Σου Εμπιστεύομαι Τους Λειτουργούς Μου
1η Ιανουαρίου 1999
(Αυτούς τους τελευταίους μήνες, ο Κύριος μου υπέδειξε ότι θα πρέπει τώρα να αποσύρομαι περισσότερο και να προχωρήσω σε βαθύτερη περισυλλογή. Είναι κι αυτό ένας καρπός της ένωσης. Τι πιο υπέροχο από το να βρίσκεσαι στην αγκαλιά του Πανάγιου; Τι θα ευχαριστούσε περισσότερο τον Θεό από το να αφεθούμε να μας κυριεύσει η Μεγαλοσύνη Του και να μάθουμε πώς να Τον κατέχουμε; Η ανάπαυση σ’ αυτή την ειρήνη θα αυξήσει τη θεϊκή ένωση. Τη δύναμη να συνεχίσω αυτό που μου ανέθεσε ο Πατέρας, ζήλο και δίψα για τη σωτηρία των ψυχών.
Πρόσεξα επίσης ότι ο Θεός έστρεφε τώρα περισσότερο τη Ματιά Του στις υπηρεσίες που Του είχα προσφέρει παρά στην αδυναμία μου και οι στοργικές Του οδηγίες επικεντρώνονταν σε όσα θα έκανα ακόμη. Με άλλα λόγια, τα μηνύματα γίνονταν πιο προσωπικά, αν και κατά καιρούς ο Θεός απευθυνόταν στο σύνολο της Εκκλησίας Του.
Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι η φρίκη που ένιωθε η ψυχή μου όταν ο κόσμος με επαινούσε, γινόταν τόσο έντονη που πολλές φορές ένιωθα να τα έχω χαμένα και να φρικάρω. Ακόμη κι όταν διαισθανθώ πως κάποιος εστιάζει περισσότερο σε μένα παρά στα Λόγια του Θείου Διδασκάλου μας, αυτό και μόνο με κάνει να αποσύρομαι περισσότερο στην αγκαλιά της Θεϊκής Αγάπης. Αυτή η ιδιαίτερη προσοχή στο άτομό μου έμοιαζε μερικές φορές σαν εμετός στα μάτια μου … Ο Θεός μου το έδειχνε τώρα καθαρότερα πως κάθε διάσπαση από μέρους του κόσμου ή των ανθρώπων θα μπορούσε να είναι επιζήμια για μένα και να με παρασύρει μακριά από την αγκαλιά της Αγάπης, το μέρος όπου ήθελα να παραμείνω.
Έλαβα ωκεανούς από χάρες, ωκεανούς από δώρα, αλλά ύμνησα αρκετά τον Θεό μου; Μήπως παραμέλησα τα δώρα Του;)
Βασούλα Μου, μείνε ακλόνητη σε όσα μεταδίδω στο μυαλό σου και στηρίξου στην Καρδιά Μου. Είμαι ο Βράχος σου. Ναι... Σε θέλω μόνο για Μένα. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, θέλω η αγαπημένη Μου να αφοσιωθεί στη γλυκειά ανάπαυση της ενατένισης, να αποσυρθεί από τη δίνη του κόσμου στην ουράνια Αγκαλιά Μου. Θα Με δυσαρεστούσε αν εναντιωνόσουν στο Θέλημά Μου. Θέλω να σε αναπαύσω για τη δόξα Μου αλλά και προς όφελος της Εκκλησίας Μου. Να έρχεσαι συχνά κοντά Μου για να γράφεις τα λόγια Μου. Μπορώ να σε χρησιμοποιήσω για να ανακαινιστεί η Εκκλησία Μου και να αυξηθεί σε χάρες. Σου έδειξα στην αρχή την κούρασή Μου και σε ρώτησα αν ήσουν πρόθυμη να Με αναπαύσεις. Τώρα μπορώ να πω:
"Η αγαπημένη Μου είναι ο παράδεισός Μου,
οσμή ευωδίας για τον Οίκο Μου
και απολαμβάνει την εύνοιά Μου.
Είναι το άσμα των αγγέλων Μου.
Και τι δεν θα κάνω γι’ αυτήν!"
Ω, Άπειρε και υπερβατικέ Θεέ,
πώς μπόρεσες απ' την αρχή να ρίξεις τη ματιά Σου
στο άκρως ανάξιο και ανυπότακτο πλάσμα σου;
Εγώ, ο Ιησούς, μπορώ να κάνω τον καθένα να συνειδητοποιήσει τη Δύναμή Μου και το Άπειρο Έλεός Μου … Αποχωρίσου από τούτη τη Φωτιά που βγαίνει από την Καρδιά Μου και θα σβήσεις. Μπορώ να σε κρατήσω φλογισμένη και αναμμένη, ζωογονημένη από ένθερμη αγάπη για Μένα, για τον Οίκο Μου και για τους οικείους Μου. Μπορώ να αναστήσω όποιον θέλω και να τον οδηγήσω με δεσμά αγάπης στην τελειότητα ...
Κύριε Θεέ,
πάντα φοβόμουν τους επαίνους του κόσμου
για το άτομό μου και πάντα αναρωτιόμουν
τι εντύπωση Σου έκαναν αυτά.
Προσπαθούσα διαρκώς να φυλαχτώ
από αυτή τη θέρμη των ανθρώπων επειδή
από την αρχή με έκανες να καταλάβω
τη μεγάλη μου αθλιότητα και πως ήμουν
η τελευταία απ' όλους τους.
Τα Λόγια Σου ήταν σαν σφυρί
που σφυροκοπούσε την ψυχή μου,
χαράχτηκαν στην καρδιά μου.
Μου θύμιζες κατά καιρούς
τη μηδαμινότητά μου και πως
αν τολμούσα για ένα λεπτό
να υψώσω υπεροπτικά το κεφάλι,
θα έχανα την Καρδιά Σου καθώς
και όλες τις θεϊκές χάρες.
Μέσα στην πληθωρική Σου Αγάπη,
με κράτησες κοντά στην Καρδιά Σου
και προστατεύοντάς με με τον τρόπο αυτό,
με έκανες να Σε καταλάβω
και πως αν παρέμενα ένα μηδέν,
θα Σε ευχαριστούσε πολύ αυτό το σβήσιμο,
γιατί θα έκανες Εσύ τα ΠΑΝΤΑ και θα ήσουν τα ΠΑΝΤΑ!
Από την παιδική μου ηλικία,
ο διάβολος συνήθιζε να μου εμφανίζεται
σαν μαύρος σκύλος που γρυλίζει,
έτοιμος να με ξεσκίσει,.
με προστάτεψες όμως
με την πανίσχυρη παρέμβασή Σου.
Η συνεχής Σου Παρουσία με φύλαξε,
και με οδήγησε στη θεϊκή ένωση
με την Καρδιά Σου, για να μείνω
άρρηκτα ενωμένη με τον Θεό.
Με οδήγησες τότε με τόσο απερίγραπτο τρόπο
που ακόμη και σήμερα μου φαίνεται σαν όνειρο ...
Νυμφίε των ψυχών, Σε αγαπώ!
Κοίταξε τούτη την Καρδιά που σε διάλεξε, είναι η ίδια που τρυπήθηκε … Την γεύτηκες, την ένιωσες, την άκουσες. Όμως, δική Μου και παιδί Μου, το έργο μας δεν τελείωσε γιατί το Αίμα Μου συνεχίζει να χύνεται ποτάμι από την Καρδιά Μου.
Είσαι ο μοναδικός Μου Θεός. Τι μπορώ να κάνω για Σένα;
Άκου και γράφε: πολλοί λειτουργοί Μου ερήμωσαν τον Αμπελώνα Μου και τα πρόβατά Μου σκόρπισαν. Πολλοί απ’ αυτούς μετέβαλαν σε ένα ερείπιο τον Οίκο Μου, σε έναν ερημότοπο … και το ξέρουν. Δεν υπάρχει ειρήνη ανάμεσά τους και το ξέρουν. Είμαι απογοητευμένος μαζί τους, και γι’ αυτό δεν θέλουν να Με ακούσουν. Μπορούν οι όρκοι τους να τους απαλλάξουν από την αμαρτία τους;
Όχι, Κύριέ μου, δεν το πιστεύω, επειδή η αμαρτία είναι αμαρτία.
Θα πρέπει να ακολουθήσουν τις εντολές Μου και να μετανοήσουν. Και τότε, σαν οσμή μύρου το άρωμά τους θα υψωθεί και θα ευωδιάσει τον Οίκο Μου. Και τότε Εγώ θα καλλιεργήσω τους γιους Μου και θα προσμένω με χαρά τον εκλεκτό τους θερισμό. Σου εμπιστεύομαι τους Λειτουργούς Μου... Ο Δημιουργός σου θα ακούσει τις προσευχές σου. Μεσολάβησε γι' αυτούς. Προσευχήσου και ζήτησε από τον Πατέρα που η μακροθυμία Του είναι μεγάλη, να τους συγχωρήσει. Μην καθυστερείς... Δεν ξέρεις πως ο Πατέρας Μου ακούει ακόμη και τα παιδιάστικα ψελλίσματά σου και ανταποκρίνεται σπλαχνικά; Σου έδωσε πολλές χάρες. Το πλεονέκτημα της άκρας σου αδυναμίας και η ίδια σου η αθλιότητα Τον κάνουν να σκύβει από το Θρόνο Του.
Κύριε, Σου προσφέρω τη θέλησή μου
και οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει
περισσότερη δόξα στο Όνομά Σου.
Εσύ είσαι το Βασιλικό μου Δείπνο.
Η χαρά μας είναι να προσφέρουμε και να δίνουμε τροφή στους φτωχούς. Μείνε σε στενή κοινωνία με την Καρδιά Μου και αφουγκράσου τους παλμούς Της … ΙC.
| 
