Ερημιά
22 Nοεμβρίου 1987
Βασούλα, ο άνεμος φυσά και γίνεται όλο και πιο δυνατός μέρα με τη μέρα. Φυσά πάνω σε τούτη την ερημιά που έγινε η δημιουργία Μου, σαρώνοντας την άμμο και φέρνοντάς την όλο και πιο κοντά στη μικρή εύφορη γη που έχει απομείνει. Έχει καλύψει κιόλας ένα μέρος της, απλώνεται σαν πέπλο πάνω της, αν δεν βιαστούμε μικρή Μου, σε λίγο δεν θα έχει απομείνει παρά μόνο ερημιά.
Κύριε, Σε παρακαλώ, έχε υπομονή γιατί αργώ να μάθω.
Λουλούδι, θυμάσαι πόσον καιρό ήμουν έξω από την πόρτα σου; Δεν υπήρξα υπομονετικός όλα αυτά τα χρόνια;
Ιησού, γιατί δεν Σε άκουγα όλα αυτά τα χρόνια;
Γιατί ο κόσμος σε είχε πλανέψει, ανήκες σε Εμένα από την αρχή, αλλά ο κόσμος σε πλάνεψε και σε έπεισε να πιστέψεις πως ανήκεις σε αυτόν. Τόσο δόλιος και πλάνος είναι ο Σατανάς. Η προσπάθειά του σήμερα είναι να πείσει τη δημιουργία Μου πως δεν υπάρχει. Με αυτόν τον τρόπο εργάζεται χωρίς να εμπνέει φόβο και σαν τα πρόβατα, η δημιουργία Μου παγιδεύεται και κατασπαράσσεται από τον λύκο. Αυτό είναι το σημερινό του σχέδιο.
| 
