Ύμνησε Πάντα Το Όνομά Μου

21 Φεβρουαρίου 1995 

(Ντάκα)

Ειρήνη στην καρδιά σου. Βασούλα της Ιερής-Μου-Καρδιάς, Άνθος-του-Πάθους Μου, παιδί-του-Πατέρα-Μου, θέλω να είσαι τέλεια.

Κύριε, που θα βρω κατάλληλα λόγια
για να Σε δοξάσω;
Τίμησες την αθλιότητά μου με την εκπληκτική 
και φοβερή Σου Παρουσία.
Κι από τότε, κανένα έργο δεν μου φάνηκε δύσκολο.
Με τη δική Σου Παρουσία, 
έγιναν όλα εύκολα και ευχάριστα.

Μου έμαθες πως στο δεξί Σου Χέρι κρατάς τη Νίκη
και πως Θάνατος αφανίστηκε από τη Ζωή.
Ω Σωτήρα, που η μόνη Σου φροντίδα
είναι να σώζεις και δυναμώνεις,
η χάρη Σου με επισκέφθηκε νύχτα,
μέσα στη νύχτα της καρδιάς μου,
για να μου τραγουδήσει πανηγυρικά
και να αναστήσει ένα πτώμα.

Έβαλες όλη την Καρδιά Σου στο τραγούδι Σου,
από αγάπη για όλους εμάς, κι εμένα
με έκανες Άρπα μπροστά στο Ιερό Σου...

Ας ηχήσει η μουσική για τον Βασιλιά μας, ας ηχήσει!
Ας απλωθεί η μουσική ως τα πέρατα της γης, 
ας αντηχήσει σε κάθε φαράγγι,
σε κάθε βουνό και κοιλάδα!

Ύμνησε πάντα το Όνομά Μου, όπως τώρα! Για να χαίρεται η μοναδική σου Αγάπη.

Βασούλα, δυνάμωσε την Εκκλησία Μου κι Εγώ θα δυναμώσω την πίστη σου και την ψυχή σου. Το λίγο που Μου δίνεις με ευχαριστεί, το περισσότερο με χαροποιεί! Ο Πατέρας Μου ποτέ δεν σε εγκαταλείπει, έρχεται πάντα σε βοήθειά σου.¹ Εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου.

Μην ξεχνάς ότι είμαι χώμα
και με ένα φύσημα του ανέμου
δεν θα υπάρχω πια.

Το νερό που αναβύζει από το Στήθος Σου 
ανεβαίνει στα όρη και κατεβαίνει στις κοιλάδες.²
Ποτίζεις όλους αυτούς που διψούν
και με στέλνεις μέσα από λόφους
σε όλα τα έθνη να φωνάξω:

"Μονάχα ο Κύριος είναι δυνατός και προστατεύει."
Μη λυγίζετε άλλο από τη δίψα.
Κεντρίστε τη μνήμη σας και θυμηθείτε,
όλοι εσείς που κείτεστε στο χώμα
πως η Δροσιά δεν είναι μακριά σας.
Έχετε λησμονήσει ποιος σας έπλασε
αλλά όταν πιείτε, θα ξαναθυμηθείτε!³

"Ελάτε όλοι όσοι διψάτε, εδώ είναι το νερό,
ακόμη κι όταν χρήματα δεν έχετε, ελάτε!..." (Ησ.55:1)

Κι Εγώ θα πω: ακούστε, και η ψυχή σας θα ζήσει...

Και τώρα Σωτήρα μου,
Εσύ που έχεις πρώτη θέση στη ζωή μου,
συγχώρησε την αθλιότητά μου και τις παραλήψεις μου.

Αγαπημένη, ούτως ή άλλως σε αγαπώ.

Σκόρπισε την ομίχλη γύρω μου,
Ανεξάντλητε Θησαυρέ, Τρισάγιε,
Άστρο της νύχτας μου,
Δοχείο της ψυχής μου, Στήλη Φωτιάς,
μη με αφήσεις φυλακισμένη στο σκοτάδι.
Βροντή,⁴ ζωογόνησε την ψυχή μου
και δώσε μου Γνώση και Έλεγχο.

Η συναναστροφή Μου και η φιλία Μου θα σε διδάξουν με απλό τρόπο. Πιάσε το Χέρι Μου και θα συνεχίσουμε μαζί το δρόμο που ετοίμασα για σένα, για να σε οδηγήσω στην τελειότητα.

1 Κι εγώ το παρατήρησα. Ο Θεός Πατέρας σπεύδει πρώτος να με παρηγορήσει. Μια μέρα, μετά από σφοδρή καταδίωξη, γονάτισα ζητώντας βοήθεια από τον Ιησού, έγραψα το παράπονό μου (χρησιμοποιώντας το χάρισμά μου) και αντί ν’ απαντήσει ο Ιησούς, ο Θεός Πατέρας έσπευσε να με παρηγορήσει με την υπόσχεση ότι την επομένη “θα τακτοποιηθούν όλα”. Ο λόγος Του πραγματοποιήθηκε όπως το είπε. Ξέρω ότι ο Πατέρας μού έχει αδυναμία, αλλά κι εγώ Του έχω αδυναμία.
2 Μια έκχυση του Αγίου Πνεύματος.
3 Ο Ιησούς με βοήθησε με το Πνεύμα Του να γράψω ό,τι έγραψα.
4 Η Φωνή του Θεού μοιάζει με βροντή: “Τότε φωνή ήρθε από τον ουρανό: «Το όνομά μου το δόξασα, και πάλι θα το δοξάσω. Ο κόσμος που παρευρίσκετο και άκουσε, έλεγε ότι έγινε βροντή.» (Ιωάν.12:28-29)