Το 1ο Δημοτικό Σχολείο της "Αληθινής εν Θεώ Ζωής" ολοκληρώθηκε!
Σε μια προσπάθεια να απαλύνει την φτώχεια και τον πόνο στο Μπαγκλαντές, η ΑΕΘΖ ολοκλήρωσε την επέκταση του σχολείου στο χωριό Kulun, αντιμετωπίζοντας το τρομερό ποσοστό αναλφαβητισμού.
Το ιστορικό
Πριν από τρία χρόνια, στις 30 Απριλίου του 2004, λάβαμε ένα email από την Carmen και τον Javier Pelayo από την ΑεΘΖ του Μεξικού, που μας ενημέρωνε ότι:
«Η κα Liduvina Olivares de Garcia από το Juventino Rosas, Guanajuato του Μεξικού, συγκέντρωσε όλες τις οικονομίες της και επιθυμεί να τις δώσει σε εκείνους που έχουν περισσότερη ανάγκη από εκείνη, σαν δωρεά προς το Beth Myriam στη Dhaka, στο Bangladesh. Η κα Liduvina, που είναι δασκάλα, έχει μια ομάδα προσευχής με 160 παιδιά.» (30.4.2004)
Η κ. Liduvina είναι ένας από τους καρπούς του 2ης Λατινοαμερικάνικης Πνευματικής Συνάντησης που έγινε στο Μεξικό. Το μόνο πράγμα που ζητούσε η κα Liduvina στην επικοινωνία της, ήταν προσευχές για τον γιό της Arturo, ο οποίος θα έκανε εγχείρηση εγκεφάλου στις 5 Μαΐου. Εκπληκτοι από τη δωρεά της, απαντήσαμε με ευγνωμοσύνη ότι:
«Ο Ιησούς και η Παναγία θα μας δείξουν πώς να διευκολύνουμε την ζωή των φτωχών ανθρώπων μας, με αυτή την ιδιαίτερη ευλογία που μας στέλνουν Εκείνοι, μέσα από εσάς!» (1.5.2004)
Καθώς η κα Liduvina δεν είχε email, η επικοινωνία μας συνεχίστηκε μέσα από την Carmen και τον Javier:
«Παρακαλώ διαβιβάστε στην κα Liduvina τα θερμότερα μας ευχαριστώ και τη βαθιά μας εκτίμηση για την δυνατή αυτή πράξη αγάπης, που εκδηλώθηκε με τέτοιο αλτρουιστικό και ευγενικό τρόπο!
Το ποσό ήταν πολύ μεγάλο για να ξοδευτεί μόνο για το συσίτιο που δίνουμε στους φτωχούς του Beth Myriam στη Dhaka. Θα ήταν καλό να το επενδύσουμε σε κάτι που θα διαρκούσε- ίσως ήταν η ώρα να επεκτείνουμε το σχολείο των 3 αιθουσών στο χωριό Kulun, το οποίο είχε κτιστεί το 2000, και εξυπηρετούσε τα παιδιά του χωριού, καθώς και των κοντινών χωριών. Το αρχικό σχολείο είχε κατασκευαστεί μετά μία επίσκεψη στο Kulun τον Ιούλιο του 2000, κατά τη διάρκεια της οποίας έγινε φανερή η ανάγκη των παιδιών για σχολείο.
Το ποσό ήταν πολύ μεγάλο για να ξοδευτεί μόνο για το συσίτιο που δίνουμε στους φτωχούς του Beth Myriam στη Dhaka. Θα ήταν καλό να το επενδύσουμε σε κάτι που θα διαρκούσε- ίσως ήταν η ώρα να επεκτείνουμε το σχολείο των 3 αιθουσών στο χωριό Kulun, το οποίο είχε κτιστεί το 2000, και εξυπηρετούσε τα παιδιά του χωριού, καθώς και των κοντινών χωριών. Το αρχικό σχολείο είχε κατασκευαστεί μετά μία επίσκεψη στο Kulun τον Ιούλιο του 2000, κατά τη διάρκεια της οποίας έγινε φανερή η ανάγκη των παιδιών για σχολείο.
Γράψαμε στην Carmen και τον Javier, για να ενημερώσουμε την κα Liduvina σχετικά με το θέμα:
Χρειαζόμαστε την έγκριση της κας Liduvina για να προχωρήσουμε: όπως ξέρετε, είμαστε σε μια χώρα όπου η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός (περίπου 90%), και η ανεργία είναι οι βασικοί παράγοντες από τους οποίους υποφέρουν οι άνθρωποι εδώ. Με το Beth Myriam στη Dhaka, καθημερινά προσπαθούμε να μειώσουμε το επίπεδο της φτώχειας και του αναλφαβητισμού 90 ατόμων από τις κοντινές φτωχογειτονιές, προσφέροντας τους μεσημεριανό γεύμα και εκπαίδευση για 30-35 παιδιά. Επίσης έχουμε κτίσει σε ένα χωριό που δεν έχει ακόμα ηλεκτρισμό, ένα σχολείο με τρεις αίθουσες για τα πιο μικρά παιδιά που έπρεπε να περπατήσουν 3 χιλιόμετρα στην πιο κοντινή ιεραποστολή για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα.
Η έμπνευση είναι να χτίσουμε ακόμα τρεις αίθουσες διδασκαλίας - μια επέκταση σε αυτό το επαρχιακό σχολείο, χρησιμοποιώντας τη δωρεά που μας στέλνει η κα Liduvina για την ολοκλήρωση του δημοτικού σχολείου στο χωριό Kulu. Αυτές οι αίθουσες επίσης θα έχουν το όνομα του γιου της, Arturo, στο πίνακα πάνω από την είσοδο.
Η προσφορά εκπαίδευσης σε παιδιά είναι τεράστια ωφέλεια για οποιαδήποτε κοινωνία. Και αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι απλώς χρειάζονται μια ευκαιρία. Αλλά δεν πρόκειται να κάνουμε οτιδήποτε προτού η κα Liduvina συμφωνήσει με την παραπάνω πρόταση» "
Η απάντηση ήρθε αμέσως από το Μεξικό:
«Διαβάσαμε το e-mail σας στη κα Liduvina τηλεφωνικά, και χάρηκε πάρα πολύ που είχατε αυτή την έμπνευση για την επέκταση του σχολείου. Στη πόλη του Μεξικού όταν είχαμε τη σύναξη, μας είχε αναφέρει ότι θα ήθελε να δωρίσει αυτά τα χρήματα για να κτιστεί ένα σχολείο. Έτσι αυτό είναι για να σας επιβεβαιώσει την συναίνεση της. Θα την ευχαριστούσε να ονομαστεί κάθε αίθουσα με το όνομα της χαμένης της κόρης MARTHA (η οποία είχε ιδρύσει ένα σχολείο τυφλών στη περιοχή της και σκοτώθηκε σε δυστύχημα), και του χαμένου γιου της RAFAEL (επίσης σε δυστύχημα!), και επίσης του νεκρού συζύγου της JOSE, αν ήταν αυτό δυνατό. Λέει πως οποιαδήποτε προσευχή από αυτά τα παιδιά, θα φτάσει στην Καρδιά του Κυρίου μας για την ανάπαυση της ψυχής τους! " (13 Μαίου, 2004)
Η χαρά μας ολοκληρώθηκε όταν λάβαμε ένα επιπλέον email από την Carmen:
"Συγνώμη, αλλά ξέχασα να σας πω ότι ο Arturo βγήκε από το χειρουργείο πολύ καλά, και αναρρώνει γρήγορα. Δεν χρειάστηκε να μείνει ούτε μια ώρα στην εντατική. Τώρα είναι σπίτι και μιλάει έχοντας απλώς μια μερική παράλυση του προσώπου, η οποία γρήγορα θα εξαφανιστεί.
Ο γιατρός του λέει: "Δεν ξέρω σε ποιόν Άγιο προσευχηθήκατε, αλλά μετά από τόσες εγχειρίσεις εγκεφάλου που έχω κάνει, είναι η πρώτη φορά που ασθενής μου δεν χρειάστηκε εντατική παρακολούθηση..." Ο όγκος του ήταν μεγάλος και είχε απλωθεί. Ας είναι ευλογημένος ο Κύριος μας για τo Έλεός Του!!!"(13 Μαίου, 2004)
Καθώς η εποχή των μουσώνων πλησίαζε γρήγορα, αυτό μας εμπόδισε στο ξεκίνημα της επέκτασης του σχολείου. Χρειαστήκαμε περίπου ενάμιση χρόνο μέχρι να αρχίσει η διαδικασία. Όταν ξεκίνησε, η ευλογία του Κυρίου ήταν προφανής, καθώς είδαμε ότι ακόμα και η τρέχουσα αξία συναλλάγματος ήταν με το μέρος μας - κερδίζαμε επιπλέον χρήματα για την κατασκευή που βασιζόταν στο ποσό της δωρεάς.
Η Κατασκευή του Σχολείου.
Ο μηχανικός που συμβουλευθήκαμε είπε ότι τα θεμέλια του αρχικού κτιρίου δεν ήταν αρκετά γερά για να στηρίξουν ένα δεύτερο όροφο από πάνω. Αφού δεν υπήρχε άλλη γη που να προσφερόταν στην ΑεΘΖ για το κτίσιμο σχολείου στη περιοχή, αποφασίσαμε να γκρεμίσουμε τις παλιές αίθουσες και να αρχίσουμε από το μηδέν: ένα εξολοκλήρου νέο σχολείο 2 ορόφων με γερά θεμέλια, 6 ευρύχωρες αίθουσες και επίσης με άρτια ηλεκτρική εγκατάσταση - παρόλο που το χωριό δεν έχει ακόμα ρεύμα. Φυσικά αυτό σήμαινε ότι θα χρειάζονταν πολύ περισσότερα χρήματα, αλλά ο Duleep προσφέρθηκε να καλύψει τα υπόλοιπα έξοδα.
Χρειάστηκε πολύ προσπάθεια να χτιστεί το σχολείο, και όχι μόνο από το προσωπικό κατασκευής που χρειάστηκε μερικές μέρες κάθε βδομάδα να διανυκτερεύει στο χωριό, αλλά επίσης και από τους κάτοικους του χωριού: τα υλικά οικοδομής έπρεπε να μεταφερθούν στο χωριό από την πόλη με πλοιάρια μέσα από το ποτάμι, καθώς δεν υπάρχουν δρόμοι ή είναι ελάχιστοι. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο όταν η στάθμη του νερού ανεβαίνει την εποχή του μουσώνων, κατά τη διάρκεια της οποίας ακόμα και μικρά ρυάκια μεταβάλλονται σε πλατιά ποτάμια.
Η κατασκευή ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2006 - ακριβώς στην ώρα που θα μπορούσε η τελετή των εγκαινίων και το κόψιμο της κόκκινης κορδέλας να γίνει από τη Βασούλα, η οποία θα έμενε αρκετές μέρες στη Dhaka. Όλοι ήταν πολύ ευτυχισμένοι με το νέο επίτευγμα. Ακόμα και ο ιερέας της Ιεραποστολής Modhbari, ο π. Elias Palmer, είπε σχετικά: "...είναι τόσο ωραίο, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε και για άλλη θρησκευτική χρήση", αν και ο Ναός είναι ακριβώς δίπλα στο νέο σχολείο.
Εγκαίνια
Περιμένοντας να αρχίσει η τελετή
|
Στις 6 Ιανουαρίου 2007, τη μεγάλη εορτή των Θεοφανείων, τα πάντα ήταν έτοιμα για την τελετή των εγκαινίων του σχολείου. Η Βασούλα έφθασε στο Kulun με τον Duleep, Sujit ,και τον Siddiqur. Οι κάτοικοι του Kulun υποδέχτηκαν τη Βασούλα και την ομάδα με ένα χορό, τραγουδώντας ύμνους των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων και την οδήγησαν στο σπίτι του Xavier Pereira's.
Στο σπίτι του Xavier's οι αντιπρόσωποι ομάδων προσευχής της ΑεΘΖ από άλλες περιοχές, συνάντησαν τη Βασούλα και είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν μαζί της σχετικά με τις ομάδες προσευχής της ΑεΘΖ. Ήταν όλοι ενθουσιασμένοι, και εξέφρασαν τη χαρά τους για την ευλογία να την γνωρίσουν προσωπικά, και την προσκάλεσαν να επισκεφθεί την περιοχή τους.
Για να τιμήσουν τα εγκαίνια του σχολείου με την παρουσία τους, η σύζυγος ενός μέλους του Κοινοβουλίου, η Κα Ruby Chowdhury , με μια ομάδα αντιπροσώπων διάφορων πολιτικών συνδέσμων, τον κο Nabi Hossain, κο. Habibur Rahman, κο. Sirajul Mollah, κο. Imtiaz Miah, και άλλους, ήρθαν να συναντήσουν τη Βασούλα. Η κα. Chowdhury εξέφρασε προς τη Βασούλα τη βαθιά ευγνωμοσύνη του συζύγου της για το ενδιαφέρον προς το λαό τους, που εκδηλώθηκε με το κτίσιμο του σχολείου για τα παιδιά του τόπου.
All were led to the new school - around the corner from the church.
Η Βασούλα πήρε το ψαλίδι και έκοψε την ταινία, εγκαινιάζοντας επίσημα την ίδρυση του νέου σχολείου.
Επίσης η κα Chowdhury έκοψε την κόκκινη κορδέλα σε μια από τις τάξεις διδασκαλίας που έφερε το όνομα ενός παιδιού της.
Μια μικρή τελετή είχε ετοιμασθεί μετά από αυτό, για να αποδοθεί ένας ευχαριστήριος λόγος στη Βασούλα, την κα Liduvina και σε όσους είχαν αναμιχθεί στο έργο. Μακάρι περισσότερα σχολεία να κατασκευαστούν, ώστε να προσφέρουν σε εκατοντάδες παιδιά μόρφωση, σε όλες τις φτωχές χώρες στον κόσμο.
ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ
Δύο μήνες μετά, το Μάρτιο του 2007, μας προσκάλεσαν να επισκεφθούμε το Kulun ξανά για μια άλλη ιδιαίτερη περίσταση: 4 μαθητές από το ταπεινό σχολείο της ΑεΘΖ είχαν λάβει υποτροφίες από την κυβέρνηση για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ένα πρόγραμμα με αθλητικά γεγονότα για τις τρεις πρώτες τάξεις είχε ετοιμασθεί. Αργότερα, όλοι οι δάσκαλοι και τα παιδιά του 1ου Δημοτικού σχολείου της ΑεΘΖ συγκεντρώθηκαν μαζί. Σε μια πολύ απλή και ανεπίσημη τελετή, δόθηκαν οι υποτροφίες στα τρία παιδιά και αναμνηστικά στα υπόλοιπα 17.
Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν τη χαρά αυτών που βοήθησαν ώστε να γίνει αυτό το σχολείο. Ευχαριστούμε την κα Diluvia, που μας ενίσχυσε οικονομικά και ηθικά για την επέκταση του σχολείου, ώστε και άλλα παιδιά να λάβουν εκπαίδευση και να είναι κοντά στις οικογένειές τους και τα χωριά τους. Ευχαριστούμε τον Ιησού μας, ο οποίος δεν εγκαταλείπει ποτέ κανένα!
Είθε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και η ευλογημένη μητέρα Του η Παναγιά μας να εμπνέουν και να προστατεύουν όσους εργάζονται για τη δόξα Τους!
ΑΕΘΖ Μπάγκλαντεζ
| 
