Πέντε Από Τις Πληγές Μου Είναι Ορθάνοιχτες Γιατί Παραμέλησαν Τον Κήπο Μου

8 Δεκεμβρίου 1987

(Στη σκέψη του τι με περιμένει άρχισα να πανικοβάλλομαι. Πέρασα στιγμές άκρας αδυναμίας. Ήμουν πολύ ταραγμένη.)

Θεέ μου, δεν μπορώ να Σε αγαπώ όπως κάθε φυσιολογικό άτομο με τον συνηθισμένο τρόπο; Δεν μπορείς, Αγαπημένε μου Θεέ, να με οδηγήσεις με τον συνηθισμένο τρόπο αντί με αυτόν; Ω Θεέ, νιώθω τόσο υπεύθυνη για όλα αυτά. Είναι μαρτύριο να ξέρω ότι παρ’ όλες τις χάρες που μου δίνεις, παραμένω άθλια και πολύ αμαρτωλή, κακιά. Γιατί, Κύριε, γιατί με κρατάς; Δεν μπορώ να Σε αντικρίζω άλλο, δεν είμαι άξιά Σου. Άσε με να πάω στη γωνιά μου. Μη με έχεις τόσο κοντά Σου...

Γιατί; Γιατί;

Θεέ μου, όχι, θα Σε ακολουθήσω και θα Σε αγαπώ όπως οι άλλοι, με τον συνηθισμένο τρόπο.

Αγαπημένη, σε αγαπώ! ¹

Ω, Ιησού το μόνο που κάνω είναι να Σε πληγώνω. Άσε με να φύγω. Θα μείνω στη δυστυχία μου, αλλά δεν θα πάψω να Σε τιμώ και να Σε αγαπώ. ²

Περίμενε!

Κύριε, όλα αυτά³ δεν μπορεί να τα συλλάβει ο νους μου, υπερβαίνει τις δυνάμεις μου!

Όχι, δεν υπερβαίνει την αντίληψή σου, όχι πια. Αγαπημένη⁴ πέντε από τις Πληγές Μου είναι ορθάνοιχτες. Αιμορραγώ ακατάσχετα. Υποφέρω. Ο Θεός σου υποφέρει. Δεν θέλεις να δοξάσεις το Σώμα Μου; Πέντε από τις Πληγές Μου είναι ανοιχτές για να δεις τη θλίψη που Μου δίνει η δημιουργία Μου.

Σας αγαπώ όλους παρά την κακία σας, παρά τις αποτυχίες σας, παρά τις αμφιβολίες σας, παρά την ανομία σας, παρά τις απορρίψεις σας, παρά τον σκεπτικισμό σας και παρά την ανειλικρίνειά σας απέναντι στο Σώμα Μου. Δεν καταλαβαίνετε ακόμη; Γιατί Μου κλείσατε για πάντα τις καρδιές σας; Γιατί οι περισσότεροι Με εγκαταλείψατε, γιατί λοξοδρόμησαν οι οπαδοί Μου, γιατί παραμέλησαν τον κήπο Μου, γιατί δεν πότισαν τα λουλούδια Μου, γιατί;

Πού είναι τα πρόβατά Μου, Πέτρο; Θα Με βοηθήσεις να τα βρω και να τα ενώσω; Έλα, θα σε βοηθήσω να τα βρεις, θα φέρω τροφή γι’ αυτά και θα τα θρέψω. Όχι, Πέτρο, δεν θα βρεις τίποτα σ’ αυτόν τον ερημότοπο, τίποτα δεν έχει απομείνει, το λίγο που απέμεινε είναι τώρα ξερό και ρημαγμένο. Γιατί όσο μακριά μπορεί να δει το μάτι, υπάρχει μόνο ερημιά. Όμως Εγώ, ο Κύριος, θα πάρω από τις αποθήκες Μου τον Άρτο Μου και θα γεμίσω τα κελάρια σας με τον καρπό Μου. Θα βοσκήσω τα πρόβατά Μου. Θα ποτίσω τούτη την έρημο. Εμπιστευθείτε Με, αγαπημένοι, εμπιστευθείτε Με και θα σας ενώσω όλους ξανά. Μαζί, Βασούλα Μου. Λουλούδι, δεν θα αφήσω να σε ποδοπατήσουν. Θα σε χρησιμοποιήσω για τη Δόξα του Σώματός Μου. Εγώ, ο Θεός, σε αγαπώ.

(Όταν ο Κύριος είπε: “παρά την ανειλικρίνειά σας απέναντι στο Σώμα Μου…” μιλούσε γι’ αυτούς που εργάζονται για την ΕΝΟΤΗΤΑ. Συνήθως, όταν οι εκκλησιαστικές αρχές συνάζονται για να βρουν μια λύση, συμβαίνει το εξής: ο καθένας ελπίζει ότι ο άλλος θα είναι εκείνος που θα υποχωρήσει σε ‘κάτι’. Στο τέλος καταλήγουν στο να μην υποχωρεί αρκετά κανείς. Αυτή η εξήγηση μου δόθηκε χθες τη νύχτα από τον Κύριο.)