Το Πάθος Μου Επαναλαμβάνεται Καθημερινά

20 Φεβρουαρίου 1990

(Σήμερα πάλι, ενώ προσευχόμουν τα λυπηρά μυστήρια, βίωσα ένα μέρος από το Πάθος του Κυρίου. Βίωσα μέρος της Γεθσημανής και της Σταύρωσης.)

Παιδί Μου, εισχώρησε πιο βαθιά στις Πληγές Μου, άκουσε τους χτύπους της Καρδιάς Μου ... Η αγάπη Μου για σένα έχει γίνει τόσο φλογερή που θέλω τώρα να μετέχεις μαζί Μου στο Πάθος Μου. Αγάπα Με όπως σε αγαπώ. Το Πάθος Μου επαναλαμβάνεται καθημερινά. Όσοι δεν ακολουθούν πια το Δρόμο Μου με σέρνουν καθημερινά στο δρόμο του Γολγοθά. Οι αγωνίες Μου πληθαίνουν όταν βλέπω τα παιδιά Μου να κατευθύνονται στην αιώνια καταδίκη. Η Καρδιά Μου βυθίζεται σε απερίγραπτους πόνoυς όταν βλέπω τόση αχαριστία σε τούτη εδώ τη γη. Το Σώμα Μου μαστιγώνεται αλύπητα.

Υποφέρω. Κι όμως γέμισα τα σπίτια τους με αγαθά, τους έδωσα την Ειρήνη Μου. Τους αγάπησα κι ακόμη τους αγαπώ διακαώς ενώ αυτοί οι ίδιοι Με στεφανώνουν με ένα ακάνθινο στεφάνι. Στέκομαι μπροστά τους σαν το Ζητιάνο με την Καρδιά Μου στο Χέρι παρακαλώντας τους, αλλά αυτοί αντί για μια ευγενική ματιά, Με εμπαίζουν, Με φτύνουν, Με χλευάζουν, Με χτυπούν στο Κεφάλι και Με σέρνουν βίαια στο λόφο για να Με ξανασταυρώσουν. Αργοπεθαίνω και το Αίμα Μου χύνεται ασταμάτητα. Ξανασταυρώνομαι καθημερινά από τους αμαρτωλούς. Χρειάζομαι ανάπαυση, θα Με αφήσεις να αναπαυθώ; Πάρε το ακάνθινο Στεφάνι Μου, τα Καρφιά Μου και τον Σταυρό Μου ... Δεν έχεις τίποτα να Μου πεις;

Κύριέ μου, Αγαπημένε μου,
Εσύ που μου εμπιστεύθηκες
τα ιερότερα Κοσμήματά Σου,
Εσύ που με περιέβαλες με
την Αγάπη και την Ευσπλαχνία Σου,
Εσύ που σκόρπισες πάνω μου
σαν μύρο τις Διδασκαλίες Σου
και με αρωνάτισες με την Ευωδία Σου,
βρίσκω ευχαρίστηση στην Παρουσία Σου.
Μου έδωσες το Δώρο της Αγάπης Σου,
μου έδωσες το Δώρο του Πάθους Σου
κι εγώ, μέσα στη φτώχεια μου,
δεν μπορώ να Σου προσφέρω τίποτ' άλλο
 από τις ευλογίες μου, τη θέλησή μου,
την ψυχή μου και την καρδιά μου.