Κάθε Χτύπος Της Καρδιάς Μου Είναι Και Ένα Κάλεσμα Για Σας

4 Φεβρουαρίου 1988

(Αυτό το πρωί, ο Ιησούς είναι ευδιάκριτος. Μερικές φορές φοβάμαι πως ίσως είναι λάθος όλα αυτά, και δεν Τον βλέπω αλλά νομίζω ότι Τον βλέπω. Κι όμως όταν γίνεται αυτό, με πείθει κατά κάποιον τρόπο πως όλα είναι αληθινά.)

Εσύ είσαι πράγματι, Ιησού;

Εγώ είμαι. Με είδες όπως σε δίδαξα. Θα σου δείξω την Καρδιά Μου. Γράψε τι βλέπεις και τι νιώθεις μπροστά στην Παρουσία Μου.

(Τις στιγμές που βρίσκομαι μπροστά στον Θεό, νιώθω αγαλλίαση. Θέλω τούτη η στιγμή ποτέ να μην τελειώσει, δεν χρειάζομαι τίποτ’ άλλο, όλα γύρω μου γίνονται τόσο ανούσια, ασήμαντα. Η Παρουσία του Θεού γεμίζει όλες τις άδειες γωνιές, σε γεμίζει και νιώθεις πλήρης, ολοκληρωμένος. Τον βλέπω ντυμένο με τον τρόπο που γνωρίζουμε τον Ιησού. Θα μπορούσα σχεδόν να ακούσω με τα αυτιά μου το θρόϊσμα από τον χιτώνα Του, το βήμα Του. Τώρα στέκεται στα αριστερά μου, καθώς είμαι γονατιστή στο τραπεζάκι μου, έχοντας μπροστά μου το πορτραίτο της Ιεράς Σινδόνης και μια εικόνα της Παναγίας βρεφοκρατούσας. O Ιησούς στέκεται μισό μέτρο μακριά μου, το Άγιο Πρόσωπό Του είναι η προσωποποίηση του κάλλους. Μου ζήτησε να Τον ατενίσω. Μου έδειξε την Καρδιά Του. Όλο το Στήθος Του ήταν φωτισμένο, έλαμπε, ακτινοβολούσε από Αγάπη.)

Όλα είναι σωστά. Ό, τι διακρίνεις είναι σωστό. Ω Βασούλα, Βασούλα Μου, πόσο σε αγαπώ. Αγαπημένη ψυχή, μπορείς να έρχεσαι σε Εμένα όποτε θέλεις. Είδες την Καρδιά Μου.

(Στην αρχή έλεγα τακτικά τις τρεις προσευχές, αργότερα όμως σταμάτησα. Η Παναγία μού θύμισε να τις συνεχίσω κι από τότε τις λέω τακτικά. O Ιησούς εξηγεί εδώ ότι πρέπει να αρχίζω την καθημερινή υπαγόρευση με αυτές τις τρεις προσευχές, γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να τις λέω κάθε φορά προτού να γράψω, κάτι που μπορεί να συμβεί τρεις και τέσσερις φορές τη μέρα, μερικές φορές μόνο για μια πρόταση. Ή αν θέλει μια φορά τη μέρα σαν αρχή.)

Βασούλα, συγκέντρωσε τα παιδιά Μου και διάβασέ τους το Μήνυμα που σου υπαγόρευσα πριν λίγο καιρό.¹ Θέλω να τους το διαβάσεις. Τα αγαπώ και ανάμεσά τους βρίσκομαι. Δημιουργία Μου, είσαι δική Μου, είσαι ο σπόρος Μου. Αγαπημένοι, είμαι ο Σωτήρας σας. Θέλετε να επιστρέψετε σε Εμένα, να πέσετε στην Αγκαλιά Μου; Θα συγχωρήσω τις αμαρτίες σας, ελάτε να φάτε τον Άρτο Μου και να γευθείτε τον Οίνο Μου. Αν μετανοήσετε, θα σας συγχωρήσω. Ακούστε τους χτύπους της Καρδιάς Μου. Κάθε χτύπος είναι κι ένα κάλεσμα για μια ψυχή.

Βασούλα, θα τους διαβάσεις το προηγούμενο Μήνυμα Μου μαζί με τούτο εδώ;

Ναι Κύριε, θα τους τα διαβάσω.

 (Αργότερα.)

(Αφού διάβασα το γράμμα ενός φίλου κι ένα απόκομμα εφημερίδας που λέει τους λόγους για τους οποίους οι Εκκλησίες και ο κόσμος είναι πολύ καχύποπτοι απέναντι στις ‘αποκαλύψεις’, κατάλαβα πως είναι πολύ δύσκολο για έναν ιερωμένο να δεχθεί αυτή την αποκάλυψη, αφού υπάρχουν πολλές απατηλές και ψεύτικες αποκαλύψεις. Δεν μπορώ ωστόσο να ξεχάσω πόσο δύσπιστοι ήταν ακόμη και στο θαύμα στη Φάτιμα. Σήμερα είναι δύσπιστοι για το Γκαραμπαντάλ και αύριο θα το αποδεχθούν, ίσως πολύ αργά. O σκεπτικισμός είναι πολύ δυνατός.)

Πατέρα, έχω…²

Πες το.

…τους φόβους μου πως ο Πάπας δεν θα το δεχθεί. Γιατί να με πιστέψει. Γιατί να με πιστέψουν; Μόνο αν είχε συμβεί σε έναν απ’ αυτούς! Τότε μόνο...

Βασούλα, σου έδωσα τον Άρτο Μου και σε έθρεψα με καρπό από τον κήπο Μου. Σου έδωσα να φας από το Χέρι Μου. Ω αγαπητό Μου παιδί, ποιος σε μετέστρεψε, δεν ήμουν Εγώ; Ποιος σε δίδαξε να Με αγαπάς, δεν ήμουν Εγώ; Ποιος σε αναζήτησε και σε βρήκε νεκρή ανάμεσα στους νεκρούς και έσκυψε να σε σηκώσει και να σε αναστήσει, δεν ήμουν Εγώ; Ποιος σε μετέφερε με Συμπόνια στον Οίκο Μου για να σε γιατρέψει και να σου ξαναδώσει την υγεία, δεν ήμουν Εγώ; Ποιος σε δίδασκε καθημερινά τους Δρόμους Μου, δεν ήμουν Εγώ; Και τώρα ποιος μεταστρέφει τα παιδιά Μου, δεν είμαι Εγώ;

Είμαι ο Σωτήρας σου. Βασούλα, είσαι τώρα μέλος δικό Μου. Είσαι ανίκανη να επιβιώσεις μόνη σου. Με χρειάζεσαι. Όπως το κλαδί δεν καρποφορεί από μόνο του αλλά πρέπει να είναι προσκολλημένο στο Δένδρο, το ίδιο είσαι κι εσύ μαζί Μου. O καρπός σου προέρχεται από Εμένα, ο καρπός Μου τρέφει πολλούς. Ο Καρπός Μου³ μαρτυρεί για εσένα. Όσοι αμφιβάλλουν θα μπορούν να σε κρίνουν από τον καρπό σου: “Ένα καλό δένδρο κάνει καλούς καρπούς.”

Όταν τα πεινασμένα Μου παιδιά γεύονται τον Καρπό Μου και επιστρέφουν σε Εμένα, μετανοώντας με δάκρυα στα μάτια, νιώθω ευτυχισμένος, πόσο ευτυχισμένος γίνομαι! Τα αρπάζω από την παγίδα του διαβόλου. Βασούλα, έχε υπομονή, έχω πει ότι ο Λόγος Μου μοιάζει με ρυάκι που κυλάει. Ύστερα, από ρυάκι θα αρχίσει να γίνεται ποτάμι και να φαρδαίνει, και ύστερα θα ξεχειλίσει και ο Λόγος Μου θα γίνει ένας απέραντος ωκεανός, ένας Ωκεανός Αγάπης που θα πλημμυρίσει τις καρδιές σας με αγάπη, και η Αγάπη θα ζήσει ανάμεσά σας σαν Αγάπη.

Σε προειδοποίησα, Βασούλα, ότι θα σε απορρίψουν πολλοί.⁴ Μάθε να δέχεσαι. Εγώ δέχτηκα προσβλητική απόρριψη από πολλούς, και η αδιαλλαξία τους Με έκανε να κλαίω!

(Ο Ιησούς μου μιλούσε όπως μιλούν σε ένα παιδί, χαμογελώντας συγχρόνως και προσπαθώντας να με πείσει και να μου δείξει πόσο δύσκολο ήταν και για τον Ίδιο.)

Έλα, θα μάθεις. Σε αγαπώ, θα σε στηρίξω, θα μεταστρέψω πολύ περισσότερους.

Εμείς; Νιώσε την Παρουσία Μου. Μου δίνεις χαρά όταν τη νιώθεις.

Ναι, Κύριε. Σε ευχαριστώ που με στηρίζεις, Κύριε.

1 Μήνυμα που μου υπαγόρευσε ο Ιησούς στις 14 Οκτωβρίου 1986. Αυτό το Μήνυμα προοριζόταν για τη συγκέντρωση στις 21 Φεβρουαρίου 1988.
2 Δίσταζα.
3 Τα Μηνύματα.
4 23 Οκτωβρίου 1987 καθώς και άλλες φορές.