Μη Δυσφορείς Και Μην Οδύρεσαι Πικρά Όταν Σε Καρφώνουν Πάνω Στο Σταυρό Μου, Να Έχεις Εμένα Σαν Παράδειγμα Αξιοπρέπειας
25 Σεπτεμβρίου 1992
Είμαι εδώ ψάχνοντας το δρόμο μου
σ' αυτά τα ατέλειωτα ερείπια,
με ένα φορτίο στην πλάτη.
Σε Σένα έρχομαι για παρηγοριά,
για ανακούφιση και η δύναμή μου
χάνεται σιγά - σιγά,
και με τρώει μια ακοίμητη θλίψη.
Με μεγάλη προσπάθεια διασχίζω
την τρομερή και ατέλειωτη αυτή Νύχτα,
εξασθενημένη από τον κυνισμό των ψευδομαρτύρων
που μαστιγώνουν την αθωότητά μου όλη μέρα.
Ήταν δικό Σου Θέλημα να μου δώσεις το κλειδί
για θέματα που η ψυχή μου ποτέ
δεν θα κατανοούσε μόνη της,
για θαύματα που ξεπερνούν εμένα
και τις γνώσεις μου, κι αυτός είναι ο λόγος
που κυνηγούν την αθωότητά μου.
Εκεί, σε κάθε σκοτεινή γωνιά,
περιμένουν την ευκαιρία να μου αφαιρέσουν
ει δυνατόν ακόμη και τη ζωή.
Θεωρούν τον εαυτό τους λαός Σου,
ως και τον ουρανό έπιασαν στο στόμα τους,
αλλ' αυτά που λένε είναι ψεύτικα και απατηλά.
Προσπαθώ να είμαι θαρραλέα
και να δείχνω γύρω θαρραλέα,
αλλά εκείνοι συνεχώς με βασανίζουν.
Οι άθεοι έχουν περισσότερη συμπόνια
και ταπείνωση απ' αυτούς που ισχυρίζονται
πως υπακούνε στο Νόμο Σου,
αλλά ποτέ δεν παύουν να κρίνουν
και δίχως τον παραμικρό δισταγμό
καταδικάσουν, βασανίζοντάς με.
Αν οι κριτές μου ήταν άθεοι,
θα μπορούσα να το αντέξω, όμως ΑΥΤΟΙ,
που ονομάζονται λαός Σου! Λαός του Θεού!
Με τους οποίους μας συνδέει
το ίδιο βάφτισμα μέσα στον Οίκο Σου...
Παραπονιέμαι, αλλά δεν έχω το δικαίωμα
να αφήνω πότε πότε τις έγνοιες μου σε Σένα, Κύριε;
Ναι, ξέρω πως ακούγομαι και μοιάζω
με κινούμενο Βιβλίο Θρήνων,
αλλά ζω τη ζωή μου με αθωότητα,
ανακούφισέ με λοιπόν για λίγο, Κύριε!
Βασούλα ... μη δυσφορείς και μην οδύρεσαι πικρά όταν σε καρφώνουν πάνω στον Σταυρό Μου, να έχεις Εμένα σαν παράδειγμα αξιοπρέπειας. Τα ζιζάνια θα ξερριζωθούν σε λίγο απ’ το σιτάρι προτού το αντιληφθεί κάποιος από σας. Σε γλύτωσα πολλές φορές απ’ τις παγίδες των εχθρών σου που ήλπιζαν να σε καταστρέψουν. Γιατί λοιπόν φοβάσαι, κόρη, τους τρόμους της Νύχτας; Μάχομαι μέσα σου... Άφησέ Με ήσυχο όταν κατευθύνομαι στο εσωτερικό δωμάτιο της ψυχής σου:
στην Κατοικία Μου.
Σου έχω πει και άλλοτε πως η ψυχή σου θα σκιρτά σα να καίγεται κάθε φορά που θα πέφτει το Χέρι Μου για να συντρίψει τους αντιπάλους Μου που παίρνουν τη θέση Μου.  Είμαι ο Κύριος και σκοπεύω να παραμείνω ο Κύριος σου. Σε έχω βάλει Στόχο για τα βέλη Μου. Όχι, Βασούλα, η χάρη δεν έρχεται χωρίς πόνο. Και τι δεν θα κάνω για τους πιο κοντινούς Μου, τους πιο προσφιλείς Μου φίλους!
Επίτρεψέ μου τότε να δανειστώ τα λόγια της Αγίας Θηρεσίας της Άβιλα και να σου πω, «Δεν απορώ που έχεις τόσο λίγους φίλους!»
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι ... Θα απαντήσω ωστόσο στο σχόλιό σου και θα σου πω: αν ήξερε η ψυχή σου αυτό που σου προσφέρω και σου κάνω, εσύ θα ήσουν εκείνη που θα Μου ζητούσε περισσότερες δοκιμασίες, βάσανα, σταυρούς, όλα! Παιδαγωγώ εκείνους που αγαπώ, γι’ αυτό μην αντιτίθεσαι σε ό, τι θεωρώ Εγώ καλό. Είσαι το κόσμημά Μου και σαν πολύτιμη πέτρα σε κόβω, σε χαράζω και σου δίνω το σχήμα που έχω στο Νου Μου. Γι’ αυτό λοιπόν σου λέω πως όσο έχεις μέσα σου ανάσα, πρέπει να εκτελέσεις το έργο που Εγώ ο Ίδιος σου έδωσα. Όσο για εκείνους που ονομάζονται δικοί Μου, αλλά είναι επιθετικοί όταν πρόκειται για πνευματικά θέματα, τους λέω: «αν ήσασταν τυφλοί δεν θα ήσασταν ένοχοι, αφού όμως λέτε ‘εμείς βλέπουμε και μπορούμε να διακρίνουμε’ η ενοχή σας παραμένει!» Πόσες φορές θα πρέπει να τους επιπλήξω για τη δυσπιστία και την ισχυρογνωμοσύνη τους;
Έλα, ειρήνεψε, είμαι μαζί σου για το υπόλοιπο ταξίδι σου.
| 
