Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου

από τη Βασούλα

Στην αρχή, το πρώτο πράγμα που σχεδίασε ο άγγελός μου στο χαρτί ήταν μια καρδιά. Από το κέντρο της καρδιάς σχεδίασε ένα τριαντάφυλλο, σα να φύτρωσε από την καρδιά. Ύστερα, ήρεμα και πάντα προς μεγάλη μου έκπληξη, μου αυτοσυστήθηκε ως ο φύλακας άγγελός μου Δανιήλ. Έμεινα έκπληκτη αλλά συγχρόνως γέμισα χαρά. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη που σχεδόν πετούσα μέσα στο σπίτι, τα πόδια μου μόλις άγγιζαν το πάτωμα και επαναλάμβανα δυνατά: «Eίμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη και κατά πάσα πιθανότητα ο μόνος που μπορεί να επικοινωνεί έτσι με τον άγγελό του!».!"

Την επόμενη μέρα, ο άγγελός μου ξαναήρθε. Πέρασα ατέλειωτες χαρούμενες ώρες επικοινωνώντας μαζί του. Την άλλη μέρα πάλι ξαναήρθε, αλλά αυτή τη φορά, προς μεγάλη μου έκπληξη, έφερε μαζί του ένα πλήθος από αγγέλους. Ένιωσα σα να άνοιξαν οι πύλες του ουρανού, γιατί μπορούσα εύκολα να αισθανθώ αυτή τη μεγάλη κίνηση αγγέλων από ψηλά. Όλοι έμοιαζαν συγκινημένοι και ευτυχισμένοι, όπως όταν κάποιος περιμένει να του συμβεί κάτι θαυμάσιο. Από τον τρόπο που χαίρονταν, κατάλαβα ότι στον ουρανό είχαν γιορτή και πανηγύριζαν. Ύστερα οι άγγελοι, όλοι μαζί, έψαλαν με μια φωνή τούτα τα λόγια: «Ένα ευτυχές γεγονός πρόκειται να συμβεί!» Ήξερα ότι όποιο κι αν ήταν το γεγονός αυτό, με αφορούσε άμεσα αλλά, παρά την προσπάθειά μου να το μαντέψω, δεν μπορούσα να βρω τι ήταν. Αυτή η χορωδία έψαλλε όλη τη μέρα τα ίδια λόγια με ολιγόλεπτα μόνο διαλείμματα σιγής ανάμεσα. Κάθε φορά που άνοιγαν οι ουρανοί, οι άγγελοι επαναλάμβαναν το ίδιο άσμα.

Τα πρώτα λόγια που πρόφερε ο άγγελός μου σχετικά με το Θεό ήταν: «Ο Θεός είναι κοντά σου και σε αγαπά». Θα πρέπει να πλήγωσα πολύ τον Κύριο εκείνο το λεπτό γιατί τα λόγια του δεν είχαν καμιά απολύτως επίδραση πάνω μου. Όταν ο άγγελός μου πρόφερε αυτά τα λόγια για το Θεό, θυμάμαι ότι σκέφτηκα πως ήταν φυσικό να μιλάει έτσι ένας άγγελος, αφού οι άγγελοι ζουν κοντά στο Θεό. Δεν απάντησα και ο άγγελός μου δεν πρόσθεσε τίποτε περισσότερο..

Λίγες μέρες αργότερα, ο άγγελός μου άλλαξε ξαφνικά στάση απέναντί μου και παρατήρησα πόσο έγινε σοβαρός. Με πολύ σοβαρή φωνή μου ζήτησε να διαβάσω τον Λόγο. Προσποιήθηκα πως δεν ήξερα τι σήμαινε ο Λόγος και τον ρώτησα τι εννοούσε. Ο άγγελός μου έγινε ακόμη πιο σοβαρός και μου είπε ότι ήξερα πολύ καλά τι εννοούσε, ωστόσο μου είπε ότι είναι η Αγία Γραφή. Είχα έτοιμη την απάντηση και του είπα ότι δεν είχα στο σπίτι. Μου είπε ότι το ήξερε και μου ζήτησε να πάω να φέρω μια Αγία Γραφή. Προσπάθησα πάλι να ξεφύγω λέγοντάς του ότι μου ζητούσε κάτι αδύνατο, γιατί στη Μουσουλμανική χώρα που ζούσα τότε (το Μπανγκλαντές), τα βιβλιοπωλεία δεν πουλούσαν Αγία Γραφή. Μου είπε τότε να πάω αμέσως στην αμερικανική σχολή που φοιτούσε ο γιος μου και να πάρω μια από τη βιβλιοθήκη. Σκεπτόμουν αν θα έπρεπε να πάω ή να μείνω σπίτι και να αρνηθώ. Το άλλο πράγμα που με απασχολούσε ήταν το πώς θα αντιδρούσαν σε όλα αυτά ο σύζυγός μου και οι φίλοι μου. Δεν μπορούσα απλά να φανταστώ τον εαυτό μου να στέκει μπροστά τους με μια Αγία Γραφή! Ήδη σκεπτόμουν σε ποιο μέρος του σπιτιού θα την έκρυβα, αν βέβαια την έφερνα στο σπίτι. Αλλά ξαναβλέποντας το σοβαρό ύφος στο πρόσωπο του αγγέλου μου, αποφάσισα να τον υπακούσω. Πήγα λοιπόν με το αυτοκίνητο στο σχολείο και είδα αρκετές Βίβλους στα ράφια. Διάλεξα μία και την πήρα σπίτι. Την άνοιξα για να διαβάσω όπως μου το ζήτησε ο άγγελός μου και τα μάτια μου έπεσαν στους Ψαλμούς: διάβασα, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω ούτε λέξη. Αυτό ήταν σημάδι από το Θεό για να μου δείξει πόσο τυφλή ήμουν.

Ο Εξαγνισμός

Ο άγγελός μου ξαναήρθε πάντα πολύ σοβαρός και με έψεξε για ορισμένες πράξεις που είχα κάνει στη διάρκεια της ζωής μου και που είχαν πάρα πολύ δυσαρεστήσει το Θεό. Ύστερα με έψεξε για το ό,τι είχα περιφρονήσει τα δώρα του Θεού, δώρα που Εκείνος μου είχε δώσει αλλά που εγώ δεν είχα καθόλου εκτιμήσει. Συγχρόνως άρχισε να μου υπενθυμίζει και να μου δείχνει τις αμαρτίες που δεν είχα ποτέ μου εξομολογηθεί. Μου τις έδειχνε σαν σε οθόνη. Μου θύμιζε το γεγονός και πόσο προσβλητικό ήταν για το Θεό. Αλλά οι πιο αυστηρές παρατηρήσεις που δέχτηκα ήταν για την απόρριψη των δώρων του Θεού. Ο άγγελός μου είπε ότι ήταν μεγάλη προσβολή προς το Θεό η άρνηση και περιφρόνηση των δώρων Του. Με έκανε να δω τις αμαρτίες μου με τα μάτια του Θεού, όπως τις βλέπει ο Θεός και όχι όπως τις βλέπουμε εμείς. Ήταν τόσο τερατώδεις που ένιωσα απέχθεια για τον εαυτό μου ενώ έκλαιγα πικρά. Η κατάσταση στην οποία υποβλήθηκα, όπως κατάλαβα αργότερα, ήταν χάρη από το Θεό για να μπορέσω να μετανοήσω ειλικρινά. Μου έδειξε τις αμαρτίες μου τόσο καθαρά και μου αποκάλυψε τα μύχια της ψυχής μου τόσο φανερά, που ένιωσα σα να με είχαν αναποδογυρίσει τα μέσα έξω. Συνειδητοποίησα ξαφνικά πώς πρέπει να ένιωσαν ο Αδάμ και η Εύα μετά την αμαρτία, όταν ο Θεός τους πλησίασε μέσα στο φως Του και τους αντίκρισε. Η ψυχή μου ξεσκεπάστηκε και ήρθε στο φως, την ένιωσα γυμνή, αηδιαστική και άσχημη. Το μόνο που μπορούσα να πω στον άγγελό μου ανάμεσα στους λυγμούς μου ήταν ότι δεν μου άξιζε ένας καθώς πρέπει θάνατος και ότι, σ’ αυτή την τόσο άθλια κατάσταση που ήμουν, μου άξιζε να πεθάνω και να με κόψουν κομματάκια και να με πετάξουν στις ύαινες.

Αυτός ο εξαγνισμός κράτησε περίπου μια εβδομάδα. Έμοιαζε με φωτιά, μια εξαγνιστική φωτιά που καθάρισε το εσωτερικό της ψυχής μου και ήταν μια πολύ οδυνηρή εμπειρία.