Η Μητέρα Σου Σε Φροντίζει Παιδί Μου
4 Δεκεμβρίου 1990
Kύριε, είσαι τα Πάντα,
κι εγώ είμαι ένα τίποτα.
Είσαι εκπληκτικά Μεγάλος,
Τι είναι λοιπόν οι δοξολογίες μου
για Σένα, τον Άγιο των Αγίων;
Κανένας δεν μπορεί να Σε δοξάσει αρκετά,
ωστόσο η καρδιά μου
επικαλείται αδιάκοπα το Όνομα Σου
γιατί έστρεψες σε Σένα την καρδιά μου.
Οι δοξολογίες και οι επικλήσεις σου δεν πάνε χαμένες. Αγάπα Με και ύμνησέ Με αδιάκοπα, γιατί αφού βγαίνουν απ’ την καρδιά σου, Μου είναι ευπρόσδεκτες.
Κύριε, άνοιξες για μένα τις πύλες του ουρανού
κι απ' τα ουράνια αποθέματά Σου
με έθρεψες με το Μάννα που φύλαγες για την ψυχή μου,
μου έδωσες τον Άρτο του ουρανού!
Όλα τα λόγια που σου είπα είναι Πνεύμα και είναι Ζωή. Προόδευσε στο Πνεύμα Μου για να δώσεις τέλεια μαρτυρία του Αγίου Μου Ονόματος.
Και τώρα σου ζητώ να μην παρασύρεσαι από τη θλίψη. Βλέπεις Βασούλα Μου, ο Σταυρός Μου είναι βαρύς και, αχ! Χρειάζομαι πότε πότε να αναπαυθώ. Είπα: «Ποιος είναι αρκετά γενναιόδωρος για να σηκώσει για Μένα τον Σταυρό Μου;» κι εσύ απάντησες: «Πάρε με, εξάγνισέ με και χρησιμοποίησέ με όπως θες.» Ο Σταυρός Ειρήνης και Αγάπης που θα σας ενώσει όλους, είναι τώρα στη δική σου φροντίδα ... Αλλά, μαθήτρια! Από καταβολής κόσμου σε προόριζα γι’ αυτόν τον Σταυρό. Ανήκεις σε Μένα και γι’ αυτό οφείλεις να καθρεφτίζεις την Θεϊκή Μου Εικόνα. Εγώ είμαι Αυτός που εφοδιάζει την ψυχή σου από τον Άπειρο Πλούτο Του. Δεν θα σε εγκαταλείψω, ψυχή. Θα σε γεμίσω σαν θυμιατό, ώστε η αγάπη σου να φτάσει στον Ουρανό σαν στήλη από ευωδιαστό καπνό.
Γι’ αυτό, μην κουράζεσαι να γράφεις, μην κουράζεσαι να ευλογείς τους διώκτες σου, μην κουράζεσαι να προσφέρεις τα νώτα σου στους διώκτες σου. Μπορεί να είσαι περίλυπη μέχρι θανάτου, αλλά η Βασίλισσα με τις φροντίδες Της σου ξαναδίνει χαρά και ζωή. Η Βασίλισσα σε εφοδιάζει με θάρρος κι έρχεται να επιδέσει τις πληγές σου με τη Μητρική Αγάπη και Στοργή Της. Η Μητέρα σου σε φροντίζει, παιδί Μου, όπως φρόντιζε και Μένα. Στη δυστυχία σου και στην απελπισία σου, σπεύδει κοντά σου και σε πηγαίνει στο Δωμάτιό Της, στο ίδιο δωμάτιο που Με συνέλαβε.
Γι’ αυτό μη συγκρατείς τα δάκρυά σου, γιατί ενώ εσύ κλαις σ’ αυτή την εξορία για τα τείχη που έκτισαν οι δικοί Μου γύρω από τον Οίκο Μου, με τη διαίρεσή τους, κι Εγώ επίσης, χύνω Δάκρυα Αίματος για να αναμιχθούν με τα δικά σου, ώστε όταν δει ο Πατέρας τα δάκρυά σου ενωμένα με τα δικά Μου, να μην αρνηθεί τις ικεσίες σου να άρει τo ανάθεμα, γιατί δεν θα είναι πια δικά σου δάκρυα αλλά δικά Μου.
Φώναξε μαθήτρια, όλη η γη απ’ άκρη σ’ άκρη να μετανοήσει και να επιστρέψει σε Μένα ενωμένη στο Άγιο Όνομά Μου. Βασούλα, σήκωσε τον Σταυρό Μου με αγάπη και όχι με απόγνωση. Ευτύχησε.
| 
