Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Διώξεις από την πλευρά του Ιερέα

Ο ιερέας ωστόσο δεν παραιτήθηκε. Μου έγραψε γράμματα λέγοντάς μου ότι το μόνο που διέθετα ήταν ένα σωρό ανοησίες, ότι αν έριχνα μια ματιά στον εαυτό μου θα καταλάβαινα ότι τέτοια χάρη δεν θα μου δινόταν ποτέ. Προηγουμένως είπε ότι τέτοιες χάρες ήταν για ανθρώπους που υπηρετούσαν το Θεό, όπως η μητέρα Τερέζα και άλλοι παρόμοιοι, και με μια κίνηση του χεριού του μου έδειξε τα βιβλία του πάνω στα ράφια. Ύστερα, προσπάθησε να με τρομάξει λέγοντας ότι ήταν δαιμονικό για να παρατήσω τα γραπτά. Το πέτυχε εν μέρει γιατί, μετά απ’ αυτό, κάθε φορά που με πλησίαζε ο Θεός, Τον έδιωχνα. Μόλις που ανεχόμουν τον άγγελό μου. Αν άκουγα από το Θεό αυτά τα λόγια: «Εγώ, ο Γιαχβέ, σε αγαπώ», έκανα σα να μην άκουσα τίποτε και δεν το άφηνα να γραφτεί. Αν με πλησίαζε ο Ιησούς και μου έλεγε, «Ειρήνη, παιδί Μου», απομακρυνόμουν από κοντά Του και Τον έδιωχνα, νομίζοντας ότι ήταν ο πονηρός. Ο ιερέας κατάφερε να με πείσει ότι δεν είναι δυνατόν ο Θεός να επικοινωνεί με κάποιον σαν εμένα, γιατί ο Θεός πηγαίνει μόνο σε άγιους ανθρώπους. Μερικές φορές γινόμουν άκρως επιθετική όταν ο Ιησούς ερχόταν να μου μιλήσει, γιατί νόμιζα ότι ήταν ο διάβολος. Τον έδιωχνα με απότομο τρόπο ξανά και ξανά.

Τελικά, η Σοφία βρήκε έναν τρόπο. Ο άγγελός μου ήρθε να μου πει ότι μου έφερνε μήνυμα από τον Ιησού. Έγινε ο μεσάζων. Αυτή τη μέθοδο τη δεχόμουν αλλά όχι πάντα, γιατί ήμουν ακόμη επηρεασμένη από τα λόγια του ιερέα. Πώς και γιατί τα μάτια του Πανάγιου θα γύριζαν να κοιτάξουν μια αξιοθρήνητη ψυχή σαν τη δική μου! Πώς μπόρεσα να πιστέψω πως ο Παντοδύναμος Θεός μιλούσε και επικοινωνούσε έτσι απλά μαζί μου! Σε όλη μου τη ζωή δεν είχα ακούσει κάτι τέτοιο. Ναι, μόνο στην Αγία Γραφή, με ανθρώπους όπως ο Μωϋσής, ο Αβραάμ και οι προφήτες, αλλά αυτό ήταν μια άλλη ιστορία και άλλοι καιροί. Ένα παραμύθι, να τι ήταν, μια ψευδαίσθηση, το κεφάλι μου γύριζε γιατί ήξερα ότι αυτό γινόταν κι ότι δεν ήμουν τρελή! Αργά και μόνο με την πάροδο του χρόνου, οι πληγές που δέχθηκα από τους ιερείς άρχισαν να επουλώνονται.

Ο άγγελός μου μου έδινε μεγάλη γαλήνη, μιλώντας μου κάθε μέρα για το Θεό επί ώρες. Πότε-πότε άφηνε θέση στον Ιησού για να εκφράσει Εκείνος τα θεία Του λόγια. Την πρώτη φορά που συνέβη αυτό, ήμουν έτοιμη να σβήσω τα λόγια, επειδή τα άφησα να γραφτούν. Ο άγγελος επενέβη ζητώντας μου να καταλάβω και να αφήσω αυτά τα λόγια γιατί πραγματικά προέρχονταν από τον Ιησού. Τα λόγια ήταν: « Εγώ ο Ιησούς, σε αγαπώ ». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που έγραψε ο Ιησούς μετά την κρίση. Γράφτηκαν στις 20 Ιουνίου1986. Σιγά-σιγά, βήμα προς βήμα και πολύ διακριτικά, ο Ιησούς με πλησίαζε και πάλι.

Στις 9 Ιουλίου 1986, ⁷ ο Θεός είπε, «Εγώ ο Θεός σε αγαπώ». Αμέσως ο άγγελός μου, βλέποντας το δισταγμό μου, μου είπε να φυλάξω αυτά τα λόγια, γιατί κάθε λέξη ήταν δοσμένη από το Θεό και ότι ο Θεός ήταν κοντά μου.Το επόμενο μήνυμα από το Θεό δόθηκε τον Ιούλιο του 1986.⁷ Ήταν: «Εγώ σε έθρεψα (πνευματικά), ήρθα να σου δώσω τροφή. Βοήθησε, σε παρακαλώ, και τους άλλους δίνοντας και σ’ αυτούς αυτή την τροφή. Κάνε τους να ανθίσουν, οδηγώντας τους σε Μένα. Σε έθρεψα, σε έκανα να ανθίσεις, να ευωδιάσεις. Θρέψε και τους άλλους. Βοήθησέ τους και οδήγησέ τους σε Μένα. Σου έδωσα Αγάπη, ακολούθησέ Με λοιπόν. Σου έδωσα χάρη με το να σου δώσω αυτή την τροφή! Δώσε την και στους άλλους επίσης για να την απολαύσουν».

Στις 31 Ιουλίου 1986,⁷ ο Ιησούς ήρθε αυτή τη φορά σαν Ιερή Καρδιά και μου είπε: «Πάρε μια θέση, αγαπημένη Μου, στο μέσον της Καρδιάς Μου. Εκεί θα ζήσεις». Στις 7 Αυγούστου 1986, ⁷ ο Πατέρας μου μίλησε άλλη μια φορά και μου έδωσε αυτό το μήνυμα: «Εγώ, ο Θεός, σε δένω μαζί Μου». Φοβήθηκα και Του ζήτησα απότομα, γιατί ήμουν καχύποπτη, να μου πει το Όνομά Του. Εκείνος απάντησε: «Γιαχβέ». Πλημμύρισα από χαρά και αγάπη και η ψυχή μου ήδη φλεγόταν από λαχτάρα γι’ Αυτόν. Του είπα: «Σε αγαπώ, αιώνιε Πατέρα». Μου απάντησε: «Αγάπα Με, ύμνησέ Με, το Θεό σου, είμαι ο αιώνιος Πατέρας σου». Τότε Τον ρώτησα: «Νιώθεις την ευτυχία μου, τις αγωνίες μου, τους φόβους μου, την αγάπη μου, τις ταραχές μου;». Απάντησε: «Ναι». Ύστερα είπα: «Τότε θα ξέρεις πώς ακριβώς νιώθω τώρα. Με καταλαβαίνεις πλήρως», κι Εκείνος είπε με μεγάλη στοργή: «Ναι, αγαπημένη Μου».

Αυτή ήταν η πρώτη μου επικοινωνία πολύ καιρό μετά την αρνητική στάση που είχα από το φόβο μου. Ο Θεός συνέχισε γνωρίζοντας ότι αναρωτιόμουν γιατί να μιλάει σε μένα. Μου είπε: «Ο Θεός σας αγαπάει όλους. Τα μηνύματα αυτά είναι μόνο μια υπενθύμιση, για να σας υπενθυμίσουν πώς άρχισαν τα θεμέλιά σας. Διάδωσε το μήνυμά Μου».

Τα πρώτα - πρώτα μηνύματα που έλαβα ήταν πολύ σύντομα, όπως εξήγησα στην αρχή. Έμοιαζαν πιο πολύ με τηλεγραφήματα παρά με μηνύματα.

Παρ’ όλα όσα συνέβησαν στο μεταξύ, δεν είχα χάσει την επαφή μου με τους ιερείς. Αλλά δεν μιλούσα πια για τα μηνύματα σ’ εκείνον που τα είχε καταδικάσει και με είχε κάνει να υποφέρω τόσο. Ωστόσο, ύστερα από αρκετό διάστημα, αποφάσισα να του πω ότι ακόμη λάβαινα μηνύματα και τα έγραφα. Έτσι του έδειξα τα τετράδια αντί για τα σκόρπια φύλλα που ήταν πριν. Πρώτα χρησιμοποιούσα ό,τι χαρτί έβρισκα μπροστά μου, αλλά όταν ήρθε η ώρα να αρχίσω την αποστολή μου, το Άγιο Πνεύμα με φώτισε να χρησιμοποιώ στο εξής τετράδια και να τα αριθμώ.

Θυμάμαι ότι κάλεσα τον ιερέα στο σπίτι μου για να του πω ότι ακόμη επικοινωνούσα με το Θεό. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να το ξέρει. Του το είπα και δεν έμεινε και τόσο ευχαριστημένος, αλλά μου ζήτησε να του δείξω τα τετράδια κι εγώ του τα έδωσα να τα κρατήσει μια μέρα. Την επομένη, έλαβα ένα πολύ σκληρό γράμμα που μου έγραφε να κάψω όλα μου τα τετράδια και να πω στους φίλους μου που τα διάβασαν να τα ξεχάσουν. Δεν ξέρω γιατί αλλά αναγνώρισα την αγριότητα του Σατανά. Είπα στους φίλους μου τα καθέκαστα κι αυτοί θύμωσαν πολύ μαζί του. Πήγα τότε να του μιλήσω για την αντίδρασή τους και να πάρω πίσω τα τετράδιά μου. Μου είπε ότι ο Θεός τώρα ήταν πιθανότατα πολύ θυμωμένος μαζί μου και ότι με είχε εγκαταλείψει στη μοίρα μου. Είπε ότι ο Θεός έδειξε υπομονή μια και δυο φορές αλλά τώρα, αφού δεν υπάκουσα, με άφησε με το διάβολο.

Ήδη, τα μαθήματα διάκρισης που μου είχε κάνει ο άγγελός μου είχαν αποτέλεσμα και μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα, ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση. Τούτη τη φορά ήταν αδύνατο να ξεγελαστώ. Του απάντησα γράφοντας ότι ο Θεός του δεν ήταν ο δικός μου Θεός. Γιατί ο Θεός του είναι σκληρός Θεός, οξύθυμος, ανυπόμονος, αδιάλλακτος, χωρίς αγάπη. Ο Θεός του συγχωρεί μια ή δυο φορές και ύστερα γυρίζει την πλάτη και ρίχνει τις ψυχές στην κόλαση αν δεν ακούσουν, ενώ αντίθετα ο Θεός που εγώ γνωρίζω, Αυτός που καθημερινά επικοινωνεί μαζί μου, ο δικός μου Θεός, είναι όλος αγάπη, με άπειρη υπομονή, επιεικής και φιλόστοργος. Ο Θεός που μου μιλάει και σκύβει για να με φτάσει, είναι πράος, μακρόθυμος, πολυεύσπλαχνος και περιβάλλει την ψυχή μου μόνο με αγάπη. Ο Θεός μου, που με επισκέπτεται κάθε μέρα, Αυτός που εκείνος τον θεωρεί διάβολο, περιβάλλει την ψυχή μου με ειρήνη κι ελπίδα. Ο Θεός μου με τρέφει πνευματικά, αυξάνοντας την πίστη μου σ’ Αυτόν. Μου διδάσκει πνευματικά πράγματα και μου αποκαλύπτει τα πλούτη της Καρδιάς Του.

Ύστερα απ’ αυτό, μου ζήτησε πάλι για μερικές μέρες να σταματήσω να γράφω, για να δει τι θα γίνει.

Άφησα να περάσουν λίγες μέρες χωρίς να γράψω όπως μου το ζήτησε ο ιερέας. Προσευχόμουν και ρωτούσα ξανά στην προσευχή μου ποιος ήταν αυτός που με καθοδηγούσε πραγματικά με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο; Είχα παρακαλέσει αν πράγματι τα μηνύματα ήταν δικά Του, να μου το έλεγε και να Τον άκουγα να λέει αυτά τα λόγια: «Εγώ, ο Γιαχβέ, σε οδηγώ». Μόνο αυτό. Και αυτό έγινε και ο Θεός άκουσε την προσευχή μου.

Οι επικοινωνίες συνεχίστηκαν και μια μέρα, στις 15 Δεκ. 1986, ο Θεός μου έδωσε αυτό το μήνυμα: «Κόρη μου, όλη η Σοφία προέρχεται από Μένα. Θέλεις τη Σοφία;» Χωρίς να καταλάβω πραγματικά τι μου προσέφερε ο Θεός, απάντησα «Ναι». Μου είπε τότε ότι θα μου έδινε τη Σοφία, αλλά θα έπρεπε να Την κερδίσω αν Την ήθελα πραγματικά. Όταν είδε ότι αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα το πετύχαινα, μου είπε ότι είναι ο Παντοδύναμος κι ότι Εκείνος θα με διδάξει. Συλλογιζόμουν τι μου είχε προσφέρει και όσο το συλλογιζόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα το τεράστιο Δώρο που μου προσέφερε. Συνειδητοποιούσα επίσης ότι δεν Του είχα πει ούτε ένα ευχαριστώ. Έτσι, την επομένη Τον ευχαρίστησα κι Εκείνος επανέλαβε ότι θα έπρεπε να κερδίσω τη Σοφία, αλλά ότι θα με βοηθούσε σ’ αυτό και να μην αποθαρρύνομαι.