H Bασούλα στο Λίβανο

25-28 Ιουνίου, 2011

“Ο Άγιος Γεώργιος που πέθανε ως μάρτυρας, θα σε προστατεύσει από κάθε κακό. Βρίσκεται στο πλευρό σου και σε φυλάει. Θα προσευχηθεί ώστε οι σκέψεις σου να επικεντρωθούν στην ουράνια πραγματικότητα.” (ΑΕΘΖ, 24 Απριλίου1998)

Θα ήθελα να ξεκινήσω την αναφορά αυτού του ταξιδιού µε αυτό το απόσπασµα από τα µηνύµατα, διότι όπως φάνηκε σε όλους µας η παρουσία και η προστασία του Αγίου Γεωργίου εκδηλώθηκε πολύ συχνά µε μικρά σηµεία κατά τη διάρκεια των τριών ηµερών της διαµονής µας στο Λίβανο. Κατά τις επισκέψεις µας σε µοναστήρια αφιερωµένα στον Άγιο Γεώργιο ή όταν συναντούσαµε Λιβανέζους µε αυτό το ένδοξο όνοµα, «ο Μεγάλος Μάρτυρας», όπως τον αποκαλούν οι Ανατολίτες Χριστιανοί, ήταν πραγµατικά εκεί για να µας συντροφεύει.

Κατά την άφιξή µας στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, µας καλωσόρισε η Γιόλα και η κόρη της Τζένιφερ και αργότερα συναντήσαµε τον George Chabab. Στο µεσηµεριανό γεύµα σε ένα εστιατόριο όπου η παράδοση και η καινοτοµία εναρµονίζονται τέλεια, συναντήσαµε µερικούς αναγνώστες της ΑΕΘΖ που µας µίλησαν για την πίστη τους και την εµπειρία τους µε το Θεό. Ακούσαµε µε ενδιαφέρον την µαρτυρία ενός νεαρού µουσικού και συνθέτη, του Άµπντο Σαντέκ, που παίζει πιάνο σε µία παµπ στη Βηρυτό. Μας µίλησε για µία πολύ ιδιαίτερη εµπειρία από την παρουσία και την εκδήλωση του Αγίου Πνεύµατος. Ένα συνηθισµένο βράδυ εργασίας, ενώ έπαιζε, καταλήφθηκε ξαφνικά από ενός είδους λήθαργο. Ήταν χωρίς έµπνευση και πολύ κουρασµένος. Για µια στιγµή σταµάτησε πολύ απλά για να προσευχηθεί στον Κύριο: «Κύριε, απόψε πραγµατικά δεν έχω διάθεση να παίξω, είµαι κουρασµένος, σε παρακαλώ βοήθησέ µε». Από εκείνη τη στιγµή και προς µεγάλη του έκπληξη, άρχισε να παίζει όπως δεν είχε παίξει ποτέ πριν. Τα δάχτυλά του πετούσαν πάνω στα πλήκτρα σαν να έπαιζε κάποιος άλλος στη θέση του, σαν να ήταν αόρατα χέρια που πήραν τον έλεγχο των δικών του χεριών, παίζοντας µουσική που έµοιαζε να έρχεται από κάπου αλλού, τόσο όµορφη ήταν. Όλοι τον επαινούσαν λέγοντάς του πως είχε παίξει εξαιρετικά καλά εκείνο το βράδυ.

Η περιγραφή του εν λόγω περιστατικού θύµισε στη Βασούλα ένα παρόµοιο το οποίο βίωσε στην αρχή της µεταστροφής της. Παίρνω το θάρρος να το µοιραστώ µαζί σας, καθώς δεν είχα ακούσει για αυτό ποτέ πριν και µου φαίνεται ότι µπορεί να µας διδάξει κάτι πολύ σηµαντικό. Όταν η Βασούλα ζούσε ακόµη στο Pully της Ελβετίας, την επισκέφθηκε ένας ιερέας. Την ρώτησε αν θα µπορούσε να τελέσει τη Λειτουργία στο σπίτι της. Η Βασούλα συµφώνησε αρκετά πρόθυµα. Εκείνη την ηµέρα, ήταν και αυτή πολύ κουρασµένη και δεν µπορούσε να συγκεντρωθεί στα Βιβλικά αναγνώσµατα. Αποσπόταν πολύ εύκολα και οι σκέψεις της τριγυρνούσαν αλλού. Έτσι, δε θυµόταν ούτε λέξη από τα αναγνώσµατα της ηµέρας. Τότε, δυστυχώς, ο ιερέας της ζήτησε ένα µικρό σχόλιο πάνω στο Λόγο που µόλις είχε διαβάσει! Ουπς! Πώς θα τα κατάφερνε; Η Βασούλα ήταν µάλλον σε αµηχανία. Πώς θα µιλούσε για ένα ευαγγελικό ανάγνωσµα το οποίο δεν είχε ακούσει; Τι θα µπορούσε να πει αφού δεν ήξερε καν ποιο ήταν το θέµα; Παρόλα αυτά εναπόθεσε την ελπίδα της στο Άγιο Πνεύµα και ξαφνικά άκουσε τον εαυτό της να µιλάει σαν να µιλούσε κάποιος άλλος. Δηλαδή, ήταν τα δικά της χείλη που κινούνταν, οι δικές της φωνητικές χορδές που πάλλονταν, αλλά δεν ήταν αυτή που τα έθετε σε κίνηση. Ήταν σαν να άκουγε τον εαυτό της να µιλάει από έξω. (Μου θυµίζει λίγο τον τρόπο που ο Κύριος υπαγορεύει τα µηνύµατά Του)… Επιπλέον, µιλούσε σε τέλεια Γαλλικά, µε τρόπο που δε θα ήταν ποτέ σε θέση να εκφραστεί. Στο τέλος της οµιλίας της, ο ιερέας ήταν αρκετά εντυπωσιασµένος και έκπληκτος από την οµορφιά των σχετικών σχολίων και ευχαρίστησε θερµά τη Βασούλα.

Είτε είναι η εµπειρία του Άµπντο είτε της Βασούλας, και οι δύο µαρτυρούν ότι το Πνεύµα είναι πάντοτε παρόν σε στιγµές δυσκολίας ή αδυναµίας µας και ότι όταν Το επικαλούµαστε µε εµπιστοσύνη, Εκείνο αναλαµβάνει τις ικανότητές µας, τις τελειοποιεί και µας επιτρέπει να αποδώσουµε δόξα στο Θεό: «Γι’ αυτό µη λες: «Πού, µα πού θα βρούµε αρκετή δύναµη και σθένος για να δοξάσουµε το Θεό;” Τα θαυµαστά Μου Έργα ανήκουν στο χώρο του Πνεύµατος, Αόρατου µεν αλλά ορατού µέσω της ισχυρής Του ενέργειας, Απρόσιτου στην αφή κι όµως ολόγυρά σας και µέσα σας.» (ΑΕΘΖ, 19 Ιουνίου, 1995)

Το απόγευµα επισκεφθήκαµε διάφορα τοπικά µοναστήρια και συναντήσαµε µοναχούς µε τους οποίους ανταλλάξαµε φιλικές απόψεις.

Το επόµενο πρωί, µετά τη Θεία Λειτουργία, πήγαµε στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Bsalim.

Είναι ακόµα υπό κατασκευή, αλλά υπάρχει µια τεράστια αίθουσα στο υπόγειο όπου τελείται προσωρινά η Θεία Λειτουργία και όπου περί τα 300 άτοµα ήρθαν µόνο για να ακούσουν τη µαρτυρία της Βασούλας, αλλά και διακεκριµένους οµιλητές που µίλησαν για την Ενότητα.

Κληρικοί και λαικοί παρακολουθούν τη συνάντηση της Αληθινής εν Θεώ Ζωής στο Bsalim

Ανάµεσα στους συµµετέχοντες σε αυτή την οικουµενική συνάντηση, µε τίτλο «Ενότητα εν Θεώ και Ενότητα στην Εκκλησία», βρίσκονταν ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Γεώργιος Khodor, ο Μαρωνίτης Επίσκοπος Σάιµον Αtallah, o ελληνόρυθµος Επίσκοπος Γεώργιος Kahaleh µε τον Μελχίτη Μητροπολίτη Ισίδωρο Battikha, ο επίτιµος Αρχιεπίσκοπος Μπούτρος Μouallem και πολλοί ιερείς από άλλες Εκκλησίες.

(Από αριστερά στα δεξιά) Οι Επίσκοποι: Simon Aatalla, Georges Khodr και Georges Kahale στο Bsalim

Ο Μητροπολίτης Khodor σχολίασε ότι δεν είναι µόνο το δόγµα της Εκκλησίας που θα επιφέρει την Ενότητα. Αποκηρύσσοντας τον εγωισµό, την υπερηφάνεια, και προσπαθώντας να κάνουν το θέληµα του Θεού είναι ο τρόπος µε τον οποίο θα ενοποιηθούν. Ναι, αυτό που χρειάζεται είναι αγιότητα.

Από την πλευρά του ο Επίσκοπος Atallah εξέφρασε την πεποίθησή του ότι για να προοδεύσουµε στο δρόµο της Ενότητας, είναι σηµαντικό να φέρουµε στο προσκήνιο τη «Μετάνοια» που αποκαλύπτει στον άνθρωπο την αλήθεια µέσω της ταπείνωσης, αδειάζοντας τον εαυτό του για να µπορέσει να γεµίσει από Αυτόν που είναι «η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή». Το ζητούµενο από εµάς είναι η µετάνοια, πρώτα σε προσωπικό και µετά σε συλλογικό επίπεδο. O Ιησούς µας έσωσε µέσω της δικής Του ταπείνωσής. Έτσι εµείς πρέπει να µιµηθούµε Εκείνον “ο οποίος, παρόλο που είχε την ιδιαίτερη µορφή του ως Θεός, εντούτοις δε θεώρησε την ισότητά του µε το Θεό σαν κάτι από το οποίο θα µπορούσε να αρπαχτεί, αλλά κένωσε τον εαυτό του και πήρε τη µορφή δούλου, αποκτώντας την εµφάνιση του ανθρώπου. Kι όταν πια πήρε το ανθρώπινο σχήµα, ταπεινώθηκε αυτόβουλα, υποτασσόµενος ως το σηµείο να δεχτεί ακόµα και να πεθάνει, και µάλιστα να πεθάνει στο σταυρό” (Φιλιππησίους: 2, 6-8)

Στη συνέχεια, η Βασούλα έδωσε την άποψη του Κυρίου σχετικά µε την ενότητα. Ο π. Vincent Cosatti, Φραγκισκανός, την παρουσίασε διαβάζοντας µηνύµατα στα οποία ο Κύριος µιλάει «γι’ αυτή την αποστολή της Ενότητας.» (ΑΕΘΖ, 3 Μαρτίου 1999). Μιλώντας για τη Βασούλα ο Ιησούς λέει: “Καθώς βάδιζα δίπλα σ' ένα ποτάμι είδα ένα ξύλο να παρασύρεται από το ρέμα του κόσμου. Έσκυψα και το έβγαλα από το ρέμα. Το πήρα στο Σπίτι Μου και το φύτεψα στον Κήπο Μου των Χαρίτων.” (ΑΕΘΖ, 13 Νοεμβρίου, 1991)

Ομιλία της Βασούλας στο Bsalim

Η Βασούλα µας υπενθυµίζει ότι η ενότητα θα γίνει µια ηµέρα πραγµατικότητα, γιατί η Γραφή λέει: «Έτσι ώστε όλοι να είναι ένα. Όπως εσύ, Πατέρα, είσαι µε µένα κι εγώ µε σένα, έτσι να είναι κι αυτοί ένα χάρη σε µας, για να πιστέψει ο κόσµος ότι εσύ µε απέστειλες.» (Ιω. 17:21). Είµαστε βέβαιοι ότι η ενότητα θα γίνει επειδή την έχει υποσχεθεί ο Ιησούς. “Με τη δική Μου Δύναμή θα ενοποιήσω τις ημερομηνίες του Πάσχα, δεν θα σας το επιβάλω, θα βρω έναν τρόπο ειρηνικό.” (ΑΕΘΖ, 27 Ιανουαρίου 1992) Όμως θέλει εμείς επίσης να συμμετέχουμε σε αυτή την ενότητα και να εργαστούμε γι' αυτήν. Αν αρνηθούµε να ακούσουµε Αυτόν και το κάλεσµα για ενότητα, αν δεν θέλουµε να πιστέψουµε ότι η απλή χειρονοµία της ενοποίησης των ηµεροµηνιών του Πάσχα επαρκεί ως µία ταπεινή χειρονοµία συµµετοχής και ότι στη συνέχεια Εκείνος θα µεριµνήσει για τα υπόλοιπα, τότε θα έρθει µε φωτιά να ενώσει την Εκκλησία Του. Η επιλογή είναι δική µας.

Όταν η μαρτυρία της Βασούλα τελείωσε γευματίσαμε μαζί με τον Επίσκοπο Atallah, τον Επίσκοπο Kahaleh, τον Μητροπολίτη Battikha και τον Αρχιεπίσκοπο Mouallem, πολλούς ιερείς και αναγνώστες της ΑΕΘΖ.

Τη Δευτέρα το πρωί, η Βασούλα και η οµάδα προσευχής της ΑΕΘΖ, συνοδευόµενοι από τον Επίκοπο Kahaleh και τον Αρχιεπίσκοπο Mouallem, τον π. Vincent Cosatti και τον π. Elie Battikha, είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν τον Μαρωνίτη Πατριάρχη Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής, κο Bechara Raï στην οικία του στο Bkerké.

Η ομάδα της ΑΕΘΖ με τον Πατριάρχη Raii

Πρώτα παρακολουθήσαμε ένα πρόγραμμα πάνω στη Χριστιανική Αγωγή που δίνει για τη νεολαία κάθε εβδομάδα. Τους μιλάει πάνω από μια ώρα, πάνω σε θρησκευτικά θέματα κυρίως (για τη Θεία Ευχαριστία, το Λόγο του Θεού), αλλά μερικές φορές αναφέρεται επίσης στα τρέχοντα γεγονότα. Ήμασταν στη μεγάλη αίθουσα υποδοχής, στο ίδιο ακριβώς μέρος όπου, το 2005, ο πρώην Πατριάρχης, ο Καρδινάλιος Sfeir, είχε χαιρετίσει την Βασούλα και τους κληρικούς που συμμετείχαν στο Προσκυνηματικό ταξίδι της ΑεΘΖ στο Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία.

Η Βασούλα με τον Μαρωνίτη Πατριάρχη Raii

Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης η Βασούλα είχε την ευκαιρία να κοινοποιήσει στον Πατριάρχη την µεγάλη επιθυµία του Κυρίου να δει τις Εκκλησίες Του ενωµένες. Σύµφωνα µε την επιθυµία του Κυρίου, το πρώτο βήµα που πρέπει να κάνουν οι Εκκλησίες είναι να ενοποιήσουν τις ημερομηνίες του Πάσχα. Αυτό που προέκυψε από τον διάλογο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει πραγµατικό ενδιαφέρον για την αντιµετώπιση ενός προβλήµατος που είναι µάλλον µικρής σηµασίας στα µάτια των ηγετών της Εκκλησίας τόσο Καθολικών όσο και Ορθοδόξων. Αυτό που θεωρούν περισσότερο σηµαντικό είναι να είµαστε ενωµένοι στη ζωή του Πασχάλιου Μυστηρίου, δηλαδή πιστεύοντας και ζώντας προσωπικά το µυστήριο του Πάθους, του θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου µας Ιησού Χριστού (µέχρι να διευθετηθούν και τα τελευταία δογµατικά ζητήµατα).Αλλά, αν η ζωή του Πασχάλιου Μυστηρίου είναι τόσο σηµαντική (και πράγµατι είναι), τότε γιατί δεν καταφέρνουµε να εορτάσουµε µαζί αυτό το Μυστήριο; Τι θα σκεφτόµασταν, πράγµατι, για ένα ζευγάρι που θα γιόρταζε την επέτειο του γάµου τους σε διαφορετικές ηµεροµηνίες; Πώς θα µας φαινόταν αν ο ένας τη γιόρταζε στην επέτειο του πολιτικού γάµου και ο άλλος στην επέτειο του θρησκευτικού γάµου; Οι άνθρωποι θα έλεγαν: «Κοίτα, λένε ότι αγαπούν ο ένας τον άλλον και ακόµα δεν µπορούν καν να γιορτάσουν µαζί την επέτειο του γάµου τους αν και σηµατοδοτεί την έναρξη του ΄καθαγιασµού της αγάπης τους!» Τι θα λέγαµε επίσης για µια χώρα, που γιορτάζει την εθνική της εορτή σε διαφορετικές ηµεροµηνίες ανάλογα µε τις περιφέρειες; Θα ήταν αυτή µία ενωµένη χώρα ακόµα και αν όλοι µοιράζονταν τις ίδιες αξίες; Πράγµατι, το πιο σηµαντικό είναι ο κάθε Χριστιανός να ζει προσωπικά το Μυστήριο του Πάσχα, µυστήριο της αγάπης του Θεού και των ανθρώπων, αλλά είναι εξίσου σηµαντικό για µας, να εκδηλώνουµε µε ευδιάκριτο τρόπο ότι αυτό το Μυστήριο του Πάσχα αποτελεί τον πυρήνα της πίστης µας. Για το λόγο αυτό ο Κύριος µας ζητάει να λυγίσουµε µε ταπείνωση και να γιορτάσουµε µαζί την ηµέρα µνήµης αυτού του θεµελιώδους γεγονότος.

Η Βασούλα πρόσφερε στον Μαρωνίτη Πατριάρχη Raii το βιβλίο της Ενότητας.

“Φανείτε άξιοι στα Μάτια του Δηµιουργού σας, ενοποιώντας την ηµεροµηνία του Πάσχα. Φανείτε άξιοι στα Μάτια Μου µε τη συµµετοχή σας στο Κοινό Ποτήριο. Περιβληθείτε µεγαλοπρέπεια και λαµπρότητα µε την ταπεινοφροσύνη και όχι µε µια επιφανειακή ευσέβεια. ” (ΑΕΘΖ, 25 Νοεμβρίου 1991)

“Όσο περισσότερο χρόνο κάνουν για να ενώσουν τις ηµεροµηνίες του Πάσχα, τόσο αυστηρότερη θα είναι η ποινή που θα υποστεί εξαιτίας τους αυτή η γενεά. Η επιστροφή Μου επίκειται και αλλοίµονο στην αµετανόητη καρδιά!” (ΑΕΘΖ, 31 Μαΐου, 1994)

Αφήσαµε το Λίβανο την επόµενη µέρα µε τις καρδιές µας γεµάτες ευγνωµοσύνη για τους διοργανωτές. Είχαν εργαστεί σκληρά, µε πολύ ζήλο, καλοσύνη και συμπαράσταση για να επιτρέψουν στο προφητικό Μήνυµα της Αληθινής Εν Θεώ Ζωής να εξαπλωθεί εκ νέου. Είθε ο Θεός να τους ανταμείψει για τις προσπάθειές τους.

Η Βασούλα με τον Μαρωνίτη Πατριάρχη Sfeir

Αφήσαµε το Λίβανο την επόµενη µέρα µε τις καρδιές µας γεµάτες ευγνωµοσύνη για τους διοργανωτές. Είχαν εργαστεί σκληρά, µε πολύ ζήλο, καλοσύνη και συμπαράσταση για να επιτρέψουν στο προφητικό Μήνυµα της Αληθινής Εν Θεώ Ζωής να εξαπλωθεί εκ νέου. Είθε ο Θεός να τους ανταμείψει για τις προσπάθειές τους.

“Σας ευλογώ όλους, όλους εσάς που διαδίδετε το Μήνυµά Μου.” (ΑΕΘΖ, 13 Απριλίου, 1990)