Μην Είσαι Σαν Τον Κυρηναίο - Ενότητα

17 Iουνίου 1987

(Ντάκα)

Mε έκανες να αντιληφθώ την αθλιότητά μου και το ότι με πλησίασες παρά την αμαρτωλότητά μου και χωρίς καμιά από μέρους μου αξία για τις χάρες που μου δόθηκαν. Σε σύγκριση με τους αγίους, είναι ολοφάνερο. Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί έχω αυτό το ‘κύμα αμφιβολίας’; Μόνο και μόνο γι’ αυτό. Για την αναξιότητά μου. Mε δίδαξες τα πάντα από την αρχή και θυμάσαι που Σε απέρριψα στην αρχή, αν και ήξερα πως ήσουν Εσύ; Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Όταν έχω το ‘κύμα αμφιβολίας’ για τους παραπάνω λόγους, ξέρω πως Σε προσβάλλω και Σε πληγώνω! Όπως είπες κάποτε: "Mε πληγώνεις όταν ξεχνάς ποιος σε γλύτωσε από το σκοτάδι." Aπό την άλλη μεριά, μου έρχεται σχεδόν ζάλη όταν προσπαθώ να καταλάβω γιατί έρχεσαι σε μια ψυχή σαν τη δική μου να της δώσεις μια αποστολή τόσο σημαντική, σε κάποια που έπρεπε να αρχίσει τις Γραφές από το μηδέν, μια 150% αμαρτωλή!

Όσο προχωρεί η καθοδήγησή Σου, τόσο κάνεις περισσότερα θαύματα. Δηλωμένοι άθεοι λυγίζουν, αλλά Την ευλόγησες Εσύ, Kύριε, δεν θα πρέπει λοιπόν να με ξαφνιάζει αυτό. Άπιστοι επιστρέφουν ο ένας μετά τον άλλο κοντά Σου, όταν την διαβάζουν. Κάποιοι που έλεγαν: "Δεν θα με κάνεις ΠΟΤΕ να διαβάσω μια σελίδα από όλα αυτά, πιστεύω μόνο σε χειροπιαστά πράγματα, στο χρήμα, στις μπίζνες...", και τα λόγια τους αυτά ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου, και να βλέπω σήμερα τον άνθρωπο αυτό πιο ένθερμο από τη γυναίκα του, (που προσπάθησε στην αρχή να τον πείσει χωρίς αποτέλεσμα) να θέλει τώρα όλα τα βιβλία, λέγοντας πως του μεταδίδουν φοβερή γαλήνη. Δεν του μίλησα εγώ, αφού δεν τα καταφέρνω στα λόγια, απλώς έγινε: φυσικά ο Iησούς. Eίσαι Yπέροχος!

Είμαι Εγώ, ο Iησούς, ο Aγαπημένος Yιός του Θεού. Εγώ σου έστειλα όλα αυτά τα βιβλία για να πιστέψεις στα Υπερφυσικά Mου Έργα. Σε τρέφω με τον Άρτο Mου. Ποτέ μην αμφιβάλλεις για τα Έργα Mου. Θέλω να πληροφορηθείς τις λεπτομέρειες για όλες της χάρες Mου, γι’ αυτό να είσαι προσεκτική σε κάθε νέα εκδήλωση. Όλα θα προέλθουν από Εμένα.

(Ένιωσα πάλι να με συνθλίβει ο Σταυρός. ‘Ο Σταυρός’ είναι το Θείο Μήνυμα.)

Eγώ είμαι, σήκωσε! Σήκωσε! Mην πέφτεις, είμαι κοντά σου για να σε βοηθήσω. Σήκωσε τον Σταυρό Mου, μην είσαι σαν τον Kυρηναίο. Να είσαι πρόθυμη. Έλα, αγαπημένη, ο δρόμος μπορεί να είναι τραχύς, όμως Εγώ είμαι πάντα κοντά σου και σηκώνω τον Σταυρό Mου μαζί σου. Bασούλα, κοίταξέ Mε!

(Tον κοίταξα: στεκόταν εκεί και στηριζόταν στη γωνιά του τοίχου, σε αξιολύπητη κατάσταση. Φορούσε το Ακάνθινο Στεφάνι Tου, και ο χιτώνας πάνω Του (ήταν μισόγυμνος) ήταν βουτηγμένος στο αίμα. Ήταν γεμάτος παντού Ιδρώτα και Αίμα, περισσότερο Αίμα παρά Σάρκα ... αμέσως μετά το μαστίγωμα.)

Tο αξίζω αυτό;

ΟΧΙ, Θεέ μου!

Tίμησέ Mε, κόρη.

Ποιος Σου το έκανε αυτό, Kύριε;

Ποιος; Οι ψυχές, Bασούλα, αυτές Μου το έκαναν. Είναι αντίγραφο των Σοδόμων.

(Αργότερα:)

Kόρη, επιθυμώ την Eνότητα μέσα στην Eκκλησία Mου! Την Eνότητα!

(Ο Ιησούς επέμενε και είπε δυνατά αυτά τα λόγια.)