Θα Σε Θρέψω Μπροστά Στα Μάτια Των Διωκτών Σου

29 Iανουαρίου 1989

(Είδα χτες βράδυ ένα συμβολικό όνειρο: 

Μπήκα σε μια εκκλησία γεμάτη κόσμο, όπου γινόταν λειτουργία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη, πολλοί ήταν όρθιοι, ο αέρας ήταν γεμάτος θυμίαμα. 

O ιερέας έφερε ένα κουτί και όλοι ξέραμε ότι μέσα σ’ αυτό ήταν το Περιστέρι. Ζωντανό. Ετοιμαζόταν να το ελευθερώσει για να πετάξει γύρω μας και να μας γεμίσει με χαρά. Το Περιστέρι ελευθερώθηκε και πέταξε γύρω μας. Όλοι απλώσαμε τα χέρια μας για να έρθει επάνω μας, γνωρίζοντας πως αν ερχόταν, αυτό θα ήταν μια Χάρη. Το Περιστέρι που ήταν γαλάζιο, ήρθε προς το μέρος μου. Ένιωσα πως Το αγαπούσα και ήξερα πως κι Αυτό με αγαπούσε. Ήρθε και κάθισε στα απλωμένα μου χέρια, στις άκρες των δαχτύλων μου.

Γύρω μου βασίλευε χαρά ανακατεμένη με δέος. Μερικοί έδειχναν έκπληκτοι, άλλοι ήλπιζαν πως θα πήγαινε και σ’ αυτούς. Αλλά εκείνο πέταξε ένα γύρο χωρίς να σταματήσει, και ήρθε πάλι να αναπαυθεί στα δάχτυλά μου. Το πήρα στα χέρια μου προσεχτικά και το έσφιξα τρυφερά στο αριστερό μου μάγουλο, κοντά στο αυτί μου. Άκουγα την καρδιά του να χτυπάει γρήγορα. Η καρδιά του έπαλλε.

Ύστερα, βρέθηκα να περπατώ μόνη σ’ έναν δρόμο, ένα μονοπάτι. Στην άκρη αυτού του δρόμου, σε όλο το μήκος του, παράξενα μικρά ζώα καταβρόχθιζαν αλύπητα το ένα το άλλο. Καθώς βάδιζα, είδα να έρχεται προς το μέρος μου, για να με τρομάξει, ένας αρουραίος που κρατούσε ακόμη στο στόμα του τη λεία του. Δεν φοβήθηκα και για να του το δείξω, τάχυνα το βήμα μου. Το κατάλαβε και πήγε στην άκρη, όπου ρίχτηκε από πίσω σ’ ένα σκίουρο και τον κατάβρόχθισε. Τότε, στα εφτά περίπου μέτρα μπροστά μου, είδα ένα φίδι να μου φράζει το δρόμο. Ευχαρίστησα τον Θεό που με άφησε να το δω γιατί ήταν διάφανο, σαν από σελοφάν, για να μην το δει ο κόσμος, να το πατήσει και να δαγκωθεί. Δεν το φοβήθηκα αφού αποφάσισα να το παρακάμψω και να το αποφύγω..

Ξαφνικά, από πίσω μου στα δεξιά, ήρθε ένα άλλο φίδι, αλλά ήταν διαφορετικό, ήταν ένα ‘επιθετικό’ φίδι. Κι αυτό ήταν διάφανο, με ένα μικρό σχέδιο στη ράχη. Ήταν λεπτό σαν το δάχτυλό μου αλλά μακρύ ως τρία μέτρα. Ένιωσα παγιδευμένη, αλλά αμέσως ο Ουράνιος Πατέρας μου με ανύψωσε τρία περίπου μέτρα πάνω από το έδαφος. Ωστόσο, φοβόμουν ακόμη πως το φίδι θα σηκωθεί και θα με φτάσει και τότε, ο Ουράνιος Πατέρας μου με πέρασε πάνω από τα φίδια και με ακούμπησε στο έδαφος κοντά σ’ ένα φίλο.

Οι δυο μας στεκόμασταν στο τέλος του δρόμου. Εκεί υψωνόταν ένας τοίχος, σαν αδιέξοδο. Γύρισα το κεφάλι μου δεξιά γιατί άκουσα ένα θόρυβο. Είδα το πρώτο φίδι να γυρεύει κάτι. Είπα στο φίλο μου που δεν είχε δει το φίδι: «Μην κινείσαι! Μείνε ακίνητος» αποφεύγοντας να του πω ότι ήταν ένα φίδι για να μην κουνηθεί. Είδα και το δεύτερο φίδι να έρχεται κοντά στο άλλο. Και τότε το πρώτο φίδι, πεινασμένο επιτέθηκε με μανία στο λεπτό φίδι και το καταβρόχθισε μ’ έναν απαίσιο θόρυβο. Ένιωσα ανακουφισμένη και ήσυχη, ξέροντας πως το φίδι θα αποκοιμιόταν τώρα και θα μας άφηνε ήσυχους.)

Θα σε θρέψω μπροστά στα μάτια των διωκτών σου. Θα σε υψώσω κοντά Μου, για να μη σε ποδοπατήσουν. Θα ρίξω πάνω σου βροχή την Δρόσο Μου της Δικαιοσύνης και δεν θα αφήσω κανέναν να σε ξεριζώσει, λουλούδι! Εγώ είμαι ο Φύλακάς σου και είσαι κρυμμένη στην αγκαλιά του Αββά σου. Μη φοβάσαι, είμαι κοντά σου. Η Αγάπη σε αγαπά.