Μακάρια η ψυχή που έμαθε να Με αγαπάει

12 Φεβρουαρίου 2016

Θεέ μου, Πατέρα, Βασιλέα των βασιλέων,
ήμουν μισοπεθαμένη προτού Σε συναντήσω,
προτού να μου εμφανιστείς Εσύ…
Και στάθηκα μπροστά στον Θεό,
αδυνατώντας να καταλάβω, γεμάτη δέος!
Στάθηκα μπροστά στον Δημιουργό, όπως ένα παιδί,
ντυμένο με βρώμικα και ελεεινά κουρέλια,
στέκεται μπροστά στη χώρα των Θαυμάτων.

Σαστισμένη όπως ήμουν, μου χαμογέλασες,
χαμογέλασες, παρότι ήμουν ακόμη στο καταχθόνιο σκοτάδι.

Σάστισα και ταράχτηκα, ιδιαίτερα όταν Σε άκουσα να λες:
«Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά,
γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών».

Κι όταν ξαφνικά άνοιξες ξανά τα Χείλη για να μιλήσεις,
μια φωτεινή δέσμη, σαν αχτίδα, ξεχύθηκε από το Στόμα Σου
και φώτισε την ψυχή μου,
ενώ η Αθάνατη Πνοή Σου φύσηξε πάνω μου,
ζωντανεύοντας τη μνήμη μου – ένα θαύμα –
γιατί όσο Σε ατένιζα, τόσο Σε αναγνώριζα και Σε θυμόμουν.

Ποιος χάρισε Σοφία στα μύχια της ψυχής μου;

Εγώ!

Και ποιος έδωσε σύνεση στην καρδιά μου;

Εγώ παιδί Μου… Και τότε, γεννήθηκες απ’ την Καρδιά Μου. Αναστήθηκες για να γίνεις ένας από τους αποστόλους Μου και ένας μάρτυρας για να δώσεις μαρτυρία για την ενότητα.

Ειλικρινά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να είμαι ένας απ’ αυτούς.  Αλλά Εσύ, μην απομακρύνεσαι από κοντά μου! Στο παρελθόν, με τα μάτια μου σκεπασμένα ακόμη από λέπια αμετανοησίας και τον θάνατο να πλανιέται πάνω απ’ το κεφάλι μου, μου έστειλες ένα μεγάλο Σεραφείμ, που πέταξε και ήρθε κοντά μου, όχι για να με αγκαλιάσει, αλλά να καθαρίσει τον οργανισμό μου από τις αμαρτίες μου και να ξεπλύνει τα βρώμικα κουρέλια μου. Αυτή ήταν η αρχή μέσα μου, Πατέρα, μιας νέας μορφής ύπαρξης, γιατί συνειδητοποίησα την αθανασία μου, όσο κατοικούμε μέσα Σου...

Έτσι έγινε μαζί μου, στα πρώτα μου βήματα προς το Λαμπρό Φως που είσαι Εσύ, Θεέ, Πατέρα μας…

Κι από τότε, ένιωσες την επιθυμία να Με γνωρίσεις, όπως φανερώθηκα στο παρελθόν, στους πατέρες και τους προπάτορές σας.

Πού θα βρω λόγια τόσο δυνατά για να εκφράσω τα αισθήματά μου προς Εσένα και για Εσένα; Με όποιον τρόπο και να προσπαθήσω, θα αποτύχω. Το πνεύμα μου λαχταρά την Πατρική Σου Αγάπη. Λιώνει από δίψα αγάπης για Εσένα, Γιαχβέ. Σε προσμένω καθημερινά, ακόμη και στα όνειρά μου.

Αν δεν υπήρχε το σπλαχνικό Σου Χέρι, δεν θα άντεχα ούτε στιγμή τη θύελλα των άγριων διωγμών που με κυκλώνουν όλ’ αυτά τα χρόνια! Όλα όμως χάνονται μπροστά Σου, κι εγώ, όπως είπες κάποτε, νιώθω σαν πουλί που πετάει ελεύθερα στον ουρανό, νιώθω ελεύθερη!

Η ελευθερία βρίσκεται στο Πνεύμα. Καλώ όλους τους ανθρώπους κοντά Μου. Τους καλώ πρώτα σε μετάνοια. Τους καλώ να πιουν από την Πηγή της Ζωής. Μακάρια η ψυχή που έμαθε να Με αγαπάει. Γέμισε με χαρά, Βασούλα Μου, μην καθυστερείς ποτέ να έρθεις να προσευχηθείς, αλλά αγαπημένη, βιάσου να έρθεις κοντά Μου, σε κάθε περίσταση. Εργάσου για Εμένα με χαρά, με ειρήνη και με  Αγάπη.

Κύριε, Πλάστη μου και Δημιουργέ, ελέησέ με …

Δεν αρνιέμαι ποτέ μια ψυχή που μετανοεί. Θα ακούσω όλες τις προσευχές σου αν είναι σύμφωνες με το Θέλημά Μου. Αυξήσου στην Αγάπη Μου, κόρη, Εγώ, ο Γιαχβέ, σε ευλογώ.