Πνευματική σύναξη στους Αγίους Τόπους

10 - 15 Ιανουαρίου 2020

Το θέμα μας για αυτή την πνευματική σύναξη στους Αγίους Τόπους τον Ιανουάριο ήταν «Περισυλλογή και Μελέτη των Μηνυμάτων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής» και για να βιώσουμε τη ζωή του Χριστού ταξιδεύοντας στα ίδια μέρη που διατηρούν τα ίχνη Του. Μείναμε στην πόλη που γεννήθηκε, τη Βηθλεέμ. Εξερευνήσαμε τη Ναζαρέτ, εκεί όπου μεγάλωσε. Απολαύσαμε τη θέα στον ποταμό Ιορδάνη, όπου βαφτίστηκε ο Ιησούς Χριστός, σηματοδοτώντας την Ημέρα των Θεοφανίων. Περιηγηθήκαμε στα περισσότερα από τα Άγια μέρη που επισκέφθηκε ο Χριστός στην Ιερουσαλήμ, την Ιεριχώ, την Καννά, την Καπερναούμ, μέχρι τη Γαλιλαία. Το εξωτερικό μας ταξίδι κατεύθυνε το εσωτερικό μας ταξίδι στην Ιερή Καρδιά του Χριστού. 94 οι προσκυνητές από διάφορες χώρες μαζί με πέντε ιερείς από διαφορετικές ομολογίες, από τη Λουθηρανή, την Αγγλικανική, την Καθολική και την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, που τελούσαν από κοινού την καθημερινή Θεία λειτουργία.

Φτάνοντας στη Βηθλεέμ, παρατηρήσαμε ότι δεν υπήρχε τίποτα σ’ αυτήν την πόλη που να μοιάζει με μια σύγχρονη πόλη. Η Βηθλεέμ είναι μια απλή, ταπεινή πόλη. Ίσως είναι μια απλότητα που υπήρχε ακόμη και κατά την περίοδο που γεννήθηκε ο Χριστός. Είχαμε την ευλογία να έχουμε μαζί μας τον Επίσκοπο Riah Hanna Abu El Assal, Επίσκοπο της Αγγλικανικής Εκκλησίας από τη Ναζαρέτ. Μας υποδέχτηκε ολόθερμα πριν ξεκινήσουμε το προσκύνημά μας. Το πρωί της πρώτης μέρας των εκδρομών μας, Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2020, ο Σεβασμιώτατος μίλησε για την ανάγκη σθεναρής δέσμευσης υπέρ της ειρήνης. Είπε ότι η συμφιλίωση προηγείται της δικαιοσύνης. Δεν πρέπει να υποτιμούμε τον εαυτό μας, καθώς ένα άτομο μπορεί να προωθήσει και να θεσπίσει μια ειρήνη που προορίζεται για όλους. Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα, και έχοντας στο πλευρό μας τον Θεό, το τραπέζι μας (μεταφορικά) θα είναι πάντα γεμάτο. Έχοντας κατά νου αυτές τις ενισχυτικές σκέψεις, δεν αργήσαμε να ξεκινήσουμε για την Εκκλησία της Γεννήσεως.

Η Εκκλησία της Γεννήσεως χτίστηκε το 327 από τη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την Αγία Ελένη. Σε μια μεγάλη κολώνα μέσα στην εκκλησία είδαμε μια εικόνα του Ιησού που παλαιότερα είχε δακρύσει. Εκεί, κατεβαίνοντας μια στενή σκάλα βρίσκεται το σημείο της Γεννήσεως του Ιησού. Κάτω από την Εκκλησία βρίσκεται η φάτνη της Γεννήσεως, που φωτίζεται μόνο από καντήλια. Αισθανθήκαμε σαν τους βοσκούς από τα γειτονικά χωριά που έψαχναν τον Βασιλιά που γεννήθηκε σε ένα κοντινό σπήλαιο. Η στενή σκάλα που οδηγούσε σε ένα σκοτεινό χώρο και φωτιζόταν μόνο από καντήλια, μας προέτρεψε να γονατίσουμε, να προσκυνήσουμε και να φιλήσουμε το αστέρι στο έδαφος, εκεί που ήταν τοποθετημένη παλαιότερα η φάτνη. Κάτω από τη Βασιλική της Γεννήσεως βρίσκεται και το Σπήλαιο των Αγίων Νηπίων, όπου βρέθηκαν τα οστά των 14.000 βρεφών που είχαν σφαγιαστεί από τον Ηρώδη. Για να κορυφωθεί η συναισθηματικά φορτισμένη λατρεία μας, ο π. Γεώργιος μας παρακίνησε να ψάλλουμε τον Ελληνορθόδοξο ύμνο, «Η Γέννησίς Σου Χριστέ Ο Θεός Ημών». Βούρκωσαν τα μάτια των προσκυνητών, καθώς η συγκίνηση και η ειλικρίνεια που προκαλεί αυτός ο εκκλησιαστικός ύμνος, μας θύμισε την παρουσία του Ιησού Χριστού στη ζωή μας.

Ο Ναός της Γεννήσεως

Με πίστη στις καρδιές μας, αναχωρήσαμε από τη Βηθλεέμ με πούλμαν για την Παλιά Πόλη στο Όρος Σιών, όπου έλαβαν χώρα ο Μυστικός Δείπνος, η Ψηλάφηση από τον Απ. Θωμά, καθώς και η έλευση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής. Στη συνέχεια διασχίσαμε την Οδό του Μαρτυρίου (Via Dolorosa) και φτάσαμε εκεί όπου γεννήθηκε και πέθανε ο Βασιλιάς Δαβίδ. Έπειτα επισκεφθήκαμε το Τείχος των Δακρύων. Αυτό το κτίσμα, ‘Το Τείχος των Δακρύων’, είναι το υπόλοιπο του δυτικού τείχους από την δεύτερη οικοδόμηση του ναού του Σολομώντα. Ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας στον Κήπο της Γεθσημανής, όπου βρίσκονται ο τόπος της Σύλληψης του Χριστού και ο Βράχος της Αγωνίας. Τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία στη Γεθσημανή, στη Βασιλική όλων των Εθνών, όπου όλοι συγκεντρωθήκαμε γύρω από τον μεγάλο βωμό της, προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε, αγγίζοντας τον λευκό βράχο όπου προσευχήθηκε ο Ιησούς. Αφήσαμε για λίγο στην άκρη την προσωπική μας ζωή και εστιάσαμε στην αγάπη μας για Αυτόν.

Το Όρος των Ελαιών

Ο Κήπος της Γεθσημανής

Στις 6:30 το απόγευμα, επιστρέψαμε στη Βηθλεέμ για να ακούσουμε την ομιλία της Βασούλας. Μίλησε υπενθυμίζοντας μας ότι ο Κύριος, σ’ αυτούς τους καιρούς του Ελέους, προσκαλεί τη δημιουργία Του να μετανοήσει, να ζει μια ζωή αδιάκοπης προσευχής, συμφιλίωσης και ενότητας. Πάνω απ’ όλα μας ζητά να αποκτήσουμε μια πιο στενή και οικεία σχέση μαζί Του: να μάθουμε πώς να Τον γνωρίσουμε και να Τον κατανοήσουμε. Όπως είπε στον Ιερεμία 9:22-23: «Ας μην καυχάται ο σοφός για τη σοφία του ούτε ο δυνατός για τη δύναμή του ούτε ο πλούσιος για τον πλούτο του. Αλλά όποιος θέλει να καυχάται, να καυχάται επειδή είναι ικανός να με γνωρίζει.»

«Η αγάπη του Χριστού είναι τόσο μεγάλη», είπε η Βασούλα, «που μπορούμε να νιώθουμε δέος ατελείωτες ώρες και μέρες. Αναρωτιόμαστε, «πώς γίνεται ο Αιώνιος Θεός, να αφήνει τον Θρόνο Του και να κατεβαίνει τώρα για να μας μιλήσει;» Ο Κύριος των κυρίων, ο Θεός όλου του σύμπαντος όχι μόνο μας υπολογίζει και μας εκτιμά σαν πολύτιμο θησαυρό, αλλά μας δείχνει και πόσο νοιάζεται για μας! Δεν αντέχει να παραμείνει σιωπηλός. Δεν μπορούσε απλά να συγκρατηθεί άλλο. Κι έτσι, η μεγάλη Του αγάπη Τον ώθησε να σπεύσει κοντά μας για να μας θυμίσει τα θεμέλιά μας, και ότι είναι ο Σωτήρας μας.»

Η παρουσίαση της Βασούλας

Αφού άκουσε τα λόγια της Βασούλας, ο Επίσκοπος Ria μας είπε με θλίψη ότι οι Χριστιανοί στους Αγίους Τόπους είναι μόνο το 1,8%. Αυτό είναι τραγικό. Η άγνοια σχετικά με την Εκκλησία προκαλεί αδιαφορία. Δεν λαμβάνουν πια υπόψη τους χριστιανούς. Τους έχουν στο περιθώριο. Ο αληθινός αδελφός είναι αυτός που δείχνει έλεος. Με διορατικότητα, ο Επίσκοπος Ria επεσήμανε ότι υπάρχουν τρεις πτυχές συμπεριφοράς στους ανθρώπους. Πρώτον, υπάρχουν εκείνοι που λένε, ό, τι είναι δικό σου, είναι δικό μου. Απάγουν το παιδί σου, κακοποιούν τα παιδιά σου, σου στερούν τη ζωή. Η δεύτερη ομάδα θα πει, ό, τι είναι δικό μου, είναι δικό μου. Δεν θα σταματήσουν να κοιτάξουν κάποιον που έχει ανάγκη. Είναι πολύ απασχολημένοι, παραείναι ανήσυχοι για τις δικές τους δουλειές. (Αυτή είναι η κατάσταση του μεγαλύτερου μέρους του σημερινού κόσμου.) H τελευταία ομάδα θα πει, ό, τι είναι δικό μου, είναι δικό σου. Αν ο Χριστός, δεν υιοθετούσε αυτόν τον τελευταίο τρόπο συμπεριφοράς, δεν θα ήμασταν εδώ. Συμφιλίωσε τον κόσμο με τον εαυτό Του. Αντί να βασιζόμαστε στα Ηνωμένα Έθνη για την επίλυση των προβλημάτων του κόσμου, πρέπει εμείς να τα λύσουμε, ως διακονία μας. ‘Μακάριοι οι ειρηνοποιοί’, όχι αυτοί που μιλούν για ειρήνη. Ας σημειώσουμε ότι λίγοι μαθητές άλλαξαν την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Ας ενώσουμε τα χέρια (σε προσευχή) για να αλλάξουμε την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας σε αυτό το Παλαιστινιακό μέρος.» 

Ο π. Θεόδωρος Κοντίδης και ο Επίσκοπος Riah Hanna Abu El Assal

Την Κυριακή 12 Ιανουαρίου, το πρόγραμμά μας ήταν να περπατήσουμε στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ στην Οδό του Μαρτυρίου (Via Dolorosa) μέχρι τον Πανάγιο Τάφο.

Προσευχόμενοι τις Στάσεις του Σταυρού στην Οδό του Μαρτυρίου

Αργότερα, η Βασούλα, μαζί με τον ραβίνο Alon Goshen από την Ιερουσαλήμ και τον π. Arsany Boula από την Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία, είχαν μια σύντομη συνάντηση σε ένα διάλειμμα της περιήγησης για να μοιραστούν τις σκέψεις τους, την χροιά των αποστολών τους και το πνεύμα προς την κοινοτική φιλία.

Η Βασούλα με τον ραβίνο Alon Goshen και τον π. Arsany Boula

Αργότερα, εκείνη τη μέρα πίσω στη Βηθλεέμ, είχε προγραμματιστεί να ακούσουμε την παρουσίαση του π. Νικολάου. Εδώ είναι μερικά αποσπάσματα της ομιλίας του: «Με τη συμμετοχή μας στην αγάπη του Χριστού, μεταμορφωθήκαμε όπως ο Χριστός στο Όρος Θαβώρ. Η Θεϊκή Σοφία δίνεται σε εμάς. Την Αγία Σοφία (του Θεού) μπορούμε να την εισπνεύσουμε, να την γευτούμε, αρωματίζει, μεταδίδεται αργά, σαν να αποκαλύπτει κάτι σαν ένα σύννεφο που διασκορπίστηκε.» Είπε ότι: «είμαστε σαν πεταλούδες μέσα σε ένα κουκούλι». Στις 7 Αυγούστου 2002 ο Ιησούς είπε στη Βασούλα: «Μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν. Εμείς θα κατοικήσουμε σ’ εσένα κι εσύ σ' Εμάς … Θα αποτελέσεις μέρος της αληθινής Αμπέλου.» «Η αληθινή θεολογία, δηλαδή, το να ριζώσουμε στο θεϊκό σχέδιο, είναι η ενατένιση. Η Αληθινή Θεολογία είναι μια ενατένιση της πρόγευσης της θείας Μακαριότητας, μια εσωτερική ενδοσκόπηση, προκειμένου να παραδοθούμε στο Θέλημά Του. Η βασιλεία Του αρχίζει μέσα μας», είπε ο π. Νικόλαος. Ο Ιησούς αποκάλυψε στη Βασούλα, «Δεν θα παραμείνω σιωπηλός. Θα συνεχίσω να αναδεικνύω προφήτες για να φωτίζουν σα λυχνάρι εκεί που υπάρχει σκοτάδι.»(Βλ. Αληθινή εν Θεώ Ζωή, 12 Φεβρουαρίου 2000) «Ακόμη και στην εξάντλησή μας», είπε, «όταν βλέπουμε μόνο αποτυχία, ο Θεός είναι πολύ ευχαριστημένος με τις προσπάθειές μας προς τη θεϊκή ενατένιση». Επιπλέον, ο Ιησούς αναγγέλλει: «Αναστηλώνω τα έθνη μέσα από ταλαιπωρίες». (Βλ. Αληθινή εν Θεώ Ζωή, 12 Φεβρουαρίου 2000) «Θυσίες προσφέρονται από εκείνους που έχει επιλέξει. Μπορεί να λένε ότι μάταια κοπίασαν, αλλά έκαναν όσα τους ζητήθηκε να κάνουν. Παρεμπιπτόντως, η θεϊκή δύναμη δεν κερδίζεται, αλλά στέφεται και ανταμείβεται στο μέτρο της αγάπης που έχετε δώσει. Να δοξάζετε τον Θεό με τη γλώσσα σας, να Τον ευλογείτε με τα μάτια σας, να στοχάζεστε τις πληγές Του.» Αν θέλετε κάτι από τον Θεό, προσευχηθείτε για κάποιον άλλο. Γενικά, η αφοσίωση, η λατρεία και η φώτιση διαλύουν το σκοτάδι.»

Ο π. Θεόδωρος Κοντίδης, ο οποίος μίλησε στη συνέχεια, είπε ότι τα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής είναι ένα Σημάδι θεϊκού αγγίγματος. Το ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος και μοιράστηκε την ανθρώπινη φύση μας, μπορούμε να πούμε ότι αυτό δεν είναι λιγότερο από θαύμα από το να πούμε ότι ο Χριστός είναι κοντά μας, ως νυμφίος. Αυτός που είναι ο ύψιστος στους ουρανούς, είναι η πιο κοντινή ύπαρξη στην ψυχή μας. Ο Κύριός μας νοιάζεται τόσο πολύ να μας σώσει που πληγώνεται από τις αμαρτίες μας και χαίρεται και λαχταρά για την απάντησή μας. Ζητά να μας κάνει δικούς Του, κατ’ εικόνα Του στο νου, στην καρδιά και στις πράξεις. Ο Πατέρας λέει στη Βασούλα: «Θέλω να είσαι οικεία μαζί μου. Θέλω να Μ’ αγαπάς. Μάθε να Με αγαπάς όπως ένα παιδί. Μίλα Μου με την καρδιά σου, αλλά μην ξεχνάς ποτέ ότι είμαι Άγιος.» Η σχέση μας με τον Κύριό μας είναι η αρχή της Σοφίας: να Τον λατρεύετε, να Τον δοξάζετε, να σέβεστε τον Κύριο… να Του μιλάτε με οικειότητα. Δεν θα γνωρίσετε τον Θεό αν δεν Τον πλησιάσετε με έναν οικείο τρόπο. Ο π. Θεόδωρος ολοκλήρωσε με μια ιστορία από τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής: (13.11.91)

Ο Κύριος είπε: «Καθώς βάδιζα δίπλα σ' ένα ποτάμι είδα ένα ξύλο να παρασύρεται από το ρεύμα του κόσμου. Έσκυψα και το έβγαλα από το ρέμα. Το πήρα στο Σπίτι Μου και το φύτεψα στον Κήπο Μου των Χαρίτων. Από ένα ξερό κομμάτι ξύλου σε έκανα Δέντρο. Είπα: «Μεγάλωσε! Μεγάλωσε και ρίζωσε στον Κήπο Μου, στον δικό Μου Τόπο. Και τα άνθη σου ας σκορπίσουν το άρωμά τους που θα μαλακώσει τη Δικαιοσύνη Μου.» Είπα: «Θα καρποφορείς κάθε μήνα και τα φύλλα σου θα χρησιμεύουν για τη θεραπεία πολλών.» Με διασκεδάζει πότε-πότε να σε κλαδεύω. Χαίρομαι όταν σε βλέπω να βγάζεις λουλούδια και να βλασταίνουν συνεχώς οι καρποί σου. Μόνο το Νερό από το Αγιαστήριό Μου μπορεί να σου δώσει ανάπτυξη και Ζωή. Εγώ, ο Γιαχβέ, θα σε κάνω να προοδεύσεις. Με ευχαριστεί πότε πότε να μαζεύω στο δρόμο Μου κομμάτια ξύλου. Μπορώ να δώσω ζωή σε οτιδήποτε μαζέψω στο δρόμο Μου.»

Νωρίς το πρωί, τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, αναχωρήσαμε για την Περιφέρεια της Γαλιλαίας. Οι αποστάσεις ήταν τεράστιες μεταξύ του ξενοδοχείου μας στη Βηθλεέμ και των τόπων επίσκεψης του προσκυνήματος. Αυτό μας θύμιζε ότι οι πρώτοι απόστολοι άντεχαν ταξίδια μεγάλων αποστάσεων, κυρίως με τα πόδια. Στη Γαλιλαία, η Βασούλα είχε το προνόμιο να συναντηθεί και να γευματίσει με δύο Ρώσους Ορθόδοξους ιερείς οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι η Βασούλα είναι στη χώρα και ήταν αποφασισμένοι να συναντηθούν μαζί της. Είχαν ‘ενταχθεί’ πλήρως στα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσαν τη Βασούλα και περίμεναν ανυπόμονα να φτάσουν τα λεωφορεία μας στη Γαλιλαία. Είχαν ανάγκη να ακούσουν από τη Βασούλα πώς να πορευτούν με τα Μηνύματα, καθώς η Εκκλησία τους δίωκε με απαγορεύσεις. Η Βασούλα τους συμβούλεψε να ακούσουν τον Θεό αντί να υπακούσουν σε άτομα που δεν είχαν διαβάσει ούτε μια σελίδα των Μηνυμάτων. «Ο Θεός θέλει να διαδοθεί το μήνυμά Του και δεν θα είναι εύκολο να γίνει», τους είπε. Ωστόσο, τους συμβούλεψε να έχουν σύνεση σαν τα φίδια, αλλά να είναι ακέραιοι σαν τα περιστέρια. Ένιωσαν μεγάλη παρηγοριά και χαρά με τη συμβουλή της. Χάρηκαν όταν έλαβαν κι εκείνοι αντίγραφα της επίτομης έκδοσης του βιβλίου Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή στα αγγλικά καθώς και το βιβλίο Υπάρχει ο Παράδεισος αλλά υπάρχει και η Κόλαση.

Η Βασούλα συναντά τους Ρώσους Ορθόδοξους ιερείς

Στη συνέχεια τρέξαμε να επιβιβαστούμε σ’ ένα παραδοσιακό πλοιάριο που θα έπλεε στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Η θέα ήταν πραγματικά μαγευτική, με σμήνη γλάρων να πετούν διάσπαρτα γύρω μας και μια διάφανη γαλήνια θάλασσα να μας περιβάλλει. Ωστόσο, ας δούμε τη σημασία του Ιησού να Περπατάει πάνω στο Νερό στο Κατά Ιωάννη 6:16-21. Το περιστατικό στο οποίο ο Ιησούς περπατά πάνω στο νερό είναι το πέμπτο από τα επτά σημεία που καταγράφονται λεπτομερώς από τον Ιωάννη στα κεφάλαια 2-12. Είχε βραδιάσει, μετά τη σίτιση των 5.000 που καταγράφεται στο Κατά Ιωάννη 6:1–15. Όπως και το τέταρτο σημείο, είναι σημαντική η χρονική στιγμή που συμβαίνει αυτό. Στη συνάντηση του Ιησού με τους Εβραίους στην Ιερουσαλήμ που καταγράφεται στο κεφάλαιο 5 στο Κατά Ιωάννη, είχε θέσει τα ακόλουθα ερωτήματα: Ο Ιησούς είναι προφήτης σαν τον Μωυσή (κάτι που υπονοείται στο επιχείρημα στο Κατά Ιωάννη 5:45-47), και είναι ίσος με τον Θεό; (Ιωάννης 5:18) Οι μαθητές γνώριζαν τις Γραφές και ο Ιησούς ήθελε να μάθουν ποιος είναι Εκείνος. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, το ότι ο Ιησούς αποδεικνύεται πως έχει τη δύναμη να περπατά πάνω στο νερό, αφού το περπάτημα πάνω στο νερό στην Παλαιά Διαθήκη θεωρείται ως ενέργεια αποκλειστικά του Θεού. Περπατώντας πάνω στο νερό, ο Ιησούς απέδειξε έτσι ότι είναι Θείος, και επίσης μεγαλύτερος από τον Μωυσή. Ο Μωυσής εξάλλου έπρεπε να περιμένει μέχρι να εμφανίσει ο Θεός στεριά, προτού να οδηγήσει τον Ισραήλ στην απέναντι πλευρά της θάλασσας τον καιρό της Εξόδου, ενώ ο Ιησούς δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Η θεότητα του Ιησού δεν φαίνεται μόνο στο ότι περπατάει πάνω στα νερά της λίμνης, αλλά και με τη δήλωση Του «Εγώ είμαι» και από το γεγονός ότι το πλοιάριο ξαφνικά άραξε στη στεριά όπου κατευθύνονταν.

Πράγματι, ο Ιησούς απέδειξε ότι κυβερνά τα στοιχεία της φύσης, κάτι που μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει. Αποκάλυψε την αλήθεια αυτή στους μαθητές οι οποίοι αναγνώρισαν τη θεότητά Του και αποκρίθηκαν με μια ομολογία πίστης στον Ιησού ως Θεό: «Κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» (Ματθαίος 14:32-33) Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς αποκαλείτο Υιός του Θεού από τους μαθητές, μια δήλωση που, στην πραγματικότητα, βασίστηκε σε αυτά που είχαν πει νωρίτερα γι’ Αυτόν στο Κατά Ματθαίον 8:27: «Ποιος είναι αυτός, που τον υπακούνε οι άνεμοι και η θάλασσα;» Εδώ απαντούν στη ίδια τους την ερώτηση: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!»

Νάμαστε λοιπόν, 2020 χρόνια αργότερα, να πλέουμε στην ίδια περιοχή όπου ο Χριστός περπάτησε πάνω στη λίμνη και όπου ψάρευαν οι μαθητές! Μια προσκυνήτρια μοιράστηκε με τη Βασούλα κατά την επιστροφή τους στην Ελλάδα, τα εξής: Καθώς πλέαμε, η επιθυμία της να δει τον Ιησού μέσα της ήταν τόσο δυνατή, που θα πρέπει να Τον συγκίνησε. Ξαφνικά εμφανίστηκε κοντά στο τραπέζι που ήταν έτοιμο για τη Θεία Λειτουργία, μόνο για εκείνην, εκεί που στέκονταν οι ιερείς μας. Ήταν μαζί μας! Αλλά κανείς δεν το ήξερε… Έπειτα Τον εντόπισε πάνω στη θάλασσα, περπατώντας όπως έκανε πριν από τόσα χρόνια! Δεν το μοιράστηκε με κανέναν επειδή φοβόταν πως δεν θα την πιστέψουν, αλλά αργότερα το μοιράστηκε διστακτικά με δύο άτομα. Εκεί που υπάρχει αθωότητα και παιδική πίστη, αυτό γοητεύει τον Ιησού. Οι υπόλοιποι από εμάς μπορούσαμε μόνο να φανταστούμε τον Χριστό να περπατάει πάνω σε αυτά τα τόσο γαλήνια, δροσερά νερά. Η μεγαλύτερη ευλογία μας ήταν το δώρο της Θείας Ευχαριστίας, καθώς η Θεία Λειτουργία τελέστηκε πάνω στο πλοιάριο! Αφού αποβιβαστήκαμε από το παραδοσιακό πλοιάριο, περπατήσαμε στην προβλήτα και νιώθαμε την αύρα της θάλασσας να δροσίζει τα πρόσωπά μας. Από τη Γαλιλαία, επισκεφθήκαμε την πόλη της Καπερναούμ, όπου ο Ιησούς κήρυξε για πρώτη φορά, έπειτα το σπίτι του Απ. Πέτρου, και τέλος, οι εκδρομές της ημέρας μάς οδήγησαν στην Εκκλησία των Μακαρισμών. Η ύπαρξη της πέτρας στην οποία κάθισε ο Ιησούς για να μεταδώσει το κήρυγμά Του, μας έκανε να νιώσουμε πολύ πιο κοντά στην παρουσία του Ιησού Χριστού.  

Τελώντας την Θεία Ευχαριστία στο πλοιάριο στη Θάλασσα της Γαλιλαίας 

Το τελευταίο μας βράδυ στους Αγίους Τόπους, ένας αγαπητός φίλος της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, ο Μεζιέντ, ο οποίος βοήθησε να οργανωθεί αυτό το προσκύνημα μαζί με τους διοργανωτές, μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία της Αγίας που ονομάζεται ‘Μαριάμ, το Μικρό Αραβικό Κρίνο της Παλαιστίνης’. Από κοινού, λάβαμε τις ευλογίες της και ένα όμορφο ροδάριο ραντισμένο με αγιασμό που είχε και την εικόνα της.

Είχαμε επίσης την ευλογία να συμβεί ένα θαύμα στο ξενοδοχείο μας. Ένα νεαρό κορίτσι, η Λουΐζα, με αναπηρικό καροτσάκι και αδυναμία να ανοίξει το κλειστό σε γροθιά χέρι της, έλαβε θεραπεία. Εδώ είναι η προσωπική της μαρτυρία:

«Από τη μέρα που γεννήθηκα, ο αριστερός μου καρπός ήταν γυρισμένος προς τα μέσα και κάποιες φορές με πονούσε. Στις 15 Φεβρουαρίου του 2011 έκανα εγχείρηση για να σταθεροποιηθεί ο καρπός μου, δυστυχώς όμως ο δείκτης έμεινε κλειστός, όπως και τα υπόλοιπα δάχτυλα, για σχεδόν 9 χρόνια. Ξαφνικά, στο ταξίδι με την ομάδα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής στο Ισραήλ, γνώρισα τον πατέρα Γεώργιο και με σταύρωσε με το Ιερό Λείψανο του Αγίου Γεωργίου ανάμεσα στα δάχτυλά μου και μετά η Βασούλα έβαλε τον σταυρό στο ίδιο σημείο και για πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια, άνοιξαν. Tο θαύμα έγινε και τώρα ανοίγουν πολύ εύκολα. Πριν λίγες μέρες, όταν γύρισα στην Κύπρο και περπατούσα με το «πι» μου, κατάλαβα πως κάτι είχε αλλάξει στα πόδια μου, κάτω στα πέλματά μου. Ενώ ήταν στραβά, ξαφνικά είδα πως τα πέλματά μου έγιναν φυσιολογικά και κατάλαβα ότι έγινε θαύμα και στα πόδια μου, χάρη στον Κύριο, τη Βασούλα και τον π. Γεώργιο. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. –  Λουΐζα Λαμπρού από Κύπρο.»

Η Λουίζα από την Κύπρο

Επιπλέον, ως αποτέλεσμα του ευλογημένου προσκυνήματός μας στους Αγίους Τόπους, μερικοί από τους αναγνώστες της Αληθινής εν Θεώ Ζωής έδωσαν πολλά ελληνικά και αγγλικά βιβλία ‘Υπάρχει ο Παράδεισος αλλά υπάρχει και η Κόλαση’ σε πολλά άτομα που συναντήσαμε αυτές τις μέρες, καθώς και στο προσωπικό του ξενοδοχείου και στους ξεναγούς μας.

Μπορούμε να θυμόμαστε αυτό το προσκύνημα μέσα από τις προσωπικές μας αναμνήσεις, τις εκδρομές μας, τις διδακτικές ομιλίες, το θαύμα θεραπείας, των προσπαθειών μας για ευαγγελισμό, και μέσα από ένα μήνυμα που έλαβε εσωτερικά η Βασούλα από τον Ιησού, πριν αναχωρήσουμε στις 15 Ιανουαρίου. Του είπε από μέσα της: «Σε ευχαριστώ, Ιησού, που μας έφερες εδώ, στην πατρίδα Σου». Και ο Ιησούς της απάντησε αμέσως λέγοντας με έκπληξη: «Στην πατρίδα Μου; Η πατρίδα Μου είναι στον Ουρανό, το ίδιο και η δική σου…» Ευχαριστούμε, Ιησού!!!