και να γονατίζουν κατά τη διάρκεια αυτής της προσευχής. Δύο από τους διοργανωτές, ένας Φλαμανδός και ένας Βέλγος ανέβηκαν ύστερα στο βήμα. Ο διοργανωτής από το Βέλγιο, βαθιά συγκινημένος από την ομιλία της Βασούλας και από την προσευχή που μόλις είχε ακουστεί, μπροστά σε όλους ζήτησε από τον Φλαμανδό διοργανωτή, να συγχωρήσει όλους τους Βέλγους για το μίσος που υπήρχε τόσα χρόνια μεταξύ τους. Ο Φλαμανδός διοργανωτής επανέλαβε την ευγενική χειρονομία, ζητώντας κι αυτός συγγνώμη. Ο Θεός άγγιξε τις καρδιές πολλών ανθρώπων εκείνο το βράδυ, και είμαι σίγουρη πως οικογένειες, φίλοι και συγγενείς που είχαν προβλήματα συμφιλιώθηκαν τη μέρα εκείνη. Η Παρουσία του Αγίου Πνεύματος ήταν τόσο έντονη!

Δύο διοργανωτές, Βέλγος και Φλαμανδός, ζητούν συγγνώμη ο ένας απ΄ τον άλλο για το μίσος που υπήρχε μεταξύ των λαών τους τόσα χρόνια.

Ο Carlos ήταν ο επόμενος ομιλητής και πρόσθεσε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για το παρελθόν, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ πρόσφερε μια ιστορική συμφιλίωση. Ο Carlos είπε ότι έλαβε από τον Επίσκοπο Leonard, αγάπη, πραότητα και πολύ χιούμορ. Μικρά πράγματα στη ζωή μας μπορεί αργότερα να γίνουν μεγάλα και σημαντικά. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ αγκάλιασε την Προτεσταντική Εκκλησία.

Παροιμίαι Σολομώντος, Κεφάλαιο 18: «Από καρπών στόματος ανήρ πίμπλησι καρδίαν αυτού, από δε καρπών χειλέων αυτού εμπλησθήσεται. Θάνατος και ζωή εν χειρί γλώσσης.» Έχουμε τη δύναμη να ζήσουμε και να πεθάνουμε σύμφωνα με αυτά που λέμε. Αν μιλάμε αρνητικά για τους άλλους, αυτό δεν είναι καλό. Με ποιό τρόπο αναφερόμαστε στους Ορθόδοξους ή τους Ευαγγελικούς; Είμαστε όλοι εδώ, αλλά μέσα στο πλήθος δεν ξέρουμε ποιοι είναι Ορθόδοξοι, Καθολικοί ή Προτεστάντες. Για πολλά χρόνια η ιστορία της Ευρώπης ήταν πώς να χτυπάμε ο ένας τον άλλο, είναι καιρός να σταματησει αυτό. Όμως πληγώνουμε τους άλλους και με τη γλώσσα μας. Εγώ υπερασπίζομαι τον Χριστό. Έχω μάθει να αγαπώ όσους αγαπά Εκείνος. Όπως και μέσα στις οικογένειές μας ζητάμε συγγνώμη, έτσι πρέπει να γίνει από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες.

Ο Carlos πρόσθεσε: «Πιστεύουμε ότι έχουμε πάντα δίκιο. Αλλά έπρεπε να λυγίσω». Όταν άρχισε να έχει μυστηριακή διακοινωνία (intercommunion) με τους Καθολικούς, το ποίμνιο του σκέφτηκε πως θα γινόταν κι ο ίδιος Καθολικός. Είναι ευκολότερο να παντρευτεί Xριστιανός με Μουσουλμάνο, παρά Καθολικός με Προτεστάντη. Όσο περισσότερο ενωνόμαστε, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι θα επιστρέφουν στην Εκκλησία. Δεν είναι οι λαικοί που έχουν το πρόβλημα. Είναι οι Ποιμένες. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλά μπορούμε ίσως να ζήσουμε το μέλλον με διαφορετικό τρόπο. Ο Carlos έκλεισε την ομιλία του με μια ερώτηση προς το ακροατήριο: «Με την παρουσία σας εδώ αυτές τις δυο μέρες, μπορείτε να πάρετε την απόφαση ενώπιον του Θεού, να μην κατακρίνετε ούτε να καταστρέψετε την Εκκλησία με κανένα τρόπο;» Φυσικά όλοι φώναξαν «Ναι!»

Αυτή η όμορφη συνάντηση στη Ναμούρ, στο Βέλγιο ολοκληρώθηκε με μια Θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε ο Σεβ. Επίσκοπος Leonard και ο Σεβ. Επίσκοπος Jousten. Παρευρέθηκαν τουλάχιστον 15 ιερείς.

Ο Επίσκοπος Leonard ευλόγησε τη σύναξη και ευχαρίστησε τη Βασούλα και τους άλλους ομιλητές που ήταν εκεί. Εμπνευσμένος από τις ομιλίες και από την επιθυμία του Κυρίου για κοινή ημερομηνία του Πάσχα, πρότεινε να κάνουμε κάτι για το σκοπό αυτό, και ζήτησε από τους οργανωτές ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί ώστε όλοι οι παρευρισκόμενοι να υπογράψουν για την ένωση των ημερομηνιών του Πάσχα, όπως κάναμε και στο τελευταίο μας προσκύνημα στην Ελλάδα. Ο Επίσκοπος Leonard πρότεινε επίσης να απευθύνει η Βασούλα σύντομο μήνυμα προς το Βατικανό, το οποίο που θα μπορούσε να παραδοθεί μαζί με το χαρτί με τις υπογραφές. Δόξα στο Θεό!

Η διάσκεψη έκλεισε με ύμνους και δοξολογίες, ενώ οι διοργανωτές ευχαρίστησαν τον κόσμο που παρευρέθηκε. Επίσης η Emmanuelle ανακοίνωσε πως το ακροατήριο προερχόταν από τουλάχιστον 15 διαφορετικές χώρες. Ας ελπίσουμε και ας προσευχηθούμε ότι με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος αυτή η συνάντηση θα αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων, ώστε να γίνουν γεμάτοι ζήλο υπηρέτες του Θεού, για να διακηρύξουν την επιθυμία Εκείνου για Ενότητα, και για να διαδώσουν το Μήνυμά Του

7 Δεκεμβρίου, 2009

Η Emmanuelle μας πήρε από το ξενοδοχείο το πρωί με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Μας είπε πως την πρώτη μέρα της Οικουμενικής Διάσκεψης είχαμε τουλάχιστον 2000 άτομα, ενώ τη δεύτερη ήρθαν ακόμα περισσότεροι από τη Γερμανία. Επίσης πρόσθεσε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που είχαν δηλώσει συμμετοχή ήταν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν να μάθουν για την Αληθινή εν Θεώ Ζωή και κάποιοι που ήδη γνώριζαν τα μηνύματα.

Ήταν επίσης πολύ ενθαρρυντικό που όλα τα βιβλία της ΑΕΘΖ στα Γαλλικά πουλήθηκαν, ενώ υπήρξε ενδιαφέρον από ανθρώπους για να δημιουργηθούν ομάδες προσευχής στο Βέλγιο.

Αυτή η Οικουμενική Συνάντηση στέφθηκε με επιτυχία, και χάρηκα πολύ που είδα τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους από διαφορετικές Χριστιανικές ομολογίες και από διαφορετικούς αμπελώνες, για το υπέροχο σχέδιό Του για Ενότητα.

Όλοι μίλησαν εύστοχα για το θέμα της ενότητας και για την επιθυμία τους να υπηρετήσουν τον Θεό με οποιοδήποτε τίμημα, προκειμένου να διαδώσουν τα καλά νέα της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Ήταν μεγάλη χαρά που τους συναντήσαμε όλους, και μια ευλογία το γεγονός ότι κι εκείνοι εργάζονται για την Ενότητα.

Ας ελπίσουμε πως οι σπόροι της Ενότητας που σπείραμε αυτές τις μέρες στη Διάσκεψη θα εξαπλωθούν, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Θεοδώρα