Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή - Ευδιάκριτα Εβραϊκή
Η μοναχή Σεραφείμ εξετάζει την «Αληθινή εν Θεώ Ζωή» με βάση τις ραβινικές σπουδές που παρακολούθησε επί σειρά ετών.
Διαβάζοντας την Αληθινή εν Θεώ Ζωή, μερικές φορές αισθάνεται κανείς την επιθυμία να την έβλεπε τυπωμένη στο σχήμα της Βίβλου της Ιερουσαλήμ (Jerusalem Bible). Tυπωμένη δηλαδή με τις υποσημειώσεις της Βασούλας στο κάτω μέρος της σελίδας, με αρίθμηση προτάσεων κάθε δύο γραμμές στα αριστερά και, στα δεξιά, πλήρεις βιβλικές αναφορές τόσο για τις άμεσες παραπομπές στις Γραφές όσο και για τις αναφορές σε παράλληλα χωρία. Στο τέλος κάθε τόμου, καλό θα ήταν να υπήρχε πλήρες ευρετήριο των αναφορών αυτών στην Αγία Γραφή κατά βιβλική σειρά.
Το σχήμα αυτό, εκτός από τη χρησιμότητά του, θα εξυπηρετούσε σημαντικά στη διάκριση των γραπτών και θα επέτρεπε σε όσους μελετούν αυτά τα γραπτά, να διακρίνουν τη θαυμαστή αγάπη του Θεού για μας να ξεχύνεται μέσα από τις φράσεις της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία τόσο εσφαλμένα κατηγορείται ότι παρουσιάζει έναν Θεό αυταρχικό και εκδικητικό.
Στην «Αληθινή εν Θεώ Ζωή», παρατίθενται συνεχώς αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, αν και οι αναφορές είναι ελάχιστες. Επιπλέον, ενσωματώνονται τέλεια στο υπόλοιπο κείμενο. Οι δύο αυτές όψεις δίνουν ζωντανή μαρτυρία για την υπερφυσική προέλευση των γραπτών. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πρόκειται για στοχαστική ενατένιση, προσωπική ή ιδιωτική, γιατί στοχάζεται κανείς μόνο πάνω σε κάτι που γνωρίζει.
Ο μεγάλος αριθμός χωρίων της Αγίας Γραφής που παρατίθενται σε προτάσεις ή φράσεις ξεπερνάει όσα ο νους των περισσοτέρων ανθρώπων μπορεί να απομνημονεύσει, σε σημείο να αναφέρονται συνεχώς με ασυναίσθητο τρόπο αποσπάσματα απ’ όλη την Αγία Γραφή και όχι μόνο από μερικούς ψαλμούς απομονωμένους ή από γνωστά χωρία των Ευαγγελίων. Επί πλέον, πολλές περικοπές ή εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι κατά βάσιν εβραϊκές και δεν έχουν καν μεταφραστεί επακριβώς σε ορισμένες από τις σύγχρονες εκδόσεις της Βίβλου, ειδικά εκεί που τα κείμενα, αν έχουν αναψηλαφιστεί, έχουν δεχθεί μη-εβραϊκές εκφράσεις. Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή χρησιμοποιεί τις σωστές εβραϊκές εκφράσεις. Θα εξετάσουμε μερικές από αυτές τις εκφράσεις σε μια πολύ σύντομη κριτική μελέτη των κειμένων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, όπου εμφανίζεται η Ιουδαϊκή ή Εβραϊκή διάσταση.
ΠΡΩΤΟ: Η Γραμματική Πλευρά
Σε παλιές Βίβλους, όπως η King James, όλα τα εδάφια αρχίζουν με το «Και». Έτσι, διαβάζουμε στη Γένεση « Και ο Θεός είπε». Αν κοιτάξουμε σύγχρονες εκδόσεις όπως η Amplified ή η New American Standard, θα βρούμε πάλι το «Και». Αλλά γιατί αυτό το «Και» και ποια η σημασία του;
Στα Εβραϊκά της Βίβλου, υπάρχει ελάχιστη γραμματική. Μια ραβινική διδασκαλία λέει ότι η απουσία γραμματικής και η χρήση του «Και» φανερώνει ότι το έργο του Θεού, από την αρχή της δημιουργίας και καθ’ όλη την ιστορία της σωτηρίας, είναι μια και μοναδική πράξη του Θεού, διαρκής, που εκτυλίσσεται και εκφράζεται, επομένως, με μια συνεχή πρόταση. Τα Ευαγγέλια στις Βίβλους King James και New American Standard συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το «Και» στη αρχή των εδαφίων, αν και πιθανότατα έχουν γραφεί στην ελληνική γλώσσα που διέθετε σημεία στίξεως.
Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή δεν έχει σχεδόν καθόλου τελείες. Η ακριβής αναπαραγωγή του κειμένου, επομένως, είναι από μόνη της μια μαρτυρία Θεϊκής προέλευσης για τους Εβραίους, τους μελετητές των Γραφών και όποιον επιθυμεί να ασκήσει διάκριση διαβάζοντας την Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Ένας ψευδοπροφήτης που αγνοεί τη Γραφή θα συμπεριλάμβανε τελείες, γράφοντας με φυσικό τρόπο.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Κεφαλαία Γράμματα για τις Προσωπικές Αντωνυμίες που αναφέρονται στο Θεό
Σε όλες τις Εβραϊκές Βίβλους και στην εβραϊκή λογοτεχνία, χρησιμοποιούνται κεφαλαία γράμματα για τις αντωνυμίες που αναφέρονται στο Θεό. Ο σεβασμός των Εβραίων προς το Όνομα του Θεού θα προκαλούσε ντροπή σε μεγάλο αριθμό Χριστιανών που έχουν σταματήσει να δείχνουν γραμματικά την ευλαβική αυτή εξαίρεση. Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή, όπως και η εβραϊκή φιλολογία, βάζει πάντοτε κεφαλαία στις προσωπικές αντωνυμίες, όταν αναφέρονται σε ένα από τα θεία Πρόσωπα ή σε πράξη του Θεού όταν Εκείνος παρεμβαίνει.
ΤΡΙΤΟ: «Σάρκα και Οστό»
Η έκφραση «Σάρκα και οστό» στις Γραφές υποδηλώνει κατηγορηματικά τη συγγένεια. Σήμερα, για να εκφράσουμε τη συγγένεια, θα λέγαμε «είσαι σάρκα και αίμα μου». Στις Γραφές, ωστόσο, αυτό θα ήταν βδέλυγμα. Η αλήθεια είναι ότι η λέξη που χρησιμοποιείται είναι «etsem»(προφέρεται eh’tsem) και σημαίνει «οστό» και όχι αίμα. Το αίμα ανήκει στο Θεό, κανείς δεν θα τολμούσε να το διεκδικήσει. Οι νόμοι στην Πεντάτευχο που αναφέρονται στην κατάλυση του κρέατος, ορίζουν όλοι ότι το αίμα πρέπει να στραγγίζεται και να αποδίδεται στο Θεό, στον οποίο και ανήκει αποκλειστικά.
Στο κεφ. 2:23 της Γένεσης, ο Αδάμ λέει στην Εύα: «Τούτο τώρα είναι οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου». Ωστόσο, στην αγγλική μετάφραση της Βίβλου της Ιερουσαλήμ, βρίσκουμε στους Κριτές 9:2 την φράση μεταφρασμένη ως «σάρκα και αίμα». Η αγγλική μετάφραση είναι ανακριβής επειδή προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καθομιλουμένη και να είναι σύμφωνη με την κουλτούρα μας. Με τον τρόπο αυτό, ο Θείος Λόγος αλλάζει και γίνεται όπλο για τις άλλες ομολογίες ή για τους Εβραίους που το χρησιμοποιούν ως σημείο έλλειψης της αλήθειας στους Καθολικούς. Το έγγραφο της Ρώμης Liturgiam authenticam (Ρώμη, Μάρτιος 2001) ορίζει ότι όλες οι μεταφράσεις της Αγίας Γραφής που χρησιμοποιούνται στην Θεία Λειτουργία πρέπει να είναι πιστές στο λατινικό κείμενο. Η καθαρότητα της Αλήθειας έχει μεγαλύτερη σημασία από τις εκφράσεις της καθομιλουμένης που, όχι μόνο ισχύουν όσο είναι «της μόδας», αλλά και μας χωρίζουν από εκείνους που οι μεταφράσεις τους είναι αληθινή απόδοση του Θείου Λόγου. Η ελλιπής αυτή εφαρμογή έχει ως συνέπεια οι πιστοί να έχουν εξοικειωθεί με τη λανθασμένη μετάφραση «σάρκα και αίμα».
Η Αληθινή εν Θεώ Ζωή δεν χρησιμοποιεί τη λανθασμένη έκφραση «σάρκα και αίμα» αλλά τη σωστή βιβλική έκφραση «οστό από τα Οστά Μου, σάρκα από τη Σάρκα Μου». Αυτό είναι ακόμη ένα παράδειγμα φρασεολογίας που θα ήταν άγνωστο σε έναν ψευδοπροφήτη. Την βρίσκουμε στα κείμενα της 26.01.1997, 11.11.1998, 21.06.1999, 30.06.1999, 06.10.1999, 28.04.2000 και 16.10.2000. Θα υπάρχουν ασφαλώς και άλλα παραδείγματα, η συγγραφέας όμως αυτού του άρθρου δεν διαθέτει ευρετήριο και σημείωσε απλώς τις παρατηρήσεις της καθώς τις συναντούσε.
ΤΕΤΑΡΤΟ: «Άκου τα Βήματά Μου»
Τα «βήματα» είναι μια ιδιάζουσα εβραϊκή έκφραση για τον ερχομό του Μεσσία και της μεσσιανικής εποχής. Το Ταλμούδ ονομάζει την εποχή αυτή «ikvesa d’ Meshicha» («τα βήματα του Μεσσία»). Αυτό συνάγεται από τον Ψαλμό 89:52, «αυτοί που χλευάζουν τα ίχνη του χριστού (Μεσσία) σου». Στην Αληθινή εν Θεώ Ζωή, ο Χριστός χρησιμοποιεί συχνά την έκφραση αυτή που δεν πρέπει να συγχέεται με άλλες παρόμοιες εκφράσεις όπως «ακολούθησε τα ίχνη των βημάτων Μου».
«Άκου τα βήματά Μου» σχετίζεται με τα 15 σημεία τα οποία, σύμφωνα με το Ταλμούδ, θα προηγηθούν της έλευσης του Μεσσία και της Μεσσιανικής εποχής. Η αναγνώριση αυτών των σημείων (και οι χριστιανοί έχουν πολλά σημεία που προηγούνται της Δευτέρας Παρουσίας) είναι αυτό που οι Χριστιανοί θα ονόμαζαν «σημεία των καιρών». Χωρίς τη γνώση της εβραϊκής φρασεολογίας, ένας ψευδοπροφήτης δεν θα χρησιμοποιούσε αυτή τη συγκεκριμένη εβραϊκή έκφραση, αλλά θα χρησιμοποιούσε αποκλειστικά τη χριστιανική έκφραση «σημεία των καιρών».
ΠΕΜΠΤΟ: «Ωδίνες»
Στο μήνυμα της 25.08.1988, διαβάζουμε: «Oι πρώτες ωδίνες έχουν ήδη αρχίσει, αλλά η Δημιουργία Μου, μέσα στην αφροσύνη της, τις περιγελάει και απορρίπτει τα πρώτα Μου σημάδια». Η έκφραση «ωδίνες» είναι επίσης χαρακτηριστική για την εβραϊκή αναμονή του Μεσσία. Η έκφραση «οι ωδίνες του Μεσσία» χρησιμοποιείται κατά τον ίδιο τρόπο με «τα βήματα του Μεσσία» που, σύμφωνα με το Ταλμούδ, συμπεριλαμβάνονται στα δεκαπέντε αναγνωρίσιμα σημεία που προηγούνται της ελεύσεώς Του. Ο Ιησούς χρησιμοποιεί ο ίδιος την έκφραση αυτή για τα γεγονότα που σχετίζονται με τους έσχατους καιρούς στον Ματθαίο 24:8 και Μάρκο 13:8.
Μια ραβινική διδασκαλία, στην Ταλμουδική αυτή συζήτηση περί των «Ωδίνων του Μεσσία», λέει ότι ο Μεσσίας θα έρθει όταν ο κόσμος θα είναι εντελώς αθώος ή εντελώς αμαρτωλός. Η πρώτη έλευση του Χριστού εκπληρώνει το πρώτο κριτήριο, στο ότι υπήρξε ένα πρόσωπο για να Τον υποδεχθεί, η Μαρία, εντελώς αναμάρτητη και εντελώς αθώα. Η Μαρία, την εποχή εκείνη, αντιπροσώπευε ολόκληρο το Εβραϊκό έθνος, παρότι το έθνος αυτό υπήρξε αμαρτωλό. Η Δεύτερη Έλευση του Χριστού εν πνεύματι στις ψυχές αυτών που εξαγνίστηκαν με τη Δεύτερη Πεντηκοστή, έρχεται σε μια στιγμή που βλέπουμε την εξάπλωση της αμαρτίας σε παγκόσμια κλίμακα: και μόνο η έκτρωση που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της Ανατολής και της Δύσης, καλύπτει το δεύτερο κριτήριο. Στον Ιουδαϊσμό, ωστόσο, οι «ωδίνες του Μεσσία» αναφέρονται και στα δεκαπέντε σημεία, επειδή περιλαμβάνουν τη γενικευμένη αποστασία (τον ορθολογισμό) που έχει σήμερα εγκατασταθεί τόσο στον Ιουδαϊσμό όσο και μέσα στην Εκκλησία. Η αναφορά του Ιησού στις «ωδίνες» αυτές τόσο στα Ευαγγέλια όσο και στα χωρία της «Αληθινής εν Θεώ Ζωής» που αναφέρονται στον ερχομό Του, θα’πρεπε να αναγνωριστεί από τους εβραίους αναγνώστες: «...ζείτε ήδη τα πρώτα σημάδια της Επιστροφής Μου. Οι πρώτες ωδίνες έχουν αρχίσει...» (25 Αυγούστου 1988)
Σχετικά με το ότι ο Χριστός κάνει τους πιστούς συμμέτοχους στη θεότητά του, μιλάει ο Ίδιος στον ορθόδοξο Άγιο Συμεών με τον ακόλουθο τρόπο: «ο επονείδιστος θάνατός Μου είναι ένδυμα αθανασίας και αληθινής θέωσης για όλους τους πιστούς. Γι’ αυτό, όσοι γίνονται μιμητές του φοβερού Μου πάθους, συμμετέχουν και στη θεότητά Μου και θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία Μου.»
Σε ένα απόσπασμα του βιβλίου «Μέσα στο φως του Χριστού», ο μητρ. Βασίλειος Κριβοσέϊν γράφει για τον Άγιο Συμεών: «Ο Θεός γίνεται ορατός μέσα στο φως. Είναι ο ίδιος φως απερίγραπτο. Η δόξα και η χάρη Του είναι θείο φως και με τον τρόπο αυτό φανερώνεται στον Συμεών. Κατά την Ημέρα της Κρίσεως, ο Χριστός θα λάμψει με το μεγαλείο της θεότητάς Του. Ακόμη και τώρα, φωτίζει τον Συμεών σαν αστέρας μακρινός. »
Και σε ένα άλλο μέρος του βιβλίου λέει ότι, όταν έρχεται ο Χριστός, γίνεται τα πάντα για μας και δέχεται πολλά ονόματα ανάλογα με τα έργα Του. «Γίνεται υγεία, αν είμαστε άρρωστοι, αφού μας θεραπεύει, Φως αφού μας φωτίζει, Ζωή αφού μας ζωοποιεί, Ένδυμα αφού μας περιβάλλει ολόκληρους με τη λαμπρότητά Του, μας τυλίγει και μας θερμαίνει με τη δόξα της θεότητάς Του…»
ΕΚΤΟ: «Κακή ροπή»
Το μήνυμα της 15 Απριλίου 1996 περιέχει την αναφώνηση αυτή : «Ω, κακή ροπή (ροπή προς το κακό), γη τόσο μολυσμένη!» Η κακή ροπή (yetser ha-ra) είναι η Εβραϊκή απόδοση αυτού που οι Χριστιανοί ονομάζουν επακόλουθο του προπατορικού αμαρτήματος, δηλαδή ότι η ροπή στο να κάνουμε το κακό αποδεικνύεται ευκολότερη από το να κάνουμε το καλό.
Ο Ιουδαϊσμός, ωστόσο, προχωρεί περισσότερο στην αντίληψη αυτή. Κάθε κακό, στα ιουδαϊκά γραπτά, συνδέεται με το «yetser ha-ra», την κακή ροπή. Και ο Σατανάς ταυτίζεται με το «yetser ha-ra» στο ότι ο ρόλος του Σατανά στο βιβλίο του Ιώβ είναι να πειράξει τον άνθρωπο με σκοπό να δυναμώσει το ηθικό του συναίσθημα. Ο πειρασμός αυτός περιορίζεται εντός των ορίων που επιτρέπει ο Θεός. (Ιώβ 1:12, 2:6)
Το yetser ha-ra αποκαλείται μεταφορικά «προζύμι» με την έννοια του αναβράζοντος πάθους (berakhoth 17α) που εμποδίζει τον άνθρωπο από το να πράξει το θείο θέλημα. Έχει όμως και άλλη, βαθύτερη σημασία.
Την παραμονή του Πεσάχ (το Πάσχα των Ιουδαίων), τα παιδιά κάνουν το γύρο του σπιτιού με ένα κερί για να βρουν κρυμμένα κομμάτια μαγιάς και να τα μαζέψουν προτού να αρχίσει η Ημέρα της Ελευθερίας (Πάσχα είναι η απελευθέρωση από τη δουλεία στην Αίγυπτο). Η βαθύτερη σημασία τούτου είναι ότι, πριν από την Εορτή της Ελευθερίας, ο Εβραίος οφείλει να αποβάλει το yetser ha-ra, την κακή ροπή, από την καρδιά του, με το φως της συνείδησής του που είναι το «λυχνάρι του Κυρίου» (Παρ. 20:27).
Όλες αυτές τις έννοιες τις ανακαλεί ο εβραϊκός νους με τη φράση «Κακή Ροπή» που χρησιμοποιείται στην Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Επιπλέον, η απάλειψη της «Κακής Ροπής» πριν από την Ημέρα της Ελευθερίας είναι μια μίνι εικόνα του μηνύματος της Αληθινής εν Θεώ Ζωής που μας προετοιμάζει για την Ημέρα του Κυρίου με το ξερίζωμα της αμαρτίας από την καρδιά μας, αν ανταποκριθούμε πλήρως στη Δεύτερη Πεντηκοστή. Είναι δυνατόν να υπάρχουν και άλλα; Ναι.
Το yetser ha-ra, η Κακή Ροπή που είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων, αποβάλλεται σύμφωνα με τους Ραβίνους στη Μεσσιανική Εποχή. Στην «Αληθινή εν Θεώ Ζωή», λέει ο Θεός: «Όταν έρθει η Ημέρα Μου, θα αποσύρω όλο το κακό και θα το κλειδώσω» (10.11.88). Παρομοίως, όταν ο Χριστός βασιλεύει με το πνεύμα Του στις καρδιές των εξαγνισμένων, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με την εμπειρία του μυστικού γάμου
Στην κατάσταση αυτή, ο Αγ. Ιωάννης του Σταυρού διδάσκει ότι οι «Εστίες της Αμαρτίας», όπως οι χριστιανοί ονομάζουν τις ρίζες του yetser ha-ra, θα εξαλειφθούν. Τίποτε ακάθαρτο δεν μπορεί να μπει στη Νέα Ιερουσαλήμ που κατέβηκε στη γη (Αποκ. 21:27, Σοφ.7:25) και η κατάσταση αγιότητας που δίδεται ως δώρο στον μετανοούντα, η κατάσταση των Μυστικών Γάμων, εξουδετερώνει τις «Εστίες Αμαρτίας», εφόσον εμείς συναινούμε.
Κανένας ψευδοπροφήτης δεν θα χρησιμοποιούσε μια έκφραση τόσο υποβλητική της απόλυτης έννοιας του κακού για έναν Εβραίο. Ο Σατανάς αρέσκεται να κρύβεται κι ένα σημαντικό μέρος της εβραϊκής σκέψης δείχνει ότι ο Σατανάς αποκαλύπτεται με το κρυφό του έργο στις καρδιές των ανθρώπων.
ΕΒΔΟΜΟ: Ο Τρίτος Ουρανός
Λίγο πριν το τέλος του μηνύματος της 12ης Φεβρουαρίου 2000, γίνεται αναφορά στον Τρίτο Ουρανό. Τον Τρίτο Ουρανό τον αναφέρει επίσης και ο απ. Παύλος. Πρόκειται για εβραϊκή έκφραση που βασίζεται στην ιδέα ότι υπάρχουν επτά ουρανοί. Ο Τρίτος Ουρανός περιλαμβάνει την Ουράνια Ιερουσαλήμ (αυτήν που είδε ο Άγιος Ιωάννης, Αποκ. 21:12) και τον Ουράνιο Ναό, όπου στέκεται ο Αρχ. Μιχαήλ. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι κάθε προσευχή και ιεροτελεστία που προσφερόταν μέσα στο Ναό των Ιεροσολύμων, επαναλαμβανόταν από τον Αρχ. Μιχαήλ ο οποίος και την προσέφερε στο Θεό. Ο χριστιανισμός συνεχίζει την εβραϊκή αυτή αντίληψη. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πιο μακρυά από τα λόγια της Αποκάλυψης και της Θείας Λειτουργίας. Στην Αποκ. 8:3-5, βλέπουμε τον άγγελο να στέκεται στο θυσιαστήριο και να προσφέρει θυμίαμα «μαζί με τις προσευχές όλων των αγίων… Από τα χέρια του αγγέλου ο καπνός ανέβαινε με τις προσευχές των πιστών μπροστά στο Θεό».
Στην Θεία Λειτουργία επίσης, μετά τον καθαγιασμό, ο ιερέας λέει αυτά τα λόγια: «Παντοδύναμε Θεέ, ικετευτικά σε παρακαλούμε, πρόσταξε να μεταφέρει ο άγιος άγγελός σου τα Τίμια Δώρα στο υπέρτατο θυσιαστήριό Σου, ενώπιον της Θείας Σου Μεγαλειότητας ώστε, συμμετέχοντας στο θυσιαστήριο αυτό και κοινωνώντας το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Υιού Σου, να λάβουμε και κάθε επουράνια χάρη και ευλογία».
ΟΓΔΟΟ: «Εγώ Είμαι»
Σε όλα τα γραπτά της Αληθινής εν Θεώ Ζωής βρίσκουμε τη φράση που χρησιμοποιεί ο Ιησούς «Εγώ Είμαι». Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι είναι η απάντηση του Ιησού στην ερώτηση της Βασούλας «Ιησού;» ή «Κύριε;» Ωστόσο, αυτό είναι το όνομα με το οποίο ο Θεός στέλνει τον Μωυσή στους Ισραηλίτες. Ο Θεός είπε στον Μωυσή ολόκληρο το Όνομά Του «Εγώ Είμαι ο Ων». Είπε όμως στον Μωυσή, όταν θα τον ρωτήσουν οι Αιγύπτιοι, να πει: «Ο Ων με έστειλε σ’ εσάς» (Εξ. 3:14). Στην Αληθινή εν Θεώ Ζωή, ο Θεός χρησιμοποιεί σποραδικά ολόκληρο το Όνομά Του, όπως στο μήνυμα της 27 Νοεμβρίου 1990: «...Ο Ουράνιος Πατέρας σου ξέρει ότι δεν ανήκεις στον κόσμο, ωστόσο σε στέλνει στον κόσμο για να δείξεις στον κόσμο την καρδιά του Θεού σας και ότι ο Ων σε απέστειλε...»
Κάθε Εβραίος θα αναγνώριζε τη σημασία του «Εγώ Είμαι» στην αρχή πολλών μηνυμάτων. Ο τίτλος αυτός είναι τόσο χαρακτηριστικός για το Θεό και θεωρείται τόσο ευλαβικά ιερός που κανένας Εβραίος δεν θα τολμούσε να τον προφέρει. Η χρήση που κάνει ο Ιησούς του τίτλου αυτού, είναι μια διακήρυξη σύμφυτη προς την Θεότητά Του και ο εβραίος αναγνώστης αμέσως θα τον αναγνώριζε ως τέτοιον. Από τον χριστιανό αναγνώστη είναι δυνατόν να περάσει τελείως απαρατήρητος αφού θα σκεφθεί γενικά ότι είναι η φυσική απάντηση του Ιησού στη Βασούλα. Αν αυτή ήταν η περίπτωση, το «Είμαι» θα άρχιζε με μικρό γράμμα αντί για το κεφαλαίο Ε που δηλώνει Όνομα, στην περίπτωση αυτή ΤΟ Όνομα: HASHEM. Ο χριστιανός είναι τόσο συνηθισμένος να αποκαλεί το Θεό «Πατέρα», που οι περισσότεροι ούτε καν γνωρίζουν ότι Εκείνος φανέρωσε στον Μωυσή το Όνομά Του «Εγώ Είμαι» (Ο Ων).
Η χρήση του «Εγώ Είμαι» ως ονόματος που προσδιορίζει την ταυτότητα του Θεού, θα ξεπερνούσε πιθανότατα τις γνώσεις ενός ψευδοπροφήτη. Όπως πολλές άλλες εκφράσεις τυπικά εβραϊκές, κι αυτή επίσης μαρτυρεί την θεϊκή πατρότητα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής.
ΕΝΑΤΟ : Οι Καϊν και οι Ησαύ, οι Αβελ και οι Ιακώβ
(Δείτε:
ΑΕΘΖ 7 Φεβρουαρίου, 1991)
Ο Ιουδαϊσμός αναγνωρίζει «την κακή γενεαλογική σειρά» που περνάει από τον Ησαύ, τον διώκτη του Ιακώβ, και μέσα από την ίδια την Έξοδο, όπου ο σκοπός της μάχης στη Ραφιδίμ ήταν να εξολοθρευτεί η φυλή του Ιακώβ. Η κακή σειρά συνεχίζεται και μέσω του Αγάγ. Επειδή ο Θεός γνώριζε τα δεινά που η γραμμή αυτή θα συνέχιζε να διαιωνίζει για τον Εβραϊκό λαό, χρησιμοποίησε τον βασιλιά Σαούλ για να βάλει τέλος στην κακή γενεά, αλλά ο Σαούλ δεν υπάκουσε. Γι’ αυτό το λόγο συνεχίστηκε η δαιμονική προσπάθεια να εξαλειφθεί ο Εβραϊκός λαός. Η προσπάθεια της εξαφάνισης των Εβραίων ήταν προσπάθεια του Σατανά να εμποδίσει τη γέννηση του Μεσσία που θα τους λύτρωνε. Και πάλι, τον καιρό της βασίλισσας Εσθήρ βρίσκουμε τον Αμάν, απόγονο του Αγάγ, από την ίδια κακή γενεαλογική σειρά, που προσπαθεί να εξαλείψει το Εβραϊκό έθνος. Οι συχνές αναφορές του Ιησού στους Κάιν και στους Ησαύ μέσα στην εκκλησία θα ήταν πλήρως κατανοητές για την Ιουδαϊκή σκέψη.
Ησαύ σημαίνει κόκκινος. Ο Ησαύ γεννήθηκε σκεπασμένος με κόκκινο τρίχωμα και πούλησε τα πρωτοτόκια του για ένα πιάτο κόκκινη φακή. Εγκαταστάθηκε στην Εδώμ που σημαίνει «Κόκκινη Γη». Οι απόγονοί του, πολεμιστές, φορούσαν κόκκινα ρούχα και οι ασπίδες τους ήταν βαμμένες κόκκινες. Ήταν μεταξύ των λαών που αποίκησαν την Ιταλία (στις Γραφές αναφέρεται ως Χώρα των Καλαμιών). Ο Ρωμαϊκός κόκκινος χιτώνας που φόρεσαν στον Ιησού χάριν εμπαιγμού, έχει βαθύ συμβολισμό για όλα τα δεινά που προέρχονται από τη γενιά του Ησαύ στην προσπάθειά τους να εξαλείψουν τον Μεσσία. Η κόκκινη σημαία του άθεου κομμουνισμού είναι η συνέχεια της «πνευματικής γενεάς του Ησαύ». Πρόκειται για τον ίδιο αθεϊσμό που έφερε την αποστασία και είναι καρπός του ορθολογισμού και της φυσιοκρατίας και που εισήγαγε τον Ησαύ μέσα στην εκκλησία, όπως το διαβεβαιώνουν τα μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής.
| 
