Το Προσκυνηματικό Ταξίδι της Παναγίας στη Χάρισσα του Λιβάνου

Με έναν ιδιαίτερο τρόπο αυτό ήταν ένα προσκυνηματικό ταξίδι της Παναγίας. Κάτι από την ευλογία του Beth Myriam και την Θείας Λειτουργίας, μας έκανε να αισθανθούμε ότι στη συντροφιά μας ήταν ένας ακόμη προσκυνητής! Ήταν σαν να μας είχε πει στη Χάρισσα, «Μη με αφήνετε πίσω!» και εμείς δεν Την αφήσαμε.

Το προσκυνηματικό μας ταξίδι έγινε τον Μάιο, μήνας που σύμφωνα με την παράδοση συνδέεται με τη μητέρα του Χριστού. Είναι η Παναγία στην πιο χαρούμενη φάση της ζωής της, δηλαδή πριν τον Παράδεισο, αυτή είναι η Παναγία της Άνοιξης και της Ανάστασης. Φυσικά, μετά την Ανάληψη, θα λαχταρούσε να είναι με το Θεό, να είναι με τον Αγαπημένο της Υιό, με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στον ουρανό, αλλά έχοντας συναντήσει τον Αναστημένο Ιησού, έχοντας δει το Ζωντανό πρόσωπο του Ιησού μετά από τον απερίγραπτο πόνο Του στο Γολγοθά, θα πρέπει να ήταν πλημμυρισμένη με χαρά πριν την Ανάληψη της στους Ουρανούς. Στη Δύση οι Χριστιανοί τραγουδούν παραδοσιακά: «Ω, Βασίλισσα των Ουρανών, Χαίρε!, Αλληλούια!».

H Παναγία μας του Λιβάνου

"Bασούλα, θα σε κάνω να καταλάβεις πόσο υποφέρει η Aγάπη στο άκουσμα αυτών των προσβολών. Aς γίνει γνωστό ότι, Eγώ ο Kύριος τιμώ τη Mητέρα Mου, ας γίνει γνωστό σε όσους Tην προσβάλλουν, ότι είναι η Bασίλισσα των Oυρανών και ότι πάνω στο Kεφάλι Tης, Eγώ, ο Kύριος έβαλα ένα στέμμα από δώδεκα άστρα. Bασιλεύει, αγαπημένη, κι αυτό είναι γραμμένο μέσα στο Λόγο Mου. Tιμώ τη Mητέρα Mου και όπως Tην τιμώ, οφείλετε κι εσείς να Tην τιμάτε. "8 Οκτωβρίου 1987

Η επόμενη εκκλησία που επισκεφτήκαμε ήταν επίσης αφιερωμένη στην Παναγία. Η Παναγία της Mantara στο Maghdouch. Τη Θεία Λειτουργία τέλεσε ένας Μελχίτης Επίσκοπος, ο π. Georges Kahhale. To κήρυγμα έκανε ο π. Rene Laurentin, και αναφέρθηκε στην Αγία Τριάδα. Η Λειτουργία ήταν του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, και για άλλη μια φορά υπήρξε μια βαθιά αίσθηση ενότητας, καθώς Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Αγγλικανικοί ιερείς στέκονταν μαζί γύρω από τον ίδιο βωμό. Ο επίσκοπος είναι Καθολικός, αλλά ο Ορθόδοξος γνώριζε τη Λειτουργία ενώ οι Καθολικοί και οι Αγγλικανοί έπρεπε να διαβάσουν τη γαλλική μετάφραση.

Οι προσκυνητές μετά την Θεία Λειτουργία στη Μελχίτικη Εκκλησία, που τελέσθηκε από τον Επίσκοπο Georges Kahhale

Σύμφωνα με το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο 7:24, ο Ιησούς επισκέφθηκε την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας για να κηρύξει το Ευαγγέλιο και να θεραπεύσει τους αρρώστους. Σύμφωνα με μια παράδοση που έχει τις ρίζες της πολλούς αιώνες πριν, η Παρθένος Μαρία ήρθε με τον Υιό της στην περιοχή, αλλά επειδή εκείνη την εποχή οι Εβραίες γυναίκες απαγορευόταν να εισέλθουν σε ειδωλολατρικές πόλεις, η Παναγία Τον περίμενε στη σπηλιά Maghadouch. Ο Ρωμαϊκός δρόμος που εκτείνεται από τα Ιεροσόλυμα μέχρι τα παράλια του Λιβάνου περνά μέσα από αυτό το χωριό. Εδώ η Παναγία περίμενε με προσευχή και περισυλλογή. Σε αυτό το όμορφο προσκυνητάρι, η Παναγία ονομάζεται: «Η Παναγία που Περιμένει».

Η επίσκεψή μας στο προσκυνητάρι ήταν σίγουρα μια από τις πιο συγκινητικές εμπειρίες του προσκυνήματος. Για άλλη μια φορά η Παναγία, μας υπενθύμιζε την παρουσία Της. Ήταν σαν έλεγε, «Σας περίμενα επειδή ήρθατε μαζί με τον Υιό Μου, Ιησού.»

Η Παναγία που Περιμένει

Εξωτερική όψη της εισόδου

Εσωτερική όψη της εισόδου

Η σπηλιά όπου η Παρθένος Μαρία περίμενε τον Ιησού

Αυτή η περιοχή συνδέεται και με τον προφήτη Ηλία που επισκέφτηκε μια χήρα και το γιο της στη Zarephtha, ή στην Sarepta, μια πόλη της Σιδώνας. Εδώ μίλησε με λόγια προφητικά που αφορούσαν όχι μόνο εκείνον, αλλά και τη γυναίκα και το γιο της, δείχνοντας με αυτόν το τρόπο ότι ο Θεός νοιάζεται για τον καθένα. Μέσω εκείνου, ο καλός Θεός πολλαπλασίασε το λίγο αλεύρι και λάδι που η γυναίκα είχε χρησιμοποιήσει για να ταΐσει τον προφήτη. Αργότερα, όταν ο γιος της χήρας αρρώστησε βαριά, ο Θεός τον θεράπευσε μέσω του προφήτη Του: η φιλοξενία που δίνεται σε Προφήτη του Θεού, φέρνει ευλογίες από τον ουρανό (Βασιλείς Α΄ 17:7-16).

Τελικά, βρεθήκαμε όλοι στα λεωφορεία μας κατευθυνόμενοι προς τα σύνορα. Ανάμεσα στους 281 προσκυνητές, συμμετείχαν 50 κληρικοί. Συμμετείχαν συνολικά δέκα χριστιανικές ομολογίες: Ρωμαιοκαθολικοί, Αγγλικανοί, Μελχίτες, Ουκρανοί Ορθόδοξοι, Ελληνορθόδοξοι, Κόπτες, Ρουμάνοι Ορθόδοξοι, Αρμένιοι Ορθόδοξοι, Λουθηρανοί και Μαρωνίτες. Στο προσκύνημά μας είχαμε επίσης την τιμή να έχουμε μαζί μας ένα Βουδιστή, ένα Μουσουλμάνο και ένα Ινδουιστή.

Σαράντα χώρες εκπροσωπήθηκαν: Αργεντινή, Αρμενία, Αυστραλία, Μπαγκλαντές, Βέλγιο, Βραζιλία, Καναδάς, Χιλή, Κολομβία, Τσεχία, Δανία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ινδία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Λίβανος, Μεξικό, Μονακό, Κάτω Χώρες, Νορβηγία, Φιλιππίνες, Πουέρτο Ρίκο, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσική Ομοσπονδία, Σκωτία, Σιγκαπούρη, Νότια Αφρική, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη, Ηνωμένες Πολιτείες, Ουρουγουάη και Βενεζουέλα.

Ο Λίβανος είναι μία χώρα γεμάτη ερωτήματα , προκλήσεις, ευκαιρίες και ευλογίες. Οι Λιβανέζικοι ύμνοι και η εκκλησιαστική μουσική είναι μοναδικοί και βαθιά συγκινητικοί, εκφράζοντας μαζί θλίψη και χαρά, αλλά κυρίως χαρά. Ο Θεός δοξάζεται με πολλούς τρόπους, σε πολλές καρδιές, σε πολλές χώρες. Οι γλώσσες είναι διαφορετικές, η μουσική είναι διαφορετική, αλλά αισθανόμαστε την ενότητα των καρδιών. Είναι δυνατό να ακούγεται η γλώσσα της καρδιάς χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τα λόγια!

Ο Λίβανος αναφέρεται εβδομήντα μια φορές στην Αγία Γραφή. Οι κέδροι του Λιβάνου συνδέονται με τη δύναμη, και η απεικόνιση των κέδρων χρησιμοποιείται αναφορικά σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αλλά ο Ψαλμός 92 λέει:

« Όμως ο δίκαιος άνθρωπος θα ανθίζει πάντοτε, όπως ο φοίνιξ. Θα αυξηθεί και θα πληθύνει όπως οι κέδροι του Λιβάνου.»

Οι κέδροι, η μυρωδιά τους και τα ποτάμια του Λιβάνου αποτελούν μέρος μεταφορικής περιγραφής του Αγαπημένου στο Άσμα Ασμάτων, ένα ποίημα αφιερωμένο στην αγάπη του Θεού για το Λαό Του και ιδιαίτερα για κάθε ψυχή. Στο δεύτερο βιβλίο των Χρονικών της Παλαιάς Διαθήκης διαβάζουμε ότι το κέδρινο ξύλο του Λιβάνου χρησιμοποιήθηκε από το βασιλιά Σολομώντα στην κατασκευή του ναού της Ιερουσαλήμ. Ομορφιά, δύναμη, ευωδία, και σημάδι αληθινής λατρείας: αυτός είναι ο Λίβανος σύμφωνα με τον νου του Κυρίου.

Άποψη του Λιβάνου από τη Χάρισσα