Άσμα Του Εμμανουήλ
11 Νοεμβρίου 1993
Ειρήνη σε σένα. Είναι ο Κύριός σου Αυτός που σου μιλάει, και είναι για τη Δόξα Μου που αποκαλύπτομαι σε σένα και στην κοινωνία σου! Έλα, έλα να Μου τραγουδήσεις ένα τραγούδι.
Δεν ξέρω να τραγουδώ, Κύριε.
Δεν ξέρεις να τραγουδάς; Τότε Εγώ, μαζί σου, θα γράψω τα λόγια ενός τραγουδιού. Και τότε, αν τα διαβάσεις με την καρδιά σου, ο τόνος τους θα γίνει μελωδία στ’ Αυτιά Μου. Γράφε:
Εμμανουήλ, έλα,
έλα, Αγαπημένε μου,
έλα να ζωογονήσεις την ψυχή μου,
έλα να χαρίσεις στην ψυχή μου ζωή!
Ω, Αγαπημένε του Πατέρα,
άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μου,
θα περιμένω πολύ να με επισκεφθείς το δωμάτιό μου;
Και μόνο το πέρασμά Σου απ' την καρδιά μου
θα αφήσει πίσω του μια γραμμή
από την λεπτότερη ευωδία των μύρων Σου,
γιατί η Αγάπη Σου θα γιατρέψει
την αξιολύπητη ψυχή μου.
Πνεύμα της Αγάπης,
κάνε με μέτοχο της Αγάπης Σου.
Εμμανουήλ, έλα, έλα, Τέλειέ μου,
έλα να σαγηνέψεις την ψυχή μου,
αλλιώς η φτώχεια θα κυριεύσει
τη δύστυχη καρδιά μου!
Ω Αγαπημένε του Πατέρα,
πόσο Ωραίος είσαι!
Υιέ του Υψίστου, ποιος είναι όμοιός Σου;
Έλα και σύρε με στα Βήματά Σου.
Θα οδοιπορήσουμε μαζί,
θ' ακολουθήσουμε τα σημάδια που άφησε
το Χέρι του Πατέρα Σου και οδηγούν
στον Κήπο Του των Χαρίτων.
Θα ακολουθήσουμε, Αγαπημένε μου,
με μια καρδιά και ένα νου τη γλυκόπνοη γραμμή
που άφησε ο Πατέρας Σου για μένα.
Για να με ενθαρρύνει,
σκέπασε το δρόμο μου με ζαφείρια,
για να με καθησυχάσει έγραψε
πάνω μου με μύρο το Άγιο Όνομά Του.
Ω Αγαπημένε του Πατέρα,
Εσύ που τα Χέρια Σου στάζουν ακόμη
αγνό μύρο από την Ανάστασή Σου,
έλα να σαγηνέψεις την ψυχή μου
με μια Σου ματιά, αρκετή για να παραμείνει
η ψυχή μου ήρεμη και γαλήνια,
αρκετή για να χαροποιήσει τα μάτια μου
με τη δική Σου Παρουσία.
Πνοή του κήπου μου,
Νάμα της ψυχής μου,
Πηγή Ανυπέρβλητης Αγάπης,
συνάμα λατρευτή και Άγια,
που η γονιμότητά της όλη πηγάζει από Σένα,
δώρισε το Πνεύμα Σου σε όλη την ανθρωπότητα,
δείξε τη Μεγάλη Σου Αγάπη στον Ουρανό και στη γη...
Ω Αγαπημένε του Πατέρα,
είσαι ολόκληρος Ωραίος,
με τι να Σε συγκρίνω, Ζωή μου;
Με στήλη καπνού από λιβάνι,
με αχτίδα σπινθηροβόλου Φωτός,
με πνοή αγνού μύρου;
Η Παρουσία Σου, Κύριε, στέκει
μεγαλόπρεπη μπροστά μου,
και αχ, σα να ήμουν κι εγώ βασίλισσα,
με σηκώνεις για να αγκαλιάσεις την ψυχή μου,
ψιθυρίζοντας διακριτικά στο αυτί μου την Αγάπη Σου:
"Περιστέρι Μου, είμαι πληγωμένος
από αγάπη για σένα.
Έρχομαι σε επισκεφθώ από τα ύψη του ουρανού,
άφησα το Στέμμα Μου και κατέβηκα από το Θρόνο Μου.
Δεν θα καθυστερήσω, λίγο ακόμη, πολύ λίγο,
και δεν θα υπάρχει πια κανένα ανάθεμα,
θα σας ανανεώσω και θα σας δώσω πίσω τη θεότητά σας.
"Αγαπημένη Μου, σε σένα που διψάς για την Αγάπη Μου,
θα δώσω δωρεάν νερό, από το πηγάδι της Ζωής.
Ο Βασιλιάς σου δεν θα ησυχάσει, καθόλου,
αγαπημένη της Ψυχής Μου, ωσότου Του επιτρέψεις
να σφραγίσει την καρδιά σου με το Θεϊκό Του Φίλημα,
ένα Φίλημα από τα Χείλη Του .
Δεν πρόσεξες πώς σκοτεινιάζει ο ήλιος
κάθε φορά που αμφιβάλλεις για την Αγάπη Μου;
"Πλησίασέ Με, αγαπητή ψυχή,
και θα σκορπίσω πάνω σου αμέτρητα πλούτη
από την Ιερή Μου Καρδιά.
Τα φύλαξα μόνο για σένα,
για να κάνω τη ψυχή σου ωραία σαν την άνοιξη,
κι πύργο από φίλντισι,
έναν Παράδεισο για Μένα μόνο.
Δεν έχεις καταλάβει πως σε έχω μπολιάσει πάνω Μου;
Ας ακούσω πάλι τη φωνή σου ..."
Πόσο μεγαλοπρεπής είσαι Εσύ ο Χρισμένος,
ο Θυσιασμένος Αμνός του Θεού,
περιστοιχισμένος από τους αγγέλους Σου
και όλους τους αγίους.
Ο Ακαταμάχητος, η Εικόνα του Πατέρα,
το Τρισάγιο Φως, το Ένα σε Τρία, και Τρία σε Ένα Φως,
πιο Λαμπρός από χίλιους ήλιους,
πώς κρίθηκα εγώ άξια να δω τον Υιό,
και στον Υιό, τον Πατέρα;
"Δεν άκουσες, περιστέρι Μου,
ότι οι ταπεινοί θα χαίρονται κοντά Μου
και οι φτωχοί θα ευφραίνονται στην Παρουσία Μου;
Δεν πρόσεξες την αδυναμία που έχω για τους άθλιους
και πως χαίρομαι να μορφώνω τους φτωχούς;"
Θεέ μου, Θεέ μου!
Ποια είναι αυτή που ανατέλλει σαν αυγή,
που λαμποκοπά στο γλυκοχάραμα σαν αυγερινός;
Ποια είναι που είναι ωραιότερη από το φεγγάρι,
ντυμένη τον ήλιο, και η Καρδιά Της μια Πύλη ανοιχτή;
"Είναι η Δέσποινα του Ουρανού.
Είναι η Μητέρα Μου και Μητέρα σας,
η πιο αξιολάτρευτη από τις γυναίκες,
ωραία σαν τον Ουρανό, λαμπερή σαν τη Δόξα Μου,
μοναδική σε Τελειότητα, η Αγαλλίαση της Ψυχής Μου.
Είναι η Γυναίκα με τα δώδεκα αστέρια
για στεφάνι στο Κεφάλι Της.
Το Δοχείο της Δόξας Μου,
η Εικόνα του Αιωνίου Φωτός Μου.
Είναι Εκείνη που η Παρουσία Της στις Αυλές Μου
επισκιάζει όλους τους αστερισμούς μαζί.
Είναι το Δοχείο του Αληθινού Φωτός,
του ενσαρκωμένου Λόγου, που έζησε ανάμεσά σας.
Είναι η Χάρη μέσα στην Χάρη
και το Γλυκύτερο Άσμα των ψαλμωδών.
Είναι το Θέμα της Χαράς Μου,
Η Τιμή Μου και Καύχημά Μου.
Είναι η Πύλη του Ουρανού,
Εκείνη που δείχνει στα παιδιά Της
τον δρόμο για την Βασιλεία Μου.
Είναι το Αριστούργημά Μου.
Είναι η Παρηγορήτρια του Παρηγορητή σας,
η συνεργός στη Λύτρωση του Λυτρωτή σας,
η Νύμφη του Αγίου Μου Πνεύματος.
Κόρη, δεν θα ησυχάσω αν δεν σε φέρω και σένα
στον Κοιτώνα Εκείνης που Με γέννησε,
για να αποκαλύψω και σε σένα την Ομορφιά Της.
Και τότε, όλα τα μυστήρια που σου φαίνονταν
πηγή αινιγμάτων, ξαφνικά σαν αστραπή,
θα σου αποκαλυφθούν επίσης, αγαπημένη Μου,
και θα καταλάβεις γιατί η Γυναίκα που είναι ντυμένη
τον ήλιο, κατεβαίνει τώρα από τις Αυλές Μου
κοντάς σας, σε μια περίοδο τόσο σκοτεινή.
Τα μάτια σου, περιστέρι Μου, ας καρφωθούν μπροστά,
το βλέμμα σου ας κοιτάξει ίσια μπροστά σου.
Από το Δρόμο που έφυγα θα επιστρέψω, αγαπημένη Μου.
Θα έρθω για να φροντίσω ο Ίδιος Τον Αμπελώνα Μου.
Ο Εμμανουήλ θα είναι μαζί σας."
(Τέλος)
...Σου αρέσει;
Πάρα πολύ!
Ευλόγησέ Με τότε, ύμνησέ Με και αγάπα Με...
Ας είναι ευλογημένο και δοξασμένο το Όνομά Σου
η Αγάπη ας μας μάθει να Την αγαπάμε.
Ας μάθουμε να Σε αναζητούμε με απλή καρδιά,
το Πνεύμα Σου το Άγιο ας γεμίσει τον κόσμο όλο.
Κανένα απ' τα λουλούδια Σου ας μη μαραθεί,
αλλά ας ανθίσουν όλα με ένα λεπτό άρωμα
για να Σε δοξάσουν, Άγιε των Αγίων.
| 
